«Γιά τίς θλίψεις»

Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν θλίψεων

Ἁγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτη

«Κάθε ἄνθρωπος, πού σέ προσβάλλει, πού σέ βλάπτει, πού σέ συκοφαντεῖ, πού σέ ἀδικεῖ μέ ὁποιονδήποτε τρόπο, εἶναι ἕνας ἀδελφός σου, πού ἔπεσε στά χέρια τοῦ κακοποιοῦ διαβόλου. Ἐσύ, ὅταν ἀντικρύσεις τόν ἀδελφό σου νά σέ ἀδικεῖ, πρέπει νά τόν λυπηθεῖς πολύ, νά τόν συμπονέσεις καί νά παρακαλέσεις θερμά καί σιωπηλά τό Θεό, νά στηρίξει ἐσένα, στή δύσκολη αὐτή ὥρα τῆς δοκιμασίας σου καί νά ἐλεήσει καί τόν ἀδελφό σου, πού ἔπεσε θύμα τοῦ ληστοῦ διαβόλου, καί ὁ Θεός θά βοηθήσει καί ἐσένα καί τόν ἀδελφό σου.

Οἱ δυνάμεις τῆς ψυχῆς.Γνωστικές δυνάμεις (ἤ αἰσθήσεις τῆς ψυχῆς)

 

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ 

 

Α1) ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΘΗ

Οἱ δυνάμεις τῆς ψυχῆς.

Οἱ δυνάμεις τῆς ψυχῆς διακρίνονται σέ:

α) γνωστικές (ἤ αἰσθήσεις τῆς ψυχῆς) καί σέ

β) ζωτικές ἤ ὀρεκτικές.

α)Γνωστικές δυνάμεις (ἤ αἰσθήσεις τῆς ψυχῆς).

Πέντε εἶναι οἱ (γνωστικές) δυνάμεις ἤ αἰσθήσεις τῆς ψυχῆς¹:

α₁) νοῦς,

α₂) διάνοια,

α₃) δόξα,

α₄) φαντασία,

α₅) αἴσθηση.

α1) Ὁ νοῦς

α₁) Ὁ νοῦς εἶναι νοερά αἴσθηση τῆς ψυχῆς, μέ τήν ὁποία μπορεῖ «αὐτοπτικῶς» (δηλ. μέ τήν δική του ὁρατική δύναμη) νά βλέπει τά πράγματα καί χωρίς ἀναζητήσεις (ἔρευνα, συλλογισμούς).

Ὁ νοῦς εἶναι κατ΄ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ὅπως ὁ Θεός εἶναι Νοῦς (Πατήρ), Λόγος (Υἱός) καί Πνεῦμα (Ἅγιον Πνεῦμα) ἔτσι καί ὁ νοῦς εἶναι νοῦς, λόγος (σύμφυτος μέ τόν νοῦ) καί πνεῦμα.

Ἀξιοθαύμαστοι ὅσοι καίγονται μέσα στό καμίνι τῶν θλίψεων καί ὑπομένουν...

Είναι, πραγματικά αξιοθαύμαστοι όσοι καίγονται μέσα στο καμίνι των θλίψεων και υπομένουν τη φωτιά με γενναιότητα. Μας θυμίζουν τους άγιους Τρεις Παίδες, τον Ανανία, τον Μισαήλ και τον Αζαρία, που δεν τους άγγιξαν οι φλόγες του καμινιού, όταν ρίχτηκαν εκεί από το βασιλιά της Βαβυλώνας Ναβουχοδονόσορ για την εμμονή τους στη λατρεία του αληθινού Θεού (Δαν. 3:1-33). Ούτε ταράχθηκαν ούτε λιποψύχησαν τα τρία παλικάρια, όταν αποφασίστηκε η θανάτωσή τους με τόσο φρικτό τρόπο. Η πίστη, η αγάπη και η αφοσίωσή τους στον Κύριο ήταν τόσες, ώστε αντιμετώπιζαν με χαρά ακόμα και το μαρτύριο. Μέσα στο καμίνι δεν έκαναν τίποτ' άλλο παρά να δοξολογούν το όνομα του Θεού. Κι Εκείνος δεν άφησε ούτε μια τρίχα τους να καεί. Έτσι, βγήκαν από τη φωτιά θριαμβευτές και θαυμάζονται μέχρι σήμερα από τους ανθρώπους.

Ὁ εὐλαβής λεπρός στό Ἅγιον Ὄρος

Η μεταφυσική αξία των ασθενειών και των θλίψεων

«Υιέ μου, μη ολιγώρει παιδείας Κυρίου, μηδέ εκλύου υπ  αὐτοῦ ελεγχόμενος. Ον γαρ αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστιγοί δε πάντα υιόν ον παραδέχεται. Ει παιδείαν υπομένετε, ως υιοίς υμίν προσφέρεται ο Θεός• τις γαρ εστιν υιός ον ου παιδεύει πατήρ; ει δε χωρίς εστε παιδείας, ης μέτοχοι γεγόνασι πάντες, άρα νόθοι εστέ και ουχ υιοί… Ο δε (Θεός παιδεύει υμάς) επί το συμφέρον, εις το μεταλαβείν της αγιότητος αυτού. Πάσα δε παιδεία προς μεν το παρόν ου δοκεί χαράς είναι, αλλά λύπης, ύστερον δε καρπόν ειρηνικόν τοις δι  αὐτῆς γεγυμνασμένοις αποδίδωσι δικαιοσύνης» (Εβρ. 12,5-8,10-11)
«Λογίζομαι γαρ ότι ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς» ( Ρωμ. 8,18)
 Όπως καταλαβαίνετε εκ των ανωτέρω χωρίων της Κ. Διαθήκης, οι ασθένειες και οι θλίψεις της παρούσης ζωής έχουν άπειρον μεταφυσικήν αξίαν• δια τούτο πρέπει να τας δεχώμεθα με ευχαρίστησιν, ως επίσκεψιν του Θεού, ως φάρμακα που θεραπεύουν την ψυχήν από το δηλητήριον της αμαρτίας, αν και οι πολλοί τα θεωρούν ως τιμωρίαν Θεού και μεγάλην συμφοράν, και αγανακτούν κατά του Θεού και χάνουν τον αιώνιον μισθόν, και αμαρτάνουν.

Ποιά εἶναι ἡ αἰτία πού οἱ δίκαιοι ἔχουν θλίψεις σ’ αὐτόν τόν κόσμο καί οἱ ἁμαρτωλοί ἄνεση

 Αγαπίου Μοναχού του Κρητός, Αμαρτωλών Σωτηρία, εκδ. Γνόφος, Αθήνα 2009, σελ. 128-132.

«Μή παραζήλου ἐν πονηρευομένοις, μή δέ ζήλου τούς ποιοῦντας τήν ἀνομίαν, ὅτι ὡσεί χόρτος ταχύ ἀοξηρανθήσονται » , λέει ο προφήτης Δαβίδ. Πολλές αδικίες και ανομίες γίνονται σήμερα στον κόσμο. Και αυτοί που τις πράττουν φαίνονται να έχουν ευτυχία και μακαριότητα. Αντίθετα, οι ευλαβείς και ενάρετοι φαίνονται να έχουν διάφορες θλίψεις και βάσανα. Όμως, μην απορείς με αυτό, άνθρωπε, και ζηλεύεις τον πονηρό και προτιμάς το μέρος των αμαρτωλών νομίζοντας ότι τάχα αυτοί είναι καλότυχοι· γιατί τους αγαπά ο κόσμος και τους δίνει πρόσκαιρο πλούτο και μακαριότητα. Σχετικά με αυτό απορούσε και ο προφήτης Αββακούμ και έλεγε: «Γιατί, Κύριε, οι ασεβείς καταδυναστεύουν τους δικαίους και εσύ δεν τους βοηθάς;» Το ίδιο έλεγε και ο προφήτης Ιερεμίας και άλλοι: «Γιατί, Κύριε, έχουν οι άνομοι τόση ευτυχία στη ζωή τους;

Περί θλίψεων καί πειρασμῶν (Ἀββᾶ Δωρόθεου)_mp3

Π. Σάββας 2009-01-21_ΑΒΒΑ ΔΩΡΟΘΕΟΥ_ΑΣΚΗΤΙΚΑ_ΠΕΡΙ ΘΛΙΨΕΩΝ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΣΜΩΝ

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 21-01-2009 (Σύναξη Μητέρων).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία).

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2014/02/mp3_18.html 

Ἀπό τίς προσωπικές σημειώσεις τοῦ γέροντος Γαβριήλ: Γιά τούς πειρασμούς καί τίς θλίψεις

«εν τω κόσμω θλίψιν εξετε' αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιωάν. 16, 33) 

           Με παραχώρηση του Θεού συμβαίνουν οι πειρασμοί στους ανθρώπους. Δεν είναι έργο της εγκαταλείψεως του Θεού, αλλά ένδειξη της κηδεμονίας του Θεού.

Αν έχουμε μεγάλο φορτίο από πειρασμούς, θα μπορέσουμε να τους κάνουμε πιο υποφερτούς ευχαριστώντας τον Θεό και αν δεν έχουμε πολλούς πειρασμούς και πάλι θα απολαύσουμε την εύνοια του Θεού, εφόσον τους υποφέρουμε με ευχαρίστηση.

Να χαιρόμαστε για τους πειρασμούς, γιατί αυτοί γίνονται αιτία να κληρονομήσουμε την Βασιλεία των Ουρανών.

Όποιος δέχεται με γενναία καρδιά τις θλίψεις και τους πειρασμούς, αυτός απολαμβάνει τον πνευματικό πλούτο που βρίσκεται μέσα σ' αυτές.

Τρέμεις για την αδυναμία της φύσεως σου; Αλλά έλπιζε στον Κύριο του οποίου η δύναμις τελειώνεται και δοξάζεται στην ασθένεια.

Η υπομονή μετριάζει τις θλίψεις, ενώ η ανυπομονησία τις μεγαλώνει.
Η αχαριστία των Χριστιανών πολύ λυπεί τον Κύριο.

Πίσω ἀπό τήν δοκιμασία κρύβεται ἡ ευλογία τοῦ Θεοῦ

Η θλίψη είναι κακό πράγμα. Αλλά πίσω απ’ αυτό, πίσω από τον πόνο, πίσω από την θλίψη, πίσω από την δοκιμασία, κρύβεται η ευλογία του Θεού, κρύβεται η αναγέννηση, η ανάπλαση του ανθρώπου, της οικογένειας. Οι πάντες σχεδόν την μεταστροφή τους την οφείλουν σε κάποια δοκιμασία. Νομίζουν ότι πηγαίνουν όλα ωραία· τους παίρνει ο Θεός το παιδί· κλάματα, κακό, κ.λ.π. Έρχεται και επισκιάζει έπειτα η χάρις του θεού και ειρηνεύουν οι άνθρωποι· και πλησιάζουν την εκκλησία, πλησιάζουν την εξομολόγηση, πλησιάζουν τον ιερέα. Χάριν του παιδιού πάνε στην εκκλησία ο πόνος τους κάνει ν’ αναζητήσουν, να προσευχηθούν υπέρ αναπαύσεως, να κάνουν τις λειτουργίες.

Ο πόνος απαλύνει την καρδιά και την κάνει δεκτική των λόγων του Θεού, ενώ πρώτα ήταν σκληρή, δε δεχόταν. Π.χ. ένας άνθρωπος στο σφρίγος της νεότητας· εγώ είμαι σκέφτεται και κανένας άλλος δεν είναι. Να πτυχία, να και οι δόξες, να κι η υγεία, να κι οι ομορφιές, να κι όλα. Όταν όμως τον ξαπλώσει στο κρεβάτι μία ασθένεια, τότε αρχίζει να σκέφτεται διαφορετικά.

«Ἐν τῷ θλίβεσθαί με, εἰσάκουσόν μου τῶν ὀδυνῶν, Κύριε σοὶ κράζω».

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης παίρνει αυτό τον στίχο και γενικεύει το λόγο του για τις θλίψεις αλλά και για την καταφυγή μας στην παντοδύναμη βοήθεια του αγίου Θεού.
Έτσι, ο κάθε πονεμένος χριστιανός μπορεί να φωνάξη ικετευτικά: « Εν τω θλίβεσθαί με ,εισάκουσόν μου των οδυνών, Κύριε σοι κράζω».
Η ζωή κάθε μέρα μας αποδεικνύει ότι η θλίψις και ο πόνος είναι μια σκληρή πραγματικότητα για κάθε άνθρωπο που ζει πάνω στη γη. Αρρώστιες, αναπηρίες, ατυχήματα, πρόωροι θάνατοι, διαζύγια, καταστροφές, πόλεμοι, ανεργία, πείνα, δίψα και άλλα… ,συγκροτούν παγκόσμια τις θλίψεις και τα βάσανα των ανθρώπων, μηδενός εξαιρουμένου.

Νά τά δέχεστε καί νά τά ὑπομένετε ὅλα σάν σταυρό

Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας

Υπάρχουν διάφοροι σταυροί. Υπάρχουν σταυροί, που έχουν εξαιρετικά μεγάλο βάρος, όπως οι σταυροί των Αγίων μαρτύρων, των Οσίων και των μεγάλων.
Ιεραρχών. Τέτοιοι σταυροί προορίζονται από τον Θεό για τους λίγους και εκλεκτούς Του, για τους οποίους γνωρίζει ότι είναι αρκετά ισχυροί και μπορούν να σηκώσουν και τον πιο βαρύ σταυρό.

Για μας όμως, τους αδύναμους Χριστιανούς, που δίνουμε λίγη προσοχή στην πνευματική ζωή και είμαστε γεμάτοι πάθη και επιθυμίες της σάρκας, ο Θεός προετοίμασε πολύ πιο ελαφρούς σταυρούς.
Μας στέλνει στην οδό της ζωής μας παρά πολλές θλίψεις και μας δίνει την εντολή να υπομένουμε ταπεινά τις συκοφαντίες, τις προσβολές και τις ύβρεις από τους ανθρώπους.