«Ὁ Ἅγιος Παΐσιος γιά τούς ψυχολόγους».Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

«Ὁ Ἅγιος Παΐσιος γιά τούς ψυχολόγους» 

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 05-07-2019 

«Ὁ διάβολος», λέει ἡ Ἁγία Γραφή, «εἶναι ὁ πλανῶν τήν οἰκουμένην ὅλην»[1], αὐτός πού πλανᾶ ὅλη τήν οἰκουμένη καί ἔχει πάρα πολλές μεθοδεῖες, πάρα πολλούς τρόπους, γιά νά πλανᾶ τούς ἀνθρώπους. Πλανῶ σημαίνει βγάζω ἀπό τόν σωστό δρόμο. Στήν σύγχρονη γλώσσα τό λέμε παραπλανῶ, δηλαδή ἀπομακρύνω τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν σωστό δρόμο καί ἀπό τόν σωστό στόχο καί τόν βγάζω ἀπό τόν δρόμο ἤ τόν πάω σέ ἄλλους δρόμους. Ὁ δρόμος πού πρέπει νά βαδίσουμε εἶναι ὁ Χριστός. «Ἐγώ εἶμαι ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή»[2]. Καί ὁ διάβολος προσπαθεῖ πάντα νά βγάλει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ὁδό. Καί οἱ χριστιανοί μάλιστα λέγονται οἱ ἐν τῇ ὁδῷ, γιατί βαδίζουμε τήν καλή στρατεία, τήν σωστή στράτα καί εἴμαστε σέ μία διαρκῆ πορεία ἐδῶ στήν γῆ καί σέ μία συνεχῆ ἐκστρατεία. Γι’ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία ἡ ἐπί γῆς λέγεται στρατευομένη καί οἱ πιστοί ἀποτελοῦμε τόν στρατό τοῦ Κυρίου. 

Μία ἀπό τίς μεθόδους πού ὁ διάβολος παραπλανᾶ τόν ἄνθρωπο εἶναι ἡ ψυχολογία, ὅσο κι ἄν ἀκούγεται παράδοξο. Γιατί σήμερα, ἤ μᾶλλον τούς τελευταίους αἰῶνες, ἔτσι ὅπως ἔχει διαμορφωθεῖ ἡ ψυχολογία ἐμπνέεται ἀπό δαιμονικά πνεύματα, νά τό ποῦμε ἔτσι ἁπλά. Οἱ ἅγιοι Πατέρες, ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ὁ Ἅγιος Πορφύριος, βεβαίως δέν εἴχανε ἐμπάθεια πρός τούς ψυχολόγους καί τούς ψυχιάτρους ὡς ἀνθρώπους, ἀλλά δέν ἤθελαν νά ἀκούσουν γιά τίς θεωρίες αὐτές τῆς ψυχολογίας πού ἔχουν ἐπικρατήσει πλέον στήν λεγόμενη ἄς ποῦμε παιδαγωγική ἐπιστήμη, στό πῶς δηλαδή θά πρέπει οἱ γονεῖς νά μεγαλώνουν τά παιδιά καί πῶς οἱ δάσκαλοι, οἱ νηπιαγωγοί ἐπίσης, νά καταρτίζουν τά παιδιά. 

Ὑπάρχουνε ἀναφορές στά βιβλία πού ἔχουνε γραφτεῖ γιά τόν Ἅγιο Παΐσιο καί ἔχω μερικές ἐδῶ μπροστά μου. Ὅπως ὑπάρχουν ἀναφορές τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου. Μάλιστα ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἔλεγε ὅτι κατάφερε ὁ διάβολος μέσα ἀπό τήν ψυχολογική ὁρολογία, πού ἔχει πλέον ἐνσωματωθεῖ στό λεξιλόγιό μας, νά πείσει τούς ἀνθρώπους νά τούς βγάλει ἀπό τήν Πατερική ὁρολογία, τήν ἐκκλησιαστική, καί νά τούς πείσει ὅτι δέν ὑπάρχουν πάθη, δέν ὑπάρχει διάβολος.. ὑπάρχουνε αὐτές οἱ λέξεις καί οἱ ὅροι πού χρησιμοποιοῦν οἱ ψυχολόγοι, ἄγχος, στρές, ἀνασφάλεια. Ἐνῶ, ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος, ἐμεῖς μιλᾶμε γιά τόν διάβολο τῆς ἀκηδίας, δέν μιλᾶμε γιά κατάθλιψη. Μιλᾶμε γιά τόν διάβολο τῆς λύπης. Ὑπάρχει εἰδικό δαιμόνιο πού προξενεῖ λύπη στόν ἄνθρωπο. Οἱ ψυχολόγοι καί ἡ ψυχολογία θεωροῦν ἀντιεπιστημονικό τό νά παραδεχθοῦμε ὅτι ὑπάρχει διάβολος καί λένε ὅτι δέν ὑπάρχει διάβολος. Ἐπίσης καί ὅτι ὑπάρχει Θεός. Πολλοί δέν πιστεύουνε ὅτι ὑπάρχει Θεός. Ἄλλοι πάλι, πιστεύουν στόν ντεϊσμό, ὅπως λέγαμε κάποια ἄλλη φορά, δηλαδή στήν θεωρία ὅτι ναί μέν ὑπάρχει Θεός, ἀλλά δέν ἀνακατεύεται στή ζωή μας. Εἶναι κάπου μακριά καί ἐμεῖς εἴμαστε ὑπεύθυνοι ἄς ποῦμε γιά τήν ζωή μας καί ὁ Θεός μᾶς ἔχει παρατήσει στήν «τύχη» μας. 

Ἀντί, ἑπομένως, ὁ ἄνθρωπος νά πάει στόν πνευματικό, ὅπως ἔλεγε καί ὁ Ἅγιος Παΐσιος, πηγαίνει στόν ψυχολόγο σήμερα καί στόν ψυχίατρο. Καί ἀντί νά βοηθηθεῖ βεβαίως, ταλαιπωρεῖται. Γιατί αὐτοί οἱ ἄνθρωποι, οἱ ψυχολόγοι, δέν μποροῦν νά βοηθήσουν, δηλαδή νά θεραπεύσουν τήν ψυχή. Πρῶτον, γιατί δέν τήν γνωρίζουν. Ἄν ρωτήσετε ἕναν ψυχολόγο καί ἕναν ψυχίατρο, τί εἶναι ἡ ψυχή, δέν ξέρει νά πεῖ. 

- Ἄν δέν γνωρίζεις τί εἶναι ἡ ψυχή, πῶς μπορεῖς νά τήν θεραπεύσεις;

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος γιά τούς ψυχολόγους, 5-7-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος γιά τούς ψυχολόγους, Ἅγιον Ὄρος, http://hristospanagia3.blogspot.g

https://hristospanagia3.blogspot.com/2019/07/5-7-2019.html

Διαφορὰ μεταξὺ πνευματικοῦ καὶ ψυχολόγου

 

Ὁ πνευματικὸς πατέρας ποὺ πρέπει νὰ ἐξασκεῖ τὸ ἔργο μὲ βάση τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση διαφέρει σαφῶς ἀπὸ τὸν ψυχολόγο, ποὺ ἐργάζεται βάσει μίας ἀνθρωποκεντρικῆς θεωρήσεως τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῆς ζωῆς του. 

Ὁ ψυχολόγος θέλει νὰ ἰσορροπήσει ψυχολογικὰ τὸν ἄνθρωπο. Ὁ πνευματικὸς πατέρας ἀποβλέπει στὴν θέωση τοῦ ἀνθρώπου. 

Ὁ ψυχολόγος χρησιμοποιεῖ τὶς ἀπόψεις τῆς Σχολῆς ποὺ ἐκπροσωπεῖ. Ὁ πνευματικὸς πατέρας χρησιμοποιεῖ τὸν αἰώνιο λόγο τοῦ Θεοῦ ποὺ φανερώθηκε στοὺς Προφήτας, στοὺς Ἀποστόλους καὶ τοὺς ἁγ

ίους. 

Ὁ ψυχολόγος νομίζει ὅτι ἡ ἀσθένεια ὀφείλεται μόνον σὲ τραυματικὲς ἐμπειρίες τοῦ παρελθόντος ἢ στὰ λεγόμενα ἀπωθημένα βιώματα. 

Ὁ πνευματικὸς γνωρίζει καλὰ ὅτι δὲν πρόκειται ἁπλῶς γιὰ μνῆμες τοῦ παρελθόντος καὶ ἀπωθημένα βιώματα ποὺ ἐναποθηκεύονται στὸ ὑποσυνείδητο, ἀλλὰ ὅτι ἀσθενεῖ μία συγκεκριμένη ἐνέργεια τῆς ψυχῆς, ποὺ εἶναι ὁ νοῦς, καί, μάλιστα, αὐτὸς εἶναι ὁ ὀφθαλμὸς τῆς ψυχῆς. 

 

Ὁ ψυχολόγος χρησιμοποιεῖ τὴ μέθοδο τῆς ἐρωτήσεως καὶ τῆς ἀκροάσεως καὶ προσπαθεῖ νὰ βοηθήσει τὸν ἄνθρωπο στὸ νὰ συνειδητοποιήσει τὸ πρόβλημά του, καὶ τὸν βοηθᾶ νὰ ὡριμάσει ψυχολογικά.

Τί ἔλεγαν οἱ Ἅγιοι Γέροντες Παΐσιος καί Πορφύριος γιά τούς ψυχολόγους καί τούς ψυχιάτρους;

Ἀπόσπασμα ἀπό ὁμιλία τοῦ π. Σάββα Ἁγιορείτη.

... Ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ὁ Ἅγιος Πορφύριος καί ὅλοι οἱ σύγχρονοι Ἅγιοι, ἦταν ἐναντίον ὄχι τῶν ψυχιάτρων καί τῶν ψυχολόγων, γιατί ὡς ἀνθρώπους τούς ἀγαποῦσαν, ἀλλά ἐναντίον τῆς ψυχιατρικῆς καί τῆς ψυχολογίας.

Σᾶς τά λέω, γιατί μᾶς τά προβάλλουν ὡς ἐπιστήμη καί ὅταν ἀκοῦμε τήν λέξη ἐπιστήμη καί ἐπιστήμονας, στεκόμαστε προσοχή. Δέν πρέπει ὅμως νά στεκόμαστε προσοχή, γιατί δέν εἶναι ὅλα αὐτά ἐπιστῆμες. 

Εἶναι θεωρίες πού δέν μποροῦν νά σταθοῦν πουθενά ἤ εἶναι καί δαιμονικές διδασκαλίες, γιατί ὅσο ἐρευνοῦν τούς θεμελιωτές τῆς ψυχιατρικῆς, τόν Φρόυντ καί τόν Γιούνγκ, βρίσκουν ὅτι εἶχαν σχέση μέ ἀποκρυφισμό καί μέ μαγεία, μέ δαιμόνια δηλαδή. 

Συμβουλευόντουσαν μέντιουμ καί αὐτά πού τούς ἔλεγε ὁ διάβολος μέσω τῶν μέντιουμ τά ἔφτιαξαν θεωρίες καί ἔκαναν ἕνα ἀντι-εὐαγγέλιο. Αὐτά πού λένε εἶναι ἀντίθετα μέ αὐτά πού λέει τό Εὐαγγέλιο.

Νά ποῦμε ἕνα παράδειγμα. Τί λένε ὁ Φρόυντ κι αὐτοί ὅλοι;

Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ - Ἡ μέθοδος θεραπείας τοῦ ἀνθρώπου

 

Οἱ παρατηρήσεις τῆς ψυχολογίας γιὰ τὸν ἄνθρωπο εἶναι ἀξιόλογες, διότι περιγράφουν ὅτι πέρα απὸ τὴν λογικὴ ὑπάρχει καὶ κάτι ἄλλο βαθύτερο. Ὅμως, οἱ ψυχολογικὲς ἀναλύσεις εἶναι παιδικὲς σὲ σχέση μὲ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. 

Καίτοι οἱ παρατηρήσεις τῆς ψυχολογίας εἶναι ἀξιόλογες, ἐν τούτοις ἡ μέθοδος θεραπείας ποὺ προσφέρει εἶναι πολὺ ἄσχημη. Ἡ ψυχανάλυση δὲν θεραπεύει τὸν ἄνθρωπο, μᾶλλον τὸν συγχύζει περισσότερο.

***

Πρέπει νὰ κάνουμε διάκριση μεταξὺ νευρολογίας καὶ ψυχολογίας. Οἱ νευρολόγοι προσφέρουν πολλὰ στὴν ὑγεία τοῦ σώματος, διότι δίνουν μερικὰ φάρμακα καὶ ἰσορροποῦν κοινωνικὰ τὸν ἄνθρωπο. Ἀλλὰ καὶ αυτοὶ δὲν θεραπεύουν, ἁπλῶς κατευνάζουν τὴν ἐνέργεια τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν θεραπεία τῶν λογισμῶν. Ἀπὸ τὴν θεραπεία τῶν λογισμῶν γίνεται ἡ ἀλλαγὴ τοῦ σώματος. Ἔτσι, ναὶ μὲν οἱ νευρολόγοι μὲ τὰ φάρμακα ἰσορροποῦν τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ δὲν τὸν θεραπεύουν.

ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2016. ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ. 14/10/2016. Π ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ.Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΤΑΞΥ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΕΝΟΧΗΣ

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/01/2016-14102016_1.html

Τά φροϋδικά δόγματα, ἀταλάντευτο κριτήριο καί ἐργαλεῖο ἔρευνας καί θεραπευτικῆς τῶν ὀρθοδόξων «ψυχοθεραπευτῶν».

Τά φροϋδικά δόγματα, ἀταλάντευτο κριτήριο καί ἐργαλεῖο ἔρευνας καί θεραπευτικῆς τῶν ὀρθοδόξων «ψυχοθεραπευτῶν».

ἤ : καημένε μου Οἰδίποδα τί σοῦ  ‘μελλε νά πάθεις!

Πρωτοπρεσβύτερος Ἰωάννης Φωτόπουλος

(μέ ἀφορμή τό βιβλίο Ἕλξη καί Πάθος τοῦ π. Β. Θερμοῦ)

    Εἶναι γνωστή ἀπό τά μαθητικά μας χρόνια ἡ ἱστορία τοῦ Οἰδίποδα.  Ἄς τή θυμηθοῦμε περιληπτικά.  Τό μωρό Οἰδίποδας ἐγκαταλείπεται δεμένο στό δάσος ἀπό τούς γονεῖς του, τό βασιλιᾶ τῆς Θήβας Λάϊο καί τή σύζυγό του Ἰοκάστη, γιά φαγωθεῖ ἀπό τά θηρία. Αὐτό γίνεται γιά νά μήν ἐπαληθευθεῖ ὁ δελφικός χρησμός ὅτι τό παιδί πού θά γεννοῦσε ἡ Ἰοκάστη θά σκότωνε τόν πατέρα του.  Τό μωρό τό βρίσκει κάποιος βοσκός, τό πηγαίνει στήν Κόρινθο, ὅπου τό υἱοθετεῖ ὁ βασιλιᾶς Πόλυβος.  Ὅταν μαθαίνει ὁ Οἰδίποδας ὅτι δέν εἶναι γνήσιο παιδί  τοῦ Πόλυβου φεύγει ἀπό τήν Κόρινθο.  Καθ΄ ὁδόν πρός τή Θήβα φιλονεικεῖ καί σκοτώνει τόν Λάϊο, ἀγνοώντας ὅτι εἶναι ὁ πατέρας του.  Στή συνέχεια, ὡς ἀμοιβή γιά τήν ἀπαλλαγή τῆς Θήβας ἀπό τήν ἀπειλή τῆς Σφίγγας πού κατάφερε ὁ Οἰδίποδας παντρεύεται, χωρίς νά τό γνωρίζει, τή βασίλισσα τῆς Θήβας πού εἶναι ἡ  μητέρα του Ἰοκάστη καί κάνει μαζί της 4 παιδιά.  Τό τέλος εἶναι τραγικό. Μόλις τό μαθαίνουν, ἡ Ἰοκάστη αὐτοκτονεῖ καί ὁ Οἰδίποδας αὐτοτυφλώνεται.

Αὐτή τήν τραγική ἱστορία ὁ  Φρόϋντ τήν μεταφέρει στίς σχέσεις τῶν παιδιῶν μέ τούς γονεῖς. Γιά πρώτη φορά γράφει γιά τήν ἰδέα τοῦ Οἰδιποδείου συμπλέγματος σέ ἐπιστολή του στό φίλο του Fliess : «Μιά μοναδική ἰδέα πού ἔχει γενική ἀξία  ἐμφανίστηκε μέσα μου. Ἀνακάλυψα  στόν ἑαυτό μου τό φαινόμενο ὅτι εἶμαι ἐρωτευμένος μέ τήν μητέρα μου καί ὅτι νοιώθω ζήλεια γιά τόν πατέρα μου. Θεωρῶ δέ ὅτι αὐτό εἶναι ἕνα παγκόσμιο φαινόμενο πού συμβαίνει κατά τήν πρώϊμη παιδική ἠλικία....Ἄν ἔτσι ἔχουν τά πράγματα μποροῦμε νά καταλάβουμε τή  δύναμη πού κυρίευε τόν βασιλιᾶ Οἰδίποδα παρόλες τίς ἐνστάσεις πού προβάλλει ἡ λογική γιά τή μοῖρα πού προϋποτίθεται στό μῦθο» [1].  Ἀργότερα στό βιβλίο του Die traumdeutung (Ἡ ἑρμηνεία τῶν ὀνείρων)  παρουσιάζει τό μύθο τοῦ Οιδίποδα  καί συνεχίζει :

Δαιμονική ἐπήρρεια, κατάθλιψη καί ψυχοπάθεια.

Ἡ Κατάθλιψη εἶναι δαιμονική ἐπήρρεια

Μέ τήν ὁρολογία τῶν ἁγίων Πατέρων ἡ κατάθλιψη θά μποροῦσε νά

 ὁρισθεῖ σάν ἀκηδία, δαιμονική ἐνέργεια, αἰχμαλωσία ἀπό τούς λογισμούς, ἀπώλεια τῆς ὑπόστασής μας (δηλ. τοῦ προσώπου μας).

 Ἔλεγε, ὁ μακαριστός π. Πορφύριος, ἀναφερόμενος σέ μία γυναίκα πού εἶχε κατάθλιψη: «Αὐτή τυλιγµένη στό πάπλωµα, σοῦ λέω, ὅπως µοῦ τά ἔλεγε, νηστική, ζοῦσε, ἄς ποῦµε, τήν κατάθλιψη. 

Εἶναι ἕνα αἴσθηµα δυσάρεστο, τό ὁποῖο σέ καταλαµβάνει, καί σέ καθηλώνει. Οὔτε νά σκεφθεῖς, οὔτε... Σκέφτεσαι αὐτό. Νοµίζεις ὅτι ἐσύ σκέφτεσαι σοβαρά πράγµατα. Ἐνῶ ἐσύ εἶσαι αἰχµάλωτος µιᾶς ἰδέας[1]. Ἔχω πολλά νά σᾶς πῶ πάνω σ’ αὐτά πού ἔχω ἰδεῖ στή ζωή µου, ἀπό ἀνθρώπους, πού κατείχοντο ἀπό τέτοια συναισθήµατα, δηλαδή σατανικά συναισθήµατα. Δηλαδή ὁ διάβολος, ὁ κακός ἑαυτός µας, κατορθώνει καί παίρνει ἀπό τή µπαταρία τῆς ψυχῆς µας, πού ἔχει τή δύναµη γιά νά κάνοµε τό καλό, τήν προσευχή, τήν ἀγάπη, τή χαρά, τήν εἰρήνη, τήν ἕνωση µας µέ τό Θεό. Αὐτός κατορθώνει καί µᾶς παίρνει αὐτή τήν ἐνέργεια καί τήν κάνει θλίψη, κατάθλιψη, καί ξέρω πῶς τά λένε οἱ λεγόµενοι ψυχίατροι. Ἐµεῖς δέν τά λέµε ἔτσι, τά λέµε σατανική ἐνέργεια. Λέµε ἀκηδία, λέµε λογισµοί, καί λέµε ὁ διάβολος τῆς ἀκηδίας, ὁ διάβολος τῆς πορνείας, ὁ διάβολος, ὁ διάβολος, ὁ διάβολος. Διάφοροι διάβολοι, γιά κάθε σατανική ἐνέργεια πού µᾶς δηµιουργοῦν»[2].

Ψυχοθεραπευτικοί ἀκροβατισμοί: κίνδυνος γιά τήν ψυχική καί πνευματική ἰσορροπία τῶν χριστιανῶν.

Πρωτ. Ἰωάννου Φωτοπούλου.

Ι. Ἀστραπιαία ἐξάπλωση τῆς ψυχοθεραπείας.

Νομίζω εἶναι ἐντυπωσιακό καί λυπηρό τό γεγονός ὅτι ὅλο καί περισσότεροι χριστιανοί καταφεύγουν γιά προσωπική, συζυγική καί οἰκογενειακή βοήθεια σέ «εἰδικούς» δηλ. σέ ψυχολόγους, ψυχαναλυτές καί ψυχοθεραπευτές.

Ἀπό τήν ἴδια νοοτροπία κινούμενοι, πολλοί κληρικοί καλοῦν ψυχολόγους –ψυχοθεραπευτές γιά νά μιλήσουν στούς ἐνορίτες τους. Ἐπίσκοποι καλοῦν ἐπίσης τέτοιους «εἰδικούς» σέ ἱερατικά συνέδρια γιά νά διδάξουν νά νουθετήσουν καί νά...φωτίσουν τούς ἐφημερίους. Ἐκκλησιαστικοί σταθμοί ἔχουν ὡς ἀπαραίτητο «ορ ντέβρ» στήν πνευματική τροφή πού προσφέρουν, τήν ἐκπομπή μέ ψυχολόγο-ψυχοθεραπευτή, ἤ ἀνάγνωση βιβλίων μέ ψυχοθεραπευτικό-κατευναστικό περιεχόμενο. Ἀκόμη καί στήν διημερίδα πού ὀργανώθηκε στό Πολιτιστικό Κέντρο τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς μας μέ θέμα «Συμμετοχή και αλληλεγγύη στη εκπαίδευση. Η αντιμετώπιση των φαινομένων βίας» σέ συνεργασία μέ τό Ὑπουργεῖο Παιδείας ἀπό τούς 14 εἰσηγητές 6 ἦσαν Ψυχολόγοι-ψυχοθεραπευτές.

Μπορεῖ λοιπόν κάποιος νά διερωτηθεῖ : Τί κάνει ἕνα πιστό χριστιανό, λαϊκό ἤ κληρικό νά ἔχει τέτοια ἐμπιστοσύνη στούς ψυχοθεραπευτές καί τούς ποικίλους «εἰδικούς»; Τί τόν κάνει νά βγάζει ἀπό τό πολλές φορές γλίσχρο πουγγί του 50, 70 ἤ 100 εὐρώ γιά κάθε ψυχοθεραπευτική συνεδρία;

Ὁ μῦθος τῆς ψυχοθεραπείας (+ Ἰωάννης Κορναράκης, Ὁμότιμος Καθηγ. Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν)

Μέσα στα πλαίσια των περιορισμών του παρόντος άρθρου, θα επιχειρήσουμε να ταχθούμε με την άποψη του Szasz και να συμμερισθούμε τη θέση του. Γι’ αυτό το λόγο, στη συνέχεια, υπενθυμίζουμε μερικά στοιχεία ή χαρακτηριστικά της δοκιμασμένης πλέον ψυχοθεραπείας, που συνθέτουν και προβάλλουν το «μυθικό» της χαρακτήρα.Η θέση βέβαια του Szasz στο πρόβλημα τι είναι η ψυχοθεραπεία, δηλώνεται ήδη από τον τίτλο του βιβλίου του. Για τον ψυχίατρο αυτό η ψυχοθεραπεία  είναι ένας «μύθος». Δεν είναι μια θεραπευτική δεοντολογία που ανταποκρίνεται στη φύση του αντικειμένου της- τον ψυχικά άρρωστο άνθρωπο.Η βασική θέση του Szasz καθώς υπογραμμίζεται ήδη στην εισαγωγή του βιβλίου του, προβάλλει τον ισχυρισμό ότι η ψυχοθεραπεία, μ’ οποιαδήποτε προοπτική και μεθοδολογία και αν ασκείται, είναι ένα υποκατάστατο μιας άλλης θεραπευτικής δεοντολογίας, που είναι η αυθεντική και επομένως η μόνη σύμφωνη προς τη φύση της ανθρώπινης ψυχής.

Και καθώς επίσης ο Szasz σχετίζει άμεσα με το πρόβλημα της ποιότητος της ψυχοθεραπείας μια κάμψη της εντάσεως της θρησκευτικής ζωής και μια ποιοτική της διαφοροποίηση «επί τα χείρω», αποκαλύπτεται, χωρίς περιστροφές, ότι, ως αυθεντική ψυχοθεραπεία, αναγνωρίζει, ο αντιρρησίας αυτός ψυχίατρος, τη θεραπεία των ψυχών που προσφέρει η θρησκεία. Γι’ αυτό το λόγο τελικά χαρακτηρίζει την ψυχοθεραπεία ως «ψευδοθρησκεία» (pseudoreligion). Η ψυχοθεραπεία, λοιπόν, ως υποκατάστατο της θρησκείας, είναι ένας μύθος, κατά τον Thomas Szasz.

Ὁ ἅγιος Πορφύριος ὡς Παιδαγωγός εἰς Χριστόν:Τό μάλωμα τῶν παιδιῶν καί οἱ ψυχαναλυτές..Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Τό μάλωμα τῶν παιδιῶν καί οἱ ψυχαναλυτές.

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος δέν ἐνέκρινε τήν ψυχολογία καί τήν ψυχανάλυση. Ὁ Ἅγιος ἐνέκρινε τό μάλωμα τῶν παιδιῶν μέ διάκριση. «Αὐτά πού λένε οἱ ψυχαναλυταί δέν εἶναι αὐτά, πού λένε οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Δέν εἶναι μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Αὐτά εἶναι γιά παιδιά ἀθέων ἀνθρώπων. Εἶναι ἀπό διαφόρους ὑπαρξιστάς, ψυχαναλυτάς, τόν Φρόϋντ, διαφόρους ψυχολόγους καί ψυχιάτρους. Ἀπό ἐκεῖ βγαίνουν καί λένε: «Τό παιδί σου μή τό μαλώσεις». Τά βάζουν καί κάνουν ζημιές. Μαζεύονται καί κάνουν συνέδρια καί βγάζουν ἀποφάσεις καί λένε: «Μήν ἀφήσουμε προβλήματα στό παιδί γιά ὅλη του τήν ζωή». Κι ἔτσι τ΄ ἀφήνουν ἀσύδοτα»[55].

Ὁ ἅγιος δέν συμφωνοῦσε μέ τήν σύγχρονη παιδαγωγική τῶν σχολείων καί τῶν ψυχολόγων-παιδαγωγῶν. «Τί ξέρει μωρέ τό παιδί;

Ψυχοθεραπευτικοί ἀκροβατισμοί: κίνδυνος γιά τήν ψυχική καί πνευματική ἰσορροπία τῶν χριστιανῶν.

Πρωτ. Ἰωάννου Φωτοπούλου.

Ι. Ἀστραπιαία ἐξάπλωση τῆς ψυχοθεραπείας.

Νομίζω εἶναι ἐντυπωσιακό καί λυπηρό τό γεγονός ὅτι ὅλο καί περισσότεροι χριστιανοί καταφεύγουν γιά προσωπική, συζυγική καί οἰκογενειακή βοήθεια σέ «εἰδικούς» δηλ. σέ ψυχολόγους, ψυχαναλυτές καί ψυχοθεραπευτές.
Ἀπό τήν ἴδια νοοτροπία κινούμενοι, πολλοί κληρικοί καλοῦν ψυχολόγους –ψυχοθεραπευτές γιά νά μιλήσουν στούς ἐνορίτες τους. Ἐπίσκοποι καλοῦν ἐπίσης τέτοιους «εἰδικούς» σέ ἱερατικά συνέδρια γιά νά διδάξουν νά νουθετήσουν καί νά...φωτίσουν τούς ἐφημερίους. Ἐκκλησιαστικοί σταθμοί ἔχουν ὡς ἀπαραίτητο «ορ ντέβρ» στήν πνευματική τροφή πού προσφέρουν, τήν ἐκπομπή μέ ψυχολόγο-ψυχοθεραπευτή, ἤ ἀνάγνωση βιβλίων μέ ψυχοθεραπευτικό-κατευναστικό περιεχόμενο. Ἀκόμη καί στήν διημερίδα πού ὀργανώθηκε στό Πολιτιστικό Κέντρο τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς μας μέ θέμα «Συμμετοχή και αλληλεγγύη στη εκπαίδευση. Η αντιμετώπιση των φαινομένων βίας» σέ συνεργασία μέ τό Ὑπουργεῖο Παιδείας ἀπό τούς 14 εἰσηγητές 6 ἦσαν Ψυχολόγοι-ψυχοθεραπευτές.

Ἡ σύγχρονη ψυχιατρική στήν ὑπηρεσία τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ

Διαβάστε τήν διαβεβαίωση τοῦ ἰδίου τοῦ Γκουροῦ γιά τήν προσχεδιασμένη πνευματική κατάληψη τῆς Δύσης ἀπό τόν Ἰνδουϊσμό.

Το Άσραμ, ινδουισμός

ΙΝΔΟΥΙΣΜΟΣ - ΓΚΟΥΡΟΥ

Εκ του βιβλίου Οι Γκουρού ο νέος και ο Γέροντας Παΐσιος 
Του Διονυσίου Φαρασιώτου

Το άσραμ διέθετε μία βιβλιοθήκη για χρήση των μελών του. Τα περισσότερα βιβλία ήταν βιβλία του γκουρού σε διάφορες γλώσσες. Ήταν όλα βιβλία σχετικά με τη γιόγκα και τα συναφή. Υπήρχαν ελάχιστοι άλλοι συγγραφείς εκτός του συγκεκριμένου κυκλώματος του συγκεκριμένου γκουρού. Ένας από αυτούς ήταν και ο σουάμι Βιβεκανάντα. Δε γνωρίζω, αν τον θεωρούσαν πνευματικό τους πρόγονο ή απλά τον δεχόντουσαν και είχαν τα βιβλία του στη βιβλιοθήκη τους. Αυτός λοιπόν ο σουάμι Βιβεκανάντα, μαθητής ενός μεγάλου γιόγκι, έγινε πολύ γνωστός στη Δύση, Αγγλία - Αμερική κυρίως, στις αρχές του αιώνα μας. Πέρασε όλη του τη ζωή δίνοντας διαλέξεις, ομιλίες πάνω στον Ινδουισμό, όπου τον καλούσαν στη Δύση, Προσπάθησε να ιδρύσει και κάποια κέντρα Ινδουισμού στην Αμερική με περισσότερη επιτυχία, και αλλού. Αυτή η αποστολή του ανατέθηκε, ως έργο ζωής από τον γκουρού του Ραμακρίσνα, μεγάλο καταξιωμένο «άγιο» του Ινδουισμού. Πέθανε γύρω στα 1930.

Ὁ Πνευματικός πατέρας ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ νά εἶναι οὔτε ψυχολόγος οὔτε ψυχίατρος…

 Γέροντας  Μάξιμος , Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Αγίου Διονυσίου εν  Ολύμπο*
Ὁ Πνευματικὸς εἶναι ἕνα ἄλλο πρόσωπο. Δὲν έχει καμμία σχέση μὲ τὶς ἐπιστημονικὲς ἐπιδόσεις στὴ ζωὴ αὐτή. Δὲν ἔχει καμμία πληροφορία ἀπὸ τὶς θεωρίες τοῦ κόσμου.Ἴσως πολλὲς φορὲς νὰ τὶς ξέρει, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ τὶς ἐμπιστευτεῖ, γιατὶ οἱ θεωρίες τοῦ κόσμου ἔχουν καὶ τὶς μεταλλαγές τους καὶ τὶς ἐπιπτώσεις τους. Σήμερα λένε αὐτό, αὔριο λένε τὸ ἄλλο. Τὸ ἔργο τοῦ Πνευματικοῦ πατρὸς θὰ ἔλεγα τελικὰ εἶναι χάρισμα. Δὲν εἶναι ἐκ τοῦκόσμου τούτου. Ὅπως αὐτὸς ποὺ δωρίζει ἕνα χάρισμα «οὔκ ἐστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου» ὁ Χριστὸς δηλαδή, ποὺ μὲ τὸ Ἅγιό του Πνεῦμα Χριστοποιεῖ τοὺς ἀνθρώπους, ἔτσι καὶ τὸ χάρισμα ποὺ λαβαίνει ὁ Πνευματικὸς δὲν εἶναι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου, δὲν εἶναι ἔργο τῆς ἐπιστήμης καὶ γνώσεως ἐπιστημονικῆς. Γι᾿αὐτὸ καὶ ἀκολουθεῖ καὶ ἄλλες διαδικασίες.

Ἐρώτηση: Πάτερ Ραφαήλ Νόικα ἄν ἔχω κάποιο πρόβλημα, πεῖτε μου, νά πάω σέ ἕναν ἱερέα ἤ σέ κάποιον ψυχολόγο;

Ερώτηση: Πάτερ, αν έχω κάποιο πρόβλημα, πείτε μου, να πάω σε έναν ιερέα ή σε κάποιον ψυχολόγο;

Απάντηση: Βεβαίως και πρέπει να πάτε σε ιερέα. Αυτή είναι η άποψή μου. 

Με πάρα πολύ πόνο όμως παρατηρώ ένα γεγονός: νιώθω όλο και πιο πολύ ότι εμείς οι ιερείς δεν διαθέτουμε πλέον τον ορθόδοξο τρόπο στο να ακούμε, να καταλαβαίνουμε, να ανασταίνουμε τον άνθρωπο. Και αυτό το λέω ως άνθρωπος που έζησε στη Δύση, εκεί που η Εκκλησία για χίλια χρόνια είχε πάψει να υπάρχει και όπου η δυτική πνευματικότητα είχε χρεοκοπήσει ολοκληρωτικά• στον εικοστό αιώνα απλώς εκδηλώθηκε η χρεοκοπία που υπήρχε ήδη από παλιά. Ευτυχώς στις μέρες μας υπάρχει μία κίνηση στη Δύση -των φωτισμένων της Δύσης- επιστροφής στην Ορθοδοξία, αυτή την Ορθοδοξία που δυστυχώς έχει αρχίσει να κατανοείται εσφαλμένα στα μέρη που γεννήθηκε. Κινδυνεύουμε δηλαδή να γίνουμε σαν τους Εβραίους που έχασαν την παράδοση του έθνους τους. Σας τα λέω αυτά ακριβώς για να μη μας συμβούν τα ίδια, και προσεύχομαι όχι μόνο οι δυτικοί να βρουν την αλήθεια, αλλά και εμείς να ανανεωθούμε στον πλούτο της κληρονομιάς μας.

Μητρ. Καρπασίας Χριστόφορος Τσιάκκας:Ὁ ἄνθρωπος φεύγει ἀπό τόν Ψυχολόγο ἀλύτρωτος, κουβαλώντας ὁλόκληρη τήν ἐνοχή πού τόν καταπιέζει καί τοῦ στερεῖ τήν «ἐν Χριστῷ Ἐλευθερία».

ΜΗΤΡ. ΚΑΡΠΑΣΙΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΤΣΙΑΚΚΑΣ: 

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΦΕΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΑΛΥΤΡΩΤΟΣ,

ΚΟΥΒΑΛΩΝΤΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΝΟΧΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΑΤΑΠΙΕΖΕΙ

ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΤΕΡΕΙ ΤΗΝ «ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»

[...] Θα πρέπει να σημειώσουμε εδώ κάτι πολύ ση­μαντικό, το οποίο διαφεύγει από τους πολλούς. Πριν από την καθιέρωση των αιρετικών αυτών ομάδων, όταν ακόμα οι συνταγές τους δεν είχαν γίνει γνωστές και δεν είχαν μεγάλη ζήτηση, οι άνθρωποι θέλοντας να απαλλαγούν από την δί­νη της τεχνολογικής επιστήμης, λάτρευσαν άλλα είδωλα. Ένα από αυτά ήταν και η ψυχολογία.

Τρεις τάσεις κυριάρχησαν σ' αυτή. Η πρώτη προ­ερχόταν από τον Freud και στηριζόταν πάνω στην αρχή της «θέλησης για ηδονή». Δηλ. είχαμε την απολυτοποίηση της ηδονής στην ζωή του ανθρώπου.

Ψυχανάλυση καί σχιζοφρένεια : οἱ πατέρες καί ὁ Ἀϊνστάιν

ψ υ χ α ν ά λ υ σ η   κ α ι  σ χ ι ζ ο φ ρ έ ν ε ι α :

  ο ι   π α τ έ ρ ε ς  κ α ι   ο   Α ϊ ν σ τ ά ι ν

Σωτήρης Αδαμίδης

Απόσπασμα από το βιβλίο: "Θεραπευτική των πατέρων & ψυχανάλυση"

     Δανείζομαι από τη θαυμάσια σειρά του μητροπολίτη Ναυπάκτου και αγίου Βλασίου Ιεροθέου περί ορθοδόξου ψυχοθεραπείας το σχόλιό του:

  «Πολλοί σήμερα διδάσκουν ότι ο άνθρωπος μπορεί να έλθει σε γνώση του εαυτού του με την αυτοανάλυση και την ψυχανάλυση. Αλλά αυτό είναι πλάνη και μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο σε φρικτά αποτελέσματα. Όταν κανείς αυτοαναλύεται, τότε το πιθανότερο είναι να καταλήξει στην σχιζοφρένεια.

  Η ασκητική μέθοδος είναι απλή. Επιδιώκουμε με την τήρηση του νου, με την κάθαρση και την επιστροφή του στην καρδιά δια της μετανοίας και της νοεράς προσευχής, με την τήρηση των εντολών του Χριστού, να τον ελευθερώσουμε από τις εικόνες και την αιχμαλωσία στα αισθητά πράγματα και έτσι, επιστρέφοντας στην καρδιά, να δει την ερήμωσή του την εσωτερική.

Ψυχολόγους θέλουμε, Ἱερεῖς καί πνευματικούς δέν θέλουμε! (+Ἀρχ. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος Ἱ. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους)

Εις το «Άνθρωπος ην οικοδεσπότης, όστις εφύτευσεν αμπελώνα» (Ματθ. κα' 33-42, Ευαγγέλιον ΙΒ' Κυριακής του Ματθαίου).

Ο Οικοδεσπότης της Παραβολής είχε φυτεύσει αμπελώνα, τον είχε περιφράξει, είχε α­ναθέσει την καλλιέργειά του σε γεωργούς και, όταν ήλθε ο καιρός της συγκομιδής, έστειλε ανθρώπους του για να συλλέξουν τον καρπό.

Ο αμπελών είναι η ανθρωπότης και ο Οικοδεσπότης είναι ο άγιος Θεός. Από την ανθρωπότητα ο Κύριος περίμενε καρπούς. Έστελνε κατά καιρούς τους απεσταλμένους Του να ζητήσουν τους καρπούς από την ανθρωπότητα, αλλά αυτοί που είχαν σφετερισθή τον αμπελώνα, οι κακοί άρχοντες του Ισραήλ και των διαφόρων λαών που μέχρι σήμερα εξουσιάζουν τους ανθρώπους, αυτοί νό­μιζαν και νομίζουν ότι ο αμπέλων είναι δικός τους. Θέλουν να σφετερισθούν τα αγαθά αυτού του αμπελώνος, αυτού του κόσμου, και να τα χρησιμοποιήσουν ιδιοτελώς όχι για το καλό της ανθρωπότητος, όπως ήθελε ο Ιδιο­κτήτης του.

Ἐξομολόγοι ἤ Ψυχολόγοι;

Εξομολόγοι ή Ψυχολόγοι;

Χαίρομαι ιδιαιτέρως που βρίσκομαι και φέτος μαζί σας. Κατόπιν της προσκλήσεως των σεβαστών πατέρων, του πατρός Σπυρίδωνα και του πατρός Αθανασίου, έρχομαι με πολλή χαρά κοντά σας για να σας αναπτύξω επί τη ενάρξει του νέου έτους ένα θέμα το οποίο απασχολεί πάρα πολύ -ιδιαιτέρως στα τελευταία χρόνια- την κοινωνία μας. Το θέμα αυτό έχει τίτλο: Εξομολόγοι ή Ψυχολόγοι;

Καταρχήν η επιλογή του θέματος έγινε κατόπιν πολύ μεγάλης συζητήσεως από συνάξεις με τους νέους, με τους οποίους ασχολούμεθα πάρα πολύ εις την ενορία και στην τριβή μας. Οι νέοι μας πολλές φορές έχουν κάποιες τοποθετήσεις πολύ δυνατές τις οποίες μπορούν να απαντήσουν, όμως από το κοινωνικώς γίγνεσθαι και από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεσμεύονται και δεν μπορούν να απαλλαγούν παρόλο που οι τοποθετήσεις τους είναι πάρα πολύ σωστές. Γι’ αυτό θα ήθελα να προσέξουμε και να δώσουμε κάποιες βασικές αρχές σ’ αυτό το θέμα που αφορά όλους μας.

Σήμερα είναι αλήθεια ότι υπάρχουν τόσα πολλά ψυχολογικά κέντρα μέσα εις την κοινωνία μας τα οποία τείνουν να υποκαταστήσουν σε αριθμό και όλες τις ενορίες της εκκλησίας της Ελλάδος. Σε κάθε πόλη, ακόμα και σε χωριά υπάρχουν ψυχολογικά κέντρα στα οποία καταφεύγει ο άνθρωπος για να λύσει τα ψυχολογικά του προβλήματα. Δεν υφίσταται μια ηλικία συγκεκριμένη που να λέει ότι δεν έχει κάποιο ψυχολογικό

«Ἡ ψυχή καί ἡ θεραπεία της».Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Ἡ ψυχή καί ἡ θεραπεία της»

Μέ ὅλη αὐτήν τήν ὁρολογία περί ψυχιατρικῆς, ψυχολογίας, ψυχοθεραπείας, πού κυκλοφορεῖ, ὑπάρχει ἕνα μπέρδεμα στόν κόσμο. Αὐτές οἱ ἐπιστῆμες καί οἱ ὅροι πού ἐμπλέκονται σ’ αὐτές, ὅπως νεύρωση, ψύχωση, κατάθλιψη, ψυχαναγκαστική νεύρωση καί ἄλλοι, εἶναι πομπώδεις ὅροι, ἀλλά εἶναι ἀσαφεῖς καί δέν ἔχουν ἕνα συγκεκριμένο περιεχόμενο.

Ἀντίθετα ἡ ἐπιστήμη διακρίνεται ἀφενός μέν γιά τήν καθαρότητα, τήν ἁπλότητα καί τή σαφήνεια καί ἀφετέρου γιά τό γεγονός ὅτι ὑπάρχει μία ἐπαναληψιμότητα στό καθετί. Ὅταν ἔχουμε μιά ἐπιστημονική γνώση, ἔχουμε καταλήξει σ’ αὐτήν ἀπό ἕνα πείραμα, μία παρατήρηση καί ἀπό ἕνα ἀποτέλεσμα.