Ἡ κατάθλιψη εἶναι κακή διαχείρηση τῆς λύπης λόγῳ δαιμονικῆς ἐπήρρειας.

Ἡ λύπη, ὅπως ἀναφέρθηκε, εἶναι μία δύναμη πού μᾶς δόθηκε ἀπό τόν Θεό μετά τήν πτώση, γιά νά βοηθηθοῦμε στήν μετάνοια. Ἐμεῖς ὅμως (λόγῳ τῶν παθῶν μας καί μέ τήν ὑποβολή-ἐπήρρεια τοῦ πονηροῦ) τήν χρησιμοποιοῦμε κακῶς καί πέφτουμε στήν κατάσταση τῆς κατάθλιψης.

«Ὅσο ὁ ἄνθρωπος ζοῦσε στόν Παράδεισο», γράφει ὁ Jean Claude Larchet, «δέν γνώριζε τήν λύπη, πού ἐμφανίστηκε μετά τό ἀδαμικό παράπτωμα...

Ὀφείλουμε νά διακρίνουμε δύο μορφές λύπης.

Οἱ ἀληθινοί «ἀντιεξουσιαστές».

Ζοῦμε σ’ ἕναν κόσμο ἄκοσμο μέ πλῆθος νεκρωμένες ψυχές καί ζωντανά σώματα. Τά πάθη, ὑποκινούμενα ἀπό τόν πονηρό, μᾶς κυριεύουν καί τά ἀποτελέσματα τους τά βιώνουμε ὀδυνηρά. Αὐτά εἶναι πάντα τό ἄγχος, ἡ λύπη, ἡ κατάθλιψη, ὁ πνευματικός θάνατος.

«Τὰ πάθη σας ὑπερδυναμώνουν» γράφει σέ μία ψυχή ὁ Στάρετς Ζαχαρίας, «ἡ προσευχὴ ἀσθενεῖ καὶ οὔτε κἂν θέλει κανεὶς νὰ προσεύχεται. Ἡ προσοχή μας καταναλώνεται ἀπὸ διάφορες ἐπιθυμίες καὶ πάθη. Ἀκριβῶς τότε, σὰν ἐπὶ σκοποῦ, συναντῶνται τέτοιες ἐσωτερικὲς καὶ ἐξωτερικὲς ἀποτυχίες, ποὺ κάνουν ἕνα ἀδύνατο ἄνθρωπο νὰ πέση στὴν κατάθλιψη. Αὐτὸ τὸ πάθος, ἡ κατάθλιψη, σκοτώνει κάθε τί τὸ ἅγιο, κάθε τί τὸ ζωντανὸ καὶ ἀνθρώπινο»[1].

 Ὁ πονηρός προσπαθεῖ νά μᾶς πεῖ ὅτι «δέν ὑπάρχει μετάνοια»  ἤ ὅτι «ὁ Θεός πλέον δέν μᾶς ἀγαπάει». Θά πρέπει ν’ ἀντισταθοῦμε σέ κάθε τέτοια δαιμονική ὑποβολή γιά νά μήν πέσουμε στήν ἀδράνεια καί ἀπελπισία λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν καί παθῶν μας.

Γιά τή Λύπη (Ἀντίοχος Μοναχός)

Το να λυπάται κανείς με το παραμικρό είναι κατάσταση που προέρχεται από τον φθονερό δαίμονα. Γιατί μ’ αυτό τον τρόπο θέλει να βρει ο εχθρός αφορμή, ώστε να αποσπάσει το νου από τη διάθεση που έχει για προσευχή και έτσι να κάνει τον άνθρωπο άκαρπο. Γι’ αυτό ο δαίμονας προκαλεί στον άνθρωπο την άκαιρη λύπη. Δεν πρέπει λοιπόν να αποδεχόμαστε αυτό τον πειρασμό και να γεμίζουμε με χαρά τον εχθρό, κάνοντάς του το θέλημα.
Να φεύγουμε μακριά από αυτή την επιβουλή του αιμοβόρου εχθρού, δηλαδή του δαίμονα της λύ­πης. Γιατί, όταν το πονηρό αυτό πνεύμα περιτυλίξει την ψυχή και τη σκοτίσει ολόκληρη, δεν την αφήνει πια να προσευχηθεί με προθυμία, ούτε να παρα­κολουθήσει με υπομονή τα ιερά αναγνώσματα που ωφελούν τόσο την ψυχή.

Δεν επιτρέπει επίσης στον άνθρωπο να παρα­μένει πράος και να επικοινωνεί με τους αδελφούς του. Δημιουργεί αίσθημα αντιπάθειας, ακόμα και για τα αγαθά που μας υπόσχεται η κατά Θεόν ζωή.

Και με λίγα λόγια, ό,τι καλό έχει μέσα της η ψυχή για τη σωτηρία, η λύπη τα ανατρέπει και καταντά τον άνθρωπο σαν άφρονα και μισότρελλο, εμποδί­ζοντάς τον από κάθε σχέση και επικοινωνία με τους συνανθρώπους του.

Ἡ Mελαγχολία, ἡ ταπείνωση καί ὁ ἐξομολόγος (Ἅγιος Γέροντας Πορφύριος)

                         Κάποια βραδιά είχαμε συγκεντρωθεί μια ομάδα μαζί με έναν Αγιορείτη. Νύχτωσε. Ο καιρός ήταν ανταριασμένος και απειλητικός. Όμως, κοντά στο Γέροντα και για όσους ακόμη δεν ήταν μαθημένοι στη σκοτεινή νύχτα της φύσης, δεν ταραζότανε η γαλήνη. Ο Γέροντας μιλούσε για τη διαφορά της ταπεινοφροσύνης από το πλέγμα της κατωτερότητας. Ο ταπεινός, έλεγε, δεν είναι μια προσωπικότητα διαλυμένη. Έχει συνείδηση της κατάστασής του, αλλά δεν έχει χάσει το κέντρο της προσωπικότητάς του. Ξέρει την αμαρτωλότητά του, την μικρότητά του και δέχεται τις παρατηρήσεις του πνευματικού του ,των αδελφών του. Λυπάται, αλλά δεν απελπίζεται. Θλίβεται, αλλά δεν εξουθενώνεται και δεν οργίζεται. Ο κυριευμένος από το πλέγμα της κατωτερότητας, εξωτερικά και στην αρχή, μοιάζει με...

Τό ποτήρι τῶν θλίψεων (Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ)

Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ
 

ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΤΩΝ ΘΛΙΨΕΩΝ

 

Μια χάρη ζήτησαν από τον Χριστό δύο αγαπημένοι μαθητές Του, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, λίγο πριν το Πάθος Του.

-Διδάσκαλε, του είπαν, θέλουμε αυτό που θα σου ζητήσουμε να μας το κάνεις.
-Τί θέλετε να κάνω για σας; ρώτησε Εκείνος.
-Όταν θα εγκαταστήσεις την ένδοξη βασιλεία Σου, του αποκρίθηκαν, βάλε μας να καθίσουμε ο ένας στα δεξιά Σου και ο άλλος στα αριστερά Σου.
-Δεν ξέρετε τί ζητάτε, τους είπε τότε ο Ιησούς. Μπορείτε να πιείτε το ποτήρι των παθημάτων που θα πιω εγώ και να βαπτιστείτε με το βάπτισμα με το οποίο θα βαπτιστώ εγώ;
-Μπορούμε, του λένε.

Και ο Ιησούς τους απάντησε:

-Το ποτήρι που θα πιω εγώ θα το πιείτε, και με το βάπτισμα των παθημάτων μου θα βαπτιστείτε^. το να καθίσετε όμως στα δεξιά μου και στα αριστερά μου δεν μπορώ να σας το δώσω εγώ, αλλά θα δοθεί σ' αυτούς για τους οποίους έχει ετοιμαστεί.

