ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ
Δεῖτε ἐδῶ:γ' μέρος
Ἡ ταπείνωση εἶναι
ἡ προετοιμασία γιά νά κάνουμε τήν
μεταβολή ἐκεῖ πού σκεφτόμαστε κάτι
κακό νά πάμε στό καλό.
«Λοιπόν αὐτό
εἶναι τό μυστικό. Πῶς θά μπορέσει κανείς
νά γυρίσει: Ἐκεῖ πού τόν ἔχει καταλάβει
κάτι κακό, νά σκεφτεῖ κάτι ἄλλο. Εἶναι
λίγο δύσκολο, ἀλλά ὅταν προετοιμαστεῖ…
Προετοιμασία εἶναι ἡ ταπείνωση, ἔ!
αὐτό εἶναι»11.
Οἱ καταθλιπτικοί,
νευρικοί, στενόχωροι ἔχουν ἐγωισμό,
δαιμονική ἐπήρρεια.
«Τέτοιοι ἄνθρωποι
καταθλιπτικοί, νευρικοί, στενόχωροι
δέν δέχονται, δέν δέχονται νά τούς
θίξεις, νά τούς πεῖς, αὐτό θά τό κάνεις
ἔτσι.
Μά δέν μπορῶ, τό λέει ἡ ἐπιστήμη.
Βρέ, τοῦ λέω, κάντο καημένε καί ἄς τό
λέει ἡ ἐπιστήμη. Πές: Ἐγώ θά κάνω ὑπακοή
στό Γέροντα.
Δέν μπορῶ νά τό
κάνω. Κατάλαβες;
Αὐτό εἶναι κάτι,
ἄς ποῦμε, διαβολικό καί κάτι πού ὁ
ἄνθρωπος, δέν ξεύρω, τό ἔχει σάν ὁ
ἄγριος μέσα στήν ἔρημο.»12.
Γιά νά γίνει ἡ
στροφή στό καλό χρειάζεται νά ἑλκυσθεῖ
καί ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ.
«Θέλω νά πῶ, δέν
εἶναι εὔκολο πράγμα ὅμως, λέμε νά τό
γυρίσεις ἔτσι. Ἐκεῖ εἶναι ἡ τέχνη,
πού δέν εἶναι νά τό γυρίσεις, εἶναι νά
ἔχεις καί τή δύναμη ν’ ἀποσπάσεις τήν
χάρη τοῦ Θεοῦ. Νά σέ κάνει νά ἑνωθεῖς
μαζί του»13.
Χρειάζεται συνέργεια
τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό γιά τήν μεταστροφή
γιά τήν «ἔξοδο» τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν
κατάθλιψη.
Ὅταν ἑλκύσει ἡ
χάρις τοῦ Θεοῦ τόν ἄνθρωπο, ὁ ἄνθρωπος
φεύγει, «βγαίνει» ἀπό τήν κατάθλιψη
χωρίς νά τό καταλάβει.
«Καί ὅταν ἑνωθεῖς
μέ τό Θεό καί ὅταν δοθεῖς στό Θεό, δέν
πρόκειται νά κοιτάζεις, οὔτε νά θυμηθεῖς
ὅτι ἦρθε καί σέ τραβοῦσε ἀπό πίσω τό
ἀντίθετο πνεύμα, ἔ, πάει ἔφυγε ἐκεῖνο,
καταλάβατε; Αὐτό ἐδῶ μπορεῖτε νά τό
καταλάβετε; Δηλαδή τό διώχνεις χωρίς
νά τό καταλάβεις. Ἀπό ἐκεῖ καί πέρα
τόσο ἀφοσιώνεσαι στό ἄλλο καί τό ζεῖς,
ὥστε δέν κοιτάζεις νά δεῖς τί κάνει,
εἶναι πίσω σου; Θά σέ τραβήξει;»14.
Ἡ τεμπελιά, ἡ
νωθρότης, ἡ ἀκηδία, ἡ ἀπελπισία, ἡ
ἀπογοήτευση εἶναι σατανικά συναισθήματα.
Οἱ ψυχίατροι γιά νά μήν χρησιμοποιοῦν
τή λέξη διάβολος ἔχουν ἐφεύρει ἄλλες
λέξεις ὅπως ἀνασφάλεια κ.λ.π.
«Ἰδίως κυρίως
ὅλα αὐτά τά συναισθήματα, τά σατανικά
πού τά λέμε τεμπελιά, νωθρότης, ἀκηδία,
ἀπελπισία, ἀπογοήτευση, πῶς τά λένε,
βρέ παιδί μου;
Τά λένε ἀνασφάλεια,
τά λένε πολλές ὀνομασίες καί ἔχουνε
βγάλει αὐτοί οἱ λεγόμενοι ψυχίατροι
καί τά ἔχουνε βγάλει ἔτσι γιά νά μήν
λένε τόν διάβολο, τήν λέξη τοῦ διαβόλου
καί πραγματικά ἡ θρησκεία μας τό διάβολο
ἔχει κάνει δόγμα»15.
Ἄν ἀφαιρέσουμε
τά δογματικά τά σχετικά μέ τόν διάβολο
καταστρέφεται ἡ ὀρθή πίστη.
«Ἄμα βγάλεις τόν
διάβολο, πᾶνε ὅλα τῆς θρησκείας μας»16.
Ἡ ψυχιατρική,
ὕπουλα πολεμεῖ τήν ὀρθή πίστη διότι
δέν παραδέχεται τήν ὕπαρξη τοῦ διαβόλου.
συνεχίζεται...
Πηγή: Γέροντος Πορφυρίου ἱερομονάχου,
Συνομιλία
γιά τήν κατάθλιψη, Ἐκδόσεις Ἡ Μεταφόρφωσις
τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι,
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2012/10/blog-post_8.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου