Ὁ ἀποπροσανατολισμός τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου

   

 

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Β1) ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Ὁ ἀποπροσανατολισμός τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου

Δυστυχῶς, ὑπάρχει ἀποπροσανατολισμός τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος εἶναι ψυχικά πάσχων, ἀφοῦ εἶναι μεταπτωτικός.

Ὁ ἀποπροσανατολισμός πηγάζει ἀπό τόν ψευτοδιαφωτισμό τῆς Δύσης, ἡ ὁποία δέν «βλέπει» πρός τόν Θεό, γι’ αὐτό καί ἡ ἄθεη γνώση της δέν μπορεῖ νά θεραπεύσει τούς ψυχικά πάσχοντες, πού εἶναι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Τά πάθη, πού εἶναι ἡ θλιβερή κληρονομιά ὅλων τῶν μεταπτωτικῶν ἀνθρώπων, δέν θεραπεύονται παρά μόνον μέ τήν Θεία Χάρη. Μ’ αὐτήν καί μόνο μ’ αὐτήν ὁ ἄνθρωπος γίνεται πνευματικά καί ψυχικά ὑγιής, γίνεται πρόσωπο.

«Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν πιστεύει στὸν Θεὸ καὶ στὴν μέλλουσα αἰώνια ζωὴ», ἔγραφε ὁ μακαριστὸς Γέροντας Παΐσιος, «καταδικάζει αἰώνια τὴ ψυχή του, καὶ μένει ἀπαρηγόρητος καὶ σ’ αὐτὴ τὴ ζωή. Νομίζω ὅτι ὅλη ἡ προσπάθεια πρέπει νὰ γίνη σ’ αὐτὴ τὴν κατεύθυνση· διότι βλέπουμε σχεδὸν ὅλη τὴν Εὐρώπη ποὺ διέθεσε ὅλη τὴν ἐπιστήμη (τὴν ἀνθρώπινη γνώση), γιὰ νὰ διορθώση [δῆθεν] τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ· ἀλλὰ γιὰ νὰ μὴν εἶναι [ἐνν. ἐπειδὴ δὲν εἶναι] οἱ ἴδιοι (σχεδὸν ὅλοι) στραμμένοι πρὸς τὸν Θεόν, καὶ [γιὰ] νὰ [μὴ] ζητᾶνε καὶ τὴν θεία Του ἐπέμβαση, ταλαιπωροῦνται συνέχεια, καὶ ταλαιπωροῦν συνέχεια μικροὺς καὶ μεγάλους· καὶ ἀπὸ τὴν φύση [ἐννοεῖ, τὸ φυσικὸ περιβάλλον], τὴν ὁποία σιγὰ-σιγὰ παραμορφώνουν, ἄρχισαν νὰ παραμορφώνουν καὶ τοὺς ἀνθρώπους, καὶ νὰ τοὺς «περιποιοῦνται» στὰ ψυχιατρεῖα μὲ ἠλεκτροσὸκ»¹.

Οἱ σύγχρονοι ἱερεῖς, ἐν πολλοῖς, ἀσκοῦν μία ἐκκοσμικευμένη ποιμαντική, ἀσχολούμενοι μέ κοινωνική πρόνοια, δημοτικούς χορούς, χωρωδίες καί «ντουβάρια», παρά μέ τήν θεραπεία τῶν ψυχῶν. «Βλέπω τὴν καημένη τὴν νεολαία», ἔγραφε ὁ μακαριστὸς π. Παΐσιος, «ἐγκαταλειμμένη ἀπὸ πνευματικούς, γιατί οἱ περισσότεροι [πνευματικοὶ] ἀσχολοῦνται μὲ τὴν πρόνοια (ἐνῶ ὑπάρχει ἡ κοινωνικὴ πρόνοια καὶ κάνει καλύτερα τὴ δουλειά της στὸν τομέα αὐτόν), καὶ τὸ ἔργο τοῦ πνευματικοῦ (δυστυχῶς), τὸ κάνουν ψυχίατροι, ποὺ οἱ περισσότεροι δὲν παραδέχονται ψυχή, ἢ τὴν παραδέχονται μὲ τὸν δικό τους τρόπο, καὶ νὰ μὴν ἀναγνωρίζουν (ἔνν: δὲν ἀναγνωρίζουν) τὴν ἀξία τῆς ψυχῆς, ποὺ μία ψυχὴ ἀξίζει περισσότερο ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμο, καθὼς μᾶς λέει ὁ Χριστός. Ἐὰν δὲν ὑπῆρχαν καὶ τὰ ψυχολογικὰ βιβλία, θὰ ἔχουμε (εἴχαμε) λιγότερες αὐτοκτονίες, γιατί πολλοὶ ποὺ τὰ διαβάζουν, καταδικάζουν τὸν ἑαυτό τους, ἐνῶ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ διώχνει καὶ τὰ κληρονομικὰ καὶ σκορπάει καὶ χαρὰ»².

Δέν θά μᾶς ρωτήσει ἐμᾶς τούς ἱερεῖς ὁ Χριστός, πόσες Ἐκκλησίες χτίσαμε, ἀλλά πόσες ψυχές μέ τήν Χάρη Του σώσαμε.

Πίσω ἀπό τήν σύγχρονη ψυχο-παθολογία, πού ὅλο καί ἐξαπλώνεται, κρύβονται (σύμφωνα μέ τόν Γέροντα Παΐσιο³ καί τόν Γέροντα Πορφύριο⁴) τά πάθη καί οἱ δαίμονες.

Ἕνα πνευματικό παιδί τοῦ πολυχαρισματούχου Γέροντος Πορφυρίου διηγεῖται: «Σὲ κάποιον ποὺ εἶχε στομαχικὲς ἐνοχλήσεις καὶ κοιλιακὰ ἄλγη ὁ πατὴρ Πορφύριος εἶπε ὅτι ἐνοχλεῖται ἐπειδὴ εἶναι πολὺ εὐαίσθητος καὶ ἀπὸ τὴ στεναχώρια του προέρχονταν καὶ οἱ σωματικὲς ἐνοχλήσεις. Ἐκεῖνος τότε ρώτησε ἂν εἶναι κακὸ νὰ εἶναι κανεὶς εὐαίσθητος. Κι ὁ γέροντας τοῦ ἀπάντησε:

«Εἶναι κακὸ νὰ εἶναι κανεὶς πολὺ εὐαίσθητος σὰν ἐσένα, γιατί μὲ τὴ στεναχώρια δημιουργεῖς διάφορες σωματικὲς ἀρρώστιες». Καὶ τὸν ἐρωτᾶ ἂν γνωρίζει τὴν ἐμπλοκὴ τοῦ πονηροῦ στὶς ψυχικὲς παθήσεις.

Ὄχι, τοῦ ἀπάντησε, «ἐ! μάθε τὸ ἀπὸ μένα», ἀπάντησε ὁ γέροντας⁵.

Αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ὅλοι οἱ ψυχικῶς πάσχοντες εἶναι δαιμονισμένοι, ἀλλὰ ἀναφέρεται στὴν ἄποψη τοῦ γέροντα ποὺ ἐκθέσαμε πιο πάνω, στὸ ὅτι εἶναι «πειρασμικά» τὰ περισσότερα ψυχολογικὰ, καὶ ἔχουν σχέση μὲ τὸν ‘’παλαιὸν ἄνθρωπο’’ καὶ τὴν κατάσταση τῆς πτώσης στὴν ὁποία ζοῦμε»⁶.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:Τά πάθη καί ἡ κατάθλιψη – Τί εἶναι καί πῶς θεραπεύονται (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου) – Νέο βιβλίο 

Σχῆμα 14Χ20.5 ,Σελίδες: 282, Τιμή: 9€, Παραγγελίες στό τηλέφωνο 6944577885 ἤ στό e- mail: hristospanagia@yahoo.gr

1Γέροντος Παϊσίου, Γ7. Προς Βασίλειον,Τίμιος Σταυρός 23/7/1977. Βρίσκεται στό: Ψυχολογία - Βιβλία ψυχολογίας καί «ψυχολογικά» προβλήματα (Γέροντας Παΐσιος), http://hristospanagia3.blogspot.com/2010/09/blog-post_1291.html. Μαρτυρία

ἀπό το βιβλίο: «ΚΕΙΜΕΝΑ-ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Γέροντος ΠΑΪΣΙΟΥ του ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ 1924-1994», ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΑΓΙΟΤΟΚΟΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ, Θεσσαλονίκη 2009, ΝΙΚΟΛΑΟΣ Α. ΖΟΥΡΝΑΤΖΟΓΛΟΥ ΕΠΙΣΜΗΝΑΓΟΣ Ε.Α.

2Ὅ.π.

3Ὅ.π.

4Γέροντος Πορφυρίου ἱερομονάχου, Συνομιλία γιά τήν κατάθλιψη, Ἐκδόσεις Ἡ Μεταφόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι, ἐμπεριεχόμενο φυλλάδιο, (στό ἑξῆς: Συνομιλία γιά τήν κατάθλιψη) σελ. 12.

5Ἀναστασίου Τζαβάρα, Ἀναμνήσεις ἀπὸ τὸν γέροντα Πορφύριο, β’ ἔκδοση 1992, Ἐκδόσεις «Ἑπτάλοφος».

6Σωτήρη Ἀδαμίδη, Θεραπευτική τῶν Πατέρων καί ψυχανάλυση, Ἐκδόσεις Σταμούλη