Εἰσαγωγή στό ἱστολόγιο

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΤΙΤΛΟΥ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ:
Γενική ἐξομολόγηση: «Ἡ Θεία Ψυχανάλυση»

Τό μυστήριο τῆς Μετανοίας εἶναι τό μυστήριο τῆς ἀληθινῆς ψυχο-θεραπείας.

Ὁ μετανοῶν αὐτομέμφεται, αὐτοκατηγορεῖται, ταπεινώνεται ὁπότε ἑλκύει τή Θεία Χάρη. Ἡ κορύφωση τῆς μετάνοιας εἶναι ἡ ἐξομολόγηση σέ Πνευματικό Ὁδηγό ὅλης μας τῆς ζωῆς. Ἡ προσοχή μετά τήν ἐξομολόγηση, ὥστε νά μήν ἐπαναλάβουμε τά λάθη τοῦ παρελθόντος καί ἡ προσπάθεια νά πράξουμε τά ἀντίθετα καλά καί σωστά ὁλοκληρώνει τήν ψυχοθεραπευτική διαδικασία.

Ἡ ἐξομολόγηση ὅλης μας τῆς ζωῆς, καλό εἶναι νά ἐπαναλαμβάνεται ἀπό καιροῦ εἰς καιρόν. Ἡ γενική αὐτή ἐξομολόγηση, δίδασκε ὁ πολυχαρισματοῦχος καί σοφός ὅσιος Γέροντας Πορφύριος, θεραπεύει τόν ἄνθρωπο ὄχι μόνο ἀπό τίς βλάβες τῶν προσωπικῶν του ἁμαρτιῶν, ἀλλά καί ἀπό τά ποικίλα ψυχολογικά τραύματα καθώς καί ἀπό τά βιώματα τῶν προγόνων του. Τήν γενική αὐτή ἐξομολόγηση ὁ ἅγιος Γέροντας τήν ὀνόμαζε θεία ψυχανάλυση. Ἀπό αὐτή τήν ὀνομασία πήραμε ἀφορμή νά δώσουμε στό ἱστολόγιό μας τον τίτλο

ΘΕΙΑ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ καί τήν διεύθυνση agiapsychanalysi

Διαβάστε περισσότερα »

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2018

Πῶς πρέπει νὰ διορθώνουμε τὴν φαντασία καὶ τὴν ἐνθύμησί μας (Α΄ μέρος)( Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου)


Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ (ΚΕΦ.  ΚΕ΄- Α΄μέρους)

Πς πρέπει ν διορθώνουμε τν φαντασία κα τν νθύμησί μας (Α΄ μέρος).
φο μιλήσαμε σχετικ γι τν διόρθωσι τν ασθήσεών μας, πακόλουθο εναι ν πομε δ κα πῶς πρέπει ν διορθώνουμε τν φαντασία κα νθύμησί μας. Σύμφωνα μέ τν γνώμη λων σχεδν τν φιλοσόφων,  φαντασία κα  νθύμησις, δν εναι τίποτα λλο, παρ μία ποτύπωσις λων κείνων τν ασθητν πραγμάτων, πο εδαμε, κούσαμε κα μυριστήκαμε κα γευτήκαμε κα πιάσαμε. Κα γι ν π μ συντομία,  φαντασία κα νθύμησις, εναι μία σωτερικ κοιν ασθησις,  ποία φαντάζεται κα θυμται καθαρ λα, σα ο ξωτερικς πέντε ασθήσεις μας πρόλαβαν ν προαισθανθον. Κα κατ κάποιο τρόπο,  μν ασθησις κα τ ασθητά, παρομοιάζονται μ τν σφραγίδα, ν  φαντασία, μ τ ποτύπωμα τς σφραγίδας.

 φαντασία ατ κα  νθύμησις μς δόθηκε μετ τν παράβασι γι ν τν μεταχειρισθομε, ταν ο ξωτερικές μας ασθήσεις συχάζουν κα ταν δν χουμε μπροστ μας παρόντα τ ασθητ κενα πράγματα, πο πέρασαν π τς ασθήσεις κα τυπώθηκαν σ ατήν.Εναι δύνατο ν χουμε πάντα παρόντα λα σα γνωρίσαμε κα κούσαμε κα μυρίσαμε κα γευθήκαμε κα πιάσαμε· γι΄ ατ τ φέρνουμε μπροστ μας μ τν φαντασία κα τν νθύμησι, πο τ χει τυπωμένα κα τσι μιλομε γι΄ ατ κα σκεπτόμαστε, σν ν τ εχαμε κα μπροστά μας.
Γι παραδειγα· σ πγες μία φορ κα εδες τν Σμύρνη· πειτα φυγες π κε κα πλέον δν τν βλέπεις μ τν ξωτερικ ασθησι τν ματιν. μως μ τν σωτερικ ασθησι δηλαδή, μ τν φαντασία κα νθύμησι, ταν θέλης, φέρνεις τν Σμύρνη μπροστά σου κα τν βλέπεις, σν ν ταν παροῦσα, μ τ διο σχμα κα διάστημα κα μέγεθος κα τοποθεσία, πο χει. χι πς τότε πηγαίνεις κα βλέπεις τν Σμύρνη, (καθς νομίζουν μερικο μαθες). λλ βλέπεις τν εκόνα τς Σμύρνης, τν ποία χει τυπωμένη μέσα  φαντασία κα  νθύμησίς σου. Ατ  φαντασία τν ασθητν εναι, πο μς νοχλε κα μέσα στν πνο κα μς κάνει ν βλέπουμε τ διάφορα κα πολυποίκιλα νειρα, στ ποα πρόσεχε ν μ πιστεύης ποτέ.
 φαντασία ατή, εναι μία παράλογη κα χοντρ ποτύπωσις τν πέντε ασθήσεων κα φαντάζεται τ ασθητ μ τ σχμα κα χρμα κα τ μέγεθός τους, πως επαμε.(Ἐπί πλέον σοῦ ἀναφέρω καί τά ἑξῆς τά ὁποῖα πρέπει νά γνωρίζης):
Α. Ν γνωρίζης,  τι  Θεός, πως εναι ξω π λες τς ασθήσεις μαζ κα τ ασθητ κα πέρα π κάθε σχμα κα χρμα κα διάστημα κα τόπο, ς ντελς σχημάτιστος κα μορφος κα πάρχει παντο κα πάνω π λα, τσι εναι κα ξω π κάθε φαντασία. Κα στ συνέχεια, γνώριζε, τι  φαντασία εναι μία δύναμις τς ψυχς, πο δν χει πιδεξιότητα ν νωθ μ τν Θεό, γι ατ της τ λαττώματα (Βλέπε στ Φιλοκαλία, πο λέγει, τι «καμία φαντασία δν χει θέσι στν περίπτωσι το Θεο. Διότι γενικ (ὁ Θεός) εναι πάνω π κάθε ννοια»).
Β΄. Γνώριζε, τι κα  ωσφόρος   πρτος τν γγέλων, ντας πρν, νώτερος τς παράλογης φαντασίας κα πέρα π κάθε σχμα κα χρμα κα ασθησι ς νος λογικς κα ϋλος κα σχημάτιστος κα σώματος, στερα φο φαντάσθηκε κα σχημάτισε μ τ νο του τν σοθεΐα, πεσε π κείνη τν μορφη κα σχημάτιστη κα παθ κα νιαία, σώματη κατάστασι το νο, κάτω στ πολυσχημάτιστη κα πολυμέριστη κα παχυλ ατ φαντασία, πως εναι γνώμη πολλν θεολόγων. τσι, π γγελος σχημάτιστος, ϋλος κα παθής, γινε διάβολος, λικός, κατ κάποιο τρόπο, πολυσχημος κα μπαθς[1]. Γι’ ατ κα νομάζεται π τος θείους Πατέρες ζωγράφος πο μιμεται τ πάντα κα φίδι πολύμορφο πού τρώει τν γ τν παθν, φαντασιοκόπος κα λλα παρόμοια νόματα. π τν διο τ Θε παρομοιάζεται ς δράκος μ σμα, μ ορά, μ νερα, μ πλευρά, μ ράχη, μ μύτη, μ μάτια, μ στόμα, μ χείλη, μ δέρμα, μ σάρκα κα μ λλα παρόμοια μέλη. Βλέπε σχετικά γι’ αὐτά στ μ΄κα μ΄ κεφάλαιο το ώβ. ποτε, π ατ μάθε, γαπητέ, τι  φαντασία μ διάφορες μορφές, καθς εναι φεύρεσι κα καρπς το διαβόλου, τσι το εναι κα πολ πιθυμητή. πειδή, σύμφωνα μ τος γίους[2] ατ εναι τ γεφύρι, μέσα π τ ποο περνώντας ο δολοφόνοι δαίμονες, νώνονται μ τν ψυχ κα τσι τν κάνουν κατοικητήριο ασχρν κα πονηρν κα βλάσφημων λογισμν κα λων τν καθάρτων ψυχικν κα σωματικν παθν.
Γ. Γνώριζε, τι κατ τν θεολογικώτατο γιο Μάξιμο κα  πρωτόπλαστος δμ κτίστηκε π τν Θε χωρς φαντασία. πειδή,  νος κείνου, καθαρός, μοναδικς κα πράγματι νος ὤν, δν τυπωνόταν, οτε σχηματιζόταν π τς ασθήσεις κα τ διάφορα εδη τν ασθητν. λλ χωρς ν μεταχειρισθ τν κατώτερη δύναμι τς φαντασίας κα ν φαντασθ σχήματα κα χρώματα κα εδη κα διαστήματα, παρατηροσε μ τν νώτερη δύναμη τς ψυχς, δηλαδ τν διάνοια, μόνους γυμνος κα ψιλούς τους λόγους τν ντων, ϋλα, καθαρ κα πνευματικ[3]. Ἀλλ  νθρωποκτόνος διάβολος, καθς ατς πεσε π τν φαντασία, τσι κανε κα τν δάμ, ν σχηματίση τν νο του μ τν σοθεΐα κα ν πέση π τν δια ατ τν φαντασία κα τσι π κείνη τν νοερά, σάγγελο, νιαία, λογικ κα σχημάτιστη ζωή, γκρεμίστηκε  ταλαίπωρος, στν ασθητική, πολυμέριστη κα πολυσχημάτιστη φαντασία ατ κα τν κατάσταση τν λόγων ζώων. πειδ  φαντασία εναι κυρίως δίωμα τν λόγων ζώων κα χι τν λογικν.
φο γι μία φορ πεσε  νθρωπος σ ατν τν κατάστασι, ποις μπορε ν π, σ πόσα πάθη, σ πόσα κακ κα σ πόσες πλάνες καταγκρεμίστηκε μέσα π τν φαντασία; Γέμισε τν θικ φιλοσοφία π διάφορες πάτες[4]. Γέμισε τ φυσικ π πολλς ψευτοδοξασίες[5], κα γέμισε τν θεολογία π ψεύτικα κα σάπια δόγματα. Γιατί, πολλοί, κα μεγάλοι κα νεώτεροι, θέλοντας ν θεωρήσουν κα ν μιλήσουν σχετικ μ τ Θε κα τά σχετικά (μέ Αὐτόν)· θέλοντας νά ὁμιλήσουν (δηλαδή περί) τν πλν, σχημάτιστων κα φάνταστων μυστηρίων, που νεργε  νώτερη π λες τς δυνάμεις,  δύναμις τς ψυχς, δηλαδή,  νος - πρν κόμη ν καθαρίσουν τ νο τους π τ μπαθ σχήματα κα εκόνες τς φαντασίας τν ασθητν πραγμάτων- ντ γι τν λήθεια βρκαν τ ψέμα. Κα τ μεγαλύτερο κακ εναι, τι κα τ ψέμα ατό, τ σπάστηκαν κα τ κρατον δυνατ σν λήθεια κα ντως ν· ντ γι θεολόγοι, φάνηκαν φαντασιολόγοι, φο παραδόθηκαν σ δόκιμο νο, κατ τν πόστολο.
Λοιπόν, σ δελφέ, ἐὰν γαπς ν λευθερωθς μ εκολία π τς πλάνες ατς κα τ πάθη, ἐὰν πιθυμς ν ν ξεφύγης π τς διαφόρες παγίδες κα τεχνάσματα το διαβόλου κα ἐὰν πιθυμς ν νωθς μ τν Θε κα ν πετύχης τν θεο φωτισμ κα τν λήθεια, πολέμα, λλ μ λες σου τς δυνάμεις. Πολέμα, ν ξεγυμνώσης τν νο σου π τ σχήματα κα τ χρώματα κα τ διαστήματα, κα γενικ π κάθε φαντασία κα νθύμησι τν ασθητν πραγμάτων, κα καλν κα κακν.
πειδ λα ατ εναι σν μολυσμο κα λάσπες κα σκοτεινιά, πο μολύνουν τν καθαρότητα κα επρέπεια κα λαμπρότητα το νο κα παχαίνουν τν ϋλία του. Κα σχεδόν, κανένα πάθος[6] ψυχικ  σωματικ δν μπορε ν πλησίαση τν νο, παρ δι μέσου της φαντασίας ατς τν ασθητν. γωνίσου λοιπν ν φυλάξης ατ τ νο σου χρωμάτιστο, σχημάτιστο, μορφο κα καθαρό, καθς τὸν πλασε  Θεός.
Ατ βέβαια μ λλο τρόπο δν γίνεται, παρ ν τν πιστρέφης κα τν μαζέψης μέσα στ στεν τόπο τς καρδις σου κα λου του σωτερικο νθρωπου. κε μέσα ν τν συνηθίζης ν βρίσκεται πότε μν προσευχόμενος μ πένθος, μ τν σωτερικ λόγο τς καρδις, κα λέγοντας· «Κύριε ησο Χριστ Υἱὲ το Θεολέησον μέ»· κα ν προσέχη μόνον τ λόγια τς προσευχς ατς, (πως σχετικ μ ατό σο λέω στ κς΄ κεφάλαιο). Ἄλλοτε (νά τόν ἔχεις συμμαζεμένο μέσα στήν καρδιά σου) παρατηρώντας τν διο σου τν αυτό, μλλον δι μέσου του αυτο σου κατανοώντας τν Θε κα ναπαυόμενος[7]. Ατ  θεωρία κα  μελέτη λέγεται κυκλικ κα πλανς[8]πως τ φίδι, ταν θέλη ν βγάλη τ παλιό του δέρμα, πηγαίνει κα περνάει π στεν τόπο, πως λένει ο φυσιολόγοι, τσι κα  νος, μέσα π τ στεν τόπο τς καρδις κα τς Νοερς Προσευχς πο βρίσκεται μέσα σ ατήν, φιλτράρεται, βγάζει τ φόρεμα τς φαντασίας τν ασθητν κα κακν προλήψεων κα γίνεται καθαρός, λαμπρς κα κατάλληλος στν νωσι το Θεο γι τν μοιότητα πο παίρνει μ ατόν. Κα πάλι, καθς τ νερό, σο νώνεται κα περνάει στριμωγμένο μέσα π τος στενος σωλνες, τόσο λεπταίνει κα δυναμώνεται κα νεβαίνει σ ψος· τσι κα  νος, σο σχολεται μ τν κριβ μελέτη τς καρδις κα τ δική του θεωρία, τόσο λεπταίνει, τόσο δυνατώτερος γίνεται κα ψηλότερος π κάθε πάθος κα πίθεσι λογισμν κα π κάθε σχμα κα εδος, χι μόνον τν ασθητν, λλ κα τν νοητν, μ τ ν μένουν λα ατ ξω διότι κε μέσα δν μπορον ν μπον[9]Ἐὰν καμμι φορά πάη  νος σου στ ξωτερικ πο βλέπεις κα στς φαντασίες το κόσμου, πάλι ξαναγύρισε τον μέσα στν θάλαμο τς καρδις, ως του ν συνηθίσει.
Ατς εναι  πρτος κα κυριώτερος τρόπος, τν ποον πρέπει ν χης παντοτειν ργο γι ν διορθώσης, γαπητέ, τν φαντασία κα τν θύμησί σου· τί λέω; Ν διορθώσης κα ν ξαφανίσης π τν ρίζα, τς κακς προλήψεις ατς κα τ εδωλα. Ατς  ποος τρόπος, σο εναι καρποφόρος κα φέλιμος, τόσο εναι κα κουραστικός· κα σο εναι κουραστικός, τόσο εναι κα δυσκολοεπιχείρητος (γι ν μν π κα δυσκολοπίστευτος), κοντ στος πολλος κα μάλιστα στος δικούς μας σοφος κα διδασκάλους το τωρινο αώνα, ο ποοι δν θέλουν ν πιστέψουν στν διδασκαλία το γίου Πνεύματος κα τόσων κα τόσων θεοφόρων Πατέρων, πο διδάσκουν ατν τν τρόπο στ νεοτύπωτο βιβλίο τς Φιλοκαλίας, τ ποο εναι πι πολύτιμο π κάθε βαρύτιμο πετράδι. Στερονται (ἔτσι) δίκαια τος καρπος το γίου Πνεύματος, τος ποίους πολαμβάνουν πολλο μαθες κα γράμματοι: «Τ πέκρυψε ατ  Θεός, κατ τ λόγιο, π σοφος κα συνετος κα τ φανέρωσε στ νήπια» (Λούκ. 10,21). Γιατί, σοι δν πιστεύουν σ ατ τ νοερ ργασία, οτε ν καταλάβουν μπορον τν φέλεια πο προέρχεται π ατ κατ τό: «ν δν πιστεύσετε, δν θ καταλάβετε» (σ. 7,9).


[1]πότε κα  Σιναΐτης θεοφόρος Γρηγόριος, τσι λέγει περ τν Δαιμόνων. «ντας κάποτε κα ατο νοερ ντα, φο ξέπεσαν τς ϋλίας κα τς λεπτότητος κείνης, κάθε νας πόκτησε κάποιο λικ πάχος, χοντας σμα νάλογο μ τν τάξι κα τν νέργεια τν ποία χει κάνει π τν ξη τν παθν» (Κεφ. ρκγ΄ Φιλοκαλ.). Κα συνεχίζοντας παρακάτω λέγει· «π τν ξη τν παθν, γιναν κάπως λικο» (ο δαίμονες δηλαδή).
[2]Βλέπε στ ξδ΄ κεφάλαιο Καλλίστου κα γνατίου τν Ξανθοπούλων. Φιλοκαλ.
[3]ποτε κα  νέος δάμ,  Κύριος μν ησος Χριστός, ν κα εχε τν φυσικ τν ντων φιλοσοφία κα γνσι (σχετικ μ τν ποία βλέπε στ νβ΄ κέφ.), δν εχε μως κα τν παθητικ ατν κα σύμφωνο νο, δηλαδ τν φαντασία τν ασθητν, λλ τν νεργεία κα παθ, ατν πο πιβάλλεται μέσως στος σώματους λόγους τν πάρξεων, πως εναι  γνώμη τν θεολόγων. ποτε  θεολόγος κενος, Γεώργιος  Κορέσσιος, σ μία π τς θεολογικς πορίες κα λύσεις του σχετικ μ τν νσαρκη οκονομία, επε τ ξς· «ταν ξιος μισθο  Κύριος... ξ ατίας τς αξανομένης πιστήμης (δηλαδ τς φυσικς γνώσεως τν ντων) πο πάρχει μέσως στ Χριστ κα δν μποδίζοταν π τίποτε ( π τν πνο), δηλαδ π τς φαντασίες το πνου  π κάποια λλη ατία, πως συμβαίνει μ τν νο τν νθρώπων διότι  νος το Χριστο δν ξαρτόταν π τς φαντασίες, πράγμα πο γίνεται μπόδιο στν μετάβασι τν νοητν στος ϋλους λόγους)». Σ πόδειξι ατο  συντείνει κα κενο πο λέγει  Βουλγαρίας Θεοφύλακτος (ρμην. το δ΄ το κατ Λούκ.) τι  Κύριος δν φανταζόταν τ βασίλεια το κόσμου πο το φανέρωνε  χθρός.
[4]Βλ. στ τέλος ατο του διου κεφαλαίου.
[5]Βλέπε πι μπροστ σ ατ τ διο κεφάλαιο.

[6]Γιατί ν κα τύχη κα συναρπασθ κανες π τ μάτια του κα δ μ μπάθεια κανένα μορφο πρόσωπο, πολεμήση μως κα δν τυπώση στν φαντασία του τν εκόνα το προσώπου κείνου, βυθίζοντας τν νο του μέσα στν καρδιά του, γλυτώνει π τν δονικ συνδυασμ τν λογισμν, γλυτώνει π τν πάλη, γλυτώνει π τν συγκατάθεσι κα τελευταία γλυτώνει κα δν πέφτει στν διάπραξι τς μαρτίας. Γ ατ κα  θεολόγος Γρηγόριος επε τ ξς: «Μ συνήρπασε  φις, λλ δν μ συνέλαβε. Δν στησα εδωλο τς μαρτίας.  πείρα εναι εδωλο, ποφύγαμε τν διάπραξι. Ατ εναι τ στάδια τς πλάνης του χθρο». Ἐὰν μως φήση κάποιος ν τυπωθ στν φαντασία του  εκόνα κα νθύμησις το προσώπου κείνου, εκολα μπορε ν πέση στος μεγαλύτερους βαθμος τς μαρτίας ως κα στν διάπραξι ατς τς μαρτίας· στε τ κάθετι στ φαντασία μένει.
[7]Γι’ ατ λέει  μέγας Βασίλειος, ταν  νος δν σκορπίζεται στ ξωτερικ πράγματα, οτε πλώνεται στ κόσμο π τς ασθήσεις, γυρίζει στν αυτό του·  κα μέσα π τν αυτ του ἀνεβαίνει στν ννοια το Θεο· «νος μ σκεδαννύμενος π τ ξω, μηδ π τν ασθητηρίων ες τν κόσμον διαχεόμενος, πανεισι μν πρς αυτόν, δι’ αυτο δέ, πρς τν το Θεο ννοιαν ναβαίνει» (πιστολ. α΄).
[8]Γιατί τρες εναι ο κινήσεις τς ψυχς, κατ τν ρεοπαγίτη Διονύσιο· α΄) μν  κυκλική,  ποία γίνεται ταν  ψυχ γυρίζη π τ πολλ κα π τά ξω πράγματα, πρτα μαζεύεται στν αυτό της, πειτα νώνεται μ τς νιαες κα γγελικς δυνάμεις κα τσι νώνεται μ τν χωρς ρχ κα τέλος γαθό, δηλαδ τν Θεό, β΄)  λικοειδής,  ποία γίνεται, ταν  ψυχ κινται κα παίρνη τς θεες γνώσεις, χι τελείως νοερ κα νιαία κα μετάβατα, λλ μεταβατικ κα μ σκέψι, π να νόημα σ λλο φερομένη, μ νέργειες, μ κάποιο τρόπο νακατεμένη π τν κυκλικ κίνηση κα π τν εθεία, γ΄) εθεία κίνησις εναι, ταν  ψυχ βγαίνη στ θεωρία τν γύρω π ατν ασθητν πραγμάτων κα π τ π ξω κα ασθητά, σν π κάποιες εκόνες διάφορες κα πολλές, ναβαίνει στς πλς κα νιαες θεωρίες. (Περ θείων νομάτων, κέφ. δ΄). Λέγεται κυκλικ  νωτέρα κα πρώτη κυρία κίνησις τς ψυχς, γιατί, καθώς, παραδείγματος χάρι, ταν ο δυ κρες μίας βέργας νωθον, γίνεται στεφάνι κα κύκλος, τσι κα ταν  νοερ κα γνωστικ δύναμις κα νέργεια τς ψυχς,  ποία βρίσκεται ξαίρετα στν γκέφαλο, ς σωματικ ργανο, νωθ μ τν νοερ οσία τς ψυχς πο βρίσκεται στ κέντρο τς καρδις κα τ κε καθαρώτατο ζωτικ πνεμα, πως σ να σωματικ ργανο, κατ τ Εαγγέλιο κα τος νηπτικος Πατέρες (Φιλοκαλία)· π τν νωσι κα πιστροφ τν δυ ατν, κάποιος κύκλος γίνεται κα μ τν κύκλο ατν νώνεται  νος μ τν θεία χάρι,  ποία βρίσκεται στ μέσο τς καρδις.
[9]Γι ν ναφέρω κάποιο καλύτερο παράδειγμα· πως ο κτίνες το λίου, σο πομακρύνονται π τ κέντρο κα τ μέσον του γυαλιο, πο νάβει τν σκα, τόσο σθενέστερες, ραιότερες κα σκοτεινότερες γίνονται, κα σο συμμαζεύονται στ κέντρο, τόσο δυνατώτερες, πυκνότερες κα λαμπρότερες γίνονται, κατ ατ τν τρόπο κα  νος κα ο γνωστικς δυνάμεις τς ψυχς, σο μαζεύονται στ κέντρο τς καρδις, τόσο δυνατώτερες κα λαμπρότερες γίνονται.




Πηγή μονοτονικοῦ κειμένου στό ὁποῖο βασιστήκαμε καθώς καί τῆς εἰκόνας τοῦ Ἁγίου: http://agioritis.pblogs.gr/2010/03/  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΤΕΣΣΕΡΕΣ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

1.Μπορεῖτε νά δεῖτε τίς προηγούμενες δημοσιεύσεις τοῦ ἱστολογίου μας πατώντας τό: Παλαιότερες ἀναρτήσεις (δεῖτε δεξιά)

2.Καλλίτερη θέαση τοῦ ἱστολογίου μέ τό Mozilla.

3.Ἐπιτρέπεται ἡ ἀναδημοσίευση τῶν ἀναρτήσεων μέ τήν προϋπόθεση ἀναγραφῆς τῆς πηγῆς

4.Ἐπικοινωνία:
Kyria.theotokos@gmail.com .
Γιά ἐνημέρωση μέσῳ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου στεῖλτε μας τό e- mail σας στό
Kyria.theotokos@gmail.com .