(Βλ. Μάρκ. 10: 35-40)

Πρόλογος

Ο ΠΟΝΟΣ, σωματικός ή ψυχικός, από τις δοκιμασίες και τα βάσανα τούτης της ζωής είναι το αναπόφευκτο πικρό ποτήρι του ανθρώπου. Ο πόνος είναι η ίδια η ζωή του. Θάνατοι, αρρώστιες, κατατρεγμοί, διαμάχες, φτώχεια, αποτυχίες, μοναξιά, φοβίες, αγωνίες, πειρασμοί...

Πάθη - κατάθλιψη.Κατάθλιψη καί καταθλιπτικοί. Οἱ κατήγοροι τοῦ Θεοῦ!

Οποιος  νίκησε  τα  πάθη,  αυτός  νίκησε  και  τη  θλίψη. Οποιος  νικιέται  απο  τα  πάθη,  δεν  θ' αποφύγει  τα  δεσμά  της  θλίψης. Οπως  ο  άρρωστος  φαίνεται  απο  το  χρώμα  του  προσώπου του, ετσι  και  ο  εμπαθής  απο  την  κατάθλιψη.

Κατάθλιψη και καταθλιπτικοί. Οι κατήγοροι του Θεού!

Οι  λεγόμενοι  νηπτικοί  πατέρες  της  περισπούδαστης  φιλοκαλίας  αναφέρονται  συχνά  στ' αποτελέσματα  της  βαθιάς  θλίψης, της  ακηδίας, της  ανυπόφορης  στενοχώριας  που  μαστίζει  και  ταλαιπωρεί  τόσο  τον  άνθρωπο  και μεις  σήμερα  την  ονομάζουμε  κατάθλιψη.

Πῶς δημιουργεῖται ἡ κατάθλιψη.

  «Πολλές εἶναι ἐνδεχομένως οἱ αἰτίες τῆς θλίψης· συνήθως ἀποτελεῖ συνισταμένη τῆς παθολογικῆς δράσης τῆς θυμοειδοῦς ἤ καί τῆς ἐπιθυμητικῆς δύναμης τῆς ψυχῆς· συνδέεται λοιπόν οὐσιαστικά:

(1) μέ τήν ἐπιθυμία ἤ καί

(2) τήν ὀργή... Ἐξίσου μπορεῖ νά παράγεται στήν ψυχή μέ

(3) ἄμεση δαιμονική ἐνέργεια ἤ καί

(4) νά γεννᾶται ἐκεῖ χωρίς προφανές κίνητρο.Ἡ συχνότερη αἰτία τῆς λύπης εἶναι ἡ ματαίωση μιᾶς ἤ περισσοτέρων ἐπιθυμιῶν...

Κατάθλιψη

 ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ

Ἡ κατάθλιψη εἶναι ἕνα αἴσθημα δυσάρεστο πού σέ καταλαμβάνει καί σέ καθηλώνει.

«Αὐτή τυλιγμένη στό πάπλωμα, σοῦ λέω, ὅπως μοῦ τά ἔλεγε, νηστική, ζοῦσε, ἄς πούμε, τήν κατάθλιψη. Είναι ἕνα αἴσθημα δυσάρεστο, τό ὁποῖο σέ καταλαμβάνει, καί σέ καθηλώνει. Οὔτε νά σκεφθεῖς, οὔτε…»¹. 
Ἡ κατάθλιψη εἶναι μία αὐταπάτη, εἶναι ἡ αἰχμαλωσία τοῦ ἀνθρώπου σέ μιά ἰδέα.

«Εἶναι ἕνα αἴσθημα δυσάρεστο, τό ὁποῖο σέ καταλαμβάνει, καί σέ καθηλώνει. Οὔτε νά σκεφθεῖς, οὔτε… Σκέφτεσαι αὐτό.