«Συμβουλές Γέροντος σέ χριστιανούς πού ζοῦν στόν κόσμο»

Ἄν τώρα δέν νιώθετε καμιά παρηγοριά ἀπό τήν προσευχή σας, νά εἶστε σίγουροι πώς ὁ Κύριος σᾶς ἑτοιμάζει θεῖες παρηγοριές στό μέλλον. Συνεχίστε νά προσεύχεστε ἀκούραστα, καί σύντομα θ᾿ ἀπολαύσετε τή δική Του γλυκύτητα. «Ὑπομένων ὑπέμεινα τόν Κύριον, καί προσέσχε μοι καί εἰσήκουσε τῆς δεήσεώς μου καί ἀνήγαγέ με ἐκ λάκκου ταλαιπωρίας καί ἀπό πηλοῦ ἰλύος καί ἔστησεν ἐπί πέτραν τούς πόδας μου καί κατεύθυνε τά διαβήματά μου καί ἐνέβαλεν εἰς τό στόμα μου ᾇσμα καινόν, ὕμνον τῷ Θεῷ ὑμῶν» (Ψαλμ. 39: 2-4).

''Ἡ προσευχή θέλει βία, θέλει ἀγώνα''.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΣΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΧΑΡΙΘΕΑΣ ΗΓΟΥΜΕΝΗ ΤΗΣ Ι.Μ. ΗΡΑΚΛΕΙΔΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ. " Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΘΕΛΕΙ ΒΙΑ, ΘΕΛΕΙ ΑΓΩΝΑ"

Όταν ρωτούσαμε την Γερόντισσα, με ποιο τρόπο μπορεί ό άνθρωπος να αποφύγει τον πειρασμό της ακηδίας στο θέμα της προσευχής, μας έλεγε: «Ή τέχνη είναι να πιέσης τον εαυτόν σου, να τον βιάσης να κάνη έστω ένα κομποσκοίνι και μετά δεν θα αντέξεις για να μην κάνης και δεύτερο και τρίτο. Γλυκαίνεσαι! Δεν σε αφήνει ο Χριστός. Ή προσευχή διδάσκει από μόνη της με ποιο τρόπο πρέπει να προσευχόμαστε και δεν χρειάζεται δάσκαλος, όταν υπάρχει Αγάπη έναντι τού Θεού. Να παρακαλείτε τον Θεό με ταπείνωση: Κύριε, Ιησού Χριστέ, βοήθησόν με να σωθώ. Δίδαξαν με, να προσευχηθώ, να σταθώ καθαρός ενώπιων σου, Θεέ μου. Κύριε ό Θεός ημών, ειρήνην δός ημίν. Κτήσαι ή μάς Κύριε . Κάνε μας δικούς σου, Θεέ μου. Την σήν ειρήνην δός ημίν. 

Περί ἀκηδίας...

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2015/06/blog-post_22.html

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/07/blog-post_176.html 

Ὀκνηρία

ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ

Ὀκνηρία

Λέγει ὁ Ἀπ. Παῦλος: «τῇ σπουδῇ μή ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες» (Ρωμ. ιβ´ 11). Δηλαδή στήν προθυμία καί τόν ζῆλο, πού ἀπαιτεῖται γιά κάθε ἔργο θεάρεστο, νά μή εἶσθε ὀκνηροί. Οἱ ἐσωτερικές σας πνευματικές δυνάμεις νά εἶναι πάντοτε ζεστές ἀπό τήν πνευματική φλόγα τοῦ πνεύματος. Μέ ὅλα αὐτά νά ὑπηρετῆτε ὡς ἀφοσιωμένοι δοῦλοι τόν Κύριο. Ἡ ὀκνηρία εἶναι μητέρα κάθε κακίας, ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες. «Ἀργία μήτηρ πάσης κακίας».

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης λέγει ὅτι ἡ ὀκνηρία παραλύει τήν ψυχή καί τόν νοῦ. Γι᾽ αὐτό καί ὁ Κύριος μᾶς λέγει: «Γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε ποίᾳ ὥρᾳ ὁ Κύριος ὑμῶν ἔρχεται» (Ματθ. κδ´ 42). Δηλαδή, ὅπως τό ἐξηγεῖ ὁ Ὅσιος Ἡσαΐας, «νά εἶσθε ἕτοιμοι σέ κάθε στιγμή, διότι δέν γνωρίζετε κατά ποία ὥρα ἔρχεται ὁ Κύριος, μήπως ἔλθη ἔξαφνα καί σᾶς εὕρη νά κοιμᾶσθε».

Ἠθικαί κακίαι

1. ΠΕΡΙ ΖΗΛΟΥ ΚΑΙ ΕΡΙΘΕΙΑΣ

Αντίθετοι προς την της ειρήνης αρετήν κακίαι εισίν ο ζήλος και η ερίθεια, αίτινες γεννώσι μάχας και ακαταστασίας.

Αι κακίαι αυταί είσιν αι πολεμιώταται της ειρήνης αντίπαλοι˙ η παρουσία αυτών φέρει την καταστροφήν, η δε ενέργεια την ανατροπήν του έργου της ειρήνης˙ εργάζονται υπέρ της αποκαταστάσεως της βασιλείας του πονηρού επί της γης, και της καταλύσεως της βασιλείας του Θεού, υπέρ ης εργάζεται η Ειρήνη.
Ουαί τη παροικία και τη εκκλησία, εν η ετάχθη ο ποιμήν ο ταις κακίαις ταύταις υπαχθείς! ή τε εκκλησία και η παροικία άπασα διατρέχουσι τον έσχατον κίνδυνον της απωλείας και καταστροφής˙ εν αυταίς αι έριδες, αι μάχαι, αι ακαταστασίαι και παν φαύλον πράγμα, κατά τον Απόστολον Ιάκωβον, θέλουσι τελείως εγκαθιδρυθή.

Ὁ Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ περί τῆς ἀκηδίας καί τῆς μελαγχολίας

[…Αξίζει να σταματήσουμε για μια στιγμή για να προσέξουμε ιδιαίτερα αυτό το «χαρούμενο πνεύμα» στην ζωή του Οσίου. Ήταν η χαρακτηριστική του ιδιότητα, ιδιαίτερα αργότερα. Αλλά ακόμη και αυτό το δώρο της χάριτος δεν το  επέτυχε δίχως αγώνα, παρόλο ότι ήταν τόσο σωτήριο για τις βασανισμένες ψυχές όλων εκείνων που αργότερα συνέρρεαν δίπλα του. Υπάρχει λόγος να σκεφθούμε ότι το πνεύμα της ακηδίας του έκανε επίθεση στην αρχή της μοναχικής του ζωής. «Είναι δύσκολο», λέει, «να αποφύγει αυτήν την ασθένεια κάποιος που μόλις έχει αρχίσει την μοναχική του ζωή, διότι είναι η πρώτη που του επιτίθεται. Επομένως, πριν από όλα πρέπει κανείς να φυλάγεται από αυτήν».

«Συμβαίνει μερικές φορές κάποιος που βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση του πνεύματος να σκέφτεται  ότι θα ήταν πιο εύκολο για αυτόν να καταστραφεί ή να στερηθεί από κάθε αίσθημα και συνείδηση, παρά να παραμείνει περισσότερο σε αυτήν την ανεξήγητα βασανιστική κατάσταση του πνεύματος.

