Οἱ ἀληθινοί «ἀντιεξουσιαστές».

Ζοῦμε σ’ ἕναν κόσμο ἄκοσμο μέ πλῆθος νεκρωμένες ψυχές καί ζωντανά σώματα. Τά πάθη, ὑποκινούμενα ἀπό τόν πονηρό, μᾶς κυριεύουν καί τά ἀποτελέσματα τους τά βιώνουμε ὀδυνηρά. Αὐτά εἶναι πάντα τό ἄγχος, ἡ λύπη, ἡ κατάθλιψη, ὁ πνευματικός θάνατος.

«Τὰ πάθη σας ὑπερδυναμώνουν» γράφει σέ μία ψυχή ὁ Στάρετς Ζαχαρίας, «ἡ προσευχὴ ἀσθενεῖ καὶ οὔτε κἂν θέλει κανεὶς νὰ προσεύχεται. Ἡ προσοχή μας καταναλώνεται ἀπὸ διάφορες ἐπιθυμίες καὶ πάθη. Ἀκριβῶς τότε, σὰν ἐπὶ σκοποῦ, συναντῶνται τέτοιες ἐσωτερικὲς καὶ ἐξωτερικὲς ἀποτυχίες, ποὺ κάνουν ἕνα ἀδύνατο ἄνθρωπο νὰ πέση στὴν κατάθλιψη. Αὐτὸ τὸ πάθος, ἡ κατάθλιψη, σκοτώνει κάθε τί τὸ ἅγιο, κάθε τί τὸ ζωντανὸ καὶ ἀνθρώπινο»[1].

 Ὁ πονηρός προσπαθεῖ νά μᾶς πεῖ ὅτι «δέν ὑπάρχει μετάνοια»  ἤ ὅτι «ὁ Θεός πλέον δέν μᾶς ἀγαπάει». Θά πρέπει ν’ ἀντισταθοῦμε σέ κάθε τέτοια δαιμονική ὑποβολή γιά νά μήν πέσουμε στήν ἀδράνεια καί ἀπελπισία λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν καί παθῶν μας.

«Μὴ καταθλίβεσθε σὲ καμιὰ περίπτωση» ἔγραφε ὁ Στάρετς Ζαχαρίας « ἢ κάτω ἀπὸ ὁποιαδήποτε περίσταση. Ἡ κατάθλιψη εἶναι ὁ δήμιος ποὺ σκοτώνει τὴν ἐνέργεια, ἀπαραίτητη γιὰ τὴν ὑποδοχὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα στὴν καρδιά. ‘Ενας καταθλιμμένος ἄνθρωπος χάνει τὴν δυνατότητα νὰ προσεύχεται καὶ εἶναι νεκρὸς ὅσον ἀφορᾷ τοὺς πνευματικοὺς ἀγῶνας»[2].

Αὐτή ἡ κατάθλιψη καί ἡ ἀπελπισία πού ἐμπεριέχει τήν ἀπουσία πνευματικοῦ ἀγώνα εἶναι ἡ μεγαλύτερη χαρά τοῦ πονηροῦ. Ὅταν ἀποφεύγουμε τά αἴτια-ἀφορμές τῶν παθῶν τότε γλυτώνουμε τόν πόλεμο τοῦ πονηροῦ.

Ὅταν ὑποκύπτουμε ἔστω μόνο κατά διάνοιαν, ὁ διάβολος σπέρνει ἐλεγκτικούς λογισμούς γιά νά μᾶς λυπήσει καί ἀπελπίσει.

Θά πρέπει νά ἀντιστεκόμαστε σ’ αὐτήν τήν δαιμονική λύπη καί νά μετανοοῦμε χωρίς χρονοτριβή, γιά νά ἐπανέλθει ἡ ἐλπίδα καί ἡ χαρά.

 Μποροῦμε νά λέμε: «Κύριε τό ἔκανα πάλι τό λάθος· συγχώρησέ με καί βοήθησέ με νά μήν τό ξανακάνω».

 Ὁ Γέροντας Παΐσιος τόνιζε ὅτι ποτέ δέν πρέπει νά ἀπελπιζόμαστε ἀλλά νά ἀγωνιζόμαστε μέ σύνεση καί σοφία:

«Ὁ «πόλεμος» δὲν ἔρχεται» ἔλεγε «μόνος του, δηλαδή ἐὰν δὲν δώσουμε ἐμεῖς αἰτία. Φταῖνε τὰ πάθη μας πού τὰ ἀφήνουμε καὶ δὲν τὰ πολεμᾶμε. Ἀφοῦ δὲν ἀποφεύγουμε τὶς αἰτίες, δὲν μπορεῖ, θάρθη πόλεμος.

Πρόσεχε πολὺ τὸν νοῦ σου. Μὴ τὸν βαρύνεις μὲ λύπην ἢ ἄσκοπα προβλήματα καὶ ἄλλα πολλὰ. Τὸ νερό, ὅταν εἶναι καθαρὸ καὶ ἥσυχο, βλέπεις μέσα εἰς τὸν βυθόν του καὶ τὴν καρφίτσα. Ἔτσι εἶναι καὶ ὁ νοῦς.

Πρέπει νὰ μαθαίνεις τὶς πανουργίες τοῦ πειρασμοῦ, διὰ νὰ γλυτώσεις, διὰ νὰ μὴ δύναται νὰ σὲ βλάψει. Καὶ προσοχή: Ὅταν δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς ρίξει στὶς πράξεις, μᾶς ρίχνει μὲ τοὺς λογισμούς. Προσπαθεῖ νὰ ρίχνει τὸν ἄνθρωπον καὶ μετὰ τοῦ φέρνει ἐλεγκτικοὺς λογισμούς, διὰ νὰ τὸν ρίξει στὴν ἀπελπισία.

Νὰ τὰ γνωρίζεις αὐτὰ. Ποτέ, τὸ τονίζω, νὰ μὴ δεχθεῖς ἀπελπισίαν καὶ διὰ τίποτε. Καὶ εἰς τοὺς λογισμοὺς πού ἀπὸ τὸν πειρασμὸν ἔρχονται, νὰ λέγεις: «Καὶ στὴ κόλασιν νὰ πάω, σὲ καλύτερη θέση ἀπὸ σένα θὰ εἶμαι! Δὲν φοβᾶμαι, διότι ἐγὼ δύναμαι νὰ μετανοήσω καὶ ὁ Θεὸς εἶναι ὅλος Ἀγάπη. Ποτέ, καὶ διὰ τίποτα ἀπελπισία».

Μὴ δέχεσαι θλίψεις. Μὴ σκέπτεσαι μὲ λύπην καὶ βαρύνεις τὸν νοῦν σου. Νὰ λέγεις μόνον: «Χριστέ μου, σὲ παρακαλῶ, μὴ μὲ ἐγκατάλειψης». Ὅτι καὶ νὰ σοῦ συμβεῖ, μὴ λυπηθεῖς πολύ, μόνον αὐτὸ νὰ λέγεις: «Χριστέ μου, Σὺ μὴ μὲ ἐγκατάλειψης». Καὶ νάχης ἡρεμία, γαλήνη εἰς τὴν ψυχήν σου. Οὔτε ἡ χαρὰ, οὔτε ἡ λύπη νὰ μὴ σὲ κυριέψουν»[3].

 Σ’ ἕνα τοῖχο σχολείου διάβασα, ἴσως ἄθελά μου: «Πεθαίνουμε στά 18, μᾶς θάβουν στά 80». Δηλ. λένε οἱ ἄνθρωποι σήμερα ὅτι εἴμαστε ζωντανοί νεκροί. Κυκλοφοροῦμε μέ νεκρωμένες ψυχές ἀνάμεσα σέ κινούμενα πτώματα.

-Καί τό ἐρώτημα εἶναι: Γιατί;

- Διότι ὑποκύπτουμε στήν χειρότερη ἐξουσία πού μπορεῖ νά ὑπάρχει: Στήν τυραννίδα τῶν παθῶν, πού δημιουργοῦμε καί ἐγκαθιστοῦμε μόνοι μας, μέσα μας. Τά πάθη μᾶς ὑποδουλώνουν: μᾶς καταθλίβουν, μᾶς γερνοῦν, μᾶς σκοτώνουν ψυχικά καί σωματικά.

Ἀσκοῦν τήν χειρότερη τυραννική ἐξουσία πάνω μας. Αὐτή ἡ ἐξουσία εἶναι πού «πρέπει νά πέσει».

 Μ’ αὐτήν τήν ἔννοια ὁ Χριστιανός, ἐπειδή ἀκριβῶς, ἀγωνίζεται ἐναντίον τῶν παθῶν του, εἶναι γνήσιος , ἀληθινός «ἀντιεξουσιαστής» καί νικητής τῆς κατάθλιψης.

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ νικᾶ τά πάθη του τότε, εἶναι στόν σωστό δρόμο γιά τήν ἀληθινή ὁλοκλήρωσή του ὡς πρόσωπο καί γιά τήν βίωση τῆς ἀληθινῆς θεϊκῆς χαρᾶς.

 Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://Hristospanagia3.blogspot.com

---

[1]Ἀποφθέγματα Ρώσων Ἁγίων καὶ Γερόντων

Προέλευση: http://www.geocities.com/lelefty/Russians.htm

 http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/gerontikon/gerontikon5_russians.htm

[2] Ἀποφθέγματα Ρώσων Ἁγίων καὶ Γερόντων

Προέλευση: http://www.geocities.com/lelefty/Russians.htm

http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/gerontikon/gerontikon5_russians.htm

[3] π. Παΐσιος, Οὔτε ἡ χαρὰ, οὔτε ἡ λύπη νὰ μὴ σὲ κυριέψουν, 1myblog.pblogs.gr

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2011/06/blog-post_9415.html#more