«Χάθηκες, δέν μπορεῖς πιά νά σωθείς!» …

Πρόσεχε, αδελφέ, γιατί ο εχθρός πολεμάει με διάφορους τρόπους τους αγωνιστές. Και πριν μεν πραγματοποιηθεί η αμαρτία, ο εχθρός τη δείχνει στα μάτια τους πολύ μικρή. Προπαντός την επιθυμία της σαρκικής ηδονής τόση ασήμαντη την παρουσιάζει πριν γίνει πράξη, ώστε φαίνεται στον αδελφό ότι σχεδόν δεν διαφέρει καθόλου από το να του χυθεί στη γη ένα ποτήρι κρύο νερό. Μετά τη διάπραξη της αμαρτίας όμως, ο πονηρός την παρουσιάζει υπερβολικά βαριά στα μάτια εκείνου που αμάρτησε, σηκώνοντας εναντίον του μύρια κύματα λογισμών, έτσι ώστε, πνίγοντας μέσα σ αὐτὰ τη λογική σκέψη του αδελφού, να τον καταποντίσει στο βυθό της απελπισίας.

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με...( Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου )

  Οὐδέποτε νά ἀπελπισθῆς. Νά μετανοῆς, ἄν ἁμαρτήσης καί νά ζητῆς τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ λέγοντας τήν σύντομη προσευχή·

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με...

http://theomitoros.blogspot.gr

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/10/blog-post_260.html 

''Ἡ κόλαση δέν εἶναι λόγια, εἶναι αἰωνιότης''.Μακαριστή γερόντισσα Χαριθέα Ἱ. Μ. Ἁγίου Ἠρακλείδου Λευκωσία Κύπρος.

Η ΚΟΛΑΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΙΩΝΙΟΤΗΣ.

Ό λόγος της παρηγορητικός για την μεγάλη Αγάπη τού Θεού και την συμπάθεια Του στο αμαρτωλό πλάσμα που μετανοεί, αλλά και αυστηρός συνάμα, για την μεγάλη ευθύνη πού έχει ό κάθε άνθρωπος, πού υποκύπτει, χωρίς να αντιστέκεται στα έργα τού διαβόλου. Γράφει με πολύ πόνο σε κάποιο παιδί πού παραστράτησε στην ζωή του:

Πήρα το γράμμα σου και το πώς αισθάνθηκα διαβάζοντας το, δεν μπορώ να σου το περιγράφω. Έμεινα άναυδη εκ των γραφόμενων σου. Η λύπη μου δεν περιγράφεται. Ένιωσα έναν πόνο στην καρδία μου, που είπα, δεν θα αντέξω. Είπα να σου γράψω. Τίνα σου γράψω; Τά είπαμε πολλάκις, χιλιάκις.

'Εφάνης πολύ αδύνατος, ενώ εχομεν Θεόν παντοδύναμο, δυνάμενο συμπαθήσαι ταις άσθενείαις ημών. Μία προσπάθεια σου λείπει και δεν την κάνεις να γλυτώσεις από τά χέρια τον πειρασμού. Δεν αναζητάς την βοήθεια τον Θεού, δεν πιστεύεις πώς είναι κοντά στον καθένα μας. Έμεινες έρμαιο τού σατανά, και έσκοτίστης τόσον πολύ, πού παραδόθηκες στα χέρια του. 

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΟΤΟΒΙΛΩΦ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ. ΠΩΣ ΒΙΩΣΑ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΑΥΤΗ. «Ἡ ἀπελπισία εἶναι βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος»

«Ή απελπισία είναι βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος»

Αυτή είναι η αιτία πού χάθηκε ο Ιούδας, γι’ αυτό η απελπισία είναι η πιο βαριά αμαρτία απ’ όλες τις αμαρτίες πού υπάρχουν στον κόσμο. Διότι απελπισία σημαίνει αναίρεση της παντοδύναμης χάρης του Θεού πού μάς δόθηκε εξαιτίας των σεπτών Παθών, του Θανάτου και της Αναστάσεως του Χριστού. 

Είναι βλασφημία κατά του 'Αγίου Πνεύματος, διότι αν ο Χριστός σήκωσε τις αμαρτίες όλου του κόσμου, είναι δυνατόν να μην σηκώσει και τις δικές μας; Να μην καθαρίσει με το Πανάγιο και Ζωοποιό Αίμα Του τις δικές μας αμαρτίες; Να μην θεραπεύσει τις πνευματικές και τις σωματικές μας πληγές, με το Θεανθρώπινο Σώμα Του; Γι’ αυτό δεν θα έπρεπε να απελπιστεί ο Ιούδας, θα μπορούσε και εκείνος να σωθεί. Αφού ένας άλλος Απόστολος, ό Πέτρος, πού αμάρτησε με ίδια μ’ εκείνον αμαρτία, δεν απελπίστηκε αλλά «εξελθών έξω έκλαυσε πικρώς» (Μτ. 26, 75).

«Περί θλίψεων καί ἀσθενειῶν»,

Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν θλίψεων

καί ἡμερολόγιο τοῦ 2007

Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου

«Οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Τιμ. Γ΄ : 12). Μέσῳ τῆς ὑπομονῆς καί τῆς εὐχαριστίας πρός τόν Θεόν, δείχνουμε ὑπακοή στό Θεῖο θέλημα... Ἄς ἀγωνισθοῦμε λοιπόν· ἄς ἀκονίσουμε τίς ψυχές μας στό ἀκόνη τῆς ὑπομονῆς γιά νά προσφέρουμε στό Θεό ἔργο εὐάρεστο.

Ὀφείλουμε νά εὐχαριστοῦμε τό Θεό, ὁ ὁποῖος μέ τίς δοκιμασίες προετοιμάζει τήν ἀθάνατη ψυχή μας, γιά νά γίνει κληρονόμος τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.

Τή χαρά θά τή διαδέχεται ἡ λύπη καί τή λύπη ἡ χαρά, ὅπως ἡ νύκτα τήν ἡμέρα. Ἔτσι ὁρίστηκε ἡ ὁδός τῶν σωζομένων ἀπό τόν Πατέρα τῶν Φώτων. Μόνο διά μέσου τῆς ὑπομονῆς καί τῆς ἐλπίδας θά ἀντιμετωπισθοῦν ὅλες οἱ δυσκολίες.

