«Ὅ,τι θέλει ὁ Θεός νά τό θέλης καί σύ. Καί ὅ,τι ἐσύ θέλεις νά τό θέλη και ὁ Θεός»! ...

Τό ήλιοτρόπιο είναι ένα φυτό, πού πολύ µοιάζει µέ τόν ήλιο στό σχήµα και στήν µορφή. 'Από τήν ανατολή του εως τήν δύσητόν παρακολουθεί στό ταξείδι του,στρέφοντας πρός αυτόν τά χρυσοκίτρινα πέταλά του. Τό βράδυ µαζεύεται στόν έαυτό του και τό πρωί χαρούµενο τον χαιρετά. Δέν θέλει νά ανήκη σέ κανένα άλλον, παρά µόνο στόν ήλιο! Γι' αυτό τόν παρακολουθεί πιστά όχι µόνον όταν είναι όρατός και λαµπερός, αλλά και όταν τά µαύρα σύννεφα τόν κρύβουν και δέν φαίνεται! Σάν νά διαθέτη µιά µυστική διαίσθησι, ξερει κατά που τραβά ο βασιλιάς αυτός του ουρανού ...

Ό Ρώσος αγιος Έπίσκοπος Ίωάννης Μαξίµοβιτς  σέ ένα πεντάτοµο βιβλίο του, αφιερωµενο στό θέµα αυτό επισηµαίνει ότι τό ήλιοτρόπιο µπορεί νά άποτελέση ένα ύπόδειγµα γιά τόν άνθρωπο.

Τό αὔριο ἀνήκει στόν Θεό!

Το αύριο κατάντησε ένας εφιάλτης στη ζωή των περισσοτέρων ανθρώπων. Μας απασχολεί το αύριο, μας φοβίζει το μέλλον. Πολλοί άνθρωποι το αντιμετωπίζουν με φόβο και αγωνία.

Απασχολεί το αύριο τον πατέρα τη μάνα. Τι να γίνουν τα παιδιά τους; Θα μπορέσουν να τα ζήσουν και να τα μεγαλώσουν; Θα μπορέσουν να τα μορφώσουν και να τα αποκαταστήσουν;

Τό χάρισμα τοῦ πάσχειν ὑπέρ Χριστοῦ (κήρυγμα τοῦ πατρός Εὐσεβίου)

 Αναλύοντας ο π. Ευσέβιος την προς Φιλιππησίους επιστολή, αναφέρθηκε και στην αντιμετώπιση των δοκιμασιών εκ μέρους των πιστών χριστιανών και αναφέρθηκε ιδιαιτέρως στην Κλεονίκη.

Συγκεκριμένα στο στίχο 27 του πρώτου κεφαλαίου «ότι υμίν έχαρίσθη, ου μόνον το εις αυτόν πιστεύειν, αλλά και το υπέρ αυτού πάσχειν», δηλαδή σε σας δόθηκε ως χάρη όχι μόνο το να πιστεύετε στο Χριστό, αλλά και το να πάσχετε υπέρ του Χριστού, είπε τα ακόλουθα:

«Η σωτηρία πού μας δόθηκε δεν έχει μόνο την χαρούμενη και ευλογημένη σκοπιά, αλλά έχει και αυτήν την πλευρά, δηλαδή το πάσχειν, πού όσο κι αν φαίνεται αρνητική, έχει μεγάλη ευλογία υπό το φώς της αιωνιότητας. Όλα όσα έχουμε είναι δώρα Θεού αλλά και το πάσχειν είναι δώρο. Μα πώς είναι δυνατόν να πάσχω για Αυτόν;
Αυτό σκανδαλίζει τις ψυχές. Ακούμε οι πνευματικοί στην ιερά εξομολόγηση να μας λένε: -Γιατί να πάσχω; Μέχρι πότε θα υποφέρω; Γιατί να βασανίζομαι; Πού είναι ο Θεός της Αγάπης; Τί Θεός είναι αυτός πού τιμωρεί; (ενώ ο Θεός δεν τιμωρεί).

Διάκριση τῶν παθῶν.

 

Διάκριση τῶν παθῶν.

Ψυχικά καί σωματικά πάθη

Τά πάθη διακρίνονται σέ ψυχικά καί σέ σωματικά. Τά μέν συνδέονται κυρίως μέ τήν ψυχή· τά δέ κυρίως μέ τό σῶμα.

Πάντως, ὅλα τά πάθη εἶναι ἀλληλένδετα καί ἐπηρρεάζουν τόν ὅλο ἄνθρωπο, μολύνοντάς τον. Ὑπάρχει μιά ἀλληλοσυμπλοκή, ἀλληλογένεση καί ἀμφιμονοσήμαντη ἀντιστοιχία μεταξύ αὐτῶν.

Γράφει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός:

«Ψυχικὰ πάθη εἶναι ἡ λήθη, ἡ ραθυμία καὶ ἡ ἄγνοια.

Ἀπὸ τὰ τρία αὐτὰ σκοτίζεται τὸ μάτι τῆς ψυχῆς, δηλαδὴ ὁ νοῦς, καὶ κυριεύεται ἀπὸ ὅλα τὰ πάθη, τὰ ὁποία εἶναι:

Ἀσέβεια, κακοδοξία, δηλαδὴ ἡ κάθε αἵρεση, βλασφημία, θυμός, ὀργή, πικρία, ὀξυθυμία, μισανθρωπία, μνησικακία, καταλαλιά, κατάκριση, λύπη χωρὶς λόγο, φόβος, δειλία, φιλονικία, ζήλια, φθόνος, κενοδοξία, ὑπερηφάνεια, ὑποκρισία, ψεῦδος, ἀπιστία, πλεονεξία, φιλοϋλία, ἐμπαθὴς προσκόλληση σὲ κάτι, σχέση μὲ γήινα πράγματα, ἀκηδία, μικροψυχία, ἀχαριστία, γογγυσμός, οἴηση, δολιότητα, ἀναίδεια, ἀναισθησία, κολακεία, ὑπουλότητα, εἰρωνεία, διβουλία, συγκατάθεση σὲ ἁμαρτήματα τοῦ παθητικοῦ μέρους τῆς ψυχῆς, καὶ συνεχής μελέτη αὐτῶν, περιπλάνηση τῶν λογισμῶν, ἡ μητέρα τῶν κακῶν φιλαυτία καὶ ἡ ρίζα ὅλων τῶν κακῶν ἡ φιλαργυρία, κακοήθεια καὶ πονηρία.

Ἀδικίας ἀντιμέτώπιση (Ἁγίου Μάρκου τοῦ Ἀσκητοῦ)

 ΑΔΙΚΙΑΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ-ΠΕΡΙ  ΝΟΜΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ (ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΤΟΥ ΑΣΚΗΤΟΥ)

1.                Ἀδικία καί ἁμαρτία.  Ξεφεύγει καί ἀπαλλάσσεται ἀπό ἁμαρτίες αὐτός πού ἀδικεῖται ἀπό ἀνθρώπους καί βρίσκει βοήθεια ἀπό τόν Θεό ἀνάλογη μέ τή θλῖψι.

μγ΄.  Ἐκφεύγει ἁμαρτίας, ὁ παρά ἀνθρώπων ἀδικούμενος, καί ὁμοίαν τῆς θλίψεως εὑρίσκει ἀντίληψιν.

2.                Ἀδικία καί Θεία βοήθεια.  Αὐτός πού ἀδικεῖται ἀπό τούς ἀνθρώπους βρίσκει βοήθεια ἀπό τόν Θεό ἀνάλογη μέ τή θλῖψι.

μγ΄.  Ἐκφεύγει ἁμαρτίας, ὁ παρά ἀνθρώπων ἀδικούμενος, καί ὁμοίαν τῆς θλίψεως εὑρίσκει ἀντίληψιν.

3.                Ἀδικία καί πίστις στήν Θεία ἀνταπόδοσι.  Αὐτός πού πιστεύει στόν Χριστό  σχετικά μέ τήν ἀνταπόδοσι τῶν ἔργων του αὐτός ὑπομένει πρόθυμα κάθε ἀδικία  ἀνάλογα μέ τήν πίστι του.

μδ΄.     Ὁ πιστεύων τῷ Χριστῷ περί ἀνταποδόσεως, πᾶσαν ἀδικίαν προθύμως ὑπομένει κατ’ ἀναλογίαν τῆς πίστεως.

Ἡ ἀξία κι ἡ ὠφέλεια τῶν θλίψεων . Στάρετς Σάββας

Ο στάρετς συχνά αποκάλυπτε την αξία των θλίψεων.

-      Μη φοβείσθε τις θλίψεις. Μην προσπαθείτε γρήγορα να απαλλαγείτε απ’ αυτές. Διδαχθείτε με υπομονή και ταπείνωση απ’ αυτές. Δια των θλίψεων κατορθώνεται η σωτηρία μας. Με τις θλίψεις μαθαίνουμε πόσο κοντά μας είναι ο Κύριος: « Εγγύς Κύριος τοις συντετριμμένοις την καρδίαν», ακούμε στους Ψαλμούς του Δαυίδ. Με τις θλίψεις αποκτούμε την πεποίθηση ότι χωρίς τον Θεό δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Και αυτή η συνείδηση της αδυναμίας μας ,της μηδαμινότητάς μας, μας παιδαγωγεί στην ταπείνωση, φανερώνει την ταπεινή προσευχή που δίνει την πνευματική ειρήνη.

Διδαχές τοῦ Ἁγίου Παΐσίου τοῦ Ἁγιορείτου

·        «Εγώ από την υγεία μου δεν είδα κανένα καλόν, μόνον από τις αρρώστιες ωφελήθηκα. Επίστευα ότι θα κατακτούσα τον Παράδεισον με το σπαθί μου, αλλά ο Θεός με τις αρρώστιες μου έδειξε ότι με την ταπείνωση κατακτά κανείς τον Παράδεισον. Όταν ήμουν στα νοσοκομεία και είχα αιμοπτήσεις και μου έβαζαν σωλήνες στους πνεύμονες , σκεπτόμουν τι περνούσαν οι Μάρτυρες και ταυτόχρονα τα ζούσα, ενώ  προηγούμενως μόνον τα εδιάβαζα, χωρίς να καταλαβαίνω  τι περνούσαν. Οι θλίψεις είναι ωφέλιμες, γι’ αυτό ζητώ από τον Θεόν να μου δίνη υπομονή και αρρώστιες».

Τά χτυπήματα τοῦ πατέρα

Γνωρίζουμε ότι η υπομονή είναι πολύτιμη αρετή, που μας καθιστά αρεστούς στον Θεό. Αλλά η άσκηση της υπομονής δεν είναι καθόλου εύκολο κατόρθωμα. Θέλει βέβαια επιστράτευση ψυχικών δυνάμεων. Θέλει οπωσδήποτε θερμή και πολλή προσευχή για να έλθει η χάρις του Θεού και να δυναμώσει την ψυχή. Αλλά θέλει και σκέψεις πνευματικές, για να παρηγορείται και να ενισχύεται η ψυχή.
Ένα γεγονός θα σου διηγηθώ, αδελφέ, που συνέβη κάποτε και έχει γραφεί και δίδει την ευκαιρία πολλών σκέψεων για να απαντηθεί το ερώτημα, γιατί ο Θεός επιτρέπει τους πόνους στη ζωή μας;