Τό νόημα τῆς ζωῆς μας . + π.Ἀντωνίου Ἀλεβιζόπουλου

 Απόσπασμα από το τελευταίο βιβλίο του μακαριστού

 + π.ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
 ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Για το σύγχρονο άνθρωπο τίθενται βασικά ερωτήματα, που αναφέρο νται στην ίδια του την ύπαρξη· από που έρχομαι; που πηγαίνω; Σ 'αυτά τα ερωτήματα προσπαθήσαμε να δώσουμε απάντηση στο φως της Ορθοδοξίας.

 Ο άνθρωπος δεν είναι άναρχος· έχει αρχή. Δεν μπορεί να δώσει ο ίδιος βαθύτερο νόημα στη ζωή. Αυτό το προσδιορίζει ο Δημιουργός του. Η αρχή του ανθρώπου βρίσκεται στη βούληση του Θεού· όχι στη φύ ση Του. Δεν είναι "προβολή" ή "εκροή" μιας κάποιας υπερβατικής Αρχής, αλλά καρπός της Θείας βουλής και της θεϊκής αγάπης· δεν είναι αποτέλεσμα "ανάγκης" στη ζωή του Θεού, αλλά αποτέλεσμα ελευθερίας.

 Η υπαρξιακή ταυτότητα του ανθρώπου εκφράζεται με τον όρο "κατ' εικόνα Θεού".

Ποιά ἔργα εἶναι καλά καί ἄξια μισθοῦ ἀπό τόν Κύριο.

«Πόση είναι η θεϊκή ευσπλαχνία απέαντί μας!» ἀναφωνεῖ ὁ Ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος, καί συνεχίζει: «Με τόσο μεγάλη φιλανθρωπία και αγαθότητα έκανε συγκατάβαση στους ανθρώπους ο Κύριος, ώστε υποσχέθηκε να μην παραβλέψει κανενός αγαθού έργου το μισθό, αλλά να μας ανυψώσει από τις μικρές στις μεγάλες αρετές, έτσι που και ένα ποτήρι κρύο νερό αν δώσει κανείς, να μην του στερήσει την ανταπόδοση.
Γιατί είπε: «Όποιος δώσει σε κάποιον ένα ποτήρι κρύο νερό, μόνο επειδή είναι μαθητής μου, σάς βεβαιώνω ότι δε θα χάσει το μισθό του» (Ματθ. 10, 42), και πάλι: «Εφόσον το κάνατε σ' έναν από αυτούς, σ' εμένα το κάνατε»(Ματθ. 25, 40). Μόνον ό,τι γίνεται, να γίνεται γιατί το θέλει ο Θεός και όχι για δόξα ανθρώπινη.

Περί ἀνθρωπαρέσκειας καί κενοδοξίας

ΠΕΡΙ ΑΝΘΡΩΠΑΡΕΣΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑΣ

Ἀββᾶς Ἀμμωνᾶς

Χαίρετε ἐν Κυρίῳ, τιμιώτατοι ἀδελφοί.

Γράφω σέ σᾶς πού ἀγαπᾶ ὁ Θεός καί πού ἀναζητᾶτε τόν Κύριο ὁλόψυχα καί ἀληθινά. Ὅσοι προσεύχονται μέ τόν τρόπο αὐτό εἰσακούονται ἀπό τόν Θεό καί εὐλογοῦνται σέ ὅλα τά ἔργα τους καί ἐκπληρώνονται ὅλα τά αἰτήματα, γιά τά ὁποῖα Τόν παρακαλοῦν. Ὅσοι ὅμως δέν προσεύχονται ὁλόψυχα, ἀλλά μέ δισταγμό, καί ἐργάζονται γιά νά δοξασθοῦν ἀπό τούς ἀνθρώπους, αὐτοί δέν εἰσακούονται ἀπό τόν Θεό, σέ ὅσα Τόν παρακαλοῦν. Μᾶλλον Τόν ἐξοργίζουν μέ τά ἔργα τους, καθως ἔχει γραφῆ: «Ὁ Θεός διεσκόρπισεν ὀστᾶ ἀνθρωπαρέσκων» (Ψαλμ. 52 : 6).

Βλέπετε πόσο ὁ Θεός ὀργίζεται γιά τά ἔργα τους καί δέν ἱκανοποιεῖ κανένα ἀπό τά αἰτήματα, πού Τοῦ ζητοῦν, καί ἐπί πλέον τούς ἐναντιώνεται. Καί τοῦτο διότι δέν ἐκτελοῦν μέ πίστι τό ἔργο τους, ἀλλά μέ ἀνθρωπαρέσκεια.

Ἡ ἀρετή δέν ζητᾶ ἐπαίνους τῶν ἀνθρώπων (Ἁγίου Νεῖλου)

«Γι αυτό αυτός που αρχίζει να ασκεί την αρετή, να υπολογίζει και τον εναντίον της αρετής επερχόμενο πόλεμο, για να μη εμφανιστεί αγύμναστος και ως απροετοίμαστος να νικηθεί. Γιατί, αν και είναι αξιέπαινη η ανδρεία και η ειρήνη της αρετής, όμως υπερεπαινετή είναι η ανδραγαθία της, και μάλιστα όταν επίκειται πόλεμος.

Γιατί αυτό είναι η αρετή, όχι μόνο με εκείνα που κάνει, αλλά και με τα δεινά από τα οποία πολεμείται, αυτός που μέσα από πολλούς πολέμους νίκησε τα πάθη, είναι απαθής, ενώ εκείνος που λέγει, ότι κατόρθωσε την αρετή χωρίς να πολεμήσει, αυτός είναι εμπαθής. 

Γιατί ανάλογη προς την παράταξη της ενάρετης στρατηγικής, αντιπαρατάσσεται και η κακία των αντιθέτων. Η καρδιά που δεν έχει πόλεμο, παύει να βρίσκεται στην αρετή. Γιατί η αρετή έλαβε το όνομά της από τα τρόπαια των πράξεων. 

Τό κενόδοξο ντύσιμο τῶν ἀνθρώπων - Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Στην εποχή μας το κενόδοξο ντύσιμο των ανθρώπων είναι φαινόμενο με ιδιαίτερη έξαρση. Αυτός που δεν έχει κάτι άλλο για να καμαρώσει, καυχιέται για το ντύσιμό του. Όμως ο άνθρωπος που έχει κάτι πολυτιμότερο από τα ρούχα για να καμαρώσει, δεν γίνεται υπερήφανος. Όπως το χρυσάφι δεν βρίσκεται στην επιφάνεια της γης, έτσι και η πνευματική αξία ενός ανθρώπου δεν προβάλλεται εξωτερικά. Λέγεται πως, κάποτε, κάποιος διακεκριμένος φιλόσοφος είδε ένα νέο άνδρα που καυχιόταν για την αμφίεσή του. Τον πλησίασε λοιπόν ο φιλόσοφος και του ψιθύρισε στ’ αυτί: «Την ίδια προβιά φορούσε προηγουμένως ένα κριάρι• κι όμως κριάρι παρέμεινε!».

Ὅποιος αἰσθάνθηκε τίς ἁμαρτίες του

Ὅποιος αἰσθάνθηκε τίς ἁμαρτίες του, εἶναι ἀνώτερος ἀπό ἐκεῖνον πού ἐγείρει νεκρούς μέ τήν προσευχή του μέσα στήν κοινωνία τῶν πολλῶν. Ὅποιος στενάζει μιά ὥρα γιά τήν ψυχή του, εἶναι ἀνώτερος ἀπό ἐκεῖνον πού ὠφελεῖ ὅλον τόν κόσμο μέ τήν ἐμφάνισή του.

Πάθη - κατάθλιψη.Κατάθλιψη καί καταθλιπτικοί. Οἱ κατήγοροι τοῦ Θεοῦ!

Οποιος  νίκησε  τα  πάθη,  αυτός  νίκησε  και  τη  θλίψη. Οποιος  νικιέται  απο  τα  πάθη,  δεν  θ' αποφύγει  τα  δεσμά  της  θλίψης. Οπως  ο  άρρωστος  φαίνεται  απο  το  χρώμα  του  προσώπου του, ετσι  και  ο  εμπαθής  απο  την  κατάθλιψη.

Κατάθλιψη και καταθλιπτικοί. Οι κατήγοροι του Θεού!

Οι  λεγόμενοι  νηπτικοί  πατέρες  της  περισπούδαστης  φιλοκαλίας  αναφέρονται  συχνά  στ' αποτελέσματα  της  βαθιάς  θλίψης, της  ακηδίας, της  ανυπόφορης  στενοχώριας  που  μαστίζει  και  ταλαιπωρεί  τόσο  τον  άνθρωπο  και μεις  σήμερα  την  ονομάζουμε  κατάθλιψη.
Η  κατάθλιψη  σκοτεινιάζει  την  ψυχή, εμποδίζει  να  σκεφθεί  ορθά  ο  νους  και  να  εργασθεί  δημιουργικά. δεν  τον  αφήνει  στη  μελέτη  και  τη  διδαχή, στην  πραότητα  και  την  υπομονή, αλλά  τον  παρακινεί  στη  νευρικότητα  στο  άγχος  και  την  απομόνωση.