Πίστη και υγεία
Η πασίγνωστη παραβολή των δέκα λεπρών παρουσιάζεται στην σχετική Ευαγγελική διήγηση. Επρόκειτο για ανθρώπους που η τραγική ασθένεια τούς καθιστούσε ακάθαρτους και μιαρούς, γι’ αυτό και δοκίμαζαν την αποστροφή των συνανθρώπων τους και βίωναν την απόλυτη μοναξιά και απομόνωση. Ο Χριστός, όμως, δε στάθηκε απέναντί τους. Στάθηκε δίπλα τους.
Άκουσε τις ικετήριες κραυγές τους, σπλαχνίστηκε το δράμα τους και τούς απάλλαξε από την οδύνη τους. Η συνέχεια, όμως, είναι απρόβλεπτη. Από τους δέκα, μόνον ο ένας νιώθει την ανάγκη να σπεύσει και να ευχαριστήσει τον σωτήρα του. Μόνον ο ένας, τελικά, καταφέρνει ν’ απαλλαγεί όχι απλά από την λέπρα του σώματος, αλλά και από την λέπρα της ψυχής. Σ’ αυτόν ο Κύριος απευθύνει ένα αποκαλυπτικό λόγο: «Πήγαινε. Η πίστη σου σε έσωσε»[1]
Ο Χριστός συνδέει άμεσα την σωματική ίαση με την πίστη στη δύναμη του Θεού. Από μια πρώτη ματιά η σχέση των δύο αυτών μεγεθών είναι δυσερμήνευτη. Ερμηνεύεται, όμως, αν συνειδητοποιήσουμε τη σχέση της αμαρτίας με την ασθένεια. Ο άνθρωπος είναι οντότητα ψυχοσωματική. Αυτό σημαίνει ότι η υγεία ή η ασθένεια της ψυχής επηρεάζει άμεσα και καταλυτικά την κατάσταση του σώματος και το αντίθετο. Η αμαρτία, που συνιστά ασθένεια της ψυχής, «είναι ανταρσία εναντίον της ίδιας της φύσεώς μας και επομένως, η διαστροφή της φύσεώς μας. Είναι η εωσφορική αποθέωση της φύσεώς μας ή ο εγκλεισμός μας σε μια απαγιασμένη φύση, που δε μπορεί πια να γεννά παρά πάθη και ασθένειες και θάνατο»[2]
