94. Ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ θεραπεύει τήν κατάθλιψη, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 27-3-2019
«Θυσία τῷ Θεῷ, πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει»[1]. Ἀληθινή καί εὐάρεστη θυσία-προσφορά- λατρεία στόν Θεό εἶναι ἡ συντετριμμένη καρδία, ἡ ταπεινή καρδία, ἡ ὑπάκουη καρδία, ἡ καθαρή καρδία, ἡ ὁποία μιλάει στόn Θεό, προσφέρεται στόν Θεό, θυσιάζεται γιά τόν Θεό καί γιά τούς ἄλλους.
Ὁ ἄνθρωπος ὁ ταπεινός εἶναι ὁ ἐλεύθερος ἀπό κάθε νόσο ψυχική, ἀπό κάθε κατάθλιψη, ἀπό κάθε μελαγχολία, ἀπό καθετί τό ἀρνητικό, ἀπό κάθε κακό λογισμό. Εἶναι ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος ἔχει μέσα του τόν καρπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος[2], τήν χαρά, τήν εἰρήνη. «Συμβαίνει πολλές φορές σήμερα», λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «ὁ ἄνθρωπος νά αἰσθάνεται θλίψη, ἀπελπισία, νωθρότητα, τεμπελιά, ἀκηδία κι ὅλα τά σατανικά. Νά εἶναι θλιμμένος, νά κλαίει, νά μελαγχολεῖ, νά μή δίνει σημασία στήν οἰκογένειά του, νά ξοδεύει ἕνα σωρό χρήματα στούς ψυχαναλυτές γιά νά πάρει φάρμακα. Αὐτά οἱ ἄνθρωποι τά λένε «ἀνασφάλεια». Ἡ θρησκεία μας πιστεύει ὅτι αὐτά εἶναι πειρασμικά πράγματα, δηλαδή ἀποτελέσματα δράσεως τῶν πονηρῶν δαιμόνων.
Ὁ πόνος εἶναι μία ψυχική δύναμη», λέει ὁ Ὅσιος, «πού ὁ Θεός τήν ἔβαλε μέσα μας, μέ προορισμό νά κάνει τό καλό, τήν ἀγάπη, τή χαρά, τήν προσευχή. Ἀντ' αὐτοῦ ὁ διάβολος καταφέρνει καί παίρνει τήν ψυχική αὐτή δύναμη ἀπό τήν μπαταρία τῆς ψυχῆς μας καί τήν μεταχειρίζεται γιά τό κακό, τήν κάνει κατάθλιψη καί φέρνει τήν ψυχή στή νωθρότητα καί στήν ἀκηδία. Βασανίζει τόν ἄνθρωπο, τόν κάνει αἰχμάλωτό του, τόν ἀρρωσταίνει ψυχικά»[3].
Ὁ ἄνθρωπος δηλαδή πού ἔχει μή θεραπευμένη τήν ψυχή του, δέν μπορεῖ νά διαχειριστεῖ αὐτή τήν δύναμη πού λέγεται πόνος, πού λέγεται λύπη. Ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος εἶναι ταπεινός καί προσπαθεῖ σύμφωνα μέ τόν νόμο τοῦ Θεοῦ νά ζεῖ, μπορεῖ νά διαχειριστεῖ καί αὐτή τήν δύναμη καί νά τήν χρησιμοποιήσει γιά τό καλό, νά τήν χρησιμοποιήσει γιά νά ἐκφράσει τήν μετάνοιά του, γιά νά προσευχηθεῖ σωστά. Ὁ διάβολος, ἄν δέν προσέξει ὁ ἄνθρωπος, παίρνει αὐτή τήν ψυχική δύναμη καί τήν μετατρέπει σέ κατάθλιψη.