Ἡ σιωπὴ τοῦ Γέροντα.Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

Ὁ π. Πορφύριος, ἂν καὶ λυπόταν, δὲ θύμωνε ὅταν ἔβλεπε νὰ τὸν ἐπισκέπτονται ψυχὲς νωθρές, ὀκνηρές, ἐγωκεντρικές, ἀνέτοιμες. Ἦταν ἀπεριόριστα ἀνεκτικὸς καὶ συγκαταβατικὸς στὶς ἁμαρτίες μας. Καὶ αὐτὸ τὸ ἔκανε, ὄχι γιὰ νὰ τὶς δικαιολογήσει, ἀλλὰ γιὰ νὰ κεντρίσει τὸ φιλότιμό μας νὰ τὶς πολεμήσουμε.

Γιὰ νὰ μᾶς βοηθήσει στὸν πόλεμο αὐτό, προσέφευγε στὴ χρήση τῶν χαρισμάτων του, ποὺ γέμιζαν τὴν ψυχὴ τῶν ἐπισκεπτῶν μὲ ἔκπληξη καὶ δέος. Μερικὲς φορὲς ἱκανοποιοῦσε, μὲ τρόπο θαυματουργικό, αἰτήματα τῶν προσκυνητῶν, ἀλλὰ ποτὲ χωρὶς βαθύτερη πνευματικὴ ἀναφορά. Δὲν ἀπέβλεπε νὰ γίνει προσωρινὰ ἀρεστός, ἀλλὰ μονίμως χρήσιμος. Καὶ ὄντως, θὰ ἀδικοῦσε τοὺς προσκυνητές, ἂν περιοριζόταν στὸ νὰ τοὺς λύσει τὰ πρόσκαιρα προβλήματά τους, κρατώντας γι’ αὐτοὺς κλειστὴ τὴν πόρτα τοῦ παραδείσου, ὅπου δὲν ὑπάρχουν πλέον προβλήματα.

Ὅταν ὅμως ἔβλεπε, ὅτι δὲν ὑπάρχουν δυνατότητες γι’ αὐτὴ τὴν πνευματικὴ ἀναφορὰ στὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς, ἐξαιτίας ἐγωιστικῶν ἀντιστάσεων, δὲ χρησιμοποιοῦσε τὰ χαρίσματά του, γιὰ νὰ μὴν ἐπιβαρύνει τὴ θέση τῶν ἐπισκεπτῶν μὲ δωρεές, ποὺ τοὺς προσφέρθηκαν καὶ τὶς ἄφησαν ἀναξιοποίητες. Περίμενε νὰ καμφθοῦν οἱ ἀντιστάσεις. Σιωποῦσε τότε, ἀλλὰ δὲν ἀδιαφοροῦσε γι’ αὐτούς. Τοὺς βοηθοῦσε μὲ τὴν προσευχή του, ποὺ ἦταν πιὸ ἀποτελεσματικὴ ἀπὸ τὰ λόγια του. Δὲν ἄφηνε κανέναν ἀβοήθητο, ἔστω κι ἂν παρεξηγοῦσαν πολλοὶ τὴν σιωπή του. Ἄλλοτε ἡ σιωπή του εἶχε τὴν αἰτία της στοὺς παροξυσμοὺς τῶν πολλῶν ἀσθενειῶν του, ἄλλοτε στὴν ἔλλειψη ἐσωτερικῆς πληροφορίας γιὰ τὸ πρακτέο κι ἄλλοτε σὲ αἰτίες, ποὺ μόνο ὁ Θεὸς κι ἐκεῖνος γνώριζαν.

 “Δὲν μπορῶ, νὰ σοῦ μιλήσω…” 

Πῆγα στὸν Γέροντα Πορφύριο καὶ ὅταν μπῆκα στὸ κελί του, τὸν εἶδα ξαπλωμένο καὶ ἄρρωστο στὸ κρεβάτι του. Μὲ ρώτησε:

- Τί θέλεις, παιδί μου;

Κι ἐγὼ τοῦ ἀπάντησα:

- Γέροντα, ἔχω ἕνα πρόβλημα καὶ θέλω νὰ σᾶς συμβουλευτῶ, γιὰ νὰ μοῦ πεῖτε τί νὰ κάνω.

Τότε ὁ Γέροντας ἔκανε τὸ ἑξῆς: Μέσα στὸ κελί του εἶχε ἕναν παπαγάλο, ὁ ὁποῖος πετοῦσε ἀπὸ ἔπιπλο σὲ ἔπιπλο. Σ’ ἕνα τραπέζι πάνω ἦταν τὸ κλουβί του. Ἔκανε μιὰ κίνηση τοῦ χεριοῦ του ὁ Γέροντας καὶ φωνάζοντας: “Ἔ, μπὲς στὸ κλουβί σου!”, ὁ παπαγάλος μπῆκε μέσα στὸ κλουβὶ καὶ μᾶς κοιτοῦσε ἀπὸ ἐκεῖ. Τότε γύρισε πρὸς ἐμένα ὁ Γέροντας καὶ μὲ τόνο κάπως αὐστηρὸ στὴ φωνή του μοῦ εἶπε:

- Εἶδες, παιδάκι μου; Ὁ παπαγάλος, ὅταν τοῦ εἶπα νὰ μπεῖ στὸ κλουβί, ἔκανε ὑπακοὴ καὶ μπῆκε. Ἐσὺ ὅμως δὲν ἔχεις διάθεση νὰ ὑπακούσεις σὲ ὅ,τι καὶ νὰ σοῦ πῶ, γι’ αὐτὸ κι ἐγὼ δὲν μπορῶ νὰ σοῦ πῶ τίποτε ἀπολύτως.

(Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 348, 351)

http://www.porphyrios.net/?p=1873 
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2012/02/blog-post_2709.html