Ἡ κατάσταση τῶν ψυχῶν μέχρι τήν τελική Κρίση (Ἁγ. Ἰωάννου Μαξίμοβιτς, π. Σεραφείμ Ρόουζ), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ κατάσταση τῶν ψυχῶν μέχρι τήν τελική Κρίση (Ἁγ. Ἰωάννου Μαξίμοβιτς, π. Σεραφείμ Ρόουζ), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 3-11-2017 (Σύναξη) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://www.HristosPanagia.gr

Ἀπό τό βιβλίο τοῦ π. Σεραφείμ Ρόουζ “ Ἡ ψυχή μετά τόν θάνατο” (Ἀνάλυση τοῦ λόγου περί θανάτου τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Μαξίμοβιτς)

  Οι πρώτες δύο ημέρες μετά το θάνατο

Για διάστημα δύο ημερών η ψυχή απολαύει σχετικής ελευθερίας και έχει δυνατότητα να επισκεφθεί τόπους που της ήταν προσφιλείς στο παρελθόν, αλλά την Τρίτη ημέρα μετακινείται σε άλλες σφαίρες.

Εδώ ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης απλώς επαναλαμβάνει τη διδασκαλία, που η Εκκλησία ήδη γνωρίζει από τον 4ο αιώνα, όταν ο άγγελος που συνόδευσε τον Αγ. Μακάριο Αλεξανδρείας στην έρημο, του είπε, θέλοντας να ερμηνεύσει την επιμνημόσυνη δέηση της Εκκλησίας για τους νεκρούς την Τρίτη ημέρα μετά θάνατο: «Όταν γίνεται η προσφορά της αναίμακτης θυσίας (μνημόσυνο στη θεία λειτουργία) στην Εκκλησία την τρίτη ημέρα, η ψυχή του κεκοιμημένου δέχεται από τον φύλακα άγγελο της ανακούφιση για τη λύπη που αισθάνεται λόγω του χωρισμού της από το σώμα… Στο διάστημα των δύο πρώτων ημερών επιτρέπεται στην ψυχή να περιπλανηθεί στον κόσμο, οπουδήποτε εκείνη επιθυμεί, με τη συντροφιά των αγγέλων που τη συνοδεύουν. Ως εκ τούτου η ψυχή, επειδή αγαπά το σώμα, μερικές φορές περιφέρεται στο οίκημα στο οποίο το σώμα της είχε σαβανωθεί, περνώντας έτσι δύο ημέρες όπως ένα πουλί που γυρεύει τη φωλιά του. Αλλά η ενάρετη ψυχή πλανιέται σε εκείνα τα μέρη στα οποία συνήθιζε να πράττει αγαθά έργα. Την τρίτη ημέρα, Εκείνος ο Οποίος ανέστη ο Ίδιος την τρίτη ημέρα από τους νεκρούς καλεί την ψυχή του Χριστιανού να μιμηθεί τη δική Του ανάσταση, να ανέλθει στους Ουρανούς όπου θα λατρεύει το Θεό όλων.»

Ἡ μελλοντική φοβερή Κρίση καί ἡ τρομερή καταδίκη ὅσων πεθαίνουν ἀμετανόητοι.

Η μελλοντική φοβερή Κρίση και η τρομερή καταδίκη όσων πεθαίνουν αμετανόητοι.

Πριν την ένσαρκη οικονομία του Λόγου, ο Κύριος ήταν Θεός οργής και αγανακτήσεως για όσους παρέβαιναν τους ιερούς νόμους του. Πάντοτε εμφανίζονταν στους αμαρτωλούς ως Θεός φοβερός και τρομερός, Θεός ζηλότυπος και σκληρός, Θεός τιμωρητής και εκδικητής.
Τους προπάτορές μας τους εξόριζε από τον παράδεισο, για την παράβασή τους, και τους καταδίκασε σε αιώνιο θάνατο. Τον Κάιν τον τιμώρησε, για το φόνο του αδελφού του Άβελ, τόσο αυστηρά, που σε όλη του τη ζωή περιπλανιόταν στη γη στενάζοντας και τρέμοντας. Τους αμαρτωλούς ανθρώπους της εποχής το Νώε τους αφάνισε ανελέητα με έναν φοβερό κατακλυσμό.
 Τους κατασκευαστές του πύργου Βάβελ, για την υπερηφάνεια τους, τους σκόρπισε με αγανάκτηση σε όλη τη γη.