Ἡ ἀγάπη πρός τόν «κόσμο» (κοσμικό φρόνημα) ὁδηγεῖ στήν θλίψη καί τήν Κατάθλιψη

  

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Ἡ ἀγάπη πρός τόν «κόσμο» (κοσμικό φρόνημα) ὁδηγεῖ στήν θλίψη καί τήν Κατάθλιψη

Ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος ταυτίζει τόν κόσμο μέ τά πάθη. Νά τί μᾶς διδάσκει: «Ὅταν θέλουμε νά ὀνομάσουμε ὅλα τά πάθη μαζί, τά λέμε «κόσμο». Καί ὅταν θέλουμε νά ξεχωρίσουμε καί νά δώσουμε στό καθένα τό ὄνομά του, τά ὀνομάζουμε «πάθη». Καί τά πάθη, καθώς διαδέχονται τό ἕνα τό ἄλλο, σχηματίζουν τόν δρόμο τοῦ κόσμου, καί ὅπου τελειώνουν τά πάθη, ἐκεῖ παύει νά ὑπάρχει ὁ δρόμος τοῦ κόσμου... Ὅπου πάψει ἡ ἐνέργεια τῶν παθῶν, ἐκεῖ πεθαίνει μαζί τους καί ὁ κόσμος.

Εἶπε κάποιος σοφός γιά τούς ἁγίους ὅτι ὅταν ζοῦσαν ἦταν ἤδη πεθαμένοι, διότι, ἐνῶ ζοῦσαν μέ τό σῶμα τους, δέν ζοῦσαν ζωή σαρκική. Καί σύ πρόσεξε νά δεῖς ποιά πάθη ζοῦνε μέσα σου, γιά νά καταλάβεις πόσο ἀνήκεις στόν κόσμο καί ἐξ αἰτίας ποιῶν παθῶν εἶσαι δεμένος μαζί του καί ἀπό ποιά ἐλευθερώθηκες... Μέ δύο λόγια, κόσμος εἶναι ἡ ἐμπαθής ζωή καί τό σαρκικό φρόνημα.

Ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό καί ἡ ἀλλοτρίωσή του.

 

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό καί ἡ ἀλλοτρίωσή του.

Ζοῦμε σ’ ἕναν κόσμο, πού βουλιάζει ὅλο καί περισσότερο στήν θλίψη, στήν ἀνία, στήν σαρκικότητα, στήν μοναξιά. Εἶναι ὅλα αὐτά, τά πικρά ἀποτελέσματα τῆς ἀπομάκρυνσης ἀπό τόν Θεό. Δυστυχῶς, ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν ἀνθρώπων ἔχουν ἀρνηθεῖ τόν Δημιουργό τους.

«Ὅσο ἀπομακρύνονται οἱ ἄνθρωποι ἀπό τήν φυσική ζωή, τήν ἁπλή», παρατηρεῖ ὁ ὁσιώτατος Γέροντας Παΐσιος, «καί προχωροῦν στήν πολυτέλεια, τόσο αὐξάνει καί τό ἀνθρώπινο ἄγχος. Καί ὅσο ἀπομακρύνονται ἀπό τόν Θεό, ἑπόμενο εἶναι νά μή βρίσκουν πουθενά ἀνάπαυση. Γι' αὐτό γυρίζουν ἀνήσυχοι ἀκόμη καί γύρω ἀπό τό φεγγάρι –σάν τό λουρί τῆς μηχανῆς γύρω ἀπό τήν τρελλή ρόδα¹–, γιατί ὁλόκληρος ὁ πλανήτης μας δέν χωράει τήν πολλή τους ἀνησυχία.

Ἅγιος Γέρων Παΐσιος: 1)Οἱ σταυροί τῶν δοκιμασιῶν, 2)Οἱ κατά παραχώρησιν Θεού πειρασμοί και θλίψεις, 3) Ὁ οὐράνιος μισθός ἀπό τήν ἀρρώστια Οἱ σταυροί τῶν δοκιμασιῶν

Γέροντα, το σταυρουδάκι που μου δώσατε το φορώ συνέχεια και με βοηθάει στις δυσκολίες.
- Να, τέτοια σταυρουδάκια είναι οι δικοί μας σταυροί, σαν αυτά που κρεμούμε στον λαιμό μας και μας προστατεύουν στην ζωή μας. Τι νομίζεις, έχουμε μεγάλο σταυρό εμείς; Μόνον ο Σταυρός του Χριστού μας ήταν πολύ βαρύς, γιατί ο Χριστός από αγάπη προς εμάς τους ανθρώπους δεν θέλησε να χρησιμοποιήση για τον εαυτό Του την θεϊκή Του δύναμη. Και στην συνέχεια σηκώνει το βάρος των σταυρών όλου του κόσμου και μας ελαφρώνει από τους πόνους των δοκιμασιών με την θεία Του βοήθεια και με την γλυκειά Του παρηγοριά.

Ο Καλός Θεός οικονομάει για τον κάθε άνθρωπο έναν σταυρό ανάλογο με την αντοχή του, όχι για να βασανιστή, αλλά για να ανεβή από τον σταυρό στον Ουρανό – γιατί στην ουσία ο σταυρός είναι σκάλα προς τον Ουρανό.

Ἡ ἀποφυγή τῆς ἀπογνώσεως (Ἅγ. Ἰωάννης Χρυσόστομος)

Επιμέλεια και ερμηνεία κειμένου,
Γεωργία Κουνάβη, Θεολόγος, επιμελήτρια της Ελληνικής Πατρολογίας

Το κείμενο που ακολουθεί είναι τόσο γλαφυρό, τόσο αισιόδοξο, τόσο πατρικό. Γραμμένο από τον άγιο Πατέρα με περισσή αγάπη και πόνο, με λαχτάρα και φροντίδα για κάθε άνθρωπο που αμαρτάνει και επαναλαμβάνει τα αμαρτήματα του από αδυναμία. Είναι πολύ ενισχυτικό και μπορεί να παρηγορήσει ακόμη και το μεγαλύτερο αμαρτωλό και να τον ενθαρρύνει να μετανοεί συνεχώς. Άλλωστε αφού αδιάκοπα αμαρτάνουμε όλοι μας, συνεχώς πρέπει και να μετανοούμε μέσα από τα έγκατα της καρδιάς μας.

Παραθέτουμε επίσης στη συνέχεια μία μικρή περικοπή από λόγο του Θεοδωρήτου, Επισκόπου Κύπρου, στον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Η περικοπή διασώζεται στη Μυριόβιβλο του Μεγάλου Φωτίου.

Οι λόγοι της περικοπής εκφράζουν και παρουσιάζουν έντονα τον πλούτο της αληθινής αγάπης του μεγάλου πατέρα προς το ποίμνιό του. Ιδιαίτερα δε εκφράζουν την αγάπη του και την άοκνη φροντίδα του για τους πονεμένους, τους φτωχούς, τους άστεγους.

Ἀπελπισία: Τό πιό ὕπουλο ἐμπόδιο τοῦ διαβόλου

Ο δρόμος της επιστροφής δεν είναι χωρίς εμπόδια. [...] Το πιο ύπουλο όμως εμπόδιο του διαβόλου είναι σίγουρα η απελπισία και η απόγνωση. Λένε μερικοί: «Έχω κάνει μεγάλες και πολλές αμαρτίες· δεν υπάρχει για μένα συγγνώμη και σωτηρία.» Αυτή η φράση είναι τελείως αντιορθόδοξη και αντιεκκλησιαστική· δεν έχει καμιά σχέση με τη διδασκαλία του Ιησού Χριστού.[...] Η εκκλησία είναι νοσοκομείο, ιατρείο ψυχών. Γι' αυτό βρισκόμαστε μέσα στην εκκλησία, όπως λέει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος, «δεν υπάρχει ασυγχώρητη αμαρτία, παρεκτός από την αμετανόητη». Δεν υπάρχει καμιά αμαρτία που να μη διαλύεται με τα δάκρυα της μετάνοιας. Σε τελευταία ανάλυση δεν θα κολαστούμε γιατί αμαρτήσαμε, αλλά γιατί δεν μετανοήσαμε. 

Ὁ μελαγχολικός ἀδελφός

«Ο ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ»

Εἰς τόν βίον τοῦ ὁσίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ

ἀπό τό βιβλίο «ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΙ»

ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ

Κάποιος μοναχός τῆς μονῆς τοῦ Σάρωφ κυριεύθηκε ἀπό μελαγχολία. Μιά φορά μάλιστα πού ἔνιωσε νά φθάνη στήν ἀπόγνωσι, ζήτησε τήν συμπαράστασι ἑνός ἀδελφοῦ.

Βγῆκαν καί οἱ δύο ἔξω ἀπό τήν μονή μετά τόν ἑσπερινό καί ἄρχισαν νά περιπατοῦν στόν κῆπο καί νά παρηγοροῦνται μέ τήν συζήτησι. Πλησίασαν στόν σταῦλο τῆς μονῆς. Ἐκεῖ κοντά ἄρχιζε τό δρομάκι πού ὡδηγοῦσε στήν πηγή τοῦ ὁσίου Σεραφείμ.

Ὁ ἄρρωστος ἀδελφός θέλησε ν᾿ ἀλλάξη κατεύθυνσι, γιά νά μή συναντηθῆ μέ τόν στάρετς σ᾿ αὐτήν τήν ψυχική κατάστασι. Πρίν ὅμως προφθάσουν ν᾿ ἀπομακρυνθοῦν, τόν βλέπουν νά ἔρχεται πρός τό μέρος τους.

Γιά τήν ἀπόγνωση καί τήν αὐτοκτονία (Ἁγ.Νεκταρίου)

Για το σοβαρό θέµα της απόγνωσης και της αυτοκτονίας εκφώνησε µια οµιλία ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως στη Λαµία στις 20 Νοεµβρίου 1893 σαν Ιεροκήρυκας. Και επειδή το κοινωνικό αυτό πρόβληµα έχει σήµερα ανησυχητικές διαστάσεις, ο φωτισµένος λόγος του Θεοφόρου πατρός της Εκκλησίας µας και συγχρόνου Αγίου είναι πολύ ωφέλιµος και επίκαιρος.Η απόγνωση είναι φοβερό κακό και αγιάτρευτο πάθος που φθείρει την ψυχή του ανθρώπου. Καταστρέφει κάθε τι υγιές µέσα του, τον παραδίδει στην καταστροφή και τον ωθεί στην να θέσει τέρµα στη ζωή του. Ο Απεγνωσµένος παρότι ζει είναι νεκρός, διότι έχασε το σύνδεσµο µε τον κόσµο και κάθε ευχαρίστηση της ζωής. Νοµίζει ότι ένας γρηγορότερος θάνατος από τον φυσικό θα τον απαλλάξει από τις θλίψεις και τις δυσκολίες της ζωής και καταλήγει στην αυτοκτονία.

Οἱ πνευματικοί νόμοι καί πῶς λειτουργοῦν (Γέροντος Παϊσίου).

Οι πνευματικοί νόμοι[34]

 Πως λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι

            - Γέροντα, ποιοι νόμοι λέγονται πνευματικοί;

            - Θα σου εξηγήσω: Όπως στην φύση υπάρχουν οι φυσικοί νόμοι, έτσι και στην πνευματική ζωή υπάρχουν οι πνευματικοί νόμοι. Ας πούμε, όταν πετάη κανείς ένα βαρύ αντικείμενο ψηλά, με όσο περισσότερη ορμή και όσο πιο ψηλά το πετάξη, με τόσο μεγαλύτερη δύναμη θα πέση κάτω και θα συντριβή. Αυτός είναι φυσικός νόμος. Στην πνευματική ζωή, όσο περισσότερο υψώνεται κανείς με την υπερηφάνειά του, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η πνευματική του πτώση και ανάλογα με το ύψος της υπερηφανείας του θα συντριβή. Γιατί ο υπερήφανος ανεβαίνει, φθάνει σε ένα σημείο και μετά πέφτει και σπάζει τα μούτρα του – «ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται»[35]. Αυτός είναι πνευματικός νόμος.

Ψυχίατρος ἤ Πνευματικός;

 

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Ψυχίατρος ἤ Πνευματικός;

Γιά νά θεραπευθοῦν τά διάφορα ψυχικά-ψυχολογικά νοσήματα, θά πρέπει νά ἀπομακρυνθοῦν τά πνευματικά τους αἴτια, πού εἶναι τά πάθη (μέ κυρίαρχο τόν ἐγωισμό) καθώς καί οἱ δαίμονες μέ τίς ἐνέργειές τους.

« Τί θά πεῖ ἄγχος, νεῦρα, ψυχασθένειες;» ἐρωτοῦσε ὁ π. Πορφύριος. Καί ἀπαντοῦσε: «Ἐγώ πιστεύω ὅτι ὑπάρχει διάβολος σ’ ὅλα αὐτά. Δέν ὑποτασσόμεθα στόν Χριστό μέ ἀγάπη. Μπαίνει ὁ διάβολος καί μᾶς ἀνακατεύει»¹.

Αὐτά βέβαια (τά πάθη καί οἱ δαίμονες) δέν ἀπομακρύνονται μέ χάπια οὔτε μέ ἡλεκτροσόκ, ἀλλά μέ τό μυστήριο τῆς Γενικῆς Ἐξομολόγησης. Ὁ ἄνθρώπος θά πρέπει νά ἐξομολογηθεῖ μέ εἰλικρίνεια τά ἁμαρτήματα ὅλης του τῆς ζωῆς, τά κύρια γεγονότα πού τήν σημάδεψαν, καθώς καί τό πῶς ἐκεῖνος τά ἀντιμετώπισε, ὅπως δίδασκε ὁ θεοφώτιστος Γέροντας Πορφύριος².

