Ἀλήθεια, τίποτα δέν κάνει τήν ψυχή τόσο φιλόσοφη, ὅσο ἡ θλίψη.

 

Μήπως, όμως, δεν μπορούσε ο Θεός να δώσει παιδί στην Αννα και δίχως προσευχή; Μήπως δεν γνώριζε την επιθυμία της και πριν Του το ζητήσει; Ναι, αλλ' άν της έδινε το παιδί πριν το ζητήσει με την προσευχή, δεν θα φαινόταν η προθυμία της, δεν θα φανερωνόταν η αρετή της, δεν θα έπαιρνε τόση αμοιβή.

Ας δούμε τώρα και τη φιλοσοφία της γυναίκας. Ακου τι είπε στον αρχιερέα Ηλί, που την πέρασε για μεθυσμένη:
«Όχι, κύριέ μου, δεν είμαι μεθυσμένη. Μια γυναίκα καταπικραμένη είμαι, που ξεχύνω τον πόνο της ψυχής μου μπροστά στον Κύριο.

Γιά τήν ἀσθένεια πρίν ἀπό τό θάνατο

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΧΡΙΔΟΣ

Στον γανωματή Α.Π. στο Πρίζρεν, για την ασθένεια πριν από το θάνατο

«Μη φοβάσαι το θάνατο μα την αρρώστια πριν α­πό το θάνατο». Έτσι διακηρύττεις. Έτσι λένε και πολλοί άλλοι. Οι άριστοι όμως των Χριστιανών δεν έ­λεγαν αυτό, αλλά παραδίνονταν στο θέλημα του Θε­ού, επειδή γνώριζαν ότι η ασθένεια δίνεται για την κάθαρση της ψυχής. Όποιος αγαπά την καθαρότητα μπορεί να μισήσει το νερό; Ο Δημιουργός μας, επιτρέπει τους σωματικούς πόνους πριν από το θάνατο, σαν άλλα παγωμένα ή καυτά ρεύματα νερού τα οποία καθαρίζουν τις ψυχές μας. Αν έτσι έχουν τα πράγμα­τα, τότε γιατί να επιθυμούμε έναν αιφνίδιο και ανώδυ­νο θάνατο;

Ἄρον τὸν Σταυρόν σου καὶ ἐλθὲ ὀπίσω μου..., μία διδακτικὴ ἱστοριούλα

 Ἦταν κάποτε ἕνας νέος ποὺ δὲν ἦταν πότε εὐχαριστημένος ἀπὸ τὸν Σταυρὸ ποὺ κουβαλοῦσε.Ὁ φύλακας Ἄγγελος του ἄκουσε τὸ παράπονο τοῦ νέου καὶ τοῦ εἶπε:

-Ἀφοῦ ὁ Σταυρὸς τὸν ὁποῖο κουβαλᾶς δέν σοῦ ἀρέσει, διάλεξε ἄλλον Σταυρό,ὁποῖον θέλεις. Ἔφερε λοιπὸν τὸν νέο σὲ μία πεδιάδα γεμάτη ἀπὸ Σταυροὺς κάθε εἴδους καὶ κάθε μεγέθους.

Ὁ νέος ἔτρεξε ἐδῶ, ἔτρεξε ἐκεῖ, εἶδε πολλοὺς Σταυροὺς καὶ στὸ τέλος πλησίασε ἕναν...Ἦταν στολισμένος μὲ χρυσὸ καὶ διαμάντια!!!

-Εἶναι ὁ Σταυρὸς ἑνὸς πριγκηπα. Πάρτον ἂν θέλεις, εἶπε ὁ Ἄγγελος.

Ὁ νέος προσπάθησε νὰ τὸν βγάλει ἀπὸ τὸ ἔδαφος ποὺ ἦταν καρφωμένος ἀλλὰ δὲν μποροῦσε. Δοκίμασε πάλι καὶ πάλι ἀλλὰ δὲν κατωρθωνε νὰ τὸν κινήσει καν· τόσο πολὺ βαρὺς ἦταν. Παραπέρα εἶδε ἕναν ἄλλον Σταυρό. Ἦταν ἄργυρος καὶ ἀστραφτερός.

Χάρισε μου έναν Σταυρό ...

......Η κουβέντα μας ένα βράδυ, μετά την καρδιολογική εξέταση και το τυπικό ηλεκτροκαρδιογράφημα, με συνεκλόνισε. Ούτε φαντάσθηκα ποτέ ότι θα μπορούσε ένας άνθρωπος να αντιμετωπίση έτσι την αρρώστια του. Μου είπε: “Θα σου εξομολογηθώ κάτι, αλλά να μείνη μυστικό. Έχω καρκίνο στην υπόφυση. Ήδη αισθάνομαι τη γλώσσα μου μεγαλωμένη και δεν γυρίζει καλά μέσα στη στοματική κοιλότητα”. Ύστερα μου ανέλυσε ιατρικά και σωστά τη λειτουργία των ενδοκρινών αδένων και κατέληξε: “Πρέπει να ξέρης ότι, όταν ήμουν καλογεράκος -ίσως 16 χρονών- στο Άγιο Όρος αισθανόμουνα τόσο ευτυχισμένος, ιδίως μετά τη Θεία Κοινωνία, ώστε έβγαινα στο δάσος και με δάκρυα φώναζα: Δόξα Σοι, Κύριε!

Περί θλίψης καί πόνου

Π. Σάββας 2008-11-23_ΠΕΡΙ ΘΛΙΨΗΣ ΚΑΙ ΠΟΝΟΥ

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 23-11-08 (Σύναξη Οἰκογενειῶν).

Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία).

 

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2011/10/mp3_10.html 

Ἁγίου Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Λόγοι Δ΄. Οἱ θλίψεις ποὺ μᾶς προξενοῦν οἱ ἄνθρωποι

Λόγοι Δ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
 "ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"    
 ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  

Κεφάλαιο 1ο Μέρος πέμπτο

ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

Οἱ θλίψεις ποὺ μᾶς προξενοῦν οἱ ἄνθρωποι

 - Γέροντα, ὅταν κάποιος ὑπομένη κατὰ Θεὸν τὶς θλίψεις καὶ τὶς ἀδικίες ποὺ τοῦ προξενοῦν οἱ ἄνθρωποι, αὐτὴ ἡ ὑπομονὴ τὸν καθαρίζει ἀπὸ τὰ πάθη;

 - Ἄν τὸν καθαρίζει λέει!  Τὸν λαμπικάρει!  Μά, ὑπάρχει ἀνώτερο ἀπ’ αὐτό; Ἔτσι μπορεῖ νὰ ἐξοφλήση ἁμαρτίες. Βλέπετε, ἕναν ἐγκληματία τὸν δέρνουν, τὸν κλείνουν στὴν φυλακή, κάνει ἐκεῖ τὸν μικρὸ κανόνα του καί, ἐὰν εἰλικιρνὰ μετανοήση, γλιτώνει τὴν αἰώνια φυλακή.  Μικρὸ πράγμα εἶναι νὰ ἐξοφλήση μὲ αὐτὴν τὴν ταλαιπωρία ἕναν αἰώνιο λογαριασμό;
Κάθε θλίψη νὰ τὴν ὑπομένετε μὲ χαρά.  Οἱ θλίψεις ποὺ μᾶς προκαλοῦν οἱ ἄνθρωποι εἶναι πιὸ γλυκὲς ἀπὸ ὅλα τὰ σιρόπια ποὺ μᾶς προσφέρουν ὅσοι μᾶς ἀγαποῦν.  Βλέπεις, στοὺς μακαρισμοὺς ὁ Χριστὸς δὲν λέει: «μακάριοί ἐστε, ὅταν ἐπαινέσωσιν ὑμᾶς», ἀλλά «μακάριοί ἐστε, ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς»[15], καὶ μάλιστα «ψευδόμενοι».