Ἡ ἀμέλεια, ὁ ἀκοίμητος κίνδυνος τοῦ πιστοῦ

 Σε σχετικές ερωτήσεις μας, απαντούσε ότι η αμέλεια είναι η κύρια αιτία της αποτυχίας του ανθρώπου στον πνευματικό σκοπό του. Τον ρώτησα κάποτε. πώς οι Πατέρες προβάλλουν ως αφορμή την κενοδοξία; Και απάντησε «ναι και αυτή μας επιβουλεύεται, αλλά όχι όλους παρά μόνο όσους ξεγελάσει και πάλι λίγους, γιατί η κενοδοξία φθείρει τους συγκεντρωμένους θησαυρούς, ενώ η αμέλεια δεν αφήνει να τους συνάξεις. Η αμέλεια μοιάζει με ανομβρία, που δεν αφήνει να φυτρώσει τίποτε. Η κενοδοξία βλάπτει όσους έχουν καρπό, όσους έχουν προχωρήσει, ενώ η αμέλεια ζημιώνει όλους. Εμποδίζει αυτούς που θέλουν να ξεκινήσουν και σταματά αυτούς που προχώρησαν.

Τό ἱερό Μυστήριο τῆς Μετανοίας καί Ἐξομολογήσεως

    ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

20) Μετάνοια καί Ἱερά Ἐξομολόγηση

20^α) Τό ἱερό Μυστήριο τῆς Μετανοίας καί Ἐξομολογήσεως.

«Ὁ σύγχρονος μεγάλος Θεολόγος π. Ἰουστίνος Πόποβιτς στὸ ἔργο του «Ὁδὸς Θεογνωσίας» γράφει : «ἡ ψυχὴ κάθε ἀνθρώπου, κάθε ἀνθρωπίνου προσώπου καὶ ἡ ψυχὴ τῆς ἀνθρωπότητος εἶναι ἀνίατα τραυματισμένες. Τὸ τραῦμα τους αὐτὸ δὲν μποροῦν νὰ τὸ θεραπεύσουν οὔτε ὁ Νόμος, οὔτε οἱ Προφῆτες. Κανεὶς, ἐκτός τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστὸς ἦρθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ θεραπεύσει τὸν ἄνθρωπο, νὰ καταργήσει τὴν ἁμαρτία, νὰ ἐπανασυνδέσει τὸν ἄνθρωπο μὲ τὴν πηγὴ τῆς ζωῆς, ποὺ εἶναι ὁ Θεὸς, νὰ τὸν ἐπαναφέρει στὴν προπτωτικὴ ἀκεραιότητα. Ἡ διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν εἶναι ἡ μεγίστη δωρεὰ τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο, εἶναι τὸ Εὐαγγέλιο»»¹. Αὐτή ἡ τόσο ψυχοθεραπευτική συγχώρηση καθώς καί ἡ πλούσια δόση τῆς Θείας Χάρης κατ’ ἐξοχήν παρέχονται μέ τό Μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Μετανοίας καί Ἐξομολογήσεως.

« Ἡ ἀγρυπνία »

Η ΑΣΚΗΣΗ  ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ - ΑΒΒΑ ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

Ὅταν πρόκειται ν’ ἀρχίσεις τήν ἐργασία τῆς ἀγρυπίας καί γιά νά γίνει δεκτή ἡ προσευχή σου στό Θεό, θά κάμεις τά ἑξῆς:

 Πρῶτα θά γονατίσεις καί μετά θ’ ἀρχίσεις τήν προσευχή σου, ἀφοῦ προηγουμένως σφραγίσεις τήν καρδιά σου καί τά μέλη σου μέ τό ζωοποιό τύπο τοῦ σταυροῦ.

 Κατόπιν θά καθίσεις λίγη ὥρα μέ σιωπή, ἕως ὅτου ἡρεμήσουν οἱ αἰσθήσεις σου καί οἱ λογισμοί σου. Ὕστερα ἀπ’ αὐτά θά ὑψώσεις τά χέρια καί τήν καρδιά πρός τόν Κύριο καί θά Τόν παρακαλέσεις νά δυναμώσει τήν πνευματική σου ἀσθένεια, γιά νά γίνει δεκτή ἡ προσευχή τῆς ἀγρυπνίας σου. Τά λόγια της προσευχῆς σου ἄς εἶναι τά ἀκόλουθα:

Ἄν βαριέσαι τήν προσευχή (διάλογος μ' ἕναν ἀσκητή)

- Γέροντα, πολλές φορές, όταν πάω να προσευχηθώ, χίλιες δύο δουλειές μού παρουσιάζονται. Τι να κάνω;

- Όχι, παιδί μου. Δεν πρέπει να σταματάς τότε την προσευχή σου. Να θυμάσαι ότι με όλα αυτά "δοκιμάζει" ο Θεός αν έχουμε πραγματικά διάθεση για προσευχή. Οπότε, αν προσπαθήσεις και επιμείνεις στην προσευχή, έρχεται ο Θεός σε βοήθεια και σκορπάει όλες τις δυσκολίες.

- Πολλές φορές, γέροντα, πάω να κάνω προσευχή και βαριέμαι!

Ἡ ψυχή δέν πρέπει νά συγχύζεται μέ τούς ἐσωτερικούς πειρασμούς (Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου)

Γιά τήν πνευματική ξηρασία

«Είναι πολλά τα καλά που κάνει στην ψυχή η πικρότητα αυτή και ξηρασία η Πνευματική, δηλαδή η στέρηση της Πνευματικής χαράς και γλυκύτητας, αν τη δεχθούμε με ταπείνωση και υπομονή, πράγματα τα οποία αν τα καταλάβαινε ο άνθρωπος, αναμφίβολα δε θα είχε τόση ενόχληση και λύπη, όταν του συνέβαιναν · διότι θα μετρούσε αυτήν την πικρότητα και στέρηση, όχι ως σημείο μίσους, που του δείχνει ο Θεός, αλλά ως σημείο μεγάλη και εξαιρετικής αγάπης · και θα τη δεχόταν σαν εξαιρετική χάρη που του κάνει.
Διότι τα παρόμοια πράγματα δε συμβαίνουν, παρά σ’ εκείνους που θέλουν να δοθούν περισσότερο από τους άλλους στη δούλεψη του Θεού και να απομακρυνθούν από εκείνα που μπορούν να τους βλάψουν.

Φθόνος : Ὁρισμός, πηγή, αἰτίες, ὁμάδες ὑψηλοῦ κινδύνου καί χαρακτηριστικά.

ΟΡΙΣΜΟΣ

Ὁ φθόνος εἶναι μία λύπη καί μία πικρία γιά τήν ὑπεροχή, τήν προκοπή ἤ τά ἀγαθά τοῦ πλησίον. Ἀλλά καί ἀντίστροφα, φθόνος εἶναι ἐπίσης ἡ χαρά γιά τή δυστυχία τοῦ πλησίον.

ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΦΘΟΝΟΥ: Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ

Λέγει ὁ Μ. Βασίλειος: Πονηρός εἶναι ὁ διάβολος καί δημιουργός κάθε κακίας. Καί ὅπως ἀκριβῶς ἀκολουθεῖ στόν ἀγαθό ἡ ἀ-φθονία (ἀπουσία τοῦ φθόνου) ἔτσι καί ἀκολουθεῖ στόν διάβολο ἡ βασκανία (φθόνος-ζήλεια)... Τί ἐξαγρίωσε τόν ἀρχέκακο δαίμονα στόν πόλεμο κατά τῶν ἀνθρώπων; Ὄχι ὁ φθόνος; Ἐξ αἰτίας τοῦ φθόνου του ἀποδείχθηκε καί φανερά Θεομάχος. Ἀπό τήν μία μεριά ὑπέφερε μέ τόν Θεό πού ἔκανε αὐτήν τήν μεγάλη δωρεά στόν ἄνθρωπο. Ἀπ' τήν ἄλλη τά  ἔβαζε μέ τόν ἄνθρωπο ἀφοῦ μέ τόν Θεό δέν μποροῦσε»[1].

Χαστούκι στή ματαιοδοξία (Ἀπό τό βίο τοῦ Ἁγ.Νικολάου Πλανᾶ)

Μια κυρία, γνωστού εμπόρου των Αθηνών, αρρώστη­σε. Η κυρία αύτη είχε μια εξαδέλφη πού είχε έλθει από την Αίγυπτο, πλούσια.Ελένη Βλάχου ωνομάζετο.

Ηλθε νά ειδή την ασθενή εξαδέλφην της."Ομιλίας γενομένης, της λέγει: «Να στείλης να φέρης τον παπα-Νικόλα, να σου διάβαση ευχή υπέρ υγείας».Η κόρη της ασθενούς αρέσκετο πολύ εις την έξωτερικήν καλαισθησίαν.Ο παππούς, όμως, λόγω του ότι λει­τουργούσε καθημερινά, ανακατευόμενος με κεριά, με σκονισμένα ερημοκκλήσια, με τις λαδιές τους κ.λ.π., δεν μπορούσε να διατηρηθή ολοκάθαρος. Βέβαια, καθαρός ήτα­νε, αλλά όχι όπως θα τον ήθελε η δεσποινίδα εκείνη.

 Λέγει λοιπόν στη θεία της: -Καλή μου θεία, να φέρωμε από τις μεγάλες εκκλησίες έναν ευπρεπή ιερέα, και όχι αυτόν, που θα είναι σκονισμένος από την εκκλησία κ.λ.π.

Ὑπομονή - Ἀναθέρμανση τοῦ πνευματικοῦ ζήλου

    

 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

18) Ὑπομονή - Ἀναθέρμανση τοῦ πνευματικοῦ ζήλου

Ἡ καταπολέμηση τῆς ἀκηδίας-ψυχικῆς ἀτονίας μέ τήν ὑπομονή, τήν εὕρεση τρόπων ἀναθέρμανσης τοῦ ζήλου καί τήν ἐργασία.

Δέν πρέπει νά μένουμε ἀδρανεῖς, ἀλλά νά καταπολεμοῦμε τήν ἀκηδία καί τήν ψυχική ἀτονία. Γιά τήν καταπολέμησή τους, θά πρέπει νά ἐπινοοῦμε τρόπους ἀναθέρμανσης τοῦ ζήλου μας γιά τά πνευματικά, γιά τόν Θεό. Ἡ ἐργασία καί ἡ ὑπομονή βοηθοῦν. Ἡ προσευχή στήν ‘Υπεραγία Θεοτόκο πρέπει νά μᾶς συνοδεύει πάντα καί ἰδιαίτερα ὅταν πειραζόμαστε ἀπό τήν ἀκηδία-κατάθλιψη. «Σᾶς κυριεύει ἡ ἀκηδία. Τί νὰ κάνετε; Νὰ ἐπινοήσετε», συμβουλεύει ὁ Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος, «τρόπους ἀναθερμάνσεως τοῦ ζήλου καὶ τῆς φιλοπονίας σας. Ποιὸς δὲν ἔχει βασανιστεῖ ἀπ’ αὐτὴ τὴ ψυχικὴ ἀτονία; Τσακιζόμαστε γιὰ νὰ τὴν νικήσουμε. Ἀλλὰ βλέπουμε ὅτι ματαιοπονοῦμε. Ἔτσι, δὲν μᾶς ἀπομένει τίποτ’ ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ τὴν ὑπομείνουμε καρτερικά, περιμένοντας τὴν ἐπέμβαση τοῦ Κυρίου. Ὅταν Ἐκεῖνος εὐδοκήσει, θὰ μᾶς δώσει νέα ζωή, θὰ μᾶς παρηγορήσει καὶ θὰ μᾶς δυναμώσει. Δοκιμάστε, πάντως, καὶ τοῦτον τὸν τρόπο:

Ἡ ἀπαλλαγή ἀπό τήν κενοδοξία. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ πρᾶξις πού ἀποβλέπει μόνο στή δόξα τοῦ Θεοῦ ἀπαλλάσσει εὔκολα τόν ἄνθρωπο, μέ τήν χάρι τοῦ Θεοῦ, ἀπό τήν κενοδοξία.Ἡ ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ διασφαλίζει τόν ἄνθρωπο ἀπό αὐτήν.

Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής μᾶς διδάσκει ὅτι ὁ πιστός πού γνώρισε ἐμπειρικά τόν Θεό δέν κινδυνεύει ἀπό τό ζημιογόνο πνευματικά πάθος τῆς κενοδοξίας. «Ὁ τῆς θείας καταξιωθείς γνώσεως καί τόν ταύτης φωτισμόν διά τῆς ἀγάπης κτησάμενος, οὐ ῥιπισθήσεταί ποτέ ὑπό τοῦ τῆς κενοδοξίας πνεύματος»¹. Ὁ χριστιανός πού καταξιώθηκε τῆς θείας γνώσεως, δηλαδή τῆς μετοχῆς τοῦ ἀκτίστου, τῆς ἐμπειρίας τοῦ Θεοῦ, αὐτός διασφαλίζεται καί δέν κινδυνεύει ἀπό τήν κενοδοξία. Ἀντίθετα ὅποιος δέν ἔχει μετοχή στή ζωή καί τά ἀγαθά τοῦ ἄκτιστου Θεοῦ εὔκολα γίνεται ὑποχείριό της. «Ὁ δέ ταύτης μήπω καταξιωθείς, εὐχερῶς ὑπ' αὐτῆς φέρεται»².

Ἁγίου Λουκᾶ Κριμαίας - Περί κενοδοξίας

Άγιος Λουκάς, Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας ο θαυματουργός

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑΣ

Όταν ο Κύριος έφυγε από τη συναγωγή, πήγε στο σπίτι του Σίμωνα και εκεί θεράπευσε την πεθερά του. «Δύοντος δέ του ηλίου πάντες όσοι είχον ασθενούντας νόσοις ποικίλαις ήγαγον αυτούς προς αυτόν˙ δε ενί εκάστω αυτών τας χείρας επιτιθείς εθεράπευσεν αυτούς. Εξήρχετο δε και δαιμόνια από πολλών κραυγάζοντα και λέγοντα ότι σύ ει ο Χριστός ο Υιος του Θεού. Και επίτιμων ουκ εία λαλείν, ότι ήδεισαν τον Χριστόν αυτόν είναι» (Λκ. 4, 40-41).

Όχι μόνο εδώ ο Χριστός απαγορεύει να κάνουν γνωστά σε όλους τα θαύματά του, αυτό το συναντάμε πολλές φορές στο Ευαγγέλιο, βλέπουμε ότι σχεδόν σ' όλες τις περιπτώσεις ο Κύριος έτσι ενεργούσε. Γιατί;

Τίποτε δέν πρέπει νά κάνουμε γιά ἐπίδειξη

ΤΟ ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ

ΤΟΜΟΣ B΄

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η΄

Τίποτε δεν πρέπει να κάνουμε για επίδειξη

7. Είπε ο αββάς Ησαϊας:
“Νομίζω πώς είναι πολύ σπουδαίο και πολύτιμο αγαθό να νικήσει κανείς την κενοδοξία και να προκόψει στη γνώση του Θεού. Γιατί αυτός που πέφτει στην εξουσία αυτού του πονηρού πάθους της κενοδοξίας, γίνεται ξένος προς την ειρήνη, σκληραίνει η καρδιά του προς τους εν Χριστώ αδελφούς και τελική συμφορά του είναι ότι πέφτει στην υψηλοφροσύνη, δηλαδή στην υπερηφάνια, που είναι η μάνα όλων των κακών.
Εσύ όμως, πιστέ δούλε του Χριστού, κράτα κρυφή την εργασία σου, και με πόνο καρδιάς φρόντισε να μη χάσεις τον μισθό της εργασίας σου εξαιτίας της ανθρωπαρέσκειας. Γιατί αυτός που κάνει κάτι για να επιδειχθεί στους ανθρώπους απομακρύνεται από τον μισθό του, όπως είπε ο Κύριος”.

Μᾶς ἐπαινοῦν καὶ τὰ χάφτουμε. Ἅγιος Γέροντας Πορφύριος

Ὁ Γέροντας ὡς γιατρός μου δὲν “ἔβλεπε” μόνο τὶς σωματικές μου ἀσθένειες. Φρόντιζε καὶ γιὰ τὶς πολλὲς πνευματικὲς ἀτέλειές μου. Προσπάθειά του νὰ βρῶ τὴν ταπείνωση.

Ἕνα ἀπόγευμα μοῦ τηλεφώνησε στὸ ἰατρεῖο, ἀκριβῶς μετὰ τὴν ὑπερβολικὴ ἐκδήλωση ἀγάπης ἑνὸς ζεύγους ἀσθενῶν μου ποὺ περιποιήθηκα. Μεταφέρω τὰ λόγια του:

- Γιωργάκη, εἶμαι ὁ Γέροντας. Ἐμεῖς οἱ δυὸ θὰ πᾶμε μαζὶ στὴν κόλαση. Θὰ ἀκούσουμε: “Ἄφρον… ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ. Τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου ἀπήλαυσας, ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται;”.

Ἡ ἀποφυγή τῆς τιμῆς καί ἡ ἐπιδίωξη τῆς ταπείνωσης_mp3

Π. Σάββας 2009-10-25_Ἡ ψυχὴ πρέπει νὰ ἀποφεύγει τὴν τιμὴ καὶ νὰ ἀγάπα τὴν ταπείνωση_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 25-10-2009 ((Συνάξεις Κυριακῆς στό Ἀρχονταρίκι).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

 

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2011/09/mp3_07.html 

Καταπολέμηση τῆς ἐπιθυμίας νά μᾶς ἀγαποῦν.

    

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

17) Καταπολέμηση τῆς ἐπιθυμίας νά μᾶς ἀγαποῦν.

Ἡ ταπείνωση, ὅπως ἤδη ἐλέχθη, εἶναι κορυφαῖο φάρμακο κατά τῆς κατάθλιψης. Ἕνας κύριος τρόπος ­–σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρες– γιά νά τήν φθάσουμε εἶναι τό νά βάζουμε πάντα τόν ἑαυτό μας κάτω ἀπό ὅλους.

Γιά νά πετύχουμε δέ στήν προσπάθεια νά βάλουμε τόν ἑαυτό μας στήν «ἔσχατη θέση» –κάτω ἀπό ὅλους–, θά πρέπει νά καταπολεμήσουμε μιά βαθειά μέσα μας ριζωμένη ἐπιθυμία: τήν ἐπιθυμία νά μᾶς ἀγαποῦν καί νά μᾶς ἀποδέχονται.

Ὅταν θέλουμε νά μᾶς ἀγαποῦν, φανερώνουμε τήν ἄρρωστη ἀγάπη πού ἔχουμε στόν ἑαυτό μας, τόν ἐγωκεντρισμό μας. Νά τί μᾶς συμβουλεύει ὁ Γέροντας Παΐσιος:

Ἀλαζονεία καί κενοδοξία

ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ να συνετίσεις έναν υπερήφανο άνθρωπο, μη μεταχειριστείς  πολλά λόγια. Θύμισέ του μόνο την ανθρώπινη φύση του και τη ρήση του σοφού Σειράχ: «Γιατί έχει τόση αλαζονεία το χώμα και η στάχτη;» ( 10: 9) . Κι αν εκείνος σου πει, ότι χώμα και στάχτη θα γίνει μετά το θάνατό του, δώσ’ του να καταλάβει ότι και τώρα, που ζει, δεν είναι τίποτα περισσότερο. Ας μην ξεγελιέται, βλέποντας την ομορφιά του, έχοντας την υγεία του, νιώθοντας τη δύναμή του, απολαμβάνοντας τις χαρές της σύντομης επίγειας ζωής. Χώμα και στάχτη είναι , «αφού , και όσο ακόμα ζει, αρχίζει η φθορά του» ( Σοφ. Σειρ. 10: 9 ) .

Ας παρατηρήσει ο καθένας μας, πόσο ασήμαντη είναι η ύπαρξή μας . Ας μην περιμένει τη μέρα του θανάτου του, για να συνειδητοποιήσει τη μηδαμινότητά του. Ας την αντιληφθεί  από τώρα, στρέφοντας φιλοσοφημένα τη σκέψη του μέσα του και γύρω του, στον εαυτό του και στους άλλους. Ας μη χάσει, όμως, το θάρρος του, διαπιστώνοντας την ανθρώπινη φθαρτότητα.

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος:Λόγος περί Κενοδοξίας

ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ - ΟΥΡΑΝΟΔΡΟΜΟΣ ΚΛΙΜΑΞ
ΛΟΓΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ

Περὶ κενοδοξίας

ΜΕΡΙΚΟΙ συνηθίζουν, ὅταν ὁμιλοῦν περὶ τῶν παθῶν καὶ τῶν λογισμῶν, νὰ κατατάσσουν τὴν κενοδοξία σὲ ἰδιαίτερη τάξι, χωριστὰ ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια. Γι᾿ αὐτὸ καὶ λέγουν ὅτι εἶναι ὀκτὼ οἱ πρῶτοι καὶ κυρίαρχοι πονηροὶ λογισμοί. Ἀντιθέτως ὁ Θεολόγος Γρηγόριος καὶ ἄλλοι ἀπὸ τοὺς διδασκάλους τοὺς ἐμέτρησαν ἑπτά. Σ᾿ αὐτοὺς περισσότερο πείθομαι καὶ ἐγώ· διότι ποιὸς μπορεῖ νὰ ἔχη ὑπερηφάνεια, ἀφοῦ ἐνίκησε τὴν κενοδοξία; Τόση δὲ μόνο διαφορὰ ἔχουν μεταξύ τους, ὅση ἔχει ἐκ φύσεως τὸ παιδὶ ἀπὸ τὸν ἄνδρα καὶ τὸ σιτάρι ἀπὸ τὸν ἄρτο. Τὸ πρῶτο δηλαδὴ εἶναι ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ δεύτερο τὸ τέλος. Τώρα λοιπὸν ποὺ τὸ καλεῖ ἡ περίστασις ἂς ὁμιλήσωμε μὲ συντομία γιὰ τὴν ἀρχὴ καὶ τὴν ὁλοκλήρωσι τῶν παθῶν, δηλαδὴ τὴν ἀνόσιο οἴησι. Λέγω μὲ συντομία, διότι ὅποιος ἐπιχειρεῖ νὰ φιλοσοφήση γι᾿ αὐτὴν εἰς μῆκος, ὁμοιάζει μὲ ἐκεῖνον ποὺ ματαιοπονεῖ προσπαθώντας νὰ ζυγίση τοὺς ἀνέμους.

Μάθε νά σιωπᾶς

Θα στο ξαναπώ άλλη μια φορά. Μάθε να σιωπάς.Μην αφήνεις να βλέπουν οι άλλοι τι κρατάς στα χέρια σου. Δουλεύεις για τον Αόρατο. Ας είναι και το έργο σου αόρατο. Όταν σκορπίζει κανείς γύρω του ψίχουλα, μαζεύονται τα πουλιά που στέλνει ο διάβολος, λένε οι άγιοι. Πρόσεξε την αυτοϊκανοποίηση. Γι'αυτό οι άγιοι δίνουν την συμβουλή: Να ενεργείς με διάκριση.Βρίσκεσαι κάπου και σου προσφέρουν κάτι. Διάλεξε το μικρότερο κομμάτι. Αν, όμως, κάποιος ή κάποιοι βλέπουν τι θα κάνεις, τότε προτίμησε ν'ακολουθήσεις τη μέση οδό που θα προκαλούσε την πιο μικρή αίσθηση στους άλλους.

