«Ἀληθεύοντες
δέ ἐν ἀγάπῃ αὐξήσωμεν εἰς αὐτόν τά
πάντα, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλή, ὁ Χριστός»1,
μᾶς λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στόν 15ο
στίχο τοῦ 4ου
κεφαλαίου τῆς πρός Ἐφεσίους Ἐπιστολῆς.
Τί σημαίνει ἄραγε αὐτό; Ἀληθεύοντες
ἐν ἀγάπῃ, ζῶντες δηλαδή ἐν ἀγάπη,
ἀλλά καί ἀληθεύοντες. Μέ ἀλήθεια καί
ὄντες ἀληθινοί, ἄς αὐξήσωμεν εἰς
αὐτόν, εἰς τόν Χριστόν δηλαδή, τά πάντα.
Εἰς Αὐτόν, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ κεφαλή.
Ἔχει
μιά σύντομη ἑρμηνεία ὁ Ἅγιος Νικόδημος
καί μετά θά δοῦμε καί τήν ἑρμηνεία πού
μᾶς δίνει ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος ὁ Πόποβιτς.
Βέβαια βλέπουμε ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατέρες
ἀκολουθοῦν ὁ ἕνας τόν ἄλλον. Ὁ Ἅγιος
Νικόδημος ἀκολουθεῖ τόν Ἅγιο Θεοφύλακτο
Βουλγαρίας. Ὁ Ἅγιος Θεοφύλακτος τόν
Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο καί ὁ Ἅγιος
Ἰουστίνος ὁ Πόποβιτς ὅλους τούς
προηγούμενους.
«Οἱ μέν
πανούργοι καί κυβευταί τῶν λόγων...».
Προηγουμένως μᾶς μίλησε στόν 14ο
στίχο γιά τήν κυβεία τῶν
ἀνθρώπων - εἴχαμε ἐξηγήσει τί θά πεῖ
κυβεία. Κύβος εἶναι τό ζάρι καί δέν
πρέπει κι ἐμεῖς, ὅπως ἔλεγε στόν 14ο
στίχο, νά εἴμαστε σάν τά ζάρια. Δέν
πρέπει νά εἴμαστε νήπιοι πνευματικά.
Νά μήν εἴμαστε κλυδωνιζόμενοι, ὅπως τό
καράβι πάνω στά κύματα καί περιφερόμενοι,
καί νά μήν περιφερόμαστε, παντί ἀνέμῳ
τῆς διδασκαλίας, παρασυρόμενοι ἀπό
τίς διάφορες αἱρετικές, κοσμικές
διδασκαλίες καί φιλοσοφίες ἐν
τῇ κυβείᾳ τῶν ἀνθρώπων, γινόμενοι
σάν τά ζάρια ἐν πανουργίᾳ πρός
τήν μεθοδείαν τῆς πλάνης, καί ἔτσι νά
γινόμαστε θύματα τοῦ διαβόλου καί τῶν
μεθοδιῶν του.
