Ἄν μᾶς κατηγοροῦν δικαιολογημένα

Γνωρίζω, βέβαια, πόσο φοβερή και δυσβάσταχτη είναι η χλεύη, η κοροϊδία, η συκοφαντία, η κάθε λογής κακολογία. Όταν, μάλιστα, μας κατηγορεί και μας βρίζει άνθρωπος που τον έχουμε ευεργετήσει, τότε η προσβολή γίνεται ανυπόφορη τότε, αν μας λείπουν η ταπείνωση και η μακροθυμία, μπορεί να πνιγούμε από τη λύπη και την οδύνη.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ας μη νοιαζόμαστε για το αν μας κατηγορούν κάποιοι, αλλά για το αν μας κατηγορούν δικαιολογημένα.

Ἡ ἐσωτερική γλυκύτητα καί οἱ ξαφνικές μεταπτώσεις

«AΓΩΝΑΣ»
Ἀπό τό βιβλίο «Ἀπάνθισμα Ἐπιστολῶν»
Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου

Ὁ δρόμος τοῦ χριστιανοῦ εἶναι γεμᾶτος ἐμπόδια, πού γίνονται ὁλοένα καί πιό πολλά. Ἀγωνισθεῖτε λοιπόν μέ ἀνδρεία καί ἡρωϊσμό, ἀκολουθώντας τόν Ἀπόστολο Παῦλο. Ὅποιος παλεύει μέ τά πάθη του ἐκπληρώνει τίς ἐντολές τοῦ Κυρίου. Ἀνάλογα μέ τόν ἀγῶνα του ἐξαγνίζεται. Καί ἀνάλογα μέ τόν ἐξαγνισμό του πλησιάζει τόν Κύριο, πού ὑποσχέθηκε ὅτι: «ἐλευσόμεθα καί μονήν ποιήσομεν» (Ἰωάν.14, 23) στήν καθαρή καρδιά».

Νὰ ὑπομένουμε τὴν βία ἐκείνων ποὺ μᾶς ἀδικοῦν καὶ νὰ προσευχόμαστε γι’ αὐτούς...

Ἄκουσα μερικοὺς εὐλαβεῖς νὰ λένε ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἐπιτρέπουμε στοὺς τυχόντες ν’ ἁρπάζουν ἐκεῖνα ποὺ ἔχουμε γιὰ τὸν ἑαυτό μας ἢ γιὰ ἀνακούφιση τῶν φτωχῶν, γιὰ νὰ μὴν γινόμαστε –μὲ τὴν ἀνεξικακία μας– ἀφορμὴ ἁμαρτίας σ’ ἐκείνους ποὺ μᾶς ἀδικοῦν, καὶ μάλιστα ἂν εἶναι χριστιανοί. Αὐτὸ ὅμως δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ τὸ νὰ θέλουμε τὰ πράγματά μας γιὰ τὸν ἑαυτό μας καὶ μάλιστα μὲ παράλογη πρόφαση.

Γιατὶ, ἐὰν ἐγκαταλείψω τὴν προσευχὴ καὶ τὴν προσοχὴ τῆς καρδιᾶς μου καὶ ἀρχίσω νὰ φιλονεικῶ μ’ ἐκείνους ποὺ μὲ ἀδικοῦν, σὲ λίγο θ’ ἀρχίσω νὰ συχνάζω στὰ προαύλια τῶν δικαστηρίων, καὶ ἔτσι γίνεται φανερὸ ὅτι ἐκεῖνα ποὺ διεκδικῶ τὰ θεωρῶ ἀνώτερα ἀπὸ τὴν σωτηρία μου (γιὰ νὰ μὴν πῶ) καὶ ἀπὸ αὐτὴν τὴν σωτήρια ἐντολὴ τοῦ Κυρίου.

Ὅταν σέ ἀδικοῦν

Άρχισε να διδάσκει ο μακάριος Ζωσιμάς, αφού σφράγισε πρώτα το στόμα του με το σημείο του σταυρού.

Ο άνθρωπος του θεού προχωρώντας και προκόβοντας πνευματικά, όλα τα θεωρεί σαν σκουπίδι, έστω κι αν όλος ο κόσμος είναι δικός του. Διότι, όπως λέω, δεν βλάπτει το να έχεις, αλλά το να είσαι προσκολλημένος σε όσα έχεις.

Θυμήθηκε τότε την περίπτωση του αδελφού με τα λαχανικά και αναρωτήθηκε:

Μήπως δεν έσπειρε, δεν κοπίασε, δεν καλλιέργησε; Μήπως τα ξερίζωσε και τα πέταξε; Όχι. Και όμως τα είχε σαν να μην τα είχε· απόδειξη ότι όταν πήγε ο γέροντας εκείνος θέλοντας να τον δοκιμάσει και άρχισε να τα καταστρέφει, δεν τα λογάριασε καθόλου ο αδελφός· αλλά όταν απόμεινε μια μόνο ρίζα του είπε: -Αν θέλεις, πάτερ, άφησε την αυτή για να σου κάνω το τραπέζι.

Τότε κατάλαβε ο άγιος ότι ήταν γνήσιος δούλος του θεού και όχι των λαχανικών και του λέει:
-Το Πνεύμα του θεού, αδελφέ, έχει αναπαυθεί επάνω σου!

Ὅταν ἀδικεῖσαι καί ὅταν ἀδικεῖς (Ἁγίου Γέροντος Παϊσίου)

1)Δέξου την αδικία σαν μεγάλη ευλογία. (π. Παϊσιος)

Δέξου την αδικία σαν μεγάλη ευλογία, γιατί αποταμιεύεις απ' αυτήν ουράνια ευλογία. Μην επιδιώκεις όμως να σε αδικούν, γιατί αυτό κρύβει κακότητα ευγενική. 
 Όταν ομως  αδικείσαι να μη λες : «Να το βρει από το Θεό», γιατί τότε καταριέσαι με ευγένεια.

Πῶς ἡ ἁγιασμένη ζωή νικᾶ τόν νόμο

Δυο αποσπάσματα που δείχνουν πώς ο Αγ. Σεραφείμ του Σάρωφ  με την μεγάλη αγάπη του, οδηγεί στην νίκη κατά της κοινωνικής αδικίας.

 1) «Θέλαμε να του ζητήσουμε την ευλογία του για να πάμε στην Μόσχα, να ζητήσουμε την άδεια από το φεουδάρχη μας ν’ απαλλάξει τον άνδρα μου από τα καθήκοντα του επιστάτη στα κτήματά του.

Ο πάτερ Σεραφείμ,  αφού μας άκουσε, πήρε τον άνδρα μου από το χέρι και τον οδήγησε μπρος στην εικόνα της Παναγίας της Γλυκοφιλούσας.

-Για την αγάπη της Δέσποινάς μας, του είπε, σε παρακαλώ, μην αρνείσαι αυτή τη δουλειά. Η διαχείριση σου είναι προς δόξαν Θεού -δεν καταπιέζεις τους χωρικούς.»

 2) «Μια γαιοκτήμονας ήρθε στο Σάρωφ με την υπηρέτριά της. Τις δέχθηκε και τις δυο ο πατήρ Σεραφείμ. Τις ευλόγησε και ρώτησε την κυρία:

Πνευματική μελέτη

   

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

11)Πνευματική μελέτη

Μέ τήν μελέτη τῶν Θείων Γραφῶν διώχνουμε τήν ἀκηδία-μελαγχολία-κατάθλιψη.

Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος ἑρμηνεύοντας τό ψαλμικό:«Ἐνύσταξεν ἡ ψυχή μου ἀπὸ ἀκηδίας» μᾶς ἐπισημαίνει ὅτι «δέν εἶναι δυνατόν μέ ἄλλον τρόπο νά ἐκβάλλουμε τό πνεῦμα τῆς ἀκηδίας παρά μέ τήν μελέτη τῶν θείων λογίων»¹. Ἡ μελέτη τονώνει τήν νήψη, ἀνδρειώνει τό φρόνημα, προστατεύει ἀπό τούς κακούς λογισμούς, δίνει «ὑλικό» γιά προσευχή, γεμίζει μέ πνευματική εὐφροσύνη τήν καταθλιμμένη ψυχή.

Τό κύριο φάρμακο τῆς κατάθλιψης, ὅπως ἐγράφη, εἶναι ἡ ταπείνωση καί ὁ θεῖος ἔρωτας. Τόνωση σπουδαία καί ἐνίσχυση στόν Θεῖο Ἔρωτα παρέχει ἡ μελέτη τῶν θείων λογίων. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔχει ἐγκεκρυμμένη μυστική, ἀναπλαστική, δημιουργική, καθαρτική καί φωτιστική δύναμη.