«Εἶμαι ἐνάρετος»!!!

«Είμαι ενάρετος»!!!

Eνώ καθόμασταν και συζητούσαμε για την κενοδοξία και άλλα πνευματικά θέματα, μου λέει: - Το πονηρό πνεύμα της κενοδοξίας είναι πολύμορφο, και χρειάζεται πολλή βία για να ξεφύγει κανείς απ’ αυτό. Γιατί κάνει τον ενάρετο να καμαρώνει για τα κατορθώματά του. Αν λ.χ. είναι εξαντλημένος από τη νηστεία, του λέει: «Κοίταξε στο νερό το πρόσωπό σου. Πόσο λιπόσαρκο είναι! Πώς να μη σ’ έχουνε μετά οι άνθρωποι για μεγάλο νηστευτή;» Άλλοτε τον ορμηνεύει: «Περπάτα σκυφτός. Μίλα ψιθυριστά. Βάδιζε αργά. Έτσι θα σε τιμούν οι άνθρωποι.»

Ἡ ὑπερηφάνεια ὡς αἰτία τῆς ἐγκατάλειψης τοῦ Θεοῦ καί τῶν πτώσεων_Μικρός Εὐεργετινός_mp3

Π. Σάββας 2009-12-12_Εὐεργετινός_Ἡ ὑπερηφάνεια καταστρέφει τὸν ἄνθρωπο καὶ εἶναι ἡ αἰτία τῆς ἐγκατάλειψης τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν πτώσεων_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 12-12-2009 (Συνάξεις ἀνδρῶν στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2011/02/mp3_10.html 

Ἀπό τήν ψυχοθεραπευτική διδασκαλία τοῦ Γέροντος Πορφυρίου: Γιά τήν κενοδοξία, τό γάμο, τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν κ.λ.π.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΙΚΙΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ,  ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ, ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΜΟ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΛΙΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ.

 

Γιά τό ὅτι δέν πρέπει νά ἐπιθυμοῦμε τήν ἀγάπη τῶν ἄλλων

 Ὁ Γέροντας ἀνάμεσα στ΄ ἄλλα τόνιζε ὅτι δέν πρέπει νά ἐπιθυμοῦμε τήν ἀγάπη τῶν ἄλλων. Τό πρόβλημα δέν εἶναι νά ἑλκύσουμε τήν ἀγάπη τῶν ἄλλων. Δέν θά μᾶς κάνει αὐτή εὐτυχισμένους. Ἔχουμε τόση ἀγάπη ἀπό τόν Χριστό μας πού δέν μᾶς χρειάζεται καμμιά ἄλλη ἀγάπη. Ἐκεῖνο πού ἀληθινά μᾶς χρειάζεται εἶναι νἀ ἀγαπήσουμε ἐμεῖς τόν Χριστό μας καί μάλιστα πάνω ἀπ’ ὅλα. Εἶναι ἐγωισμός νά θέλουμε νά μᾶς ἀγαπᾶνε οἱ ἄλλοι.

Ὁ Χριστός Μας ἄλλωστε δέν μᾶς εἶπε: «κάνετε ὅ,τι μπορεῖτε γιά νά ἐξασφαλίσετε τήν ἀγάπη τῶν ἄλλων». Ἀντίθετα εἶπε ἐμεῖς νά ἀγαπήσουμε τούς ἄλλους («Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους»[1]) καί τότε θά λυθοῦν ὅλα τά προβλήματά μας.

Ἀποβολή τῆς ζήλειας καί τοῦ φθόνου

      

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ   

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

16) Ἀποβολή τῆς ζήλειας καί τοῦ φθόνου

Ἡ καταπολέμηση τῆς ζήλειας τοῦ φθόνου.

Ὁ ἐγωισμός ἔχει ποικίλες μορφές καί ἀποτελέσματα. Φοβερά τέκνα του, πού δημιουργοῦν μεγάλη θλίψη καί κατάθλιψη στόν ἄνθρωπο, εἶναι ἡ ζήλεια, ὁ φθόνος καί ἡ ἐπιθυμία νά μᾶς ἀγαπούν.

«Ὁ φθόνος», παρατηρεῖ ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «εἶναι ἕνα ἄγριο θηρίο, πού δέν βλάπτει μόνο τούς ἄλλους ἀλλά καί τόν ἴδιο τόν φθονερό. Αὐτός πρῶτα-πρῶτα βασανίζεται καί λιώνει καί ὑποφέρει ψυχικά καί σωματικά.

«Ὤ φθόνε, ρίζα θανάτου!» ἀναφωνεῖ ὁ Ἱερός Χρυσόστομος".

«Ὤ φθόνε, πολύπλοκη ἀρρώστια! Ἄσβεστη φωτιά! Μυτερό καρφί μπηγμένο στήν καρδιά!» Ποιό καρφί, ἀλήθεια, πληγώνει καί πονάει τόσο πολύ ὅσο ὁ φθόνος τήν καρδιά τοῦ φθονεροῦ;" Πράγματι, ὁ φθόνος ἀφαιρεῖ ἀπό τόν ἄνθρωπο τήν ἐσωτερική εἰρήνη, τόν ἀναστατώνει, τόν ταράζει, τόν γεμίζει θλίψη καί ὀδύνη, τόν κάνει ἔξαλλο. Ὅταν μάλιστα ὁ φθόνος εἶναι πολύ μεγάλος καί κατακυριεύσει τόν ἄνθρωπο, τότε τόν ἀλλοιώνει καί ἐξωτερικά: Χλωμιάζει, ἀδυνατίζει, μαραίνεται, λιώνει...; Ὅπως ὁ σκόρος τρώει τά ροῦχα καί τά καταστρέφει, ἔτσι τρώει καί ὁ φθόνος τόν φθονερό»¹.

Ἡ ματαιοδοξία στήν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν (Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος)

          Στο πρῶτο τμῆμα τῆς πραγματείας του «Περί κενοδοξίας και ανατροφής των τέκνων», ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, δείχνει ὅτι ἡ ἀγωγὴ τῶν νέων ἐπηρεάζεται ἀποφασιστικὰ ἀπὸ τὴν ἐπικρατοῦσα πράξη ζωῆς, ἀπὸ τὸν τρόπο ζωῆς καὶ σκέψεως τῶν μελῶν τῆς ὁμάδος, μέσα στήν ὁποίαν ἀναπτύσσεται ὁ νέος. Στό κλῖμα τῆς ζωῆς αὐτῆς τῆς ὁμάδος ἀναπνέει καὶ ἀναπτύσσεται ὁ νέος, καὶ ἀναποτρέπτως ἡ ἠθικὴ του ποιότητα, ἡ πνευματικὴ του ὀντότητα, προσδιορίζονται ἀπ' αὐτὸ τὸ κλῖμα. Τὴν νοσηρότητα τοῦ κλίματος αὐτοῦ ἐντοπίζει ὁ Χρυσόστομος στήν κενοδοξία, στή ματαιοδοξία δηλαδή, στήν ἐσφαλμένη ἀντιλήψη περὶ ἀξιοπρέπειας καὶ στή συνδεδεμένη μὲ αὐτὴ τάση γιά ἐπίδειξη πλούτου, ἐνδυμάτων, σπιτιῶν, ἐπιπλώσεων.

Πρέπει νά ἐπιδιώκουμε τίς τιμές;_Μικρός Εὐεργετινός_mp3

Π. Σάββας 2008-12-20_Πρέπει νά ἐπιδιώκουμε τίς τιμές;_Μικρός Εὐεργετινός_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 20-12-2008 (Συνάξεις Ἀνδρῶν στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία) 

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2010/11/mp3_19.html

Λόγοι Ἀθωνιτῶν Πατέρων.Λόγος περί ἀκατακρίτου καί περί τῆς καταραμένης κατακρίσεως

ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΑΚΑΤΑΚΡΙΤΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑΚΡΙΣΕΩΣ

•  Έλεγε στους επισκέπτες του ο απλούστατος Διονύσιος μοναχός γέρων Δαβίδ περί του κακού της κατακρίσεως. Πρόσεχε, να μην λες ο τάδε κάνει τούτο και ο άλλος εκείνο. Γιατί έτσι θα χάσης την Χάρη του Χριστού. Και γάιδαρο να τον δεις κάποιον, να μην τον κοροϊδέψεις. Αγάπα τον πλησίον όπως τον εαυτό σου, έτσι λέει ο Χριστός. 

•   Ο θεοφόρος πνευματικός παπα- Σάββας ουδέποτε κατηγόρησε άνθρωπο. Όταν τον ρωτούσαν «Τι άνθρωπος είναι εκείνος Πνευματικέ;» απαντούσε. Άγιος άνθρωπος είναι αυτός ο άνθρωπος. 

•   Είπε γέρων μοναχός. Πάντα στις κρίσεις να βάζετε ένα ερωτηματικό. Δεν ξέρουμε τι μπορεί να συμβαίνει. 

Συμβουλές σ’ ἕναν νέο…

 »Κάποτε που ήταν στην εκκλησία της Θεοτόκου  Χαλκοπρατείων, τον πλησίασε ένα πολύ ενάρετο παιδί που έτρεχε πάντα ακούραστο στις ιερές ακολουθίες.

-Πάτερ, τον ρώτησε, τι να κάνω για να κερδίσω τη σωτηρία;

-Εσύ παιδάκι μου, είσαι μια αγνή ψυχή. Πως ζητάς ν’ ακούσεις σωτήριο λόγο από ένα γέρο που σάπισε στην αμαρτία;

-Ο λόγος του Θεού, πάτερ, λέει: «Επερώτησος τον πατέρα σου και αναγγελεί σοι». Γι’ αυτό κι εγώ ζητάω να ακούσω από σένα ένα καλό λόγο. Μη με περιφρονήσεις, λοιπόν, τον ανάξιο.

-Τι σκέπτεσαι; Να γίνεις μοναχός ή να ευαρεστήσεις στον Θεό ακολουθώντας τη συνήθη ζωή; Τον ρώτησε τότε ο άγιος.

-Σκέπτομαι, Πάτερ, να γυμνασθώ πρώτα μέσα στη ζωή και μετά ό, τι θέλει ο Θεός.

Ἀποβολή ὅλων τῶν λογισμῶν ἐξ ἀρχῆς. Ἡ μή ἀποδοχή τοῦ κακοῦ λογισμοῦ ἐξ ἀρχῆς

   

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

15) Ἀποβολή ὅλων τῶν λογισμῶν ἐξ ἀρχῆς

Ἡ μή ἀποδοχή τοῦ κακοῦ λογισμοῦ ἐξ ἀρχῆς.

Ὁ λογισμός εἶναι ἡ ἀρχική αἰτία τῆς ἁμαρτίας, τοῦ πάθους, τῆς κατάθλιψης καί τελικά τῆς πνευματικῆς ἀσθένειας καί τοῦ πνευματικοῦ θανάτου. Πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά μήν ὑποκύψει στόν κακό λογισμό ἐξ ἀρχῆς. Ἐπίσης καί τούς καλούς λογισμούς πρέπει νά τούς κόβουμε διά τῆς εὐχῆς, ὥστε ἡ καρδιά νά παραμένει ἐλεύθερη καί καθαρή.

Ὁ Ἀββᾶς Δωρόθεος, ἑρμηνεύοντας τό ψαλμικό «Μακάριος εἶναι ἐκεῖνος πού θά πιάσει τά βρέφη σου καί θά τά κτυπήσει στήν πέτρα», λέει:

Ὅταν λέμε «Βλέπει ὁ Θεός», τί ἐννοοῦμε; (Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)

Ο άνθρωπος έχει τέτοιες δυνάμεις, ώστε να μπορεί να μεταδώσει το καλό ή το κακό στο περιβάλλον του. Αυτά τα θέματα είναι πολύ λεπτά. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή.

Πρέπει να βλέπομε το καθετί με αγαθό τρόπο. Τίποτα το κακό να μη σκεπτόμαστε για τους άλλους. Κι ένα βλέμμα κι ένας στεναγμός επιδρά στους συνανθρώπους μας.
Και η ελάχιστη αγανάκτηση κάνει κακό. Να έχομε μέσα στην ψυχή μας αγαθότητα κι αγάπη αυτά να μεταδίδομε.

Να προσέχομε να μην αγανακτούμε για τους ανθρώπους που μας βλάπτουν· μόνο να προσευχόμαστε γι’ αυτούς με αγάπη. Ό,τι κι αν κάνει ο συνάνθρωπος μας, ποτέ να μη σκεπτόμαστε κακό γι’ αυτόν. Πάντοτε να ευχόμαστε αγαπητικά. Πάντοτε να σκεπτόμαστε το καλό.

Νά φοβᾶσαι τήν κακία σάν τή φωτιά (Ἅγ.Ἰωάννης Κροστάνδης)

Να φοβάσαι την κακία σαν φωτιά. Μη τη δέχεσαι στην καρδιά σου, όποια και αν είναι τα προσχήματά της. Η κακία είναι πάντοτε του Σατανά, θυγατέρα του Άδου. Κάποτε εισέρχεται στην καρδιά με το πρόσχημα του ζήλου για τον Θεό ή της ωφελείας του πλησίον. Είναι μία απάτη, μία μωρία.
Ο Θεός δοξάζεται με την αγάπη την «πάντα στέγουσαν» και προσβάλλεται και υβρίζεται με την κακία, οποίο και αν είναι το προσωπείο της. Με το πρόσχημα oτι ενδιαφερόταν για τους φτωχούς, o Ιούδας έκρυψε την κακία του απέναντι του Κυρίου και τον πρόδωσε για τριάντα αργύρια.

Ἡ Θεία καί ἡ ἀνθρώπινη δικαιοσύνη

Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου. Λόγοι Γ΄ . Κεφάλαιο 3ον. 1) «Ή θεία και ή ανθρώπινη δικαιοσύνη» 2) «Ή δικαιοκρισία του Θεού»

Λόγοι Γ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ" 
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Ή δικαιολογία διώχνει τήν Χάρη του Θεού

«Ή θεία και ή ανθρώπινη δικαιοσύνη»

- Γέροντα, τί είναι Θεία δικαιοσύνη;
- Θεία δικαιοσύνη είναι νά κάνης αυτό πού αναπαύει τον άλλον. Αν έχης λ.χ. νά μοιρασθής κάτι με κάποιον άλλον, νά του δώσης όχι το μισό από αυτό πού έχεις, αλλά όσο θέλει εκείνος. Νά του πης: «Πόσα θέλεις; δυόμισι; τρία; πάρ' τα».
Νά δίνης τά καλά και νά κρατάς τά σάπια. Νά δίνης τά περισσότερα και νά κρατάς τά λιγωτερα. Νά, πες πώς μας φέρνει τώρα μιά αδελφή δέκα δαμάσκηνα. Αν εγώ από λαιμαργία φάω τά οκτώ καί σου αφήσω τά δύο, θά σε αδικήσω.
Αν πώ: «αφού είμαστε δύο, θά φάω τά πέντε καί θά σου αφήσω τά άλλα πέντε», τότε έχω τήν ανθρώπινη δικαιοσύνη. Αν όμως δω ότι σου αρέσουν τά δαμάσκηνα και φάω μόνον ένα καί σου πώ: «κάνε αγάπη νά φας εσύ τά υπόλοιπα, γιατί εμένα δεν μου πολυαρέσουν, άλλα μέ πειράζουν καί στά έντερα», τότε έχω τήν θεία δικαιοσύνη.
- Δηλαδή ανθρώπινη δικαιοσύνη ποια είναι;

Ἐγωϊσμός – Ταπείνωση (Ὅσιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος)

Η αυτοεκτίμηση που βλάπτει την ψυχή…

Προσέχετε τον εαυτό σας. Η πρόοδος στην πνευματική ζωή διακρίνεται με την ολοένα και περισσότερη συναίσθησι της μηδαμινότητός μας. Ενώ όσο αυξάνει η εκτίμησις του εαυτού μας σε κάτι, τόσο βαδίζουμε στην καταστροφή. Ο εχθρός θα το εκμεταλλευθή αυτό. Θα πλησιάση και θα επιχειρήση να πετάξη κανένα πετραδάκι στον δρόμο μας για να σκοντάψουμε. Μια ψυχή που δίνει στον εαυτό της αξία, μοιάζει με τον κόρακα του Αισώπου που ακούγοντας τις κολακείες της αλεπούς για την «ωραία» του φωνή, άνοιξε το στόμα και του έπεσε το τυρί…».

«Πόσο χρήσιμο θα ‘ταν να βρισκόταν κάποιος να σας κατηγορή. Να χαίρεσθε, αν ποτέ συμβή αυτό. Είναι πολύ επικίνδυνο να σας επαινούν όλοι και κανείς να μην σας λέει την αλήθεια. Είναι νομίζετε δύσκολο να πλανηθή ή να σκοντάψη κανείς; Απέχετε πολύ από το να θεωρήτε τον εαυτό σας άγιο και άξιο να συμβουλεύη τους άλλους;».

Ἡ Βυζαντινή μουσική θεραπεύει τήν κατάθλιψη

   

  ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ   

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

14)Βυζαντινή μουσική

Ἡ Βυζαντινή μουσική θεραπεύει τήν κατάθλιψη

Ἡ Βυζαντινή μουσική εἶναι ἡ μουσική τῆς Ἐκκλησίας, ἡ μουσική τῶν Ἀγγέλων. Ἡ καταθλιμμένη ψυχή θεραπεύεται καί ἁγιάζεται ἀπ’ αὐτήν. «Μιά φορά» διηγεῖται ὁ π. Πορφύριος, «εἶχε κάποιος δαιμόνιο, ὁ βασιλιάς Σαούλ, καί πήγαινε ὁ Δαβίδ καί τοῦ ἔψαλλε καί ὁ δαίμονας ἔφευγε. Πήγαινε μέ τό ψαλτήρι-τό ψαλτήρι ἦταν ὄργανο. Ὅταν τόν ἔπιανε τό δαιμόνιο τῆς μελαγχολίας, πήγαινε ὁ Δαβίδ καί τοῦ 'παιζε τό ψαλτήρι κι ἔτσι ἔφευγε ὁ δαίμονας. Ποῦ 'ναι αὐτοί πού τρέχουνε νά βροῦνε θεραπεία γιά τήν κατάθλιψη. Ὅταν μάθουνε βυζαντινή μουσική καί ἰδοῦνε τήν μαυρίλα νά 'ρχεται, πάπ! ἕνα δοξαστικό κι ἡ μαυρίλα πού ἔρχεται νά σέ καταλάβει, ὡς ἕνα εἶδος ψυχικῆς μελαγχολίας, γίνεται ὕμνος πρός τόν Θεό.

Περί ἀκακίας

ΠΕΡΙ ΑΚΑΚΙΑΣ

Κάποιος μοναχός διηγόταν για τον Αββά Ιωάννη τον Πέρση, ότι από την πολλή χάρη που τον περιέβαλλε, είχε φθάσει σε μεγάλη ακακία. Και εξιστόρησε το εξής περιστατικό. Αυτός (ο Αββάς Ιωάννης) έμενε στην Αραβία της Αιγύπτου. Κάποτε χρειάστηκε και πήρε από κάποιον αδελφό ένα νόμισμα και αγόρασε λινάρια για να εργασθεί. Ήλθε τότε κάποιος αδελφός και τον παρακάλεσε λέγοντας· χάρισε μου Αββά λίγα λινάρια για να φτιάξω ένα λέβητα. Ο Αββάς Ιωάννης του έδωσε λινάρια με χαρά. Ήλθε και άλλος αδελφός και τον παρακάλεσε όπως ο προηγούμενος λέγοντας· δώσε μου λίγα λινάρια Αββά για να φτιάξω ένα προσόψιο. Ο Αββάς Ιωάννης έδωσε και σ’ αυτόν με χαρά όπως και στον προηγούμενο. Παρόμοια με τούς προηγούμενους ήλθαν και άλλοι αδελφοί που ζήτησαν λινάρια, στους οποίους έδωσε ο Αββάς με ευχαρίστηση.

Μιά στιγμή τοῦ Πάσχα...

Η ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΡΩΣΟΥ ΑΣΚΗΤΟΥ.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ 

Τι χωρίζει το φως από το σκοτάδι, τη χαρά από τη λύπη, τη ζωή από το θάνατο, το καλό από το κακό;
Φαίνονται αντίθετα και μακρινά το ένα από το άλλο, στην ουσία όμως τα χωρίζει μονάχα μια πολύ λεπτή κλωστή, μια λέξη, ένα άγγιγμα, μια στιγμή.
Μια τέτοια στιγμή στάθηκε μοιραία και για τη ζωή του Θωμά, του κεντρικού ήρωα αυτής της Ιστορίας, που αγγίζει τα όρια τον φανταστικού κι όμως είναι το σο αληθινή. βέβαια δεν ήταν καθόλου τυχαία αλλά ήταν μια στιγμή του Πάσχα, που θα πει πέρασμα, μετάβαση. Πάσχα είπανε και οι Εβραίοι όταν βγήκαν από τη δουλεία της Αιγύπτου πηγαίνοντας προς τη γη της Επαγγελίας, την ελευθερία, τη χαρά. Ένα τέτοιο πέρασμα έγινε και στην ψυχή αυτού του ανθρώπου που αφέθηκε ολοκληρωτικά στα χέρια του νοητού Μωϋσή της, του Ιησού Χριστού, να την οδηγήσει εκεί που μόνο Εκείνος ξέρει και μπορεί.

Ἂς ἀποφεύγουμε ὅσους μᾶς βλάπτουν - Μικρός Ευεργετινός

Ἂς ἀποφεύγουμε ὅσους μᾶς βλάπτουν, ἔστω κι ἂν εἶναι φίλοι ἢ γιὰ ὁποιοδήποτε λόγο ἀπαραίτητοι. Σὰν πρότυπα νὰ ἔχουμε αὐτοὺς ποὺ ἀσκοῦν τὴν ἀρετή.

Τοῦ ἀββᾶ Ἡσαΐα

Ἂν θέλεις ν᾿ ἀκολουθήσεις τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ νὰ κρεμάσεις μαζί Του, πάνω στὸ σταυρό, τὸν παλιό σου ἑαυτό, πρέπει (πρῶτα) νὰ διώξεις ἀπὸ κοντά σου ἐκείνους ποὺ σὲ κατεβάζουν ἀπὸ τὸ σταυρό, (ἔπειτα) νὰ ἑτοιμαστεῖς γιὰ νὰ ὑπομείνεις ταπεινώσεις, καὶ (τέλος), νὰ ἀναπαύεις τὶς καρδιὲς ἐκείνων ποὺ σὲ στενοχωροῦν.

Τοῦ ἀββᾶ Ἰσαάκ

Φίλος ἄμυαλος καὶ ἐπιπόλαιος εἶναι πηγὴ βλάβης, ἐνῷ ἡ συναναστροφὴ μὲ συνετοὺς εἶναι πηγὴ γλυκύτητας.

Τσακίζει τὴν καρδιὰ ἡ συντροφιὰ μὲ ἀσύνετους. Καλύτερα νὰ κατοικήσεις μαζὶ μὲ θηρία, παρὰ μὲ ἀνθρώπους κακότροπους.

Κάθισε μαζὶ μὲ γύπες, παρὰ μὲ πλεονέκτη καὶ ἀχόρταγο. Γίνε φίλος μὲ φονιά, παρὰ μὲ φιλόνικο.

Μίλησε μὲ χοῖρο, παρὰ μὲ κοιλιόδουλο ἄνθρωπο, γιατὶ εἶναι καλύτερη ἡ γοῦρνα τῶν χοίρων ἀπὸ στόμα λαίμαργο καὶ ἀχόρταγο.

Κάθισε ἀνάμεσα σὲ λεπρούς, παρὰ ἀνάμεσα σὲ ὑπερήφανους.

Αἰσιοδοξία - Ἀπαισιοδοξία

ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ - ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

Όλα όσα ακούμε σήμερα, ζητούν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει διέξοδος. Προσπαθούν να μας αφαιρέσουν την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη, να φέρουν στις ψυχές απόγνωση. Η μεγάλη επιτυχία, η νίκη του κακού είναι το ότι έχει φέρει σε πολλές ψυχές την απαισιοδοξία. Αν η πατρίδα μας βρίσκεται σε μία δυσχερή θέση, το επέτρεψε ο Θεός όχι για να απελπισθούμε αλλά για να εργασθούμε σωστά. Αν έχει επικρατήσει ένα πνεύμα απαισιοδοξίας σε πολλούς είναι διότι η διαπαιδαγώγηση που ασκείται σήμερα με όλους τους τρόπους και κυρίως την τηλεόραση αφαιρεί από τις ψυχές, ιδίως των νέων, τις τρεις αυτές αρετές, την πίστη, την ελπίδα, και την αγάπη. Και εκεί ακόμη που έχουν βλαστήσει, οι ρίζες τους είναι τόσο επιφανειακές ώστε, με όσα ακούει κανείς, εύκολα ξερριζώνονται.

Κατάκριση: Ἡ μεγάλη ἀδικία, Ἅγιος Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 - «Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε»

 Η κατάκριση είναι γεμάτη από αδικία

 Γέροντα, εύκολα κρίνω και κατακρίνω.

- Η κρίση που έχεις, είναι φυσικά, χάρισμα που σου έδωσε ο Θεός, αλλά την εκμεταλλεύεται το ταγκαλάκι και σε κάνει να κατακρίνεις και να αμαρτάνεις. Γι’ αυτό, μέχρι να εξαγνισθεί η κρίση σου και να έρθει ο θείος φωτισμός, να μη την εμπιστεύεσαι. Όταν κανείς ασχολείται με τους άλλους και τους κρίνη, ενώ ακόμα δεν έχει εξαγνισθή η κρίση του, πέφτει συνέχεια στην κατάκριση.

- Και πώς, Γέροντα, θα εξαγνισθεί η κρίση μου;

- Πρέπει να την λαμπικάρεις. Μπορεί να έχεις καλή διάθεση και μια δύναμη μέσα σου, αλλά πιστεύεις ότι κρίνεις πάντοτε σωστά. Η κρίση σου είναι όμως είναι ανθρώπινη, κοσμική.

Ἄν μᾶς κατηγοροῦν δικαιολογημένα

Γνωρίζω, βέβαια, πόσο φοβερή και δυσβάσταχτη είναι η χλεύη, η κοροϊδία, η συκοφαντία, η κάθε λογής κακολογία. Όταν, μάλιστα, μας κατηγορεί και μας βρίζει άνθρωπος που τον έχουμε ευεργετήσει, τότε η προσβολή γίνεται ανυπόφορη τότε, αν μας λείπουν η ταπείνωση και η μακροθυμία, μπορεί να πνιγούμε από τη λύπη και την οδύνη.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ας μη νοιαζόμαστε για το αν μας κατηγορούν κάποιοι, αλλά για το αν μας κατηγορούν δικαιολογημένα.

Ἡ ἐσωτερική γλυκύτητα καί οἱ ξαφνικές μεταπτώσεις

«AΓΩΝΑΣ»
Ἀπό τό βιβλίο «Ἀπάνθισμα Ἐπιστολῶν»
Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου

Ὁ δρόμος τοῦ χριστιανοῦ εἶναι γεμᾶτος ἐμπόδια, πού γίνονται ὁλοένα καί πιό πολλά. Ἀγωνισθεῖτε λοιπόν μέ ἀνδρεία καί ἡρωϊσμό, ἀκολουθώντας τόν Ἀπόστολο Παῦλο. Ὅποιος παλεύει μέ τά πάθη του ἐκπληρώνει τίς ἐντολές τοῦ Κυρίου. Ἀνάλογα μέ τόν ἀγῶνα του ἐξαγνίζεται. Καί ἀνάλογα μέ τόν ἐξαγνισμό του πλησιάζει τόν Κύριο, πού ὑποσχέθηκε ὅτι: «ἐλευσόμεθα καί μονήν ποιήσομεν» (Ἰωάν.14, 23) στήν καθαρή καρδιά».

Νὰ ὑπομένουμε τὴν βία ἐκείνων ποὺ μᾶς ἀδικοῦν καὶ νὰ προσευχόμαστε γι’ αὐτούς...

Ἄκουσα μερικοὺς εὐλαβεῖς νὰ λένε ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἐπιτρέπουμε στοὺς τυχόντες ν’ ἁρπάζουν ἐκεῖνα ποὺ ἔχουμε γιὰ τὸν ἑαυτό μας ἢ γιὰ ἀνακούφιση τῶν φτωχῶν, γιὰ νὰ μὴν γινόμαστε –μὲ τὴν ἀνεξικακία μας– ἀφορμὴ ἁμαρτίας σ’ ἐκείνους ποὺ μᾶς ἀδικοῦν, καὶ μάλιστα ἂν εἶναι χριστιανοί. Αὐτὸ ὅμως δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ τὸ νὰ θέλουμε τὰ πράγματά μας γιὰ τὸν ἑαυτό μας καὶ μάλιστα μὲ παράλογη πρόφαση.

Γιατὶ, ἐὰν ἐγκαταλείψω τὴν προσευχὴ καὶ τὴν προσοχὴ τῆς καρδιᾶς μου καὶ ἀρχίσω νὰ φιλονεικῶ μ’ ἐκείνους ποὺ μὲ ἀδικοῦν, σὲ λίγο θ’ ἀρχίσω νὰ συχνάζω στὰ προαύλια τῶν δικαστηρίων, καὶ ἔτσι γίνεται φανερὸ ὅτι ἐκεῖνα ποὺ διεκδικῶ τὰ θεωρῶ ἀνώτερα ἀπὸ τὴν σωτηρία μου (γιὰ νὰ μὴν πῶ) καὶ ἀπὸ αὐτὴν τὴν σωτήρια ἐντολὴ τοῦ Κυρίου.