Λύπη, ἀκηδία, κενοδοξία Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 Λύπη, ἀκηδία, κενοδοξία Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης 02-09-2006

Νά ἀντιστεκόμαστε μέ γενναιότητα στήν ἀκηδία πού μᾶς προξενοῦν οἱ δαίμονες, Εὐεργετινός, 4-7-2009, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

Νά ἀντιστεκόμαστε μέ γενναιότητα στήν ἀκηδία πού μᾶς προξενοῦν οἱ δαίμονες, Εὐεργετινός, 4-7-2009, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 
http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr

Kατάθλιψη: Ἡ Ἀπουσία Του ἀπό τή ζωή μας ...

  Όποιος αδερφός νομίζει ότι νίκησε το τέρας που λέγεται κατάθλιψη χωρίς τον Χριστό να γνωρίζει ότι πλανάται. Το θηρίο κοιμάται και θα ξυπνήσει και πάλι με άσχημα αποτελέσματα.

Με το να αλυσοδέσεις το θηρίο σε ένα κελί δεν σημαίνει ότι το κέρδισες. Το πρόβλημα υπάρχει, απλά έχεις κερδίσει λίγο χρόνο. Το θηρίο βρυχάται και θα επανέλθει στην πρώτη στιγμή αδυναμίας. Η κατάθλιψη είναι : Το κενό από την απουσία Του, όπου η σιωπή ειναι κραυγή.

Η Ορθόδοξη θεραπευτική, μέσα από την μετάνοια και την σχέση με τον Χριστό, θα εξημερώσει το θηρίο, θα το ελευθερώσει και πλέον στον χώρο αυτό μπορείς να φυτέψεις λουλούδια (αρετές).

Η κατάθλιψη είναι ένα πάθος από το οποίο η ψυχή πρέπει να απαλλαγεί. Αυτό το πάθος οι νηπτικοί πατέρες το ονόμαζαν «ακηδία». Κατά τον Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεο, «Ἡ ἀκηδία, πού εἶναι ἕνας μεγάλος δαίμων, παραλύει τόσο τό σῶμα ὅσο καί την πνευματική ζωή» (σ. 187).

Τά ἀποτελέσματα τῆς κατάθλιψης. Οἱ καταθλιπτικοί κατηγοροῦν τόν Θεό

 

 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 

Τά ἀποτελέσματα τῆς κατάθλιψης

Οἱ καταθλιπτικοί κατηγοροῦν τόν Θεό.

Ἡ δαιμονική λύπη-κατάθλιψη ἔχει πράγματι ὀδυνηρά ἀποτελέσματα. «Ἡ ψυχὴ ποὺ ὑποφέρει ἀπὸ λύπη καὶ ἀθυμία», παρατηρεῖ ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «δὲν μπορεῖ οὔτε ἀπ’ ὅσα τῆς λὲς νὰ ὠφεληθεῖ οὔτε κάτι ὠφέλιμο νὰ πεῖ. Ὅπως ἕνα πυκνὸ σύννεφο, ποὺ σκεπάζει τὸν ἥλιο, ἐμποδίζει τὶς ἀκτίνες του νὰ φθάσουν στὴ γῆ, ἔτσι καὶ ἡ λύπη, ποὺ σὰν ἄλλο σύννεφο σκεπάζει τὴν ψυχή, δὲν ἀφήνει τὶς ἀκτίνες τῆς λογικῆς νὰ τὴν φωτίσουν. Γι’ αὐτὸ ὁ ὑπερβολικὰ λυπημένος ἄνθρωπος συνήθως, εἴτε παραλογίζεται, εἴτε βυθίζεται σὲ σιωπή. Μὰ καὶ οἱ ἄλλοι, ποὺ τὸν βλέπουν, προτιμοῦν κι αὐτοὶ νὰ σωπάσουν»¹.

Εἶναι παραδεκτό ὅτι: «Oἱ  λεγόμενοι  νηπτικοὶ  πατέρες τῆς  περισπούδαστης  Φιλοκαλίας  ἀναφέρονται  συχνὰ  στ' ἀποτελέσματα  τῆς  βαθιᾶς  θλίψης, τῆς  ἀκηδίας, τῆς  ἀνυπόφορης  στενοχώριας,  ποὺ  μαστίζει  καὶ  ταλαιπωρεῖ  τόσο  τόν  ἀνθρωπο  καὶ μεῖς  σήμερα  τήν  ὀνομάζουμε  κατάθλιψη.

