Είχαμε αρχίσει να εξετάζουμε τον ασθενή άνθρωπο, τον ασθενή πνευματικά άνθρωπο, με βάση τον γέροντα Πορφύριο, και στην συνέχεια αν θέλει ο Θεός θα πούμε και για τα θεραπευτικά μέσα, πως θεραπεύεται, ο ασθενής πνευματικά άνθρωπος.
Ένα πρώτο που είχαμε πει, ο άνθρωπος που είναι ασθενής πνευματικά, είναι φυσικά, μπερδεμένος, όπως έλεγε ο Γέροντας Πορφύριος, δηλαδή εγωιστής. Αυτή η λέξη είναι τεχνικός όρος, θα λέγαμε, για τον Γέροντα και αυτός ο εγωισμός είναι η ρίζα όλων των παθών, η υπερηφάνεια- και ένα επίσης, που είχαμε αναφέρει είναι ότι, ο άνθρωπος πρέπει να μην απωθεί αυτό το γεγονός της αμαρτίας, στα βάθη της ψυχής του όπως συμβαίνει αλλά να το βγάζει και θα πούμε στην συνέχεια πως γίνεται αυτό, με την διαδικασία της μετάνοιας και της εξομολόγησης. Ο Γέροντας ξεκάθαρα λέει ότι αν κανείς δεν αγωνίζεται να γεμίσει με τον Θεό, γεμίζει με το κακό, δεν μπορείς να είσαι άδειος ή θα είσαι με το ένα ή θα είσαι με το άλλο ή θα είσαι με το φως ή θα είσαι με το σκοτάδι. Όποιος δεν γεμίζει με το φως, γεμίζει με το κακό, γεμίζει με την κατάθλιψη, γεμίζει με την μελαγχολία- είναι λόγια του Γέροντα αυτά. Όταν ο άνθρωπος δεν προσπαθεί να αγαπήσει τον Θεό, αρρωσταίνει και είχαμε μιλήσει για την λεγόμενη ανασφάλεια, η οποία ο Γέροντας έλεγε ότι είναι δαιμονική επήρεια και όχι μόνο αυτό και όλα τα λεγόμενα ψυχολογικά. Έλεγε χαρακτηριστικά, ότι πίσω από όλα αυτά τα οποία τα λένε ψυχικές νόσους, κρύβονται δαιμόνια.