Τά ἀποτελέσματα τῆς ἀμετανοησίας, καί σκληροκαρδίας. Νεώτερα Θαύματα τῆς Παναγίας στή Βαρνάκοβα & Ἱστορίες γιά τήν Αἰωνιότητα

Τά ἀποτελέσματα τῆς ἀμετανοησίας, καί σκληροκαρδίας

 Νεώτερα Θαύματα τῆς Παναγίας στή Βαρνάκοβα & Ἱστορίες γιά τήν Αἰωνιότητα

Εἶναι φοβερό τό γεγονός, ἀλλά ἀληθινό. Κάποιοι χριστιανοί φοιτητές τοῦ Πανεπιστημίου τό διηγήθηκαν πολύ ἐντυπωσιασμενοι, ὅταν ἦρθαν στήν Παναγιά γιά νά προσκυνήσουν.  Εἶπαν συμπληρώνοντας ὁ ἕνας τόν ἄλλον:
‟--Εἴχαμε ἕναν καθηγητή, πού φαινόταν πολύ καλός καί μελιστάλακτος. Ἐπειδή μᾶς φερόταν ἥπια, τόν συμπαθούσαμε. Τόν βλέπαμε δέ μερικές φορές νά ἔρχεται καί στήν Ἐκκλησία καί νά κοινωνάει.  Μετά ἀπό αὐτά, πιστεύαμε πώς ἦταν καί καλός χριστιανός. Ὅμως μᾶς περίμενε μεγάλη ἔκπληξη, γιά νά μήν ποῦμε φρίκη!
Κάποια μέρα μάθαμε ὅτι ἀρρώστησε βαριά. Ἀποφασίσαμε νά τόν ἐπισκεφθοῦμε.  Πήγαμε σπίτι του σέ μιά μοναχική βίλλα σέ ἀριστοκαρτικό προάστειο, ἀλλά ἡ γυναῖκα του σχεδόν μᾶς ἔδιωξε, ταραγμένη καί ἐνοχλημένη. Ἐνῶ δέ μᾶς μιλοῦσε ἀπό τήν πόρτα, ἀκούγονταν μέσα στό σπίτι γαυγίσματα καί οὐρλιαχτά. Μερικοί τό σχολίασαν καί εἶπαν:

Ἡ μετάνοια πρέπει νά εἶναι ἀληθινή, γιά νά συγχωρέσει ὁ Θεός τίς ἁμαρτίες μας

Ειρήνη, ειρήνη, ειρήνη! Φωνάζουν οι κυβερνήτες και οι λαοί τους σκοτώνονται πολεμώντας, επειδή μιλάνε για ειρήνη χωρίς Θεό.

Ψωμί, ψωμί, ψωμί! Φωνάζουν οι επιστήμονες της ευρωπαϊκής οικονομίας και οι λαοί τους πεινάνε, γιατί ζητούν ψωμί χωρίς τη βοήθεια του Θεού.

Νόμοι, νόμοι, νόμοι! Φωνάζουν οι καθηγητές του ευρωπαϊκού δικαίου και της δικαιοσύνης και οι λαοί τους κάνουν παρανομίες κάθε μέρα και κάθε στιγμή, γιατί συντάσσουν δικούς τους νόμους και όχι θεϊκούς….

Η νέα Ευρώπη έσπασε τις πλάκες του μωσαϊκού νόμου, παράκουσε τις εντολές του Χριστού. Καταπάτησε το νόμο της ηθικής, βρήκε τους ψεύτικους νόμους της φύσης και έβαλε αυτούς τους νόμους σαν θηλιά στο λαιμό των ανθρώπων.

Αγνόησε τους νόμους που υπήρχαν σαν ανύπαρκτους.

Ἄγνωστη εἶναι στούς ἀνθρώπους ἡ ὥρα τοῦ θανάτου τους…Καιρός γιά μετάνοια

Εφραίμ του Σύρου

Αδελφέ, να περιμένεις κάθε μέρα το θάνατό σου και να ετοιμάζεσαι κατάλληλα για την πορεία εκείνη. Γιατί το φοβερό πρόσταγμα θα έρθει όταν δεν θα το περιμένεις. Και αλίμονο σ’ εκείνον που θα βρεθεί ανέτοιμος.

Αν είσαι ακόμα νέος, ο εχθρός σου σπέρνει συχνά λογισμούς σαν κι αυτούς: «Νέος είσαι ακόμη. Απόλαυσε τις ηδονές σου, και στα γεράματά σου μετανοείς. Πόσους τάχα δεν ξέρεις, που και τις επίγειες ηδονές απόλαυσαν και τα ουράνια αγαθά κέρδισαν ύστερα με τη μετάνοια; Τι θέλεις και λιώνεις το σώμα σου από τόσο μικρή ηλικία, με κίνδυνο ν’ αρρωστήσεις;».

Εσύ όμως εναντιώσου στον εχθρό και πες του: «Διώκτη και εχθρέ της ψυχής μου! Πάψε να μου βάζεις λόγια! Γιατί, αν μ’ αρπάξει ο θάνατος στα νιάτα μου και δεν προφτάσω να γεράσω, τι θ’ απολογηθώ μπροστά στο βήμα του Χριστού; Να, βλέπω πολλούς νεότερους να πεθαίνουν και πολλούς ηλικιωμένους να ζουν πολλά χρόνια ακόμη.

Ἐμπόδια στήν ἐξομολόγηση (ἀντιρρήσεις καί προφάσεις) (Πρεσβ. Χαράλαμπος Νεόφυτος)

Από την αρχή θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε μια πολύ επικίνδυνη υπόθεση όσο αφορά τη μετάνοια γενικά. Διακρίνουμε μεταξύ των ανθρώπων δύο ειδών μετάνοια μεταμέλεια.

Η πρώτη είναι αυτή που συναντούμε και στους εκτός του χριστιανισμού ανθρώπους. Είναι μεν συναίσθηση της αμαρτίας ή του κακού που έγινε και ίσως να ακολουθεί και κάποια λύπη αλλά τίποτα παραπάνω μένουν μέχρι εκεί. Αυτό ακριβώς έκαμε και ο Ιούδας· μεταμελήθηκε αλλά δεν είχε το θάρρος να τρέξει και να ζητήσει συγχώρεση.

Αυτού του είδους την μετάνοια κάνουν δυστυχώς πολλοί χριστιανοί και μένουν μακριά από την εξομολόγηση και επανόρθωση και είναι λυπηρό που χάνουν τη σωτηρία τους. Oι διάφορες αντιρρήσεις και προφάσεις που φέρουν σαν δικαιολογία τους γίνονται μεγάλο εμπόδιο στο έργο της σωτηρίας.

Ὁ ὑπερήφανος δέν μετανοεῖ εἶναι…νοῦς ἀμεταμέλητος!

 Στα ησυχαστήρια των Κατουνακίων, στην Καλύβα «Γέννησις του Χριστού» με εγκράτεια και άσκηση ζούσε ο Μοναχός Ιλαρίων, σαν υποτακτικός στην Συνοδεία του Γέροντος Αρτεμίου και Παντελεήμονος Μοναχού.

 Ο Μοναχός Ιλαρίων είχε ευστροφία και ετοιμότητα στο μυαλό, ήταν εγκρατής και άκρως ασκητικός, είχε πολύ μελέτη στα Πατερικά βιβλία, έκανε τον Κανόνα του ανελλιπώς και απέφευγε τις συναντήσεις και συναναστροφές με τους άλλους ερημίτες Μοναχούς.

 Σιγά, σιγά και χωρίς ο ίδιος να το καταλάβει πίστεψε στην ιδέα και στο λογισμό του, ότι αυτός σαν έξυπνος και μελετηρός που ήταν, δεν είχε ανάγκη από τις συμβουλές των Πατέρων και γι’ αυτό τους απέφευγε.

 Οι Πατέρες τον εκτιμούσαν για την εξυπνάδα του αυτή και τον θεωρούσαν, σαν μεγάλο εργάτη της αρετής και πραγματικά ήταν περιβόητος από όλους και φημισμένος σαν ενάρετος Μοναχός.

Ἡ μελλοντική φοβερή Κρίση καί ἡ τρομερή καταδίκη ὅσων πεθαίνουν ἀμετανόητοι.

Η μελλοντική φοβερή Κρίση και η τρομερή καταδίκη όσων πεθαίνουν αμετανόητοι.

Πριν την ένσαρκη οικονομία του Λόγου, ο Κύριος ήταν Θεός οργής και αγανακτήσεως για όσους παρέβαιναν τους ιερούς νόμους του. Πάντοτε εμφανίζονταν στους αμαρτωλούς ως Θεός φοβερός και τρομερός, Θεός ζηλότυπος και σκληρός, Θεός τιμωρητής και εκδικητής.
Τους προπάτορές μας τους εξόριζε από τον παράδεισο, για την παράβασή τους, και τους καταδίκασε σε αιώνιο θάνατο. Τον Κάιν τον τιμώρησε, για το φόνο του αδελφού του Άβελ, τόσο αυστηρά, που σε όλη του τη ζωή περιπλανιόταν στη γη στενάζοντας και τρέμοντας. Τους αμαρτωλούς ανθρώπους της εποχής το Νώε τους αφάνισε ανελέητα με έναν φοβερό κατακλυσμό.
 Τους κατασκευαστές του πύργου Βάβελ, για την υπερηφάνεια τους, τους σκόρπισε με αγανάκτηση σε όλη τη γη.

Πῶς πρέπει νὰ μετανοοῦμε.Τοῦ ἀββᾶ Ἰσαὰκ

 Τοῦ ἀββᾶ Ἰσαὰκ

Σ᾿ αὐτὰ ποὺ ἔχασες τὴν ἀρετή, σ᾿ αὐτὰ νὰ τὴν ἀποκτήσεις καὶ πάλι. Χρωστᾷς χρυσάφι στὸ Θεό; Δὲν δέχεται νὰ τοῦ δώσεις μαργαριτάρι. Ἔχασες, γιὰ παράδειγμα, τὴν ἁγνεία σου; Ὁ Θεὸς δὲν δέχεται ἀπὸ σένα ἐλεημοσύνη, ὅσο ἐπιμένεις στὴν πορνεία. Σοῦ ζητάει τὸν ἐξαγνισμὸ τοῦ σώματος, ἐπειδὴ αὐτὴ τὴν ἐντολὴ ἀθέτησες, νικημένος ἀπὸ τὸ φθόνο τοῦ διαβόλου. Τί κι ἂν πολεμᾷς τὸν ὕπνο ἀγρυπνώντας; Τί κι ἂν καταγίνεσαι μὲ τὴ νηστεία;

Πῶς δημιουργεῖται ἡ κατάθλιψη.Ἡ κατάθλιψη εἶναι κακή διαχείρηση τῆς λύπης λόγῳ δαιμονικῆς ἐπήρρειας.

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 

Β2) ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Πῶς δημιουργεῖται ἡ κατάθλιψη.

«Πολλές εἶναι ἐνδεχομένως οἱ αἰτίες τῆς θλίψης· συνήθως ἀποτελεῖ συνισταμένη τῆς παθολογικῆς δράσης τῆς θυμοειδοῦς ἤ καί τῆς ἐπιθυμητικῆς δύναμης τῆς ψυχῆς· συνδέεται λοιπόν οὐσιαστικά:

(1) μέ τήν ἐπιθυμία ἤ καί

(2) τήν ὀργή... Ἐξίσου μπορεῖ νά παράγεται στήν ψυχή μέ

(3) ἄμεση δαιμονική ἐνέργεια ἤ καί

(4) νά γεννᾶται ἐκεῖ χωρίς προφανές κίνητρο.

Ἡ συχνότερη αἰτία τῆς λύπης εἶναι ἡ ματαίωση μιᾶς ἤ περισσοτέρων ἐπιθυμιῶν... καθώς καί τῆς ἡδονῆς πού συνάπτεται μέ αὐτήν»¹. Ἀποδεικνύει ἔτσι (ἡ κακή αὐτήν λύπη) προσκόλληση (τοῦ προσώπου τό ὁποῖο προσβάλλει) στά αἰσθητά ἀγαθά καί τίς ἀξίες τοῦ κόσμου.