Οἱ αἰτίες τῆς ἀκηδίας-λύπης καί ἡ θεραπεία της διά τῆς ἐργασίας.

 

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 Οἱ αἰτίες τῆς ἀκηδίας-λύπης καί ἡ θεραπεία της διά τῆς ἐργασίας.

«Ἂς ἀκούσουμε», συνεχίζει ὁ ἀββᾶς Κασσιανός, «πόσο καθαρά μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ ἀπόστολος τὶς αἰτίες τῆς ἀκηδίας. Ἐκείνους πού δὲν ἐργάζονται, τοὺς ὀνομάζει ἄτακτους, φανερώνοντας μὲ μία λέξη πολλὴ κακία. Γιατί ὁ ἄτακτος εἶναι καὶ ἀνευλαβὴς καὶ αὐθάδης στὰ λόγια καὶ πρόχειρος σὲ κατηγορίες, καὶ γι' αὐτὸ εἶναι ἀκατάλληλος γιὰ τὴν ἡσυχία καὶ δοῦλος τῆς ἀκηδίας. Παραγγέλλει λοιπὸν νὰ τοὺς ἀποφεύγουμε, δηλαδὴ νὰ φεύγουμε μακριά τους, σὰν νὰ ἔχουν μεταδοτικὴ ἀρρώστια. Κι ἔπειτα, μὲ τὴ φράση "καὶ μὴ κατὰ τὴν παράδοσιν ἥν παρέλαβον παρ' ἡμῶν", φανερώνει πώς αὐτοὶ εἶναι ὑπερήφανοι καὶ καταφρονητὲς καὶ ἀνατροπεῖς τῶν ἀποστολικῶν παραδόσεων. Καὶ στὴν συνέχεια λέει: "οὐδὲ δωρεὰν ἄρτον ἐφάγομεν παρὰ τινος, ἂλλ' ἐν κόπῳ καί μόχθῳ, νύκτα καὶ ἥμεραν ἐργαζόμενοι, πρὸς τὸ μὴ ἐπιβαρῆσαι τίνα ὑμῶν".

Ἀκηδία

Ένας Αθωνίτης, που είχε το διορατικό χάρισμα, έβλεπε όλα τα στίφη των δαιμόνων, από τα οποία το ένα ήταν σιχαμερότερο από το άλλο. Ανάμεσα όμως σ΄ όλα, ένα φαινόταν τόσο σιχαμερό, που αηδίαζε κανείς και να το βλέπει ! Ο Ασκητής το κοίταζε και αναρωτιόταν από που να προέρχονταν αυτή η φοβερή ασχήμια του. - Γιατί μας κοιτάζεις τόσο παράξενα Καλόγερε ; ρώτησε με σατανική ειρωνεία ένας δαίμονας.

Ἡ ἀκηδία (Jean Claude Larchet)

Η ακηδία είναι παραπλήσια της λύπης (ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ, De institutis coenobiorum), σε τέτοιο βαθμό που η ασκητική παράδοση της Δύσης της οποίας εμπνευστής είναι ο Άγιος Γρηγόριος ο Μέγας, ενώνει τα δύο πάθη σ’ ένα μόνο (Moralium liber). Η ασκητική παράδοση της Ανατολής, ωστόσο, τα διακρίνει. Η λατινική γλώσσα δανείζεται τον όρο acedia από την ελληνική, ενώ ο γαλλικός όρος «acedie», που προέρχεται από τον λατινικό, δυσκολεύεται πραγματικά ν’ αποδώσει νόημα ταυτόχρονα απλό και πλήρες· οι λέξεις «οκνηρία» ή «ανία», με τις «οποίες συχνά αποδίδεται, εκφράζουν μόνο κατά ένα μέρος τη σύνθετη πραγματικότητα, που ο όρος υποδηλώνει [Σ.τ.μ.: Δεν υπάρχει, αντίθετα, πρόβλημα στην ελληνική γλώσσα, όπου οι λέξεις αδιαφορία, παραμέληση, ολιγωρία αποδίδουν επαρκώς το νόημα του όρου «ακηδία»].

«Συμβουλές Γέροντος σέ χριστιανούς πού ζοῦν στόν κόσμο»

Ἄν τώρα δέν νιώθετε καμιά παρηγοριά ἀπό τήν προσευχή σας, νά εἶστε σίγουροι πώς ὁ Κύριος σᾶς ἑτοιμάζει θεῖες παρηγοριές στό μέλλον. Συνεχίστε νά προσεύχεστε ἀκούραστα, καί σύντομα θ᾿ ἀπολαύσετε τή δική Του γλυκύτητα. «Ὑπομένων ὑπέμεινα τόν Κύριον, καί προσέσχε μοι καί εἰσήκουσε τῆς δεήσεώς μου καί ἀνήγαγέ με ἐκ λάκκου ταλαιπωρίας καί ἀπό πηλοῦ ἰλύος καί ἔστησεν ἐπί πέτραν τούς πόδας μου καί κατεύθυνε τά διαβήματά μου καί ἐνέβαλεν εἰς τό στόμα μου ᾇσμα καινόν, ὕμνον τῷ Θεῷ ὑμῶν» (Ψαλμ. 39: 2-4).

''Ἡ προσευχή θέλει βία, θέλει ἀγώνα''.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΣΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΧΑΡΙΘΕΑΣ ΗΓΟΥΜΕΝΗ ΤΗΣ Ι.Μ. ΗΡΑΚΛΕΙΔΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ. " Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΘΕΛΕΙ ΒΙΑ, ΘΕΛΕΙ ΑΓΩΝΑ"

Όταν ρωτούσαμε την Γερόντισσα, με ποιο τρόπο μπορεί ό άνθρωπος να αποφύγει τον πειρασμό της ακηδίας στο θέμα της προσευχής, μας έλεγε: «Ή τέχνη είναι να πιέσης τον εαυτόν σου, να τον βιάσης να κάνη έστω ένα κομποσκοίνι και μετά δεν θα αντέξεις για να μην κάνης και δεύτερο και τρίτο. Γλυκαίνεσαι! Δεν σε αφήνει ο Χριστός. Ή προσευχή διδάσκει από μόνη της με ποιο τρόπο πρέπει να προσευχόμαστε και δεν χρειάζεται δάσκαλος, όταν υπάρχει Αγάπη έναντι τού Θεού. Να παρακαλείτε τον Θεό με ταπείνωση: Κύριε, Ιησού Χριστέ, βοήθησόν με να σωθώ. Δίδαξαν με, να προσευχηθώ, να σταθώ καθαρός ενώπιων σου, Θεέ μου. Κύριε ό Θεός ημών, ειρήνην δός ημίν. Κτήσαι ή μάς Κύριε . Κάνε μας δικούς σου, Θεέ μου. Την σήν ειρήνην δός ημίν. 

Περί ἀκηδίας...

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2015/06/blog-post_22.html

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/07/blog-post_176.html 

Ὀκνηρία

ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ

Ὀκνηρία

Λέγει ὁ Ἀπ. Παῦλος: «τῇ σπουδῇ μή ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες» (Ρωμ. ιβ´ 11). Δηλαδή στήν προθυμία καί τόν ζῆλο, πού ἀπαιτεῖται γιά κάθε ἔργο θεάρεστο, νά μή εἶσθε ὀκνηροί. Οἱ ἐσωτερικές σας πνευματικές δυνάμεις νά εἶναι πάντοτε ζεστές ἀπό τήν πνευματική φλόγα τοῦ πνεύματος. Μέ ὅλα αὐτά νά ὑπηρετῆτε ὡς ἀφοσιωμένοι δοῦλοι τόν Κύριο. Ἡ ὀκνηρία εἶναι μητέρα κάθε κακίας, ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες. «Ἀργία μήτηρ πάσης κακίας».

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης λέγει ὅτι ἡ ὀκνηρία παραλύει τήν ψυχή καί τόν νοῦ. Γι᾽ αὐτό καί ὁ Κύριος μᾶς λέγει: «Γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε ποίᾳ ὥρᾳ ὁ Κύριος ὑμῶν ἔρχεται» (Ματθ. κδ´ 42). Δηλαδή, ὅπως τό ἐξηγεῖ ὁ Ὅσιος Ἡσαΐας, «νά εἶσθε ἕτοιμοι σέ κάθε στιγμή, διότι δέν γνωρίζετε κατά ποία ὥρα ἔρχεται ὁ Κύριος, μήπως ἔλθη ἔξαφνα καί σᾶς εὕρη νά κοιμᾶσθε».

Ἠθικαί κακίαι

1. ΠΕΡΙ ΖΗΛΟΥ ΚΑΙ ΕΡΙΘΕΙΑΣ

Αντίθετοι προς την της ειρήνης αρετήν κακίαι εισίν ο ζήλος και η ερίθεια, αίτινες γεννώσι μάχας και ακαταστασίας.

Αι κακίαι αυταί είσιν αι πολεμιώταται της ειρήνης αντίπαλοι˙ η παρουσία αυτών φέρει την καταστροφήν, η δε ενέργεια την ανατροπήν του έργου της ειρήνης˙ εργάζονται υπέρ της αποκαταστάσεως της βασιλείας του πονηρού επί της γης, και της καταλύσεως της βασιλείας του Θεού, υπέρ ης εργάζεται η Ειρήνη.
Ουαί τη παροικία και τη εκκλησία, εν η ετάχθη ο ποιμήν ο ταις κακίαις ταύταις υπαχθείς! ή τε εκκλησία και η παροικία άπασα διατρέχουσι τον έσχατον κίνδυνον της απωλείας και καταστροφής˙ εν αυταίς αι έριδες, αι μάχαι, αι ακαταστασίαι και παν φαύλον πράγμα, κατά τον Απόστολον Ιάκωβον, θέλουσι τελείως εγκαθιδρυθή.

Ὁ Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ περί τῆς ἀκηδίας καί τῆς μελαγχολίας

[…Αξίζει να σταματήσουμε για μια στιγμή για να προσέξουμε ιδιαίτερα αυτό το «χαρούμενο πνεύμα» στην ζωή του Οσίου. Ήταν η χαρακτηριστική του ιδιότητα, ιδιαίτερα αργότερα. Αλλά ακόμη και αυτό το δώρο της χάριτος δεν το  επέτυχε δίχως αγώνα, παρόλο ότι ήταν τόσο σωτήριο για τις βασανισμένες ψυχές όλων εκείνων που αργότερα συνέρρεαν δίπλα του. Υπάρχει λόγος να σκεφθούμε ότι το πνεύμα της ακηδίας του έκανε επίθεση στην αρχή της μοναχικής του ζωής. «Είναι δύσκολο», λέει, «να αποφύγει αυτήν την ασθένεια κάποιος που μόλις έχει αρχίσει την μοναχική του ζωή, διότι είναι η πρώτη που του επιτίθεται. Επομένως, πριν από όλα πρέπει κανείς να φυλάγεται από αυτήν».

«Συμβαίνει μερικές φορές κάποιος που βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση του πνεύματος να σκέφτεται  ότι θα ήταν πιο εύκολο για αυτόν να καταστραφεί ή να στερηθεί από κάθε αίσθημα και συνείδηση, παρά να παραμείνει περισσότερο σε αυτήν την ανεξήγητα βασανιστική κατάσταση του πνεύματος.

Ἡ ἀμέλεια, ὁ ἀκοίμητος κίνδυνος τοῦ πιστοῦ

 Σε σχετικές ερωτήσεις μας, απαντούσε ότι η αμέλεια είναι η κύρια αιτία της αποτυχίας του ανθρώπου στον πνευματικό σκοπό του. Τον ρώτησα κάποτε. πώς οι Πατέρες προβάλλουν ως αφορμή την κενοδοξία; Και απάντησε «ναι και αυτή μας επιβουλεύεται, αλλά όχι όλους παρά μόνο όσους ξεγελάσει και πάλι λίγους, γιατί η κενοδοξία φθείρει τους συγκεντρωμένους θησαυρούς, ενώ η αμέλεια δεν αφήνει να τους συνάξεις. Η αμέλεια μοιάζει με ανομβρία, που δεν αφήνει να φυτρώσει τίποτε. Η κενοδοξία βλάπτει όσους έχουν καρπό, όσους έχουν προχωρήσει, ενώ η αμέλεια ζημιώνει όλους. Εμποδίζει αυτούς που θέλουν να ξεκινήσουν και σταματά αυτούς που προχώρησαν.

« Ἡ ἀγρυπνία »

Η ΑΣΚΗΣΗ  ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ - ΑΒΒΑ ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

Ὅταν πρόκειται ν’ ἀρχίσεις τήν ἐργασία τῆς ἀγρυπίας καί γιά νά γίνει δεκτή ἡ προσευχή σου στό Θεό, θά κάμεις τά ἑξῆς:

 Πρῶτα θά γονατίσεις καί μετά θ’ ἀρχίσεις τήν προσευχή σου, ἀφοῦ προηγουμένως σφραγίσεις τήν καρδιά σου καί τά μέλη σου μέ τό ζωοποιό τύπο τοῦ σταυροῦ.

 Κατόπιν θά καθίσεις λίγη ὥρα μέ σιωπή, ἕως ὅτου ἡρεμήσουν οἱ αἰσθήσεις σου καί οἱ λογισμοί σου. Ὕστερα ἀπ’ αὐτά θά ὑψώσεις τά χέρια καί τήν καρδιά πρός τόν Κύριο καί θά Τόν παρακαλέσεις νά δυναμώσει τήν πνευματική σου ἀσθένεια, γιά νά γίνει δεκτή ἡ προσευχή τῆς ἀγρυπνίας σου. Τά λόγια της προσευχῆς σου ἄς εἶναι τά ἀκόλουθα:

Ἄν βαριέσαι τήν προσευχή (διάλογος μ' ἕναν ἀσκητή)

- Γέροντα, πολλές φορές, όταν πάω να προσευχηθώ, χίλιες δύο δουλειές μού παρουσιάζονται. Τι να κάνω;

- Όχι, παιδί μου. Δεν πρέπει να σταματάς τότε την προσευχή σου. Να θυμάσαι ότι με όλα αυτά "δοκιμάζει" ο Θεός αν έχουμε πραγματικά διάθεση για προσευχή. Οπότε, αν προσπαθήσεις και επιμείνεις στην προσευχή, έρχεται ο Θεός σε βοήθεια και σκορπάει όλες τις δυσκολίες.

- Πολλές φορές, γέροντα, πάω να κάνω προσευχή και βαριέμαι!

Ἡ ψυχή δέν πρέπει νά συγχύζεται μέ τούς ἐσωτερικούς πειρασμούς (Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου)

Γιά τήν πνευματική ξηρασία

«Είναι πολλά τα καλά που κάνει στην ψυχή η πικρότητα αυτή και ξηρασία η Πνευματική, δηλαδή η στέρηση της Πνευματικής χαράς και γλυκύτητας, αν τη δεχθούμε με ταπείνωση και υπομονή, πράγματα τα οποία αν τα καταλάβαινε ο άνθρωπος, αναμφίβολα δε θα είχε τόση ενόχληση και λύπη, όταν του συνέβαιναν · διότι θα μετρούσε αυτήν την πικρότητα και στέρηση, όχι ως σημείο μίσους, που του δείχνει ο Θεός, αλλά ως σημείο μεγάλη και εξαιρετικής αγάπης · και θα τη δεχόταν σαν εξαιρετική χάρη που του κάνει.
Διότι τα παρόμοια πράγματα δε συμβαίνουν, παρά σ’ εκείνους που θέλουν να δοθούν περισσότερο από τους άλλους στη δούλεψη του Θεού και να απομακρυνθούν από εκείνα που μπορούν να τους βλάψουν.

Ἡ ἐσωτερική γλυκύτητα καί οἱ ξαφνικές μεταπτώσεις

«AΓΩΝΑΣ»
Ἀπό τό βιβλίο «Ἀπάνθισμα Ἐπιστολῶν»
Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου

Ὁ δρόμος τοῦ χριστιανοῦ εἶναι γεμᾶτος ἐμπόδια, πού γίνονται ὁλοένα καί πιό πολλά. Ἀγωνισθεῖτε λοιπόν μέ ἀνδρεία καί ἡρωϊσμό, ἀκολουθώντας τόν Ἀπόστολο Παῦλο. Ὅποιος παλεύει μέ τά πάθη του ἐκπληρώνει τίς ἐντολές τοῦ Κυρίου. Ἀνάλογα μέ τόν ἀγῶνα του ἐξαγνίζεται. Καί ἀνάλογα μέ τόν ἐξαγνισμό του πλησιάζει τόν Κύριο, πού ὑποσχέθηκε ὅτι: «ἐλευσόμεθα καί μονήν ποιήσομεν» (Ἰωάν.14, 23) στήν καθαρή καρδιά».

Πνευματική μελέτη

   

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

11)Πνευματική μελέτη

Μέ τήν μελέτη τῶν Θείων Γραφῶν διώχνουμε τήν ἀκηδία-μελαγχολία-κατάθλιψη.

Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος ἑρμηνεύοντας τό ψαλμικό:«Ἐνύσταξεν ἡ ψυχή μου ἀπὸ ἀκηδίας» μᾶς ἐπισημαίνει ὅτι «δέν εἶναι δυνατόν μέ ἄλλον τρόπο νά ἐκβάλλουμε τό πνεῦμα τῆς ἀκηδίας παρά μέ τήν μελέτη τῶν θείων λογίων»¹. Ἡ μελέτη τονώνει τήν νήψη, ἀνδρειώνει τό φρόνημα, προστατεύει ἀπό τούς κακούς λογισμούς, δίνει «ὑλικό» γιά προσευχή, γεμίζει μέ πνευματική εὐφροσύνη τήν καταθλιμμένη ψυχή.

Τό κύριο φάρμακο τῆς κατάθλιψης, ὅπως ἐγράφη, εἶναι ἡ ταπείνωση καί ὁ θεῖος ἔρωτας. Τόνωση σπουδαία καί ἐνίσχυση στόν Θεῖο Ἔρωτα παρέχει ἡ μελέτη τῶν θείων λογίων. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔχει ἐγκεκρυμμένη μυστική, ἀναπλαστική, δημιουργική, καθαρτική καί φωτιστική δύναμη.

Ἡ βλαπτική λύπη-ἀκηδία

 

Ἡ βλαπτική λύπη-ἀκηδία

Γράφει ὁ ἀββᾶς Κασσιανός: «Τὸ φοβερὸ πνεῦμα τῆς λύπης, ὅταν κυριεύσει τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν σκοτίσει ὁλοκληρωτικά, τὴν ἐμποδίζει ἀπὸ κάθε ἀγαθὴ ἐργασία καὶ τὴν γεμίζει μὲ κάθε κακία. Γιατί δὲν τῆς ἐπιτρέπει νὰ προσεύχεται μὲ προθυμία, δὲν τὴν ἀφήνει νὰ ἐγκαρτερεῖ στὴν ὠφέλεια τῶν ἱερῶν ἀναγνωσμάτων, κάνει τὸν ἄνθρωπο ὀργίλο καὶ ἐπιθετικὸ πρὸς τοὺς ἀδελφούς, γεννάει τὸ μίσος καὶ ἐναντίον ἀκόμα τοῦ μοναχικοῦ σχήματος. Καὶ γενικὰ ἡ λύπη, ἀφοῦ δημιουργήσει σύγχυση σ' ὅλες τὶς σωτήριες σκέψεις τῆς ψυχῆς καὶ παραλύσει τὴ δραστηριότητα καὶ τὴν καρτερία της, τὴν φέρνει σὲ σημεῖο νὰ εἶναι σὰν ἀνόητη καὶ μανιακή, δένοντάς την μὲ τὸν λογισμὸ τῆς ἀπελπισίας.

Ὅπως ὁ σκόρος τρώει τὸ ροῦχο καὶ τὸ σκουλήκι τὸ ξύλο, ἔτσι καὶ ἡ λύπη κατατρώει τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου.