Ἡ Προσευχή, ἡ απελπισία καί τά ὑλικά ἀγαθά.

Οι διδαχές του γέροντα Παϊσίου για την προσευχή είναι πολύτιμες για κάθε χριστιανό. Έλεγε:

«Δεν υπάρχουν μακαριότεροι άνθρωποι από εκείνους που έπιασαν επαφή με τον Ουράνιο Σταθμό και είναι δικτυωμένοι με ευλάβεια με το Θεό. 

Όπως δεν υπάρχουν πιο δυστυχισμένοι από εκείνους που έκοψαν την επαφή τους με το Θεό και γυρίζουν ζαλισμένοι τον κόσμο και τα κουμπιά των σταθμών του κόσμου, για να ξεχάσουν λίγο το πολύ άγχος της εκτροχιασμένης ζωής τους».

Συμβούλευε δε και τα εξής:

«Πολύ βοηθάει, πριν από την προσευχή να διαβάσεις ένα κομμάτι από το Γεροντικό. Τότε θα θερμανθεί η καρδιά σου και θα καπακωθούν όλες οι μέριμνες και θα μπορέσεις να προσευχηθείς απερίσπαστα».

Και για το νου που σκορπίζεται κατά την ώρα της προσευχής τόνιζε:

«Την ώρα της προσευχής, όταν ο νους μας φεύγει σε άσχημα πράγματα ή έρχονται χωρίς να το θέλουμε, να μην χρησιμοποιούμε αντιρρητικό πόλεμο κατά του εχθρού, διότι και όλοι οι δικηγόροι εάν μαζευτούν, με ένα διαβολάκι δεν τα βγάζουν πέρα με τη συζήτηση, αλλά μόνο με μια περιφρόνηση μπορεί να τα διώξει κανείς, όπως και τους βλάσφημους λογισμούς»

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για έναν πνευματικό αγωνιστή είναι η απελπισία. Γιʼ αυτό ο γέροντας Παΐσιος έλεγε:

«Να μην απελπίζονται όσοι βρίσκονται μέσα στον κόσμο, όταν είναι κυριευμένοι από πολλά πάθη και η φύση τους είναι άτακτη και τρέχει με ορμή στην κατηφόρα, αλλά να ελπίζουν στην παντοδυναμία του Θεού και να στρίψουν το τιμόνι της γερής τους μηχανής στο δρόμο του Θεού, της ανηφόρας, και πολύ γρήγορα θα προσπεράσουν άλλες βραδυκίνητες μηχανές που τρέχανε μπροστά από πολλά χρόνια στο δρόμο του Θεού».

Και άλλοτε συμπλήρωνε:

Kατάθλιψη: Ἡ Ἀπουσία Του ἀπό τή ζωή μας ...

  Όποιος αδερφός νομίζει ότι νίκησε το τέρας που λέγεται κατάθλιψη χωρίς τον Χριστό να γνωρίζει ότι πλανάται. Το θηρίο κοιμάται και θα ξυπνήσει και πάλι με άσχημα αποτελέσματα.

Με το να αλυσοδέσεις το θηρίο σε ένα κελί δεν σημαίνει ότι το κέρδισες. Το πρόβλημα υπάρχει, απλά έχεις κερδίσει λίγο χρόνο. Το θηρίο βρυχάται και θα επανέλθει στην πρώτη στιγμή αδυναμίας. Η κατάθλιψη είναι : Το κενό από την απουσία Του, όπου η σιωπή ειναι κραυγή.

Η Ορθόδοξη θεραπευτική, μέσα από την μετάνοια και την σχέση με τον Χριστό, θα εξημερώσει το θηρίο, θα το ελευθερώσει και πλέον στον χώρο αυτό μπορείς να φυτέψεις λουλούδια (αρετές).

Η κατάθλιψη είναι ένα πάθος από το οποίο η ψυχή πρέπει να απαλλαγεί. Αυτό το πάθος οι νηπτικοί πατέρες το ονόμαζαν «ακηδία». Κατά τον Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεο, «Ἡ ἀκηδία, πού εἶναι ἕνας μεγάλος δαίμων, παραλύει τόσο τό σῶμα ὅσο καί την πνευματική ζωή» (σ. 187).

Ποιός ἔφτιαξε τόν Θεό;

Ένας νέος πήγε σ ‘ έναν σοφό γέροντα και τον παρακάλεσε θερμά:

 -Πώς είναι ο Θεός;Υπάρχει Θεός; Ειπέ μου, σε παρακαλώ! Εσύ το πιστεύεις ότι υπάρχει Θεός;

-Και βέβαια το πιστεύω, του απάντησε ο γέροντας.

-Και ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο, το πιστεύεις κι αυτό;

-Και βέβαια, το πιστεύω.

-Και τον Θεό ποιος τον έφτιαξε;

-Εσύ, του απάντησε σοβαρά και ξερά ο γέροντας.

Ο νεαρός σοκαρίστηκε με την απάντηση του γέροντα.

Τον ρώτησε και πάλι λοιπόν:

-Γέροντα, εγώ σε ρωτάω σοβαρά, του είπε. Κι εσύ μου λες πως εγώ έφτιαξα το Θεό.

Ἡ πηγὴ τῆς ἀρρώστιας εἶναι στὴν ψυχή

Σὲ ἐρώτησή μου γιὰ ἀφαίμαξη σὲ περιπτώσεις ὑπέρτασης. 

—  Ὅταν βράζει τὸ νερό, δὲν χύνουμε νερό. Τραβᾶμε τὴν χύτρα ἀπὸ τὴν φωτιά. Ἄ, καλὰ τὸ εἶπα αὐτό. Καλὸ παράδειγμα βρῆκα! Μοῦ ἄρεσε! Τὸ συμπαθητικὸ νευρικὸ σύστημα φέρνει βραδυκαρδία. Τὸ παρασυμπαθητικὸ ταχυκαρδία.  Ἔτσι ὁ Θεὸς τὰ ἔχει κανονίσει γιὰ νὰ ἐπέρχεται ἰσορροπία. Ἡ πηγὴ τῆς ἀρρώστιας εἶναι ἐκεῖ, στὴν ψυχή, ἀπὸ ὅπου ἐξαρτῶνται αὐτὰ τὰ δυὸ συστήματα. Δὲν πρέπει νὰ εἶσαι ὀξύθυμος.

Ἅγιος Γέροντας Παΐσιος: Πῶς ἀντιμετώπιζε τίς ἀρρώστιες του

Ὁ π. Παϊσιος ἀπὸ τὸ 1949 (25 ετών), ὡς φαντάρος εἶχε προβλήματα ὑγείας στοὺς πνεύμονες΄ τὸ 1956 ἔκανε θεραπεία γιὰ φυματίωση χωρὶς βελτίωση, καθὼς οἱ αἱμοπτύσεις συνεχίζονταν, καί τελικὰ χειρουργήθηκε γιὰ βρογχεκτασία τὸ 1966, μὲ νοσηλεία 4 μηνῶν. Ἀπὸ τὸ χρόνο αὐτῆς τῆς ἐπέμβασης, λόγω κακῆς ἀντίδρασης στὴν ἀντιβίωση, εἶχε μεγάλο πρόβλημα στὸ ἔντερο ποὺ τὸν ταλαιπώρησε γιὰ ὅλα του τὰ χρόνια μὲ αἱμορραγίες καὶ πόνους΄ τὸ 1987, ἀφοῦ ὑπέφερε χρόνια κὶ ἀπὸ κήλη, ἔκανε ἐγχείρηση βουβωνοκήλης. Ο ίδιος για αυτά μιλά:

«Ὅταν ἐρχόταν κόσμος, ζοριζόμουν. Πέρασε ἐκεῖνο, μετὰ ἄρχισε ἡ αἱμορραγία. Ἑλκώδη κολίτιδα, μοῦ εἶπαν. Ἄλλη ἱστορία... Πᾶνε ἑπτὰ χρόνια μὲ αἱμορραγίες, μὲ πόνους... Ἀλλὰ μὴ στεναχωριέστε΄ μόνο νὰ εὔχεστε γιὰ τὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς μου.

Γιατί, ἂν ἐμεῖς ποῦ ἔχουμε λίγο φόβο Θεοῦ, δὲν κάνουμε ὑπομονή, τί θὰ κάνουν οἱ κοσμικοί;

…

Ὅταν ἔχεις κι ἐσὺ κάποιον πόνο, σκέφτεσαι τὸν πόνο τοῦ ἄλλου, ἔρχεσαι στὴν θέση του καὶ πονᾶς πιὸ πολὺ γιὰ ‘κεῖνον. Ὁ πόνος ὁ δικός σου δηλαδὴ σὲ βοηθάει νὰ καταλάβεις τὸν πόνο τῶν ἄλλων. Καὶ ὅταν δέχεσαι μὲ χαρὰ τὸν δικό σου πόνο, δίνεις στοὺς πονεμένους παρηγοριά".

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Ἄκουσέ με. Ὅ,τι σοῦ λέω εἶναι πράγματα ποὺ τὰ ἔζησα ...»

-  Ἄκουσέ με.  Ὅ,τι σοῦ λέω εἶναι πράγματα ποὺ τὰ ἔζησα. Μετὰ τὰ συμπλήρωσα μὲ τὴν λίγη διόραση ποὺ μοῦ ἔδωσε ὁ Θεός.  Ὅ,τι ἔβλεπα, ἤθελα νὰ τὸ μάθω.  Ἔβλεπα σὲ μιὰ βιτρίνα κάτι, πήγαινα νὰ

ρωτήσω, ποῦ τὸ βρῆκαν, σὲ ποιό ἐργαστήρι τὸ ἔφτιασαν καὶ ζητοῦσα νὰ μοῦ δείξουν τὸν τρόπο τῆς κατασκευῆς. 

Ἡ ἐργασία ὠφελεῖ πολύ 

- Οἱ εὐσεβεῖς γέροι ἐργάζονται. 

Στὴν Εὔβοια, ἕνας γέρος 90 χρόνων ἐργαζόταν στὸ περιβόλι ὅλη μέρα. Προσευχόταν κι ἐργαζόταν. Ἂν δὲν σταματοῦσε ἡ φωνή μου καὶ πληγὲς νὰ εἶχα, θὰ μάζευα τὸν κόσμο γύρω ἀπὸ τὸ κρεβάτι μου καὶ θὰ τοὺς μιλοῦσα.

Δέν ἔχουμε τόν Χριστό στήν ψυχή μας...

Ήταν ξαπλωμένος στο κρεβατάκι του ο Γέροντας Πορφύριος και μου είπε:
- "Δεν μου λες, εδώ που κάθομαι εγώ, εσύ μπορείς να καθίσεις;"
- "Βεβαίως, Γέροντα", του απάντησα. "Πώς δεν μπορώ!"
- "Βρε, μου λέει έτσι όπως μιλούσε χαριτωμένα, τρελός είσαι; Θα πέσεις επάνω μου και θα σκάσω!"
- "Ε, ναι Γέροντα, πρέπει να σηκωθείτε εσείς για να καθίσω εγώ", συμπλήρωσα διορθώνοντας.
- "Α! μπράβο, μπράβο. Έτσι γίνεται και με την ψυχή μας απέναντι στον Χριστό και στον αντίχριστο.

Ὁ ἁγιασμός τῆς ψυχῆς, α' μέρος

Ταλαίπωρη ψυχή, γνώρισε τήν ὑπόστασί σου, πόσο εὐγενικά δημιουργήθηκες ἀπό τόν Θεό! Κατάλαβέ το ὅτι εἶσαι ἀθάνατη, ὅτι δέν θά πεθάνης ποτέ, ὅτι ἔχεις τό προνόμιον τῆς ἀθανασίας. Δέν εἶσαι σάν τό σῶμα πού κάποια μέρα θά πεθάνη, θά φθαρῆ καί θά γίνη σκωλήκων τροφή, τῆς φθορᾶς καί τῆς δυσωδίας. Βέβαια κι αὐτό θά ἀναστηθῆ κατά τήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ἄν τό σῶμα δέν ἔχη δεχθῆ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν ζωή αὐτή, ἡ ἀνάστασίς του θά εἶναι κολαστική.

Ψυχή, εἶσαι κάτι οὐράνιο, κάτι πάρα πολύ ὡραῖο, εὐγενικό· ἔχεις δημιουργηθῆ κατά ἰδιαίτερον τρόπον ἀπό τόν Θεό. Θά ἀφήσης τόν κόσμο καί θά ἀπέλθης πρός Αὐτόν, ὅπως καί ὁ Χριστός λέγει: «Ἐλήλυθα εἰς τόν κόσμον καί πάλιν ἀφίημι τόν κόσμον καί πορεύομαι πρός τόν Πατέρα» (Ἰω. Ιστ΄: 28). Ἡ πατρίδα σου δέν εἶναι ἐδῶ κάτω· ἡ πατρίδα σου, ψυχή, εἶναι στόν οὐρανό, γιατί εἶσαι ἄφθαρτη· καί ἐκεῖνα, πού ὑπάρχουν ἐκεῖ, δέν ἀλλοιώνονται, δέν χάνουν τήν πολυτέλειά τους, τήν ὀμορφιά τους, τό κάλλος, τήν εὐωδία, τήν θεία χάρι.

Ψυχή

ΨΥΧΗ

Η ψυχή είναι κάτι περισσότερο από το σώμα: Το σώμα θα ασθενήσει , και δι’ αυτού του τρόπου θα πεθάνει, ενώ η πνευματική ασθένεια παρατείνεται στην αιωνιότητα: Απάλλαξέ μας ,Κύριε, από την ασθένεια αυτή και δώρισέ μας τη θεραπεία.

ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ

Η καρδιά δεν είναι σχίζα, και η ψυχή του ανθρώπου δεν είναι ένα φθηνό πράγμα∙ είναι ακριβότερη από όλο τον κόσμο. Όλοι οι θησαυροί της υδρογείου και το σύμπαν ολόκληρο δεν αξίζουν όσο μία χριστιανική ψυχή.

«Εν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν» ( Κατά Λουκάν , κεφ. ΚΑ΄, 19 ) . Για τούτο και μη χαλαρώνεις, μη γογγύζεις, αν σου δοθεί ευκαιρία να κατακτήσεις την ψυχή σου.

Ψυχή - προσευχή (Ἅγιος Πορφύριος)

 Όταν η ψυχή είναι ταραγμένη, θολώνει το λογικό και δε βλέπει καθαρά. Μόνο, όταν η ψυχή είναι ήρεμη, φωτίζει το λογικό, για να βλέπει καθαρά την αιτία κάθε πράγματος.

Η ψυχή είναι πολύ βαθιά και μόνο ο Θεός τη γνωρίζει. Γιατί να κυνηγάμε τα σκοτάδια;

Να, θα ανάψουμε το φως και τα σκοτάδια θα φύγουν μόνα τους. Θα αφήσουμε να κατοικήσει σ' όλη την ψυχή μας ο Χριστός και τα δαιμόνια θα φύγουν μόνα τους.

Όταν έρθει μέσα μας ο Χριστός, τότε ζούμε μόνο το καλό, την αγάπη για όλο τον κόσμο. Το κακό, η αμαρτία, το μίσος εξαφανίζονται μόνα τους, δεν μπορούν, δεν έχουν θέση, να μείνουν.

Να μην ενδιαφέρεσαι αν σε αγαπούν, αλλά αν εσύ αγαπάς το Χριστό και τους ανθρώπους. Μόνο  έτσι  γεμίζει η ψυχή.

Ἀγάπη καί λειτουργικότητα τῆς ψυχῆς. Μέρος Β'. Ἀρχιμανδρίτη Εὐσέβιου Βίττη

Αγάπη και λειτουργικότητα της ψυχής. 

Μέρος Β'

  Γιατί λέγονται αυτά, που ασφαλώς είναι λίγο δύσκολα και δεν μας επιτρέπει ο χρόνος να τα αναλύσουμε περισσότερο; Λέγονται, για να μας βοηθήσουν να ερευνούμε τον εαυτό μας, αν είναι ελεύθερος από πάθη, που αυτά με τη σειρά τους δεν μας επιτρέπουν να ασκήσουμε καθαρή αγάπη. 
Συνειδητοποιώντας όμως τα πάθη μας, μπορούμε να αγωνιστούμε για τη μεταμόρφωσή τους από αρνητικές σε θετικές καταστάσεις και δυνάμεις, ώστε ελεύθεροι από πάθη να μπορούμε να ενεργούμε «κατά φύσιν», δηλαδή όπως θέλει ο Θεός, και σε κάθε ενέργεια μας, αλλά προ πάντων στην εξάσκηση της αγάπης με τον πιο σωστό και θεάρεστο τρόπο. Με την αυτοεξέταση και τη σωστή αυτογνωσία δεν αποκλείεται να διαπιστώσουμε π.χ. ενστικτώδεις αντιπάθειες, απέχθειες, αποστροφές για κάποια πρόσωπα, αρνητικές διαθέσεις έναντί τους, ζήλειες. μίση, σκληρότητα κ.λπ., κ.λπ. Όλα αυτά μπορούμε να τα ανακαλύπτουμε κάτω από το φως του Χριστού.

Ἀγάπη καί λειτουργικότητα τῆς ψυχῆς. Μέρος Α'. Ἀρχιμανδρίτη Εὐσέβιου Βίττη

Αγάπη και λειτουργικότητα της ψυχής

   Ο άνθρωπος ως σύνολο ψυχικών δυνάμεων, όπως τον έπλασε ο Θεός αρχικά, είχε μια μοναδική λειτουργικότητα. Η λειτουργικότητα του ανθρώπου σύμφωνα με το σοφό σχέδιο της αγαθότητος του Θεού, που τον δημιούργησε, αφορούσε στην εθελούσια αγαπητική φορά του ανθρώπου προς το Δημιουργό του, ώστε να φτάνει ανεφίκτως, να βυθίζεται αβυθίστως στη Θεότητα και να την προσεγγίζει απροσεγγίστως με όλο και πιο στενή, όλο και πιο βαθειά αγαπητική ένωση μαζί της.

 Μέσω δε αυτής της ένωσης με το Θεό να πετυχαίνει την ένωσή του και με όλα τα άλλα δημιουργήματα, είτε λογικά, όπως είναι οι άνθρωποι, κυρίως προς αυτούς, αλλά και με όλα τα άλλα δημιουργήματα, όπως την παρουσιάζει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος.

Γιά τούς αὐτόχειρες

ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΑΝΟ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟ

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΛΧΑΖΙ ΤΖΙΝΟΡΙΑ:

«Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ».

(1929-1995)

Δ.  ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΧΕΙΡΕΣ

Δ.1. Σωστά επιτρέπει η Εκκλησία να κάνουμε καλοσύνες για την ψυχή του αυτόχειρα. Δεν πρέπει όμως οι ιερείς να τον μνημονεύουν στη Θεία Λειτουργία, γιατί μνημόσυνο στη Λειτουργία σημαίνει ένωση με τον Θεό. Αν ο άνθρωπος φεύγει από αυτή τη ζωή χωρίς να έχει εξομολογηθεί και πλυθεί από τις αμαρτίες του, θα βασανίζεται πιο πολύ πλησιάζοντας στον Θεό. Όπως τα μυρμήγκια, που αν πλησιάσουν τον ήλιο θα καούν. (313)

   Δ.2. – Αν κάποιος άνθρωπος που είναι ψυχικά άρρωστος ή δεμένος με μάγια αυτοκτονήσει, ελεείται από τον Κύριο, επειδή τον θεωρεί θύμα του Πονηρού.

Τά Χριστούγεννα τῆς Ἰωάννας.Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ὁ ἅγιος ἐπίσκοπος Ἀχρίδος

"Παραπονιέσαι για τη μοναξιά στη μέση μεγάλης πόλης. Τόσος λαός γύρω σου κοχλάζει σαν μυρμηγκοφωλιά, και εσύ και πάλι αισθάνεσαι σαν στην έρημο. Στις μεγάλες γιορτές η κατάσταση είναι ανυπόφορη. Παντού πλημμυρίζει η χαρά, ενώ εσένα σε πιέζει η λύπη. Οι εορταστικές ημέρες των Χριστουγέννων και της Ανάστασης σου φαίνονται σαν κάποια άδεια δοχεία, τα οποία εσύ γεμίζεις με δάκρυα. Όταν αυτές οι άγιες γιορτές βρίσκονται μακριά πίσω ή μπροστά σου, αισθάνεσαι πιο ήρεμη. Αλλά όταν πλησιάσουν και έρθουν, η θλίψη και η ερημιά κυριεύουν την ψυχή σου. Τι να σου κάνω; Θα σου διηγηθώ την ιστορία για τα Χριστούγεννα της Ιωάννας διότι ίσως σε ωφελήσει. Θα αφήσω όμως να σου διηγείται εκείνη όπως τα είχε διηγηθεί σε μένα. 

«Σαράντα και κάτι χρόνια βλέπω εγώ αυτό τον κόσμο σαν γυναίκα. Ποτέ καμιά χαρά, εκτός από λίγη σαν παιδί στο σπίτι των γονέων μου.

Ἡ ἀνεξικακία τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωρόπουλου (Μέρος δεύτερο)

  (Μέρος δεύτερο)

 

Κάποιος που είχε πικράνει πάρα πολύ τον Γέροντα επέστρεψε μετά από χρόνια κοντά του απογοητευμένος από τη μετέπειτα ζωή του. Εξ αφορμής αυτού έλεγε ο π. Επιφάνιος:

-Όσο κι αν μας πικράνει κάποιος, ας μην του ανταποδίδουμε την πικρία την οποία μας προξένησε, για να μένει ο δρόμος ανοιχτός να επιστρέψει, όταν βρεθεί σε ανάγκη.

Υπήρχε κάποιος κληρικός, ο οποίος, για κάποιους λόγους, δεν χαιρετούσε τον Γέροντα όταν τον συναντούσε, καίτοι γνωρίζονταν. Και ενώ ο π. Επιφάνιος πάντοτε τον χαιρετούσε, εκείνος άλλοτε άλλαζε δρόμο και άλλοτε έστρεφε το κεφάλι του αλλού. Κάποια φορά συναντήθηκαν πάνω σε μια μικρή γέφυρα. Ο π. Επιφάνιος και πάλι τον χαιρέτησε. Τότε εκείνος ξέσπασε σε φωνές:

Τί σημαίνει κόσμος;

Κάποιος αδελφός ρώτησε τον αββά Ησαϊα:

"Πώς πρέπει να ησυχάζει κανείς μέσα στο κελί; "

Και αποκρίθηκε ο Γέροντας:

"Το να ησυχάζει κανείς στο κελί σημαίνει να εκθέτει συνεχώς τον εαυτό του ενώπιον του Θεού και να επιστρατεύει όλη του τη δύναμη για να αντιστέκεται σε κάθε λογισμό που σπέρνει ο εχθρός, γιατί αυτό σημαίνει αναχώρηση από τον κόσμο".

Και είπε ο αδελφός:

"Τι σημαίνει κόσμος; "

Συνηθίζω νά δέχομαι εὐχαρίστως τίς μικροδοκιμασίες, πού μοῦ στέλνει ὁ Κύριός μου

Μερικοί ευλαβείς νέοι ανέβηκαν στη σκήτη να επισκεφθούν ένα πνευματικό Γέροντα. Έξω από την καλύβη του βρήκαν κάτι τσομπανόπουλα, που έβοσκαν τα κοπάδια τους. Έκαναν όμως τόση φασαρία με τα παιχνίδια και τις φωνές τους, που απόρησαν οι επισκέπτες.

-Πώς ανέχεσαι αυτά τα παλιόπαιδα, Πάτερ, και δεν τα διώχνεις; Ρώτησαν τον Γέροντα.

-Είναι καιρός τώρα, τέκνα μου, απεκρίθη ο αγαθός Γέρων, που έχω αποφασίσει να τα μαλώσω και να τα διώξω. Κάθε φορά όμως αναβάλλω, λέγοντας στον εαυτό μου αν τόσο μικρή ενόχληση δεν ανέχεσαι, πως θα σηκώσεις ένα πιο μεγάλο πειρασμό; Έτσι συνηθίζω να δέχομαι ευχαρίστως τις μικροδοκιμασίες, που μου στέλνει ο Κύριός μου.

Διδαχές Ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Όσοι αληθινά απεφάσισαν να υπηρετήσουν τον Κύριο, πρέπει να καταγίνονται στη μνήμη του Θεού και στην αδιάλειπτη και νοερά επίκληση του ονόματος Του: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό». Τις ώρες που ακολουθούν μετά το γεύμα μπορεί κανείς να προσεύχεται ως εξής: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, πρεσβείαις της Θεοτόκου ελέησόν με τον αμαρτωλό». Μπορεί επίσης να καταφεύγει ιδιαιτέρως στη Θεοτόκο: «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς» ή να λέει τον αρχαγγελικό ασπασμό: «Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία…»