«Ἁπλοποιεῖστε τή ζωή σας γιά νά φύγει τό ἄγχος, Ἁγίου Παϊσίου»

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:https://www.youtube.com/watch?v=gLBhVtGU8y8

Συνεχίζουμε σήμερα μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐχή τοῦ Γέροντα τό θέμα γιά τό ἄγχος, τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί τήν ἐλευθερία. Εἴχαμε ἀναφέρει ὅτι μία πηγή ἄγχους γιά τούς ἀνθρώπους εἶναι οἱ διάφορες θλίψεις, οἱ διάφορες ἐξωτερικές καταστάσεις, οἱ ὁποῖες δέ μᾶς ἀρέσουν, γιατί εἶναι ἀντίθετες μέ τήν ἄνεση, μέ τή φιλαυτία καί τήν καλοπέρασή μας. Στή ρίζα βέβαια αὐτοῦ τοῦ ἄγχους εἴναι πάντοτε ἡ ἀπιστία ἤ τουλάχιστον ἡ ὀλιγοπιστία.

Μία ἄλλη αἰτία ἄγχους, παρεμφερής καί αὐτή, εἶναι ἡ πολυτελής καί πολύπλοκη ζωή, ἡ ὁποία ἔχει ὡς αἰτία της τήν ἀνασφάλεια πού νιώθουν οἱ ἄνθρωποι, τήν ὀλιγοπιστία καί τήν ἀπιστία, τήν ἀπομάκρυνση ἀπό τόν Θεό, από τήν ἐμπιστοσύνη στή Θεία Πρόνοια καί τόν στηριγμό στίς δικές μας ἀνθρώπινες δυνάμεις, οἱ ὁποῖες εἶναι πολύ ἀνεπαρκεῖς, πολύ φτωχές καί πολύ ἀδύναμες στό νά ἱκανοποιήσουν αὐτές τίς πολύπλοκες ἀπαιτήσεις πού δημιουργοῦμε στόν ἑαυτό μας, διότι σάν νά ἐξαρτῶνται τά πάντα ἀπό μᾶς, πρέπει νά φροντίσουμε γιά ὅλα.

Περί ἐλπίδας (ἀπό τό Γεροντικό).

Ὁ τάφος τοῦ Ὁσίου Θεοδοσίου ἐντός τοῦ σπηλαίου τῶν τριῶν Μάγων πού βρίσκεται ἐντός τοῦ Μοναστηρίου τοῦ Ὁσίου (Ἐδῶ διανυκτέρευσαν οἱ τρεῖς Μάγοι ἀφοῦ προσκύνησαν τό νεογέννητο Χριστό Μας).

Ἡ ἱερά Μονή τοῦ Ὁσίου Θεοδοσίου κοντά στή Βηθλεέμ.

  Η ακόλουθη διήγηση είναι παρμένη από τη ζωή του Οσίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου.
Όταν πρωτοϊδρύθηκε το Κοινόβιο του Οσίου Θεοδοσίου στην Παλαιστίνη, ήταν τόσο φτωχό που συχνά δεν υπήρχαν ούτε τα απολύτως αναγκαία για την συντήρηση των Μοναχών.
Ήταν Μέγα Σάββατο απόγευμα.
Περίμεναν να γιορτάσουν το Άγιο Πάσχα. Οι Αδελφοί έψαχναν απελπισμένοι ολόκληρο το μοναστήρι. Δεν ζητούσαν μεγάλα πράγματα. Για τίποτα φαγώσιμο, ούτε συζήτηση πια δεν γινόταν. Μια μικρή προσφορά κοίταζαν να βρουν, ξεχασμένη από άλλη φορά, για να μη στερηθούν τη Θεία Κοινωνία. Αδύνατον ν’ ανακαλύψουν. Κι εδώ στέρηση, συλλογίζονταν. Το είπαν στο Γέροντά τους, στον Όσιο Θεοδόσιο. Τους άκουσε με απόλυτη ηρεμία σαν να συνέβαιναν όλα αυτά σε ξένη περιοχή. Ούτε την ανησυχία τους φαινόταν να συμμερίζεται ο ουράνιος εκείνος άνθρωπος και διαταγή έδωσε να είναι έτοιμο για τη νυκτερινή Λειτουργία το Άγιο Βήμα, ακόμη κι η τράπεζα για το πασχαλινό γεύμα.

Ἡ δύναμη τῆς πίστης καί ἡ ἀδυναμία τῆς ἀπιστίας.

Φωτης Κόντογλου

Η δύναμη της πίστης και η αδυναμία της απιστίας.

Οι άνθρωποι έχουν στην καρδιά τους μεγάλο φόβο μήπως απομείνουν απροστάτευτοι και φτωχοί στη ζωή τους, και για τούτο, ο νους κι’ ο λογισμός τους είναι στο να μαζέψουν χρήματα η ν’ αποκτήσουν κτήματα κι’ άλλα πλούτη, για να τα ‘χουνε στην ανάγκη τους.

Και καλά για εκείνους που δεν πιστεύουν στον Θεό, και κρεμούνε την ελπίδα τους στα χρήματα και στ’ άλλα πλούτη. Άλλα τι να πει κανένας για εκείνους που λέγονται χριστιανοί, που πάνε στην εκκλησία και παρακαλούνε τον Θεό να τους βοηθήσει στη ζωή και που λένε πώς έχουνε την ελπίδα τους στον Χριστό, στην Παναγία και στους Αγίους, κι’ από την άλλη μεριά είναι φιλάργυροι, δεν δίνουνε τίποτα στ’ αδέλφια τους, τους φτωχούς, κι’ ολοένα μαζεύουνε χρήματα και πλούτη;

Περί ἀμέλειας καί ραθυμίας κατά τούς Ἁγίους Πατέρες.

Η ΑΜΕΛΕΙΑ ΕΜΠΟΔΙΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

Ἔν ὄψει τῆς νέας χρονιᾶς ἄς πολεμήσουμε τήν ἀμέλεια καί τή ραθυμία μας πού εἶναι σύμφωνα μέ τούς ἁγίους Πατέρες, τά μοναδικά ἐμπόδια γιά τή σωτηρία μας

Όπως λέει ο Μέγας Βασίλειος, «αυτός ο καιρός είναι της μετανοίας, στην άλλη ζωή της ανταποδόσεως. Τώρα ο Θεός είναι βοηθός σ’ αυτούς που επιστρέφουν κοντά Του, τότε θα είναι φοβερός εξεταστής των ανθρωπίνων πράξεων και λόγων και σκέψεων».

Ὁ Αγιος Αντωνιος παρατηρεῖ:/« Αν καταβάλλουμε κάθε επιμέλεια και μηχανευόμαστε τα πάντα, για ν' αποφύγομε τη σωματική απονέκρωση, πόσο μάλλον οφείλουμε να σπουδάζομε, πως ν' αποφύγομε την ψυχική απονέκρωση' διότι σ' όποιον θέλει να σωθεί, δεν υπάρχει κανένα άλλο εμπόδιο, παρά μόνο η αμέλεια και η οκνηρία της ψυχής».

Ἄρχισε καί ὁ Θεός θά κάνει αὐτό πού δέν μπορεῖς! (Ἁγίου γέροντος Παϊσίου).

Ήρθε κάποιος νεαρός αναστατωμένος και μου είπε: «Γέροντα, δεν πρόκειται να διορθωθώ. Μου είπε ο πνευματικός μου: ‘’αυτά είναι και κληρονομικά…’’». Τον είχε πιάσει απελπισία. Εγώ, όταν μου πη κάποιος ότι έχει προβλήματα κ.λπ., θα του πω: «Αυτό συμβαίνει γι’ αυτόν και γι’ αυτόν τον λόγο· για ν’ αλλάξης, πρέπει να κάνης εκείνο κι εκείνο». Έχει λ.χ. κάποιος έναν λογισμό που τον βασανίζει και δεν κοιμάται, παίρνει χάπια για το κεφάλι, για το στομάχι και με ρωτάει: «Να κόψω τα χάπια;». «Όχι, του λέω, να μην κόψης τα χάπια. Να πετάξης τον λογισμό που σε βασανίζει και ύστερα να τα κόψης. Αν δεν πετάξης τον λογισμό, έτσι θα πας· θα ταλαιπωρήσαι». Γιατί, τι θα ωφελήση να κόψη τα χάπια, όταν κρατάη μέσα του τον λογισμό που τον βασανίζει;

Ἡ προσευχή μεταβάλλει τήν κατάθλιψη σέ χαρά-Ἀδιάλειπτη προσευχή

   

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

6^β) Ἡ προσευχή μεταβάλλει τήν κατάθλιψη σέ χαρά

Ἡ συσταύρωση μέ τόν Χριστό, διά τῆς προσευχῆς, τῆς ἐκκοπῆς τοῦ θελήματος καί τῆς ἀντίστασης στά πάθη, διώχνει τήν κατάθλιψη.

«Πιὸ γρήγορα θὰ σταυρωθῆτε», δίδασκε ὁ Στάρετς Ζαχαρίας, «ἐπάνω στὸν σταυρό, ὅταν προσεύχεσθε, ὅπως προσευχόντουσαν πολλοὶ ἀπὸ τοὺς πνευματικούς μας ἥρωες τὸν παλαιὸ καιρό. Νὰ λέτε: «Ἀναστήτω ὁ Θεὸς καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν». Ἂν τὸν ἔχῃ κανείς, νὰ τὸν διαβάζῃ τὸν κανόνα στὸν Τίμιο καὶ Ζωοποιὸ Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ, καὶ τότε θὰ σταυρωθῆ ξανὰ ἐπάνω στὸν σταυρό. Παρακαλέσατε τὸν Παρηγορητὴ τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων μας, νὰ σᾶς μαλακώνῃ, νὰ σᾶς συγχωρῇ, νὰ μπαίνει μέσα στὴν ψυχή σας καὶ νὰ διώχνῃ μακριὰ τὴν φοβερὴ κατάθλιψη ποὺ σᾶς πλακώνει»¹.