13. Οἱ Δαίμονες καί οἱ Πανουργίες τους (Μ. Ἀντωνίου, Π. Σεραφείμ Ρόουζ), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Οἱ Δαίμονες καί οἱ Πανουργίες τους (Μ. Ἀντωνίου, Π. Σεραφείμ Ρόουζ), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 14-10-2017( Σύναξη) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Πάτερ, τί νά πρωτοπολεμήσω; Ξεσηκώθηκαν ὅλα τά πάθη, καί κεῖνο καί κεῖνο καί τά ἔχω χάσει!

Γέρων Ἐφραίμ Ἀριζονίτης

Είπε ένας υποτακτικός:

– Πάτερ, τι να πρωτοπολεμήσω; Ξεσηκώθηκαν όλα τα πάθη, και κείνο και κείνο και τα έχω χάσει.

Απαντά ο Γέροντας:– Όχι, παιδί μου, έτσι. Τα πάθη δεν ξεσηκώνονται έτσι όλα μαζί˙ ένα –ένα ξεσηκώνεται.

Σήμερα σε πολεμάει αυτό; Χτύπα το.Αύριο θα σε πολεμήση εκείνο; Χτύπα εκείνο.

Και σιγά-σιγά χτυπώντας, χτυπώντας γίνεται η καταστολή των παθών κι εσύ θα αναχθής πνευματικά…

 … Ας μας ελεήση ο Θεός, ας μας συγχωρέση για όσα κάνουμε. Να παρακαλούμε τον Θεό νύχτα-μέρα, να φωνάζουμε: «ήμαρτον». Και όταν σφάλλουμε σε κάτι να σηκώνουμε τα μάτια και να λέμε: «Συγγνώμη, έσφαλα». Και μετά να τρέχουμε στον πνευματικό, να το εξομολογούμεθα, να φεύγη, να μην το έχουμε μέσα μας. 

Και εάν ξαναπέφτουμε, να το ξαναλέμε, να το ξεκαθαρίζουμε. Κι αν κάνουμε έτσι, τότε θα περάσουμε στην Βασιλεία του Θεού. Και εκεί επάνω είναι ανάπαυσις˙ «Ουκ έστι θλίψις, ουκ έστι πόνος, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος.

Ἡ Ἀδυναμία τοῦ Διαβόλου, Βίος Μεγάλου Ἀντωνίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ Ἀδυναμία τοῦ Διαβόλου, Βίος Μεγάλου Ἀντωνίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 21-10-2017 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://www.HristosPanagia.gr

12.Ἐμφανίσεις Ἀγγέλων καί δαιμόνων κατά τήν ὥρα τοῦ θανάτου – Ἡ Φωτεινή Ὕπαρξη, Π. Σεραφείμ Ρόουζ, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἐμφανίσεις Ἀγγέλων καί δαιμόνων κατά τήν ὥρα τοῦ θανάτου – Ἡ Φωτεινή Ὕπαρξη, Π. Σεραφείμ Ρόουζ, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 7-10-2017( Σύναξη)
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://HristosPanagia3.blogspot.gr

«Τί εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου» (Ἐφεσίους 3, 19-20), Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Τί εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου»

(Ἐφεσίους 3, 19-20), Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς

Ὁμιλία στίς 24-09-2017

Μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, συνεχίζουμε τήν πρός Ἐφεσίους ἐπιστολή καί βρισκόμαστε στό 3ο κεφάλαιο, στόν 19οστίχο, ὅπου λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στούς Ἐφεσίους ὅτι παρακαλεῖ τόν Θεό «γνῶναί τε τήν ὑπερβάλλουσαν τῆς γνώσεως ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ». Νά γνωρίσουν δηλαδή οἱ Ἐφέσιοι τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ὑπερβαίνει τήν γνώση, κάθε γνώση. «Ἵνα πληρωθῆτε εἰς πᾶν τό πλήρωμα τοῦ Θεοῦ», γιά νά γεμίσετε μέ ὅλο τό πλήρωμα τῆς χάριτος τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Εἴχαμε πεῖ τήν προηγούμενη φορά πάνω σ’ αὐτόν τόν στίχο ὅτι ἡ γνώση αὐτή πού μᾶς χαρίζει ὁ Θεός, ἡ πνευματική γνώση, ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ, δίνεται στόν ἄνθρωπο πού ἀγαπάει τόν Θεό. Εἶναι ἀρχή τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἀρχή τοῦ Εὐαγγελίου ὅτι: ὅποιος άγαπάει τόν Θεό, αὐτός γνωρίζει τόν Θεό.

– Καί πῶς ὁ ἄνθρωπος ἀγαπάει, πῶς ἀποκτᾶ αὐτή τήν ἀγάπη;

Μόνο ζώντας μέσα στήν Ἐκκλησία μέ ὅλους τούς ἁγίους διαμέσου τῶν ἁγίων ἀρετῶν καί τῶν ἱερῶν μυστηρίων, μᾶς λέει ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος ὁ Πόποβιτς στήν ἑρμηνεία πού ἔχει στήν πρός Ἐφεσίους ἐπιστολή. Αὐτή ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό, εἶναι μία ἀγάπη πού ἀποκτάει ὁ ἄνθρωπος, ὅταν ζήσει σωστά μέσα στήν Ἐκκλησία. Ἐκεῖ μέσα στήν Ἐκκλησία παίρνει τήν χάρη τοῦ Θεοῦ καί προχωρεῖ στήν γνώση τοῦ Θεοῦ καί στήν γνώση τῆς ἀγάπης πού ἔχει ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο.

Ὁ Ἐναέριος Κόσμος τῶν Πνευμάτων, Π. Σεραφείμ Ρόουζ, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁ Ἐναέριος Κόσμος τῶν Πνευμάτων, Π. Σεραφείμ Ρόουζ, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 14-10-2017 (Σύναξη στήν Κατερίνη) http://www.HristosPanagia.gr

Τά αἴτια δημιουργίας τῆς λύπης.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία

Σκέφθηκα σήμερα, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, νά ποῦμε κάτι διαφορετικό από τό φόβο τοῦ Θεοῦ , γιά νά ὑπάρχει μία ἐναλλαγή, μία ποικιλία καί μιά ξεκούραση. Εἶναι βέβαια πολύ καλή ἡ πνευματική τροφή, ἀλλά ὅταν εἶναι συνεχῶς ἡ ἴδια, ἴσως κανείς κουράζεται. Ὁπότε, σήμερα σκέφθηκα νά μιλήσουμε γιά ἕνα πρόβλημα, τό ὁποῖο στήν ἐποχή μας ἔχει μία ἔξαρση, θά ἔλεγα. Οἱ ἄνθρωποι πολύ ὑποφέρουν (πολλοί ποσοτικά καί πολλοί ἀριθμητικά). Πολλοί πάσχουν σήμερα ἀπό αὐτό πού λέμε ὑπερβολική λύπη ἤ ἀλλιῶς οἱ γιατροί τό λένε κατάθλιψη ἤ τό λένε - τέλος πάντων - μελαγχολία. Ἄς μελετήσουμε λίγο αὐτό τό θέμα τῆς λύπης, τό ὁποῖο οἱ Πατέρες θά δεῖτε τό κατατάσσουν στά θανάσιμα ἁμαρτήματα.

Κατ’ ἀρχάς τό ἔχουν