Οποιος νίκησε τα πάθη, αυτός
νίκησε και τη θλίψη. Οποιος νικιέται απο τα πάθη, δεν θ'
αποφύγει τα δεσμά της θλίψης. Οπως ο άρρωστος φαίνεται απο το
χρώμα του προσώπου του, ετσι και ο εμπαθής απο την κατάθλιψη.
Οι λεγόμενοι νηπτικοί πατέρες της περισπούδαστης φιλοκαλίας αναφέρονται συχνά στ'
αποτελέσματα της βαθιάς θλίψης, της ακηδίας, της ανυπόφορης
στενοχώριας που μαστίζει και ταλαιπωρεί τόσο τον άνθρωπο και
μεις σήμερα την ονομάζουμε κατάθλιψη.
Η κατάθλιψη σκοτεινιάζει την ψυχή, εμποδίζει να σκεφθεί ορθά ο νους και να εργασθεί δημιουργικά. δεν τον αφήνει στη μελέτη και τη διδαχή, στην πραότητα και την υπομονή, αλλά τον παρακινεί στη νευρικότητα στο άγχος και την απομόνωση.
Μάλιστα θεωρεί τους άλλους μόνο υπαίτιους του προβλήματός του και απαλλάσσει από τις ευθύνες τον εαυτό του κι' έτσι δεν αγωνίζεται να τον διορθώσει και θεραπεύσει.
H κατάσταση αυτή της βαριάς και ασήκωτης θλίψης, συνεχίζουν παραστατικά να λέγουν οι θεοκίνητοι Άγιοι πατέρες, παραλύει την ψυχή, χαλαρώνει το νου, δημιουργεί νωχέλεια κι αδιαφορία για κάθε αγωνιστικότητα, έχθρα για την εργασία.
Ο όσιος Ιωάννης της Κλίμακος τους έτσι πάσχοντες τους χαρακτηρίζει ως κατηγόρους του Θεού, ότι δεν είναι δήθεν εύσπλαχνος, δεν θέλουν να προσεύχονται, να μελετούν, παραπονούνται συχνά για πονοκεφάλους, πυρετούς και στομαχόπονους...
Μ.Μ.Α
Μ.Μ.Α
Κατάθλιψη και καταθλιπτικοί. Οι κατήγοροι του Θεού!
Η κατάθλιψη σκοτεινιάζει την ψυχή, εμποδίζει να σκεφθεί ορθά ο νους και να εργασθεί δημιουργικά. δεν τον αφήνει στη μελέτη και τη διδαχή, στην πραότητα και την υπομονή, αλλά τον παρακινεί στη νευρικότητα στο άγχος και την απομόνωση.
Μάλιστα θεωρεί τους άλλους μόνο υπαίτιους του προβλήματός του και απαλλάσσει από τις ευθύνες τον εαυτό του κι' έτσι δεν αγωνίζεται να τον διορθώσει και θεραπεύσει.
H κατάσταση αυτή της βαριάς και ασήκωτης θλίψης, συνεχίζουν παραστατικά να λέγουν οι θεοκίνητοι Άγιοι πατέρες, παραλύει την ψυχή, χαλαρώνει το νου, δημιουργεί νωχέλεια κι αδιαφορία για κάθε αγωνιστικότητα, έχθρα για την εργασία.
Ο όσιος Ιωάννης της Κλίμακος τους έτσι πάσχοντες τους χαρακτηρίζει ως κατηγόρους του Θεού, ότι δεν είναι δήθεν εύσπλαχνος, δεν θέλουν να προσεύχονται, να μελετούν, παραπονούνται συχνά για πονοκεφάλους, πυρετούς και στομαχόπονους...
Μ.Μ.Α
Κατάθλιψη, το σκουλήκι της καρδιάς
Απο
κατάθλιψη πάσχουν όσοι χτυπήθηκαν από συναισθήματα πλήξης,ανίας,
ανικανοποιήτου, ανολοκληρώτου και απαισιοδοξίας. Ακόμη η υπέρμετρη
και η αδικαιολόγητη λύπη, η νοσηρή υπερευαισθησία και η
πεσιμιστική διάθεση μπορούν να προκαλέσουν κατάθλιψη, όπως ακόμη
η παγερή μοναξιά ο μεγάλος φόβος και η βαθιά έλλειψη
ουσιαστικού νοήματος ζωής.
Την
βαθειά αυτή λύπη ο Άγιος Νείλος ο Ασκητής και ο Αντίοχος
ο Πανδέκτης την ονομάζουν σκουλήκι της καρδιάς, που την τρώει
και φθείρει όπως το σαράκι το ξύλο. Ο μετανοημένος ειλικρινά δεν πάσχει από ενοχές αλλά από μιά λύπη, που σημαίνει συναίσθηση της αμαρτωλότητός του.
Οι μεγάλοι αμαρτωλοί, Κάιν ο αδελφοκτόνος της Π. Διαθήκης, ως
αμετανόητος κατάντησε καταθλιπτικός και ο προδότης Ιούδας της Κ.
Διαθήκης, ως επίσης αμετανόητος κατέληξε αυτόχειρας.
Ο
μεγάλος ψυχοανατόμος όσιος Ιωάννης της Κλίμακος ορίζει την
κατάθλιψη ως προερχομένη από το βάρος της συνειδήσεως, λόγω
των ενοχών των πολλών αμαρτιών, που τραυματίζουν την ψυχή και
την οδηγούν στην απόγνωση, από εγωισμό και υπερηφάνεια.
Εύκρατο
κλίμα για την ανάπτυξη της κατάθλιψης είναι ακόμη ο
υπερκαταναλωτισμός, ο άκρατος ευδαιμονισμός, η καλοπέραση, η
νωχέλεια, η ανία της ανέσεως. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
ακόμη, αναφέρει ως αιτία της κατάθλιψης την πλουτοκρατία, την
εξουαστικότητα, την πλεονεξία, την απληστία,την πολυτέλεια, την χλιδή
και τον κορεσμό.
Τα διάφορα
πάθη καταλήγουν σε κατάθλιψη, όπως η ζηλοφθονία, η σαρκολατρία, η
μέθη η υπερβολική φιλοχρηματία και φιλοδοξία.Μ.Μ.Α
Όταν σε πιάνει κατάθλιψη (πατήρ Πορφύριος )
- Σ';
εσάς την ίδια, κυρία Χ., τι έλεγε ο Γέροντας Πορφύριος τις ώρες της
μοναξιάς και του πόνου σας, που ο άνδρας σας πέθανε τόσο πρόωρα και
τόσο νέος;
- Με
βοήθησε πάρα πολύ ο Γέροντας τις στιγμές εκείνες, που είναι φυσικό να
σε πιάνει η κατάθλιψη κι αρχίζουν να σε βασανίζουν τα ερωτηματικά:
«Γιατί, Θεέ μου, γιατί τόσο νωρίς;» Ένιωθα τότε μια ακηδία κι ένα
βούλιαγμα στο κάθισμα και δεν μπορούσα να σηκωθώ.
Με
συμβούλευσε τότε: «Μόλις αισθάνεσαι αυτό το πράγμα, να πετάγεσαι
όρθια, και να πηγαίνεις μια βόλτα στο βουνό». Κι όταν τον ρώτησα πώς να
έβγαινα έξω άμα ήταν βράδυ, μου απάντησε: «Άμα δεν μπορείς να βγεις,
να φέρνεις στο νου σου όλο ωραίες εικόνες, όπως, ας πούμε, εκείνο το
πάρκο, που είχατε επισκεφθεί με τον άνδρα σου και τα παιδιά σου, ή
εκείνο το ωραίο ηλιοβασίλεμα, που απολαύσατε στη θάλασσα. Θα διώχνεις
τους άσχημους λογισμούς και θα λες: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησε τον
άνδρα μου, ελέησε κι εμάς».
Μου εμφύσησε ,ακριβώς, αυτή την πεποίθηση ότι υπάρχει επικοινωνία μεταξύ της ζώσας και της θριαμβεύουσας Εκκλησίας
Πηγή:
http://1myblog.pblogs.gr/tags/katathlipsi-gr.html
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2012/06/blog-post_1318.html
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2012/06/blog-post_1318.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου