· «Εγώ
από την υγεία μου δεν είδα κανένα καλόν, μόνον από τις αρρώστιες
ωφελήθηκα. Επίστευα ότι θα κατακτούσα τον Παράδεισον με το σπαθί μου,
αλλά ο Θεός με τις αρρώστιες μου έδειξε ότι με την ταπείνωση κατακτά
κανείς τον Παράδεισον. Όταν ήμουν στα νοσοκομεία και είχα αιμοπτήσεις
και μου έβαζαν σωλήνες στους πνεύμονες , σκεπτόμουν τι περνούσαν οι
Μάρτυρες και ταυτόχρονα τα ζούσα, ενώ προηγούμενως μόνον τα εδιάβαζα,
χωρίς να καταλαβαίνω τι περνούσαν. Οι θλίψεις είναι ωφέλιμες, γι’ αυτό
ζητώ από τον Θεόν να μου δίνη υπομονή και αρρώστιες».
· «
“Λένε μερικοί, να κοινωνούμε μόνο μια φορά τον μήνα, για να μη μας
γίνεται συνήθεια”, είπα στον Γέροντα. Και εκείνος μου απάντησε: “Δεν
είναι σωστό αυτό, διότι και μία φορά τον χρόνο να κοινωνή κανείς, μπορεί
να το πάρη σαν συνήθεια , ότι δικαιούμαι να κοινωνώ. Είχε έλθη ένα
ιερέας , ο οπoίος
μου είπε ότι αποφεύγει να λειτουργή συχνά, για να μη του γίνη συνήθεια.
Τότε στενοχωρήθηκα πολύ, διότι όσο πιο τακτικά λειτουργή κανείς τόσο
πιο περισσότερο πρέπει να διαλύεται συναισθανόμενος το μυστήριον, που
επιτελεί. Πρέπει τακτικά να εξομολογούμεθα και να κοινωνούμε. Όταν ένας
άνθρωπος αρρωστήση, παίρνει δύναμη με την μετάγγιση αίματος. Πόσον
μεγαλύτερη δύναμη παίρνει ο άνθρωπος , όταν μεταγγίζεται μέσα του το
θείον αίμα του Χριστού. Καμμιά φορά παρατηρήται αλλοίωσις στο πρόσωπο
εκείνου, που κοινωνεί. Ακόμη συμβαίνει μερικές φορές, ο άνθρωπος να
νοιώθη μεγαλύτερη χαρά, όταν δεν είναι πολύ καλά προετοιμασμένος για να
κοινωνήση, διότι είναι πιο ταπεινός από άλλες φορές ,που έχει
προετοιμασθή καλά”».
· «Πώς
έρχεται η συντριβή και η ταπείνωσις στην ψυχή του ανθρώπου, ερώτησαν
τον Γέροντα και εκείνος αποκρίθηκε: « Ο Θεός από την πολλήν του αγάπη,
δεν δίνει αμέσως την συντριβή και την ταπείνωση, αλλά με τον πάροδον της
ηλικίας και το μεγάλωμα στην πνευματική ζωή. Και τούτο, διότι υπάρχει
κίνδυνος, βλέποντας ο άνθρωπος την αχαριστία του προς τις ευεργεσίες,
που του έχει κάνει ο Θεός, μπορεί να πέση στο άλλο άκρο του εγωισμού,
που είναι η απόγνωση”. Και κάποια στιγμή μου είπε: “ Τα μάτια τα
σωματικά είναι για να βλέπουμε τα κούτσουρα και τα δένδρα για να
σκοντάφτουμε, ενώ με τα μάτια της ψυχής μπορεί ο άνθρωπος να βλέπη πολύ
μακρυά, να βλέπη τι γίνεται στην Αμερική, στην Ιαπωνία και σε όλον τον
κόσμο” ( Εννοούσε το χάρισμα της διοράσεως)»
· «Τον
ερώτησαν για την διαφορά μεταξύ της δικαιοσύνης του Θεού και της
δικαιοσύνης των ανθρώπων και εκείνος τους είπε: “ Ναι, παιδί μου.
Δικαιοσύνη των ανθρώπων είναι: Έφταιξες; Θα τιμωρηθείς. Δικαιοσύνη του
Θεού είναι: Έκανες εκατό, χίλιους φόνους; Εάν μετανοήσης, σώζεσαι. Τώρα,
τι θα γίνη με αυτούς , που επλήγησαν από τον φόνο; Εάν δείξουν υπομονή,
θα αμειφθούν από τον Θεόν. Δικαιοσύνη των ανθρώπων είναι: Δύο άνθρωποι
να μοιρασθούν στην μέση την κληρονομιά. Δικαιοσύνη του Θεού είναι: Εάν
ζητήση τα τρία τέταρτα ή όλη την περιουσία, ο άλλος να δεχθή να πάρη
μόνον το ένα τέταρτο ή τίποτε”. Και πρόσθεσε: “ Ο Θεός δεν στέλνει
κανένα στην Κόλαση. Ο Θεός εδημιούργησε μόνον αγγέλους. Ο άνθρωπος
απομακρύνεται μόνος του από τον Θεόν, και αυτό είναι η Κόλαση”».
· «Το
1891 μερικοί λαϊκοί ρωτούσαν τον Γέροντα Παϊσιον τι να φηφίσουν στις
εκλογές , που πλησίαζαν και εκείνος τους είπε: “ Αν δης τον τρελλό και
τον μεθυσμένο να τσακώνονται, να κάτσεις στην άκρη, μην ανακατευθής. Ο
διάβολος πολεμά τους πιστούς με τον οικουμενισμό, τους πλουσίους με τον
μασωνισμό και τους φτωχούς, με τον κομμουνισμό”».
· «Όταν
ένα παιδί κάνη μια ζημιά, π.χ. σπάσει ένα ποτήρι, και ο πατέρας του δεν
πάρει είδηση, το παιδί κλαίγοντας πηγαίνει και του λέγει: “Πατέρα,
έκανα μια ζημιά, με συγχωρείς”. Τότε ο πατέρας του δεν το μαλώνει ούτε
το χτυπά, αλλά το χαϊδεύει και του λέγει: “ Δεν πειράζει, παιδί μου”.
Τότε το παιδί σκεπτόμενο από την μια την ζημιά, που έκανε και από την
άλλη την αγάπη του πατέρα του, κλαίει από χαρά. Έτσι και ο άνθρωπος
,συναισθανόμενος αφ’ ενός την αμαρτωλότητά του, αφ’ ετέρου δε την άπειρη
φιλανθρωπία και αγάπη του Θεού, κλαίει διότι ελύπησε τον Θεόν, κλαίει
όμως και από χαρά και ευγνωμοσύνη προς Αυτόν. Και όσον περισσότερον
συναισθάνεται την αμαρτωλότητά του και κλαίει, τόσον ο Θεός περισσότερον
τον ελεεί και τον ευλογεί».
· «Λίγο πριν κοιμηθεί εν Κυρίω είπε ο Γέροντας Παϊσιος: “ Ζούμε στον καιρόν της αποστασίας. Γι’ αυτό ο σώζων εαυτόν σωθήτω”».
· «Την
περίοδον των σεισμών στην Αθήνα, ο Γέρων Παϊσιος είχε πει: “Όπως οι
γονείς κουνούν την κούνια του παιδιού τους για να κοιμηθή, έτσι και ο
Θεός σείει την γη για να ξυπνήσουμε, να μετανοήσουμε”».
· «Κάποιος
λαϊκός επισκέπτης του είπε στον Γέροντα Παϊσιον ότι δεν πιστεύει στην
ύπαρξη του Θεού. Και ο Γέροντας ρώτησε έναν αγριοκόκκορα, που περνούσε
την στιγμή εκείνη: “ Εσύ τι ξέρεις για τον Θεό;”. Και ο αγριοκόκκορας
έκραξε τρεις φορές . Επίσης ερώτησε κάποιο φίδι, που πλησίαζε εκείνη την
ώρα την ίδια ερώτηση και το φίδι ανεβοκατέβασε τρεις φορές το κεφάλι
του».
· « Στα θέματα της πίστεως και στα θέματα της πατρίδος να είστε αμετακίνητοι και αυστηροί. Εκεί δεν χωράνε παζάρια».
· «
Μην περιμένετε αγάπη από τους άλλους. Πρώτα δείξε εσύ αγάπη στον
συνάνθρωπό σου και ας είναι κακός, δεν πειράζει. Εσύ να δώσης πρώτος
αγάπη και μετά θα λάβης από αυτόν».
Από το βιβλίο: «ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ
Βίος διδαχές Προφητείες Θαύματα
Π. Μ. Σωτήρχος
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Από το 1896http://eisdoxantheou-gk.blogspot.gr/2011/12/blog-post_07.html
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2012/12/blog-post_8036.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου