Νά εὐχαριστήσω κατ’ ἀρχάς τόν Πανάγιο Τριαδικό Θεό πού μοῦ δίνει τήν εὐκαιρία νά εἶμαι μαζί σας, στή συνέχεια τόν Σεβασμιότατο Μητροπολίτη μας πού μοῦ ἔδωσε τήν εὐλογία νά εἶμαι ἀνάμεσά σας, τόν π. Μιχαήλ γιά τήν πρόσκληση καί ὅλους ὅσους συνέβαλαν σ’ αὐτό.
Δέν θά ποῦμε δικά μας λόγια, θά ποῦμε αὐτά πού λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Τό θέμα μας εἶναι: «Πῶς ἐπιλέγουμε τόν Πνευματικό μας». Ἐπιλέγω, τό λέει καί ἡ λέξη: διαλέγω. Δηλαδή ἀπό αὐτούς πού ὑπάρχουν διαλέγω κάποιον, ἐπιλέγω, ἐκλέγω κάποιον.
- Μέ ποιά κριτήρια θά ἐπιλέξουμε τόν Πνευματικό μας; Πῶς μποροῦμε νά βροῦμε Πνευματικό;
Ν’ ἀρχίσουμε μέ τόν Ἅγιο Παΐσιο. «Σήμερα», λέει ὁ Ἅγιος, «τό πιό ἀπαραίτητο εἶναι νά βροῦν οἱ ἄνθρωποι ἕναν πνευματικό, νά ἐξομολογοῦνται, νά τοῦ ἔχουν ἐμπιστοσύνη καί νά τόν συμβουλεύονται. Ἄν ἔχουν πνευματικό καί βάλουν ἕνα πρόγραμμα μέ προσευχή καί λίγη μελέτη, ἐκκλησιάζονται, κοινωνοῦν, τότε δέν ἔχουν τίποτε νά φοβηθοῦν σ’ αὐτήν τήν ζωή»1. Βέβαια ὁ Γέροντας ὑπονοεῖ ὅτι θά κάνουν ὑπακοή στόν Πνευματικό καί θά ἔχουν καί τήν ἀνάλογη ζωή, τή ζωή πού θέλει ἡ Ἐκκλησία μας, πού εἶναι ζωή νήψεως, νηστείας, ἄσκησης γενικότερα, προσοχῆς, τήρησης τῶν θείων ἐντολῶν καί μυστηριακῆς ζωῆς. Γιατί δέν ἀρκεῖ κανείς μόνο νά κοινωνεῖ καί κάπου-κάπου νά ἐξομολογεῖται, ἄν δέν διορθώνει καί τή ζωή του, ἄν δέν μετανοεῖ πραγματικά.
Συνεχίζει ὁ Ἅγιος καί λέει: «Τόν πνευματικό ὁδηγό φυσικά κανείς θά τόν διαλέξει. Δέν θά ἐμπιστευθεῖ στόν ὁποιονδήποτε τήν ψυχή του. Ὅπως γιά τήν ὑγεία τοῦ σώματος ψάχνει νά βρεῖ καλό γιατρό, ἔτσι καί γιά τήν ὑγεία τῆς ψυχῆς του θά ψάξει νά βρεῖ κάποιον καλό πνευματικό καί θά πηγαίνει σ’ αὐτόν, τόν γιατρό τῆς ψυχῆς, τακτικά»2. Ἐδῶ νά κάνω μία παρατήρηση.
- Τί σημαίνει αὐτό τό «τακτικά»; Κάθε πότε νά ἐξομολογούμαστε;
Εἶναι κι αὐτό ἕνα ἐρώτημα. Θά πεῖτε, ἀκόμα δέν εἴπαμε πῶς θά βροῦμε τόν Πνευματικό, νά ποῦμε κάθε πότε; Ἀλλά ἔχει σημασία κι αὐτό, γιατί ἄν κανείς ἔχει ἀποφασίσει, θά πρέπει νά ξέρει καί τό κάθε πότε. Τό βασικό εἶναι: ἄν θέλουμε νά ἔχουμε Πνευματικό, ἄν ἔχουμε ἀποφασίσει νά μετανοήσουμε καί νά διορθωθοῦμε, ἐάν ὄντως θέλουμε νά ἐξομολογηθοῦμε. Θά πεῖτε: - Εἶναι δυνατόν; Νά πᾶμε στόν Πνευματικό καί νά μή θέλουμε νά ἐξομολογηθοῦμε;! Εἶναι δυνατόν, δυστυχῶς, γιατί πάρα πολλοί πᾶνε στόν Πνευματικό καί δέν λένε ἀλήθεια. Νά σᾶς πῶ κάτι νά γελάσετε λίγο.. ὁ μακαριστός ἐπίσκοπος, π. Αὐγουστίνος Καντιώτης ἔλεγε ἔτσι ἐν τῇ ῥύμῃ τοῦ λόγου του σέ μιά ὁμιλία καί μέ θυμό, ὅπως τά ἔλεγε συνήθως, «δέν ἐξομολογῶ γυναῖκες… δέν ἐξομολογῶ»! Γιατί; «Γιατί λένε ψέματα, λένε ψέματα στήν ἐξομολόγηση»! Καί δυστυχῶς αὐτό δέν εἶναι ψέμα, εἶναι ἀλήθεια.