Ἡ ὑπομονή στὶς θλίψεις ὡς ὅρος τελειότητας τοῦ χριστιανοῦ_mp3

Π. Σάββας 2011-02-11_Ἡ ὑπομονή στίς θλίψεις ὡς ὅρος τελειότητας τοῦ χριστιανοῦ_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 11-02-11(Συνάξεις νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

 

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2011/03/mp3_09.html 

Γιατί ὁ κόσμος ὑποφέρει σήμερα τόσο πολύ; (Ἁγίου Γέροντος Παϊσίου).

 

«Ον αγαπά Κύριος παιδεύει»[6]

            - Γέροντα, γιατί ο κόσμος υποφέρει σήμερα τόσο πολύ;

            - Από την αγάπη του Θεού! Εσύ σαν μοναχή σηκώνεσαι το πρωί, κάνεις τον κανόνα σου, κάνεις κομποσχοίνια, μετάνοιες κ.λπ. Για τους κοσμικούς οι δυσκολίες που περνούν είναι ο κανόνας τους, οπότε εξαγνίζονται μ’ αυτές. Τους κάνουν μεγαλύτερο καλό από την κοσμική καλοπέραση, η οποία δεν τους βοηθάει ούτε να πλησιάσουν στον Θεό, ούτε να αποταμιεύσουν μισθό ουράνιο. Γι’ αυτό πρέπει να τις δέχωνται ως δώρα από τον Θεό.

Ἡ προσβολὴ τῆς ἀπογνώσεως καὶ ἡ ἰατρεία της. Ἡ προσβολὴ τῆς κενοδοξίας καὶ ἡ ἰατρεία της. Ἁγ. Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου.

Ἡ προσβολὴ τῆς ἀπογνώσεως καὶ ἡ ἰατρεία της.

Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης


Ἡ δεύτερη προσβολὴ μὲ τὴν ὁποία ὁ πονηρὸς προσπαθεῖ ἐντελῶς νὰ μᾶς καταβάλλῃ, εἶναι ὁ φόβος ποὺ μᾶς προξενεῖ μὲ τὴν ἐνθύμησι τῶν ἁμαρτιῶν μας, γιὰ νὰ μᾶς κάνῃ νὰ γκρεμισθοῦμε στὸν βυθὸ τῆς ἀπογνώσεως καὶ τῆς ἀπελπισίας.
Ἐσὺ λοιπόν, ἀδελφέ μου, καὶ στὸν κίνδυνο αὐτόν, κράτησε τὸν ἑαυτό σου σταθερὸ σ᾿ αὐτὸν τὸν βέβαιο κανόνα, δηλαδὴ ὅτι ἡ ἐνθύμησις τῶν ἁμαρτιῶν μας τότε εἶναι ἀπὸ τὴν χάρι τοῦ Θεοῦ καὶ ἀποσκοπεῖ στὴ σωτηρία μας, ὅταν σὲ ταπεινώνῃ καὶ σὲ κάνῃ νὰ αἰσθάνεσαι πόνο στὴν καρδιὰ καὶ λύπη, διότι λύπησες τὸν Θεό, καὶ ὅταν σὲ κάνῃ νὰ ἔχῃς ἐλπίδα καὶ θάρρος στὴν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ.

Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος: Ἀπελπισία καί Ἀμέλεια.

 Στη ζωή του χριστιανού η απελπισία και η αμέλεια είναι καταστροφικές. Εκείνον που έπεσε σε αμάρτημα, η απελπισία δεν τον αφήνει να σηκωθεί∙ κι εκείνον που είναι όρθιος, η αμέλεια τον κάνει να πέσει. Η απελπισία στερεί τον άνθρωπο από τ’ αγαθά που έχει αποκτήσει ∙ η αμέλεια δεν τον αφήνει ν’ απαλλαγεί από τα κακά που τον βαραίνουν. Η αμέλεια σε κατεβάζει και απ’ αυτούς τους ουρανούς, ενώ η απελπισία σε γκρεμίζει ολότελα στην άβυσσο της κακίας. Κοίτα να δεις τη δύναμη που έχουν και οι δύο.

Ο διάβολος πρώτα ήταν αγαθός άγγελος∙ επειδή ,όμως, έδειξε αμέλεια και κυριεύθηκε από απόγνωση, έπεσε σε τόση κακία, που δεν μπορεί πια να σηκωθεί. Το ότι ήταν αγαθός πρώτα, το βεβαιώνει ο Κύριος, που λέει: «Είδα το σατανά να πέφτει από τον ουρανό σαν αστραπή» (Λουκ. 10:18 ) . Η παρομοίωσή του με την αστραπή φανερώνει και τη λαμπρότητα της προηγούμενης καταστάσεώς του και τη σφοδρότητα της πτώσης του.

Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος – Mελέτημα 18

1. Ἄς προστρέξουμε μὲ προθυμία στὸ Δεσπότη Χριστὸ ποὺ μᾶς καλεῖ καί, ἀνοίγοντας σ' Αὐτὸν τὶς καρδιές μας, ἄς μὴ ἀπελπιζόμαστε γιὰ τὴ σωτηρία μας. Ὁ ἐχθρός τῆς ψυχῆς μας, θυμίζοντάς μας περασμένες ἁμαρτίας, μᾶς ἀνοίγει τὸ δρόμο πρὸς τὴν ἀπόγνωση. Ὁ Κύριος, ποὺ θεράπευσε καὶ θεραπεύει τόσες ἀσθένειες τοῦ σώματος, δὲν θὰ θεραπεύσει καὶ τὴν ἀθάνατη ψυχή, ποὺ κυριεύθηκε ἀπὸ τὴν ἀσθένεια τῆς πολύμορφης ἁμαρτίας; Γιατὶ δικά Του εἶναι τὰ λόγια• «Ὁ οὐράνιος Πατέρας μου δὲν θ' ἀποδώσει δικαιοσύνη σ' ἐκείνους ποὺ φωνάζουν σ' Αὐτὸν νύχτα- μέρα;»· Καὶ «Αἰτεῖτε, καὶ θὰ σᾶς δοθεῖ• ζητᾶτε, καὶ θὰ βρεῖτε• χτυπᾶτε, καὶ θὰ σᾶς ἀνοίξει ἡ θύρα». Μονάχα ἐμεῖς νὰ προσηλωθοῦμε στὸν Κύριο, ἀπομακρυνόμενοι μ' ὅλη μας τὴ δύναμη ἀπὸ κάθε τι, ποὺ εἶναι καὶ λέγεται ἁμαρτία.

«Ποτέ δέν πρέπει νά ἀπελπιστεῖ κανείς, ἀκόμη καί ἄν ἁμάρτησε πολύ, ἀλλά μέ τή μετάνοια νά ἐλπίσει γιά τή σωτηρία του» μέρος β΄

«ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ

ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ»

Ἕνας ἀδελφός ρώτησε κάποιον Γέροντα:

«Πάτερ, τί ἐννοεῖ ὁ Προφήτης ὅταν λέει:

“Δέν ὑπάρχει γι᾿ αὐτόν σωτηρία ἀπό τόν Θεό του”¹;»

Καί ὁ Γέροντας εἶπε:

«Ἐννοεῖ τούς λογισμούς τῆς ἀπελπισίας πού σπέρνονται ἀπό τούς δαίμονες σέ αὐτόν πού ἁμάρτησε καί τοῦ λένε· “Δέν ὑπάρχει πιά γιά σένα σωτηρία ἀπό τόν Θεό”, καί προσπαθοῦν νά τόν γκρεμίσουν στήν ἀπελπισία. Αὐτούς πρέπει κανείς νά τούς ἀντιμάχεται λέγοντας· “Καταφύγιό μου εἶναι ὁ Κύριος, καί αὐτός θά ἐλευθερώσει ἀπό τήν παγίδα τά πόδια μου”²».

Ὁ ἀποπροσανατολισμός τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου

   

 

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Β1) ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Ὁ ἀποπροσανατολισμός τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου

Δυστυχῶς, ὑπάρχει ἀποπροσανατολισμός τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος εἶναι ψυχικά πάσχων, ἀφοῦ εἶναι μεταπτωτικός.

Ὁ ἀποπροσανατολισμός πηγάζει ἀπό τόν ψευτοδιαφωτισμό τῆς Δύσης, ἡ ὁποία δέν «βλέπει» πρός τόν Θεό, γι’ αὐτό καί ἡ ἄθεη γνώση της δέν μπορεῖ νά θεραπεύσει τούς ψυχικά πάσχοντες, πού εἶναι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Τά πάθη, πού εἶναι ἡ θλιβερή κληρονομιά ὅλων τῶν μεταπτωτικῶν ἀνθρώπων, δέν θεραπεύονται παρά μόνον μέ τήν Θεία Χάρη. Μ’ αὐτήν καί μόνο μ’ αὐτήν ὁ ἄνθρωπος γίνεται πνευματικά καί ψυχικά ὑγιής, γίνεται πρόσωπο.

Ἔχει καταστρέψει πολλούς μέ τήν ἀπόγνωση (Ἁγ.Ἰωάννου Κρονστάνδης)

 Για τον πειρασμό της απελπισίας στην ηγουμένη Ταϊσία: 

«Ο Θεός επιτρέπει σ’ αυτόν τον πειρασμό να προσβάλλει τις δυνατότερες φύσεις, αυτούς δηλαδή, που είναι πιο πεπειραμένοι στον πνευματικό πόλεμο. Ο εχθρός σου τον παρουσιάζει, επειδή βλέπει ότι οι αγώνες σου φθάνουν σ’ ένα τέλος, ότι ετοιμάζεται για σένα στον ουρανό μια ανταμοιβή και θέλει να σε χτυπήσει και να σε ρίξει κάτω μ’ ένα δυνατό τίναγμα και να σου στερήσει έτσι τον στέφανο.

 Έχει καταστρέψει πολλούς με την απόγνωση. Να είσαι δυνατή και ανδρεία, να πολεμάς τις μηχανορραφίες του εχθρού. Μην παραδίδεσαι. Να σηκώνεις αυτόν τον σταυρό με ταπείνωση και αντοχή. Να θεωρείς ότι αυτός ο πειρασμός σου παρουσιάζεται, για να μεγαλώσει την ταπεινοφροσύνη σου και ο Κύριος θα σε βοηθήσει.

Ποιά ἐμπόδια προσπαθεῖ νά βάλει ὁ διάβολος σέ ὅσους θέλουν νά ἐξομολογηθοῦν

Η άγνοια, ο εγωισμός και η αμαρτωλή ζωή είναι οι κυριότεροι λόγοι για τους οποίους πολλοί χριστιανοί δεν εξομολογούνται. Άλλοι λόγοι είναι η ιεροκατηγορία, το αντιεκκλησιαστικό πνεύμα, η πολεμική κατά της πίστεως και η ολιγοπιστία.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έρχεται και ο αντίδικος ημών διάβολος.

Και προσπαθεί με κάθε τρόπο να μας εμποδίσει από την εξομολόγηση. Γιατί; Διότι γνωρίζει τα ευεργετικά και σωτήρια αποτελέσματα της εξομολογήσεως και διότι ενώ χαρά μεγάλη γίνεται στον ουρανό για έναν αμαρτωλό που μετανοεί (Λουκ.ιε' 7), την ίδια ώρα ο διάβολος καίγεται από τον φθόνο και την κακία του. 

Αμφιβάλλετε; Ακούστε λοιπόν, ένα γεγονός, που συνέβη στην Μονή Γηροκομείου Πατρών.
Κάποια μέρα πήγε στη Μονή ένας νέος. Μόλις μπήκε στον ναό της Παναγίας, μια δαιμονισμένη την οποία ουδέποτε είχεσυναντήσει του είπε:

«Ποτέ δέν πρέπει νά ἀπελπιστεῖ κανείς, ἀκόμη καί ἄν ἁμάρτησε πολύ, ἀλλά μέ τή μετάνοια νά ἐλπίσει γιά τή σωτηρία του»,μέρος α΄

«ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ

ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ»

Ἀπό τόν βίο τῆς ἁγίας Συγκλητικῆς

Ἔλεγε ἡ ἁγία Συγκλητική:

«Τίς ἀμελεῖς καί ὀκνηρές ψυχές, πού ἀπό χαλαρότητα δέν προοδεύουν στό καλό καί ἐπιπλέον εὔκολα κυριεύονται ἀπό τήν ἀπελπισία, πρέπει νά τίς ἐπαινοῦμε, καί ὅταν παρουσιάσουν κάποιο καλό, ἔστω καί μικρό, νά τό θαυμάζουμε καί νά τό μεγαλοποιοῦμε, ἐνῶ τά βαριά καί μεγάλα ἁμαρτήματά τους νά τά λέμε μικρά καί ἀνάξια λόγου. Γιατί ὁ διάβολος, καθώς θέλει ὅλα νά τά διαστρέφει, γιά νά μᾶς καταστρέψει, προσπαθεῖ νά κρύβει ἀπό τούς ἀγωνιστές καί ἀσκητικούς τά ἁμαρτήματα καί νά τούς κάνει νά τά ξεχνοῦν, γιά νά τούς ὁδηγήσει στήν ὑπερηφάνεια, ἐνῶ στίς ψυχές τῶν ἀρχάριων καί ἀστερέωτων δείχνει τεράστια τά ἁμαρτήματα, γιά νά τίς φέρει σέ ἀπογνωση. «

Ὁ πόνος εἶναι ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Θεοῦ.Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

Με τον πόνο

μας επισκέπτεται ο Χριστός

              Άνθρωπος που δεν περνάει δοκιμασίες, που δεν θέλει να πονάη, να ταλαιπωρήται, που δεν θέλει να τον στεναχωρούν ή να του κάνουν μια παρατήρηση, αλλά θέλει να καλοπερνάη, είναι εκτός πραγματικότητος. «Διήλθομεν δια πυρός και ύδατος, και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν»[3], λέει ο Ψαλμωδός.

Ἡ κατάθλιψη.Εἰσαγωγικά

 

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Β΄ ΜΕΡΟΣ:Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Β1) ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Β2) ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Β3) ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

 

Παθῶν με ταράττουσι προσβολαί, πολλῆς ἀθυ­μίας ἐμπιπλῶσαί μου τὴν ψυχήν· εἰρήνευσον, Κόρη, τῇ γαλήνῃ, τῇ τοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ Σου, Πανάμωμε¹

Β΄ ΜΕΡΟΣ:Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

Ὡς εἰσαγωγή στό θέμα μας παραθέτουμε ἕνα περιεκτικότατο κείμενο τοῦ ἀληθινά θεραπευμένου ἀνθρώπου, τοῦ σοφοῦ Γέροντος Πορφυρίου, πού ἀναφέρεται:

α) Στήν αἰτιολογία καί τόν παθολογικό μηχανισμό δημιουργίας τῆς κατάθλιψης καί

β) Στήν θεραπεία τῆς κατάθλιψης

Ἡ οὐσία τῆς ἀπογνώσεως (Ἀρχ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ τοῦ Ἔσσεξ)

...Όταν μιλώ για "απόγνωση", δεν εννοώ κάποια σκυθρωπότητα, κάποια δυσφορία σαν από δυσπεψία, αϋπνία κλπ... Όχι. Η ουσία της απογνώσεως είναι η απώλεια της ελπίδας, της "προσδωκίας" να φθάσουμε τη θεία αιωνιότητα. Οι άνθρωποι δεν το καταλαβαίνουν αυτό. Κυρίως οι άνθρωποι του "πολιτισμένου", "ουμανιστικού" αιώνα μας... Να "σκοτώσει" όμως κάποιος εντελώς μέσα του την ικανότητα του ανθρωπίνου πνεύματος να προσλάβει την αιωνιότητα δεν είναι σε όλους κατορθωτό. Και εκείνοι που το κατόρθωσαν, ζουν όπως ζουν και τα ζώα. Εκείνοι όμως που δεν το κατόρθωσαν, ζουν σε καταστάσεις κρυφής εσωτερικής συγκρούσεως...

...Τελώντας την Λειτουργία προσεύχομαι βεβαίως για όλο τον κόσμο και δεν αμφιβάλλω ότι, ωσότου προσφέρεται στον κόσμο αυτό η θυσία αυτή της αγάπης, ο κόσμος θα διατηρηθεί στην ύπαρξή του. Όταν όμως θα παύσει να προσφέρεται η θυσία αυτή, τότε αναπόφευκτα ο κόσμος θα κατακαεί στο πυρ του γενικού μίσους.

Ὁσίου Πέτρου τοῦ Δαμασκηνοῦ: Ἀπόρριψη τῆς ἀπογνώσεως

Οσίου Πέτρου του Δαμασκηνού

Απόρριψη της απογνώσεως

Δεν πρέπει όμως ν’ απελπιζόμαστε, όταν δεν είμαστε όπως πρέπει να είμαστε. Κακό είναι βέβαια, άνθρωπε, που αμάρτησες.

Γιατί όμως αδικείς το Θεό και από άγνοιά σου τον νομίζεις αδύνατο; Μήπως δεν μπορεί να σώσει την ψυχή σου Εκείνος που έκανε για σένα αυτόν τον τόσο μεγάλο κόσμο που βλέπεις; Κι αν πεις ότι «αυτό μάλλον καταδίκη μου είναι, όπως και η συγκατάβασή Του», μετανόησε και δέχεται τη μετάνοιά σου, όπως του ασώτου και της πόρνης.

Αν ούτε αυτό δεν μπορείς να κάνεις, αλλά από συνήθεια αμαρτάνεις σ’ εκείνα που δεν θέλεις, έχε ταπείνωση σαν τον τελώνη και αυτό είναι αρκετό για τη σωτηρία σου. Γιατί εκείνος που αμαρτάνει χωρίς να μετανοεί, αλλά δεν απελπίζεται, εξ ανάγκης βάζει τον εαυτό του κάτω απ’ όλη την κτίση και δεν τολμά να κατακρίνει ή να κατηγορήσει κανένα άνθρωπο.

Τά βαθύτερα αἴτια τῆς αὐτοκτονίας.

 π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

          Λέγεται ότι τα ποικίλα προβλήματα που πηγάζουν από την οικονομική κρίση είναι η αιτία των αυτοκτονιών. Αν και αυτό φαντάζει λογική εξήγηση, ωστόσο η δαιμονική αυτή ενέργεια έχει δύο αιτίες:
Πρώτο: Ο άνθρωπος φτιάχνει μια εικόνα για τον εαυτό του και τη ζωή του, την οποία αγωνίζεται να πετύχει ή να διατηρήσει. Τα αναφυόμενα στην πορεία εμπόδια ανατρέπουν την εικόνα και ο άνθρωπος, στηριγμένος στον εγωκεντρισμό του, καταρρέει βλέποντας να μην γίνεται καθώς νόμιζε. Αυτή η εικόνα δεν έχει να κάμει μόνο με την υλική άνεση αλλά και με την ηθικότητα, την κοινωνικότητά του, ακόμα και με την επαγγελματική του καριέρα. Τα ερωτήματα «γιατί σε μένα;» ή «γιατί εγώ;» δείχνουν τον εγωισμό που κυριαρχεί στην ύπαρξή του που σκοτίζει το νου και οδηγείται σε έμμεση αυτοκτονία που εκφράζεται με παραίτηση από κάθε προσπάθεια ή άμεση με διακοπή της ζωής.

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΟΤΟΒΙΛΩΦ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ. ΠΩΣ ΒΙΩΣΑ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΑΥΤΗ. «Αὐτό μόνο ὁ Θεός μπορεῖ νά διορθώσει... Τουλάχιστον νά μήν παραδίδεστε στήν ἀπόγνωση».

«Αυτό μόνο ο Θεός μπορεί να διορθώσει... Τουλάχιστον να μην παραδίδεστε στην απόγνωση».

Ένα φοβερό και ψυχρό μαύρο σύννεφο μπήκε μέσα στην άμαξα. Τά χέρια μου έπεσαν κάτω, δεν μπορούσα πια να τά σηκώσω για να κάνω το σημείο τού Σταυρού, τά πόδια μου τεντώθηκαν, το στόμα άνοιξε παρά την θέλησή μου, σαν να το άνοιγε κάποιος από μέσα. Το στόμα μου ήταν ορθάνοιχτο. 

Τότε εκείνο το μαύρο και δύσοσμο σύννεφο άρχισε να μπαίνει μέσα μου, στο στόμα, στο λάρυγγα, στα σπλάγχνα. Όταν μπήκε μέσα μου ολόκληρο, τότε το στόμα έκλεισε μόνο του. Μέσα σε μια στιγμή μία πυρακτωμένη μάζα ανέβηκε από τά νεφρά, μέσω σπονδυλικής στήλης στον εγκέφαλο, μετά γέμισε όλο το σώμα μου δημιουργώντας ανυπόφορη πίεση στα άκρα.

«Ἄλλοι καιροί ἦταν ἐκεῖνοι καί ἄλλοι οἱ ἄνθρωποι...»;

«Ὅταν λοιπόν ὁ διάβολος ἀποτύχει, τότε, μή μπορώντας νά κάνει τίποτε ἄλλο μᾶς φέρνει λογισμό ἀπογνώσεως, ὅτι «Ἄλλοι καιροί ἦταν ἐκεῖνοι καί ἄλλοι οἱ ἄνθρωποι στούς ὁποίους ὁ Θεός ἔδειξε θαύματα γιά νά πιστέψουν. Τώρα δέν εἶναι ἀνάγκη νά κοπιάσομε. Χριστιανοί εἴμαστε ὅλοι καί ἔχομε βαπτιστεῖ, κι ὅπως λέει ἡ Γραφή, ὅποιος πιστέψει καί βαπτιστεῖ θά σωθεῖ. Τί ἀνάγκη λοιπόν ἔχομε;» Ἄν πεισθοῦμε καί μείνομε σ' αὐτά, θά βρεθοῦμε ἔρημοι, ἔχοντας μόνο τό ὄνομα τοῦ χριστιανοῦ καί ἀγνοώντας ὅτι αὐτός πού πίστεψε καί βαπτίσθηκε, ὀφείλει νά τηρεῖ ὅλες τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ καί, ὅταν κατορθώσει τά πάντα, νά λέει ὅτι «εἶμαι ἄχρηστος δοῦλος».

Τό καλύτερο φάρμακο γιά τήν κάθε δοκιμασία μας εἶναι ἡ μεγαλύτερη δοκιμασία τῶν συνανθρώπων μας (Ἁγίου Γέροντος Παϊσίου).,

Να συγκρίνουμε την δοκιμασία μας

με την μεγαλύτερη δοκιμασία του άλλου

             Το καλύτερο φάρμακο για την κάθε δοκιμασία μας είναι η μεγαλύτερη δοκιμασία των συνανθρώπων μας, αρκεί να την συγκρίνουμε με την δική μας δοκιμασία, για να διακρίνουμε την μεγάλη διαφορά και την μεγάλη αγάπη που μας έδειξε ο Θεός και επέτρεψε μικρή δοκιμασία σ’ εμάς. Τότε θα Τον  ευχαριστήσουμε, θα πονέσουμε για τον άλλον που υποφέρει πιο πολύ και θα κάνουμε καρδιακή προσευχή να τον βοηθήση ο Θεός. Μου έκοψαν λ.χ. το ένα πόδι: «Δόξα Σοι ο Θεός, να πω, που έχω τουλάχιστον ένα πόδι· του άλλου του έκοψαν και τα δύο». Και αν ακόμη μείνω ένα κούτσουρο, χωρίς χέρια και πόδια, πάλι να πω: «Δόξα Σοι ο Θεός, που περπατούσα τόσα χρόνια, ενώ άλλοι γεννήθηκαν παράλυτοι».

Ποιά εἶναι τά ἁμαρτήματά τῶν τριῶν μερῶν τῆς ψυχῆς καί πῶς θεραπεύονται.

   

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Ποιά εἶναι τά ἁμαρτήματά τῶν τριῶν μερῶν τῆς ψυχῆς καί πῶς θεραπεύονται.

Γράφει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Ἡ ψυχὴ διαιρεῖται σὲ τρία μέρη, τὸ λογιστικό, τὸ θυμικό, καὶ τὸ ἐπιθυμητικό.

Τοῦ λογιστικοῦ ἁμαρτήματα εἶναι αὐτά: Ἀπιστία, αἵρεση, ἀφροσύνη, βλασφημία, ἀχαριστία, καὶ οἱ συγκαταθέσεις τῶν ἁμαρτημάτων, οἱ ὁποῖες γίνονται ἀπὸ τὸ παθητικὸ μέρος. Ἡ ἴαση καὶ ἡ θεραπεία αὐτῶν τῶν κακῶν, εἶναι ἡ ἀδίστακτη πίστη στὸ Θεὸ καὶ τὰ ἀληθινὰ καὶ χωρὶς πλάνη ὀρθόδοξα δόγματα τῆς εὐσέβειας, ἡ ἀδιάκοπη μελέτη τῶν λόγων τοῦ Πνεύματος, ἡ καθαρὴ καὶ ἀδιάλειπτη προσευχή, καὶ ἡ εὐχαριστία πρὸς τὸν Θεό.

Τὰ ἁμαρτήματα τοῦ θυμικοῦ εἶναι τὰ ἑξῆς: Ἡ ἀσπλαχνία, τὸ μίσος, ἡ ἀσυμπάθεια, ἡ μνησικακία, ὁ φθόνος, ὁ φόνος καὶ ἡ συνεχὴς αὐτῶν καὶ τῶν παρομοίων μελέτη. Ἡ ἴαση καὶ θεραπεία τους εἶναι ἡ φιλανθρωπία, ἡ ἀγάπη, ἡ πραότητα, ἡ φιλαδελφία, ἡ συμπάθεια, ἡ ἀνεξικακία καὶ ἡ καλοσύνη.

Ἄν δέν λέμε τό «δόξα Σοι ὁ Θεός» στίς χαρές, πῶς θά τό ποῦμε στίς θλίψεις

-Γέροντα, πρέπει να λέμε «δόξα Σοι ο Θεός», όταν όλα πηγαίνουν καλά;

- Μα, αν δεν λέμε το «δόξα Σοι ο Θεός» στις χαρές, πως θα το πούμε στις θλίψεις;

Εσύ το λες στις θλίψεις και δεν θέλεις να το πης στις χαρές; Αλλά, όταν είναι αχάριστος κανείς, δεν γνωρίζει την αγάπη του Θεού.

Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία. Για μένα είναι θανάσιμο αμάρτημα. Ο αχάριστος με τίποτε δεν ευχαριστιέται Για όλα γκρινιάζει, όλα του φταίνε. Στην πατρίδα μου, τα Φάρασα, χρησιμοποιούσαν πολύ το πετιμέζι. Ένα βράδυ μια κοπέλα έκλαιγε, γιατί ήθελε πετιμέζι. Η μάνα της - τι να κάνη; - πήγε και ζήτησε από την γειτονιά.

Ἡ θεραπεία τῶν παθῶν γενικά.

   

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Ἡ θεραπεία τῶν παθῶν γενικά.

Ἡ θεραπεία τῶν ποικίλων παθῶν μας ἐπιτυγχάνεται ὅταν χρησιμοποιήσουμε σωστά τό δῶρο τῆς ἐλευθερίας (τό αὐτεξούσιο) καί συνεργαστοῦμε μέ τήν Θεία Χάρη, ζώντας μέσα στήν Ἐκκλησία.

Τότε, ἀπό τήν Θεία Χάρη θά ἐπιτευχθοῦν τά ἐξῆς:

α) ἡ κάθαρση καί ἡ ἀποκατάσταση τῆς νοερᾶς ἐνέργειας-λειτουργίας μέσα μας καθώς καί

β) ἡ ἀνακατεύθυνση τῶν θυμικοῦ-ἐπιθυμητικοῦ μας πρός τόν Θεό.

Συγκεκριμένα θά πρέπει διά τῆς Θείας Χάριτος:

α) νά πτερώσουμε τό λογιστικό τῆς ψυχῆς μέ τήν ἀδιάλειπτη καθαρή προσευχή,

β) νά κυριαρχήσουμε στό θυμικό τῆς ψυχῆς μέ τήν ἀγάπη καί

γ) νά χαλιναγωγήσουμε τό ἐπιθυμητικό τῆς ψυχῆς μέ τήν ἐγκράτεια.

Ὁ ψηφιακὸς ἄνθρωπος εἰς τὴν ….. ψυχιατρικὴν κλινικὴν! Νεανικά ζητήματα. Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

  Ὁ ψηφιακὸς ἄνθρωπος εἰς τὴν ….. ψυχιατρικὴν κλινικὴν!

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

Εἶναι ὄντως μέγα τεχνολογικὸ ἐπίτευγμα ἡ ἀποκαλούμενη «ψηφιακὴ ἐπανάσταση», καλοί μου φίλοι.
Δὲν τὸ συζητᾶμε! Καθημερινὰ ἀπολαμβάνουμε τὴν πληθώρα τῶν ἐφαρμογῶν της. Ἦρθε γιὰ νὰ μείνει καὶ γιὰ νὰ ἀλλάξει ριζικὰ τὴ ζωή μας. Ἆραγε τί γίνεται ὅμως μὲ τὸν «ψηφιακὸ ἄνθρωπο», τὸν ὁποῖο δημιουργεῖ καὶ διαμορφώνει χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνουμε καὶ πολύ;
Ὅλους ἐμᾶς δηλαδὴ πού ζοῦμε μὲ τὶς ἐφαρμογές της ἢ κι ἐκείνους πού ζοῦν γιʼ αὐτὲς κι εἶναι ἡ ἴδια τους ἡ ζωή; Νὰ ἕνας ἔντονος προβληματισμὸς ποὺ ἀναδύεται στὶς μέρες μας…

* * *

Καθημερινὰ πληθαίνουν τὰ ἐπιστημονικὰ συνέδρια, τὰ ἐκδιδόμενα βιβλία, οἱ ἔρευνες πού γίνονται ἀπὸ τὰ Πανεπιστήμια, οἱ μελέτες πού δημοσιεύονται σὲ ἐπιστημονικὰ περιοδικά, τὰ δημοσιεύματα τῶν εἰδικῶν, τὰ ὁποῖα τί κάνουν;

Μή φοβᾶσαι τόν καρκίνο. Ὁ Θεός δίνει τίς ἀρρώστειες τοῦ σώματος γιά τήν ὑγεία τῆς ψυχῆς!

Μή φοβᾶσαι τόν καρκίνο. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, λένε ὅτι

ὁ Θεός δίνει τίς ἀρρώστειες τοῦ σώματος γιά τήν ὑγεία τῆς ψυχῆς! 

Γι’ αὐτό χωρίς γογγυσμό, ἀλλά μέ εὐχαριστία καί δοξολογία, πρέπει νά τίς ἀντιμετωπίζουμε ὡς φάρμακα τῆς αἰωνίου ψυχῆς μας.
«Παιδεία Κυρίου ἀνοίγει μου τά ὦτα, ἐγώ δέ οὐκ ἀπειθῶ οὐδέ ἀντιλέγω.» (Ἡσ. 50,5)
Ὁ μακαριστός Γέροντας Πορφύριος ἔλεγε: «Αἰσθάνομαι τήν ἀσθένεια ὠς ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ». ( Βίος καί Λόγοι, σελ. 471 Περί ἀσθενείας ).
«Εὐχαριστῶ τόν Θεό, πού μοῦ ἔδωσε πολλές ἀρρώστειες. Πολλές φορές τοῦ λέω: Χριστέ μου, ἡ ἀγάπη Σου δέν ἔχει ὅρια! Τό πῶς ζῶ εἶναι ἕνα θαῦμα. Μέσα στίς ἄλλες μου ἀρρώστειες ἔχω καί καρκίνο στήν ὑπόφυση. Δημιμουργήθηκε ἐκεῖ ὄγκος πού μεγαλώνει καί πιέζει τό ὀπτικό νεῦρο. Γι’ αὐτό τώρα πιά δέν βλέπω. Πονάω φοβερά. Προσεύχομαι, ὅμως, σηκώνοντας τό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ μέ ὑπομονή».

Ὁ Xριστός ἰατρός, προσφέρει τό μόνο φάρμακο θεραπείας τῶν ἀνθρωπίνων νοσημάτων

ΣΥΜΦΩΝΑ  με παρατήρηση του Αγίου Ειρηναίου: "Ο Κύριος ήλθεν ιατρός των κακώς εχόντων". 

Δηλαδή ο Κύριος ήλθε ως ιατρός των ασθενών.

Πράγματι ο ίδιος ο Κύριος διακηρύσσει δημοσίως: "Ου χρείαν έχουσιν οι ισχύοντες ιατρού, αλλ΄ οι κακώς έχοντες".

Δηλαδή, δεν έχουν ανάγκη ιατρού οι υγιείς  αλλά οι άρρωστοι.

Ού γαρ ήλθον καλέσαι δικαίους αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν". 

Και "Πάντως ερείτε μοι την παραβολήν ταύτην · ιατρέ θεράπευσον σεαυτόν".

Δηλαδή, ασφαλώς  θα μου πείτε τη γνωστή παροιμία· ιατρέ θεράπευσε τον εαυτό σου.

Και ακόμη: "Πνεύμα Κυρίου επ΄εμέ ... απέσταλκέ με ιάσασθαι τους συντετριμμένους την καρδίαν.

Δηλαδή,  Πνεύμα Κυρίου σε μένα... με έχει στείλει για να θεραπεύσω αυτούς που η καρδιά τους έχει συντριβεί από το βάρος της αμαρτίας.