Ἁγίου Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Λόγοι Β΄ Μέρος 2ο Κεφάλαιο 2ον:1)«Πῶς ἐργάζεται ὁ διάβολος», 2)«Ὁ διάβολος μᾶς βάζει ἔνεση ἀναισθησίας».

1)«Ό διάβολος προσπαθεί νά άχρηστέψη τόν αγωνιστή»

- Γέροντα, μερικές φορές οι πειρασμοί έρχονται ό ένας πάνω στον άλλον και δέν αντέχω. 

  - Νά σου πώ μια λύση, για νά τους αποφυγής; Θά την δεχθης; 

 - Ναι. 

 - Ή μόνη λύση γιά νά αποφυγής τους πειρασμούς είναι νά... συμμαχήσης μέ τόν διάβολο!... Τί γελάς; Δέν σου αρέσει αύτη ή λύση;  Κοίταξε νά σού πώ. Όσο κανείς αγωνίζεται, θά έχη πειρασμούς και δυσκολίες. Και όσο προσπαθεί νά άποφύγη τόν πειρασμό, τόσο κόντρα τοϋ πάει ό διάβολος. Άλλα μέ τους πειρασμούς - αν τους αξιοποιήσουμε σωστά -, δίνεται ή ευκαιρία, επειδή μερικές φορές ή ζωή μας είναι άντιευαγγελική, νά γίνη «ευαγγελική». 

  - Γέροντα, σκαλώνω σέ μερικά ασήμαντα πράγματα και δέν έχω μετά διάθεση νά αγωνισθώ γιά κάτι ανώτερο. 

  - Αυτά είναι σάν τις νάρκες πού βάζει ό εχθρός, γιά νά άχρηστέψη τόν στρατό. Το ταγκαλάκι, όταν δη ότι δέν μπορεί νά κάνη άλλη ζημιά στον αγωνιστή, κοιτάει πώς νά τόν άχρηστέψη μέ ασήμαντα πράγματα. Ύστερα, νά ξέρης οτι υπάρχουν και μικρά ταγκαλάκια, πού κάνουν όμως μεγάλη ζημιά. Μιά φορά ρώτησαν ένα μικρό ταγκαλάκι: «Τάχα τί μπορείς νά κάνης εσύ;». «Έγώ τί μπορώ νά κάνω; Πάω και μπερδεύω τις κλωστές στις μοδίστρες, στους τσαγκάρηδες, απάντησε, και τους κάνω νά θυμώνουν». Τά μεγαλύτερα σκάνδαλα γίνονται από τιποτένια πράγματα, όχι μόνο σ' εμάς, άλλα μερικές φορές και στά κράτη. 

Στους πνευματικούς ανθρώπους δέν υπάρχουν σοβαρές αφορμές γιά σκάνδαλα· άπό τά μικρά παίρνει ό διάβολος αφορμή. Τσακίζει τον άνθρωπο ψυχικά μέ κάτι χαζά, παιδικά πράγματα, οπότε κάνει τήν καρδιά του όπως εκείνος θέλει καί μένει μετά κανείς ένα κούτσουρο. 

  - Γιατί, Γέροντα, ενώ βάζω ενα πρόγραμμα, μιά σειρά στον αγώνα μου, καί ξεκινώ μέ διάθεση νά αγωνισθώ, σύντομα ξεχνιέμαι; 

  - Δέν ξέρεις; Το ταγκαλάκι, όταν πάρη είδηση ότι κάνουμε δουλειά πνευματική, τότε γυρίζει το κουμπί αλλού. Ένώ βάζουμε ένα πρόγραμμα, μιά άλφα σειρά, βρισκόμαστε σέ άλλη καί, άν δέν προσέξουμε, τό αντιλαμβανόμαστε μετά άπό μέρες. Γι' αυτό ό αγωνιστής πρέπει νά πηγαίνη όλο κόντρα στον διάβολο - φυσικά μέ διάκριση - καί νά τον παρακολουθή κάποιος έμπειρος Πνευματικός. 

 - Έναν άνθρωπο πού δέν κάνει λεπτή εργασία στον εαυτό του, ό σατανάς τον πολεμάει; 

  - Ό σατανάς δέν πάει σέ έναν άχρηστο άνθρωπο, αλλά πάει σέ έναν αγωνιστή, γιά νά τον πειράξη καί νά τον άχρηστέψη. Δέν χάνει τόν καιρό του νά κάνη λεπτή εργασία σέ κάποιον πού δέν κάνει λεπτή εργασία. Στέλνει σ' αυτόν πού ράβει μέ σακκορράφα, διάβολο μέ σακκορράφα. Σ' αυτόν πού κάνει λεπτό εργόχειρο, στέλνει διάβολο πού κάνει λεπτό εργόχειρο. Σ' αυτόν πού κάνει πολύ ψιλό κέντημα, στέλνει διάβολο γιά πολύ ψιλή εργασία. Σ’ αυτούς πού κάνουν χονδρή δουλειά στον εαυτό τους, στέλνει χονδρό διάβολο. Στους αρχαρίους στέλνει, αρχάριο διάβολο. Οί άνθρωποι πού έχουν λεπτή ψυχή, πολύ φιλότιμο καί είναι ευαίσθητοι, χρειάζεται νά προσέξουν, γιατί βάζει καί ό διάβολος τήν ουρά του καί τους κάνει πιό ευαίσθητους, καί μπορεί νά φθάσουν στην μελαγχολία ή ακόμη - Θεός φυλάξοι - καί στην αυτοκτονία. 

Ό διάβολος, ένώ εμάς τους ανθρώπους μας βάζει νά πηγαίνουμε κόντρα στον πλησίον μας καί νά μαλώνουμε, ό ιδιος ποτέ δέν πάει κόντρα. Τόν αμελή τόν κάνει πιό αμελή· τόν αναπαύει μέ τόν λογισμό: «Τό κεφάλι σου πονάει, είσαι αδιάθετος· δέν πειράζει καί άν δέν σηκωθής γιά προσευχή». Τόν ευλαβή τόν κάνει πιό ευλαβή, γιά νά τόν ρίξη στην υπερηφάνεια, ή τόν σπρώχνει νά άγωνισθή περισσότερο άπό τις δυνάμεις του, ώστε νά άποκάμη καί νά άφήση μετά όλα τά πνευματικά του όπλα καί νά παραδοθή ό πρώην πολύ αγωνιστής. Τόν σκληρόκαρδο τόν κάνει πιό σκληρόκαρδο, τόν ευαίσθητο υπερευαίσθητο. 

Καί βλέπεις πόσοι άνθρωποι, άλλοι γιατί έχουν κάποια ευαισθησία καί άλλοι γιατί έχουν κλονισθή τά νεύρα τους, ταλαιπωρούνται μέ αϋπνίες καί παίρνουν χάπια ή βασανίζονται καί χαραμίζονται στά νοσοκομεία. Σπάνια νά δής σήμερα άνθρωπο ισορροπημένο. Έγιναν μπαταρίες οί άνθρωποι. Οί περισσότεροι είναι σάν νά έχουν ηλεκτρισμό. Όσοι μάλιστα δέν εξομολογούνται, δέχονται επιδράσεις δαιμονικές· έχουν έναν δαιμονικό μαγνητισμό, γιατί ό διάβολος έχει εξουσία επάνω τους. Λίγοι άνθρωποι, είτε αγόρια είτε κοπέλες είτε ηλικιωμένοι είναι, έχουν ένα βλέμμα γαλήνιο. Δαιμονισμός! Ξέρεις τί θά πή δαιμονισμός; Νά μήν μπορής νά συνεννοηθής μέ τόν κόσμο.

2)Ό διάβολος μάς βάζει ένεση αναισθησίας

-Είπα σέ κάποιους γιατρούς πού συζητούσαν γιά τήν αναισθησία πού κάνουν στις εγχειρήσεις: «Τού πειρασμού ή αναισθησία έχει άσχημες επιπτώσεις στον άνθρωπό, ενώ αυτή πού κάνετε εσείς βοηθάει». Ή αναισθησία του διαβόλου εϊναι σάν το δηλητήριο πού ρίχνει τό φίδι στά πουλιά ή στά λαγουδάκια, γιά νά παραλύσουν καί νά τά καταπιή, χωρίς νά αντιδράσουν. 

Ό διάβολος, οταν θέλη νά πολεμήση έναν άνθρωπο, στέλνει πρώτα ένα διαβολάκι «αναισθησιολόγο», γιά νά κάνη τον άνθρωπο πρώτα αναίσθητο, καί μετά πηγαίνει ό ϊδιος καί τον πελεκάει, τόν κάνει ό,τι θέλει... Άλλα προηγείται ό... «αναισθησιολόγος». 

Μας βάζει ένεση αναισθησίας καί ξεχνούμε. Νά, βλέπεις, οι μοναχοί υποσχόμαστε «ύβρισθήναι, χλευασθήναι κ.λπ.», καί τελικά, ό πειρασμός μερικές φορές μάς μπερδεύει καί κάνουμε τά αντίθετα από αυτά πού υποσχεθήκαμε. Αλλιώς ξεκινάμε καί αλλιώς καταλήγουμε. Γιά άλλου ξεκινήσαμε νά πάμε καί αλλού πηγαίνουμε. Δεν προσέχουμε. Δέν σάς έχω πει παραδείγματα; Παλιότερα, στην Κόνιτσα δέν υπήρχε Τράπεζα. Αναγκάζονταν οι άνθρωποι νά πάνε στά Γιάννενα, όταν ήθελαν νά πάρουν κανένα δάνειο. Ξεκινούσαν λοιπόν μερικοί άπό τά γύρω χωριά καί πήγαιναν εβδομήντα δύο χι- λιόμετρα μέ τά πόδια, νά πάρουν δάνειο, γιά νά αγοράσουν λ.χ. ενα άλογο. Τότε, αν κανείς είχε ένα άλογο, μπορούσε νά συντήρηση την οικογένεια του. Έκανε ζευγάρι μέ τό άλογο κάποιου άλλου καί όργωνε. Μιά φορά ξεκίνησε ένας νά πάη στά Γιάννενα, νά πάρη δάνειο, γιά νά άγοράση ένα άλογο, νά όργώνη τά χωράφια του καί νά μήν παιδεύεται νά σκάβη μέ τήν τσάπα. Πήγε λοιπόν στην Τράπεζα, πήρε τό δάνειο καί μετά πέρασε καί άπό τά εβραίικα μαγαζιά καί χάζευε. 

Τόν έβλεπε ό ένας Εβραίος, τόν τραβούσε μέσα. «Πέρνα μέσα, μπάρμπα, έχω καλό πράγμα!». Έμπαινε εκείνος μέσα, άρχιζε ό Εβραίος νά κατεβάζη τά τόπια άπό τά ράφια. Τά έπαιρνε, τά τίναζε. «Πάρ' το, τού έλεγε, είναι καλό, καί γιά τά παιδιά σου θά σού τό δώσω πιο φθηνό». Έφευγε άπό τόν έναν, προχωρούσε παραπέρα, χάζευε σέ άλλον. «Έλα, μπάρμπα, μέσα, του έλεγε ό Εβραίος, θά σού τό δώσω πιό φθηνό». Κατέβαζε τά τόπια, τά άνοιγε, τά άπλωνε. Ζαλίστηκε στό τέλος ό καημένος. Είχε καί λίγο φιλότιμο, σού λέει «τώρα τά κατέβασε τά τόπια, τά άπλωσε...», καί δήθεν «γιά τά παιδιά του πιό φθηνό», έδωσε τά χρήματα πού είχε πάρει άπό τήν Τράπεζα καί αγόρασε ένα τόπι πανί, άλλα καί αυτό ήταν χωνεμένο! Μά καί ένα τόπι πανί τί νά τό κάνη; Καί ένας πλούσιος δέν έπαιρνε ένα τόπι πανί έπαιρνε όσο τού χρειαζόταν. 

Τελικά γύρισε στό σπίτι μέ ένα τόπι σάπιο ύφασμα! «Πού είναι τό άλογο;», τόν ρωτάν. «Έφερα ύφασμα γιά τά παιδιά!», λέει. Άλλα τί νά τό κάνουν τόσο ύφασμα; Χρεώθηκε έν τω μεταξύ στην Τράπεζα, καί άλογο δέν πήρε παρά ένα τόπι πανί χωνεμένο. Άντε πάλι νά πηγαίνη νά σκάβη μέ τήν τσάπα στά χωράφια, νά δυσκολεύεται, γιά νά ξεχρεώση τό δάνειο! Άν αγόραζε άλογο, θά επέστρεφε καί καβάλα, θά ψώνιζε καί λίγα πράγματα γιά τό σπίτι του καί δέν θά σκοτωνόταν νά σκάβη μέ τήν τσάπα! Άλλα γιά νά χαζεύη στά μαγαζιά τά έβραίικα, είδατε τί έπαθε; Έτσι κάνει καί ό διάβολος· σάν τόν πονηρό έμπορο σέ τραβάει άπό 'δώ, σέ τραβάει άπό ‘κει, σού βάζει τρικλοποδιές, καί τελικά σέ καταφέρνει νά πάς έκεϊ πού θέλει εκείνος. Γιά άλλου ξεκινάς καί αλλού καταλήγεις, άν δέν προσέξης. Σέ ξεγελάει καί χάνεις τά καλύτερα χρόνια σου. 

Απόσπασμα από τις σελίδες  109 -113  του βιβλίου:

        ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
                              ΛΟΓΟΙ  Β΄              

              ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

                  ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ

       «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»

                  ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2010/10/1-2-3_09.html