Το «Μυστήριο» του πόνου.

Το «Μυστήριο» του πόνου

Σύντροφος είναι, δάσκαλος, ο πρώτος αδελφός μας, ο πόνος όταν έρχεται «ο άλλος εαυτός μας».

Συζήτησέ τον θαρρετά, τι θέλει απ' εσένα. Ερώτησέ τον να σου πει, θέλει πολλά ή ένα!!!

Είναι γιατρός αυτόκλητος, του αρέσει και η «κλήση», τη λύπη έχει φάρμακο και το Χριστό για λύση.

Στα χέρια του κρατεί κλειδιά, ξέρει καρδιές ν' ανοίγει, αν δε θελήσουν μόνες τους, το «άσυλο» δε θίγει.

Στο πάνσεπτο Μυστήριο της θείας Μετανοίας εντάσσεται ως λειτουργός μιας άλλης διακονίας.

Δέξου τον πόνο ως δώρημα κι επίσκεψη Κυρίου, θυμήσου τη Γεθσημανή, το Γολγοθά του Αρνίου.

Όσοι πονέσαν κι έκλαψαν τους Ουρανούς γνωρίσαν, τα δάκρυα «αρδεύσανε» σκληρές καρδιές κι «ανθίσαν».

Αν δεν πονέσει ο πιστός, πώς το Χριστό θα νοιώσει, που στο Σταυρό καρφώθηκε, εμάς για να λυτρώσει;

Σήκωσε τόν Σταυρό σου καί ἀκολούθησε τόν Χριστό (Ἁγίου Λουκᾶ Κριμαίας)

Τι σημαίνει να σηκώσουμε τον σταυρό μας;

Ό Κύριος λέει ότι ό καθένας από μας πρέπει να σηκώσει τον δικό του σταυρό.

Τι σημαίνει αυτό; Ποιος είναι αυτός ό σταυρός; Για τον καθένα ό σταυρός είναι διαφορετικός και αυστηρά προσωπικός, διότι για τον καθένα ό Θεός έχει ετοιμάσει τον δικό του σταυρό.

Έχει μεγάλη σημασία να καταλάβουμε ποιος είναι ό δικός μας σταυρός, να ξέρουμε ότι έχουμε σηκώσει εκείνο ακριβώς τον σταυρό πού μας προτείνει ό Θεός. Είναι πολύ επικίνδυνο να επινοούμε σταυρούς για τον εαυτό μας. Και αυτό δυστυχώς το βλέπουμε συχνά.

Για την πλειοψηφία των ανθρώπων ο Θεός έχει ετοιμάσει τον σταυρό της ζωής μέσα στον κόσμο, τον σταυρό της οικογενειακής και της κοινωνικής ζωής.

Ἡ αυτοκτονία είναι πολύ βαρύτερη ἁμαρτία ἀπό τήν ἀνθρωποκτονία (Ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Η αυτοκτονία είναι αμαρτία θανάσιμη και πράξη καταφρονήσεως, προσβολής του ίδιου του Ζωοποιού Αγίου Πνεύματος. Η αυτοκτονία είναι πολύ βαρύτερη αμαρτία από την ανθρωποκτονία΄ διότι ένας εγκληματίας μπορεί να μετα­νοήσει, αλλά ο αυτόχειρας δεν έχει περιθώριο μετανοίας.

Ιδού δύο παραδείγματα συγκλονιστικής κακοτυχίας, στην εμφάνιση της οποίας ένας ολιγόψυχος άνθρωπος θα μπο­ρούσε να οδηγηθεί στην αυτοκτονία, ενώ ένας άγιος άνθρωπος του Θεού στην ίδια συγκυρία αναδεικνύεται ήρωας.

Ο άγιος Ευστάθιος βρέθηκε σε μια τραγική συγκυρία γεγονό­των: είχε αφήσει τον ένα γιο του στην όχθη ενός ποταμού, ενώ μετέφερε τον άλλο γιο του στην απέναντι όχθη και επέστρεφε για να πάρει τον πρώτο.

Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Λόγοι Δ΄. 1)Ὁ πόνος τοῦ Θεοῦ γιὰ τὶς δοκιμασίες τῶν ἀνθρώπων 2) Στὶς θλίψεις ὁ Θεὸς δίνει τὴν ἀληθινὴ παρηγοριὰ

Λόγοι Δ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
 "ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"     ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  

Κεφάλαιο 1ο Μέρος πέμπτο

ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

Ὁ πόνος τοῦ Θεοῦ γιὰ τὶς δοκιμασίες τῶν ἀνθρώπων

Πόσα βάσανα ἔχει ὁ κόσμος!  Πόσα προβλήματα! Καὶ ἔρχονται μερικοὶ ἐδῶ νὰ μοῦ τὰ ποῦν σὲ δυὸ λεπτά στὸ πόδι, γιὰ νὰ παρηγορηθοῦν λίγο.  Μιὰ βασανισμένη μάνα μοῦ ἔλεγε: «Γέροντα, ἔρχονται στιγμὲς ποὺ δὲν ἀντέχω ἄλλο καὶ τότε λέω: ‘‘Χριστὲ μου, κάνε μιὰ μικρὴ διακοπὴ καὶ ὕστερα ἄς ξαναρχίσουν τὰ βάσανα’’».
Πόση ἀνάγκη ἀπὸ προσευχὴ ἔχουν οἱ ἄνθρωποι! Ἀλλὰ καὶ κάθε δοκιμασία εἶναι δῶρο ἀπὸ τὸν Θεό, εἶναι ἕνας βαθμὸς γιὰ τὴν ἄλλη ζωή. Αὐτὴ ἡ ἐλπίδα τῆς ἀνταμοιβῆς στὴν ἄλλη ζωὴ μοῦ δίνει χαρά, παρηγοριὰ καὶ κουράγιο, καὶ μπορῶ νὰ ἀντέξω τὸν πόνο γιὰ τὶς δοκιμασίες ποὺ περνοῦν πολλοὶ ἄνθρωποι.