Τά αἴτια τῶν παθῶν: ἡ λανθασμένη κίνηση τοῦ αὐτεξουσίου καί ἡ ὑποβολή τοῦ πονηροῦ.

 

 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 

Α2)ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΘΗ

 

Τά αἴτια τῶν παθῶν: ἡ λανθασμένη κίνηση τοῦ αὐτεξουσίου καί ἡ ὑποβολή τοῦ πονηροῦ.

Ἐφευρέτης τοῦ κακοῦ εἶναι ὁ διάβολος. Αὐτός ὑπέβαλε στόν ἄνθρωπο τήν ἐπιθυμία τῆς θεώσεως χωρίς τόν Θεό. Ἡ ἀνθρώπινη ἐλευθερία καί βούληση συγκατένευσε. Ὁ ἄνθρωπος αὐτονομημένα, χωρίς τόν Θεό, ἀναζήτησε τήν μακαριότητα καί τήν ἡδονή. Ἔτσι ἄρχισε νά ἁμαρτάνει καί νά δημιουργεῖ τά διάφορα πάθη.

«Ἡ ψυχή, ἀφοῦ ἀπέκλινε ἀπό τίς ἀρετές, διά μέσου τῆς φιληδονίας κατασκεύασε τά πάθη καί τά ἐστερέωσε ἐναντίον της», λέγει ὁ Ἀββᾶς Δωρόθεος¹.

Ὁ Πνευματικός πατέρας ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ νά εἶναι οὔτε ψυχολόγος οὔτε ψυχίατρος…

 Γέροντας  Μάξιμος , Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Αγίου Διονυσίου εν  Ολύμπο*
Ὁ Πνευματικὸς εἶναι ἕνα ἄλλο πρόσωπο. Δὲν έχει καμμία σχέση μὲ τὶς ἐπιστημονικὲς ἐπιδόσεις στὴ ζωὴ αὐτή. Δὲν ἔχει καμμία πληροφορία ἀπὸ τὶς θεωρίες τοῦ κόσμου.Ἴσως πολλὲς φορὲς νὰ τὶς ξέρει, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ τὶς ἐμπιστευτεῖ, γιατὶ οἱ θεωρίες τοῦ κόσμου ἔχουν καὶ τὶς μεταλλαγές τους καὶ τὶς ἐπιπτώσεις τους. Σήμερα λένε αὐτό, αὔριο λένε τὸ ἄλλο. Τὸ ἔργο τοῦ Πνευματικοῦ πατρὸς θὰ ἔλεγα τελικὰ εἶναι χάρισμα. Δὲν εἶναι ἐκ τοῦκόσμου τούτου. Ὅπως αὐτὸς ποὺ δωρίζει ἕνα χάρισμα «οὔκ ἐστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου» ὁ Χριστὸς δηλαδή, ποὺ μὲ τὸ Ἅγιό του Πνεῦμα Χριστοποιεῖ τοὺς ἀνθρώπους, ἔτσι καὶ τὸ χάρισμα ποὺ λαβαίνει ὁ Πνευματικὸς δὲν εἶναι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου, δὲν εἶναι ἔργο τῆς ἐπιστήμης καὶ γνώσεως ἐπιστημονικῆς. Γι᾿αὐτὸ καὶ ἀκολουθεῖ καὶ ἄλλες διαδικασίες.

Ἐρώτηση: Πάτερ Ραφαήλ Νόικα ἄν ἔχω κάποιο πρόβλημα, πεῖτε μου, νά πάω σέ ἕναν ἱερέα ἤ σέ κάποιον ψυχολόγο;

Ερώτηση: Πάτερ, αν έχω κάποιο πρόβλημα, πείτε μου, να πάω σε έναν ιερέα ή σε κάποιον ψυχολόγο;

Απάντηση: Βεβαίως και πρέπει να πάτε σε ιερέα. Αυτή είναι η άποψή μου. 

Με πάρα πολύ πόνο όμως παρατηρώ ένα γεγονός: νιώθω όλο και πιο πολύ ότι εμείς οι ιερείς δεν διαθέτουμε πλέον τον ορθόδοξο τρόπο στο να ακούμε, να καταλαβαίνουμε, να ανασταίνουμε τον άνθρωπο. Και αυτό το λέω ως άνθρωπος που έζησε στη Δύση, εκεί που η Εκκλησία για χίλια χρόνια είχε πάψει να υπάρχει και όπου η δυτική πνευματικότητα είχε χρεοκοπήσει ολοκληρωτικά• στον εικοστό αιώνα απλώς εκδηλώθηκε η χρεοκοπία που υπήρχε ήδη από παλιά. Ευτυχώς στις μέρες μας υπάρχει μία κίνηση στη Δύση -των φωτισμένων της Δύσης- επιστροφής στην Ορθοδοξία, αυτή την Ορθοδοξία που δυστυχώς έχει αρχίσει να κατανοείται εσφαλμένα στα μέρη που γεννήθηκε. Κινδυνεύουμε δηλαδή να γίνουμε σαν τους Εβραίους που έχασαν την παράδοση του έθνους τους. Σας τα λέω αυτά ακριβώς για να μη μας συμβούν τα ίδια, και προσεύχομαι όχι μόνο οι δυτικοί να βρουν την αλήθεια, αλλά και εμείς να ανανεωθούμε στον πλούτο της κληρονομιάς μας.

Μητρ. Καρπασίας Χριστόφορος Τσιάκκας:Ὁ ἄνθρωπος φεύγει ἀπό τόν Ψυχολόγο ἀλύτρωτος, κουβαλώντας ὁλόκληρη τήν ἐνοχή πού τόν καταπιέζει καί τοῦ στερεῖ τήν «ἐν Χριστῷ Ἐλευθερία».

ΜΗΤΡ. ΚΑΡΠΑΣΙΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΤΣΙΑΚΚΑΣ: 

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΦΕΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΑΛΥΤΡΩΤΟΣ,

ΚΟΥΒΑΛΩΝΤΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΝΟΧΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΑΤΑΠΙΕΖΕΙ

ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΤΕΡΕΙ ΤΗΝ «ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»

[...] Θα πρέπει να σημειώσουμε εδώ κάτι πολύ ση­μαντικό, το οποίο διαφεύγει από τους πολλούς. Πριν από την καθιέρωση των αιρετικών αυτών ομάδων, όταν ακόμα οι συνταγές τους δεν είχαν γίνει γνωστές και δεν είχαν μεγάλη ζήτηση, οι άνθρωποι θέλοντας να απαλλαγούν από την δί­νη της τεχνολογικής επιστήμης, λάτρευσαν άλλα είδωλα. Ένα από αυτά ήταν και η ψυχολογία.

Τρεις τάσεις κυριάρχησαν σ' αυτή. Η πρώτη προ­ερχόταν από τον Freud και στηριζόταν πάνω στην αρχή της «θέλησης για ηδονή». Δηλ. είχαμε την απολυτοποίηση της ηδονής στην ζωή του ανθρώπου.

Ψυχανάλυση καί σχιζοφρένεια : οἱ πατέρες καί ὁ Ἀϊνστάιν

ψ υ χ α ν ά λ υ σ η   κ α ι  σ χ ι ζ ο φ ρ έ ν ε ι α :

  ο ι   π α τ έ ρ ε ς  κ α ι   ο   Α ϊ ν σ τ ά ι ν

Σωτήρης Αδαμίδης

Απόσπασμα από το βιβλίο: "Θεραπευτική των πατέρων & ψυχανάλυση"

     Δανείζομαι από τη θαυμάσια σειρά του μητροπολίτη Ναυπάκτου και αγίου Βλασίου Ιεροθέου περί ορθοδόξου ψυχοθεραπείας το σχόλιό του:

  «Πολλοί σήμερα διδάσκουν ότι ο άνθρωπος μπορεί να έλθει σε γνώση του εαυτού του με την αυτοανάλυση και την ψυχανάλυση. Αλλά αυτό είναι πλάνη και μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο σε φρικτά αποτελέσματα. Όταν κανείς αυτοαναλύεται, τότε το πιθανότερο είναι να καταλήξει στην σχιζοφρένεια.

  Η ασκητική μέθοδος είναι απλή. Επιδιώκουμε με την τήρηση του νου, με την κάθαρση και την επιστροφή του στην καρδιά δια της μετανοίας και της νοεράς προσευχής, με την τήρηση των εντολών του Χριστού, να τον ελευθερώσουμε από τις εικόνες και την αιχμαλωσία στα αισθητά πράγματα και έτσι, επιστρέφοντας στην καρδιά, να δει την ερήμωσή του την εσωτερική.

Ψυχολόγους θέλουμε, Ἱερεῖς καί πνευματικούς δέν θέλουμε! (+Ἀρχ. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος Ἱ. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους)

Εις το «Άνθρωπος ην οικοδεσπότης, όστις εφύτευσεν αμπελώνα» (Ματθ. κα' 33-42, Ευαγγέλιον ΙΒ' Κυριακής του Ματθαίου).

Ο Οικοδεσπότης της Παραβολής είχε φυτεύσει αμπελώνα, τον είχε περιφράξει, είχε α­ναθέσει την καλλιέργειά του σε γεωργούς και, όταν ήλθε ο καιρός της συγκομιδής, έστειλε ανθρώπους του για να συλλέξουν τον καρπό.

Ο αμπελών είναι η ανθρωπότης και ο Οικοδεσπότης είναι ο άγιος Θεός. Από την ανθρωπότητα ο Κύριος περίμενε καρπούς. Έστελνε κατά καιρούς τους απεσταλμένους Του να ζητήσουν τους καρπούς από την ανθρωπότητα, αλλά αυτοί που είχαν σφετερισθή τον αμπελώνα, οι κακοί άρχοντες του Ισραήλ και των διαφόρων λαών που μέχρι σήμερα εξουσιάζουν τους ανθρώπους, αυτοί νό­μιζαν και νομίζουν ότι ο αμπέλων είναι δικός τους. Θέλουν να σφετερισθούν τα αγαθά αυτού του αμπελώνος, αυτού του κόσμου, και να τα χρησιμοποιήσουν ιδιοτελώς όχι για το καλό της ανθρωπότητος, όπως ήθελε ο Ιδιο­κτήτης του.

Ταπείνωση: Τό μεγάλο θεραπευτικό φάρμακο

Ἡ ταπείνωση εἶναι τό μεγάλο μυστικό φάρμακο γιά τήν θεραπεία τῶν διαφόρων λεγόμενων «ψυχολογικῶν», ὅπως καί τῆς κατάθλιψης.

Εἶναι ἡ ταπείνωση, τό ἀντίθετο τοῦ ἐγωισμοῦ-ὑπερηφανείας γι' αυτό καί καταπολεμεῖ τήν Κατάθλιψη ἡ ὁποία, ὅπως ἐλέχθη, πηγάζει ἀπ’ αὐτά.

Περί ταπεινοφροσύνης διδάσκει ὁ π. Κλεόπας Ἠλίε -βασιζόμενος στό βιβλίο "Ἀόρατος Πόλεμος" τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου- ὅτι πρέπει: 1) Νά μήν ἔχουμε ποτέ ἐμπιστοσύνη καί ἐλπίδα στόν ἑαυτό μας καί στήν δύναμή μας καί 2) Νά ἔχουμε μία τέλεια ἐμπιστοσύνη καί ἐλπίδα στόν Θεό.

Λέγει: «1) Ποτὲ νὰ μὴν ἔχομε ἐμπιστοσύνη στὸν ἑαυτό μας. Ἡ Ἁγία Γραφὴ μᾶς λέγει:« Ἐπικατάρατος εἶναι ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος, ποὺ ἔχει τάς ἐλπίδας του εἰς ἄλλον ἄνθρωπον καὶ στηρίζει τὴν ἀδυναμίαν του εἰς αὐτόν, ἡ δὲ καρδία του ἔχει ἀπομακρυνθῇ ἀπὸ τὸν Κύριον».

Ἐξομολόγοι ἤ Ψυχολόγοι;

Εξομολόγοι ή Ψυχολόγοι;

Χαίρομαι ιδιαιτέρως που βρίσκομαι και φέτος μαζί σας. Κατόπιν της προσκλήσεως των σεβαστών πατέρων, του πατρός Σπυρίδωνα και του πατρός Αθανασίου, έρχομαι με πολλή χαρά κοντά σας για να σας αναπτύξω επί τη ενάρξει του νέου έτους ένα θέμα το οποίο απασχολεί πάρα πολύ -ιδιαιτέρως στα τελευταία χρόνια- την κοινωνία μας. Το θέμα αυτό έχει τίτλο: Εξομολόγοι ή Ψυχολόγοι;

Καταρχήν η επιλογή του θέματος έγινε κατόπιν πολύ μεγάλης συζητήσεως από συνάξεις με τους νέους, με τους οποίους ασχολούμεθα πάρα πολύ εις την ενορία και στην τριβή μας. Οι νέοι μας πολλές φορές έχουν κάποιες τοποθετήσεις πολύ δυνατές τις οποίες μπορούν να απαντήσουν, όμως από το κοινωνικώς γίγνεσθαι και από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεσμεύονται και δεν μπορούν να απαλλαγούν παρόλο που οι τοποθετήσεις τους είναι πάρα πολύ σωστές. Γι’ αυτό θα ήθελα να προσέξουμε και να δώσουμε κάποιες βασικές αρχές σ’ αυτό το θέμα που αφορά όλους μας.

Σήμερα είναι αλήθεια ότι υπάρχουν τόσα πολλά ψυχολογικά κέντρα μέσα εις την κοινωνία μας τα οποία τείνουν να υποκαταστήσουν σε αριθμό και όλες τις ενορίες της εκκλησίας της Ελλάδος. Σε κάθε πόλη, ακόμα και σε χωριά υπάρχουν ψυχολογικά κέντρα στα οποία καταφεύγει ο άνθρωπος για να λύσει τα ψυχολογικά του προβλήματα. Δεν υφίσταται μια ηλικία συγκεκριμένη που να λέει ότι δεν έχει κάποιο ψυχολογικό

Διαφορά Ψυχοπάθειας -Δαιμονισμοῦ καί Δαιμονικῆς προσβολῆς. Ἀρχ. Ἀρσένιος Κατερέλος

Διαφορά Ψυχοπάθειας -Δαιμονισμοῦ καί Δαιμονικῆς προσβολῆς

Ὁμιλία Ἀρχιμανδρίτου Ἀρσενίου Κατερέλου  καθηγουμένου τῆς Ι. Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος.
Ἡ ομιλία πραγματοποιήθηκε στήν Στουτγγάρδη Γερμανίας, στόν Ἱ. Ναό Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου.