Εἰδικά θεραπευτικά μέσα γιά τήν κατάθλιψη

     

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Εἰδικά θεραπευτικά μέσα γιά τήν κατάθλιψη

1. Ὀρθή πίστη (Ὀρθοδοξία)
2. Ἐμπιστοσύνη στήν Θεία Ἀγάπη καί στήν Θεία Πρόνοια
3. Ἐφαρμογή τῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν.
4. Ἀγάπη πρός τόν Θεό (Θεῖος Ἔρωτας).
5. Ἡσυχία
6. Προσευχή
7. Ταπεινοφροσύνη-ταπείνωση
8. Ὑπακοή
9. Ἀποβολή τῆς ἀθυμίας καί πνευματική χαρά
10. Ἐργασία
11. Πνευματική μελέτη
12. Ἐνασχόληση μέ τόν κῆπο, τά λουλούδια, τήν τέχνη.
13. Βυζαντινή μουσική
14. Περίπατος καί ὡραῖες ἀναμνήσεις
    

Θαυμαστή ἀποκάλυψη γιά τά παιδιά μέ σύνδρομο Down καί γιά ὅσους καταφρονεῖ ὁ κόσμος, ἀλλά ζοῦν θεάρεστα.

Πριν λίγο καιρό, είχα μια ουράνια πνευματική αποκάλυψη από κάποιον λειτουργό του Υψίστου, που ήτο κατάκοιτος στο κρεβάτι του πόνου και του μαρτυρίου.

Τον γνώρισε και η πρεσβυτέρα. Όχι μόνον δοξολογούσε, και ευχαριστούσε τον Θεόν για τα σωματικά μαρτύρια εξαιτίας της ασθενείας του, αλλά και συνεχώς παρακαλούσε τον Χριστόν να τον ελεήσει σαν τον πλέον αμαρτωλόν με τις φράσεις:

«Σε ευχαριστώ, Χριστέ μου, και ελέησέ με, τον αμαρτωλόν».

«Σε ευχαριστώ, Χριστέ μου, και ελέησέ με, τον αμαρτωλόν».

Μέρα νύχτα. Κάθε ώρα, κάθε στιγμή, πότε ψιθυριστά, πότε από μέσα του, πότε με τον ενδιάθετο λόγο, πάντοτε με το κομποσχοίνι στο χέρι, και άλλοτε απ’ το βάθος της καρδιάς του, βίωνε όπως έλεγε, την απόλυτη ουράνια ευτυχία. Μια ευτυχία που ένοιωθε πολλές ότι ήτο έτοιμη να τον σκάσει. Να του σχίσει τα σπλάχνα. Που ήθελε να βάλει σ’ αυτήν την ευτυχία, που την ένοιωθε σαν μια απέραντη ουράνια αγκαλιά όλον τον κόσμο, για να τη γευθεί λίγο και αυτός, που βρίσκεται μακριά απ’ τον Θεόν.
Μια φορά ήταν τόση η πληρότητα αυτής της παραδόξου νοεράς προσευχής, που αρπάχτηκε ο νους του, δεν ξέρει πως, στο Θρόνο του Θεού. Βρέθηκε στη Βασιλεία του Θεού. Στη βασιλεία των Ουρανών, όπου στο βάθος ίστατο ο Θρόνος του Κυρίου όλο φως, όλος δόξα.

Ὁ Ἅγιος Γέροντας Παΐσιος γιά τήν ἀναπηρία, τόν πόνο, τόν θάνατο, τούς κεκοιμημένους καί τήν μέλλουσα ζωή.

ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

«Για να πάη κανείς στον γλυκό Παράδεισο,
πρέπει να φάη πολλά πικρά εδώ,
να έχη το διαβατήριο των δοκιμασιών στο χέρι».

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
‘’ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ’’
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
2002

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

Η αναπηρία είναι ευλογία από τον Θεό

Σωστή αντιμετώπιση της αναπηρίας

- Μια αναπηρία, Γέροντα, μπορεί να δημιουργήση σύμπλεγμα κατωτερότητος;
- Αυτά είναι μπανταλά [33].
- Στους αναπήρους όμως, Γέροντα, μερικές φορές συμβαίνει αυτό.
- Συμβαίνει, γιατί δεν τοποθετούνται σωστά. Όταν καταλάβουν ότι η αναπηρία είναι ευλογία από τον Θεό, τοποθετούνται σωστά και απαλλάσσονται από την μειονεκτικότητα. Όταν ένα μικρό παιδί έχη κάποια αναπηρία και δεν έχη βοηθηθή, ώστε να χαίρεται για την αναπηρία του, τότε έχει ελαφρυντικά, αν αισθάνεται μειονεκτικά. Αλλά, αν μεγαλώση και παραμένη η μειονεκτικότητα, σημαίνει ότι δεν έχει συλλάβει το βαθύτερο νόημα της ζωής. Σε ένα κοριτσάκι, όταν ήταν εννέα χρονών, παρουσιάσθηκε όγκος στο μάτι του και οι γιατροί του αφήρεσαν το ένα μάτι. Τα παιδιά στο σχολείο το κορόιδευαν και αυτό το καημένο βασανιζόταν. Ο πατέρας του ήρθε στο Καλύβι και μου είπε το πρόβλημά του. «»Σκέφθηκα, Γέροντα, μου είπε, πως, αν του παίρνω ό,τι μου ζητάει, θα το βοηθήσω, γιατί θα χαίρεται και θα ξεχνάη την στενοχώρια για την αναπηρία του. Ναι, αλλά πως να το κάνω αυτό; Έχω άλλα πέντε μικρά παιδιά, που ζηλεύουν, γιατί δεν καταλαβαίνουν».

Ὁ ὅσιος Ἰωάννης ὁ Λαμπαδιστής (πρότυπο ὑπομονῆς στήν ἀναπηρία καί ἁγιότητος).

Ο όσιος Ιωάννης ο Λαμπαδιστής
ο θαυματουργός, ο εν Κύπρω

Α’

Όποιος επισκέπτεται το μαρτυρικό και πολύπαθο νησί της Κύπρου μας, έχει την αίσθηση ότι περπατά σε μια γη που ευωδιάζει από χριστιανική πίστη. Το μαρτυρεί αυτό η παρουσία πολλών εκατοντάδων ιερών Ναών και προσκυνημάτων. αλλά και ιερών Μονών που ξεπερνούν τις 200 όλες όσες κατά καιρούς άνθισαν. Αλλά και ο χορός των Αγίων της Κύπρου είναι πλουσιότατος. Πάνω από 600 είναι οι επώνυμοι και ανώνυμοι Άγιοί της που κοσμούν το Αγιολόγιό της. Είναι να απορεί κανείς πώς μπόρεσε ένα τόσο μικρό κομμάτι γης να αναδείξει τόσο πολλούς αγίους, μάρτυρες, ασκητές, πατέρες και ομολογητές της πίστεως, από την αρχή της χριστιανικής της ιστορίας μέχρι σήμερα.

Έναν από τους οσίους της, τον λαοφιλή άγιό της Ιωάννη τον Λαμπαδιστή (ή Λαμπαδό) θα μελετήσουμε, τον οποίο εορτάζουμε κάθε χρόνο στις 4 Οκτωβρίου.

Ἡ ὑπομονή στήν ἀναπηρία ἰσοδυναμεῖ μέ μαρτύριο

Στην Κατερίνα μας -Επικήδειος λόγος στην εξόδιο ακολουθία της Κατερίνας Χατζή

(Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)
(απομαγνητοφωνημένος).

Εισαγωγικά.
Η Κατερίνα Χατζή γεννήθηκε την 27η Ιουλίου του 1955, ημέρα της εορτής του αγίου Παντελεήμονος. Γεννήθηκε πρόωρα 7 μηνών με φυσιολογικό τοκετό, αλλά σε 3-4 ημέρες έπαθε πυρηνικό ίκτερο και στην συνέχεια σπαστική τετραπληγία. Από τότε παρέμεινε σωματικά τελείως ανάπηρη και για 53 χρόνια ήταν κολλημένη στο καροτσάκι και πάντα τα χέρια και τα πόδια της ήταν δεμένα λόγω των σπασμών. Οι γονείς της την πήγαν σε όλους τους γιατρούς της εποχής εκείνης, ακόμη και εκτός Ελλάδος, αλλά η θεραπεία ήταν αδύνατη με τα μέσα της εποχής.
Η Κατερίνα κοιμήθηκε στις 12-6-2008
———————————————————-—-
«Μακαρία η οδός, η πορεύει σήμερον, ότι ητοιμάσθη σοι τόπος αναπαύσεως»
Όσοι εκ των κληρικών συμμετέχουν στις κηδείες, ξέρουν πάρα πολύ καλά ότι είναι δύσκολο να ομιλήση κανείς κατά την διάρκεια της εξοδίου ακολουθίας. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να απευθύνη μερικά λόγια και για τον κεκοιμημένο νεκρό η νεκρά, τους συγγενείς και για τους παρισταμένους ανθρώπους που έρχονται να συλλυπηθούν τους πονεμένους συγγενείς.
Είναι πολύ δύσκολο γιατί μερικές φορές δεν μπορεί κανείς να επαινέση, παρά μόνο να αναφέρη λόγια παρηγορητικά. Άλλες φορές είναι πάρα πολύ δύσκολο να ομιλήση, γιατί έχει πάρα πολλά να πη για τον κεκοιμημένο και δεν μπορεί να τα εκφράση, είτε διότι υπάρχει ο περιορισμός του χρόνου, είτε ακόμη διότι υπάρχει συναισθηματική φόρτιση, ιδιαιτέρως όταν ο Κληρικός, ο Επίσκοπος και ο Πρεσβύτερος συνδέεται με τον κεκοιμημένο νεκρό. Είναι πάρα πολύ δύσκολο τότε να μιλήση.

Ἡ πολύχρονη ὑπομονή, πού ἔφερε ἄμετρη τή χάρη τοῦ Θεοῦ. (Ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου).

Ένας από τους αγίους πατέρες είπε: Ήταν ένας γέροντας αναχωρητής, τίμιος, και πήγα μια φορά σ’ αυτόν, όταν ήμουν καταπονημένος από τους πειρασμούς.

Αυτός ήταν άρρωστος και κατάκοιτος και, αφού τον χαιρέτησα, κάθισα κοντά του και του είπα:
- Κάνε μια ευχή για μένα, πάτερ, διότι πολύ θλίβομαι από τους πειρασμούς των δαιμόνων.

Και ο γέροντας άνοιξε τα μάτια του και μου είπε:
- Παιδί μου, εσύ είσαι νέος και δε θ’ αφήσει ο Θεός να καταπονηθείς από αβάσταχτους πειρασμούς.

Κι εγώ του είπα:
- Και νέος είμαι και πειρασμούς έχω από πολύ ενάρετους ανθρώπους.

Κι εκείνος πάλι μου είπε:
- Λοιπόν, ο Θεός θέλει να σε κάνει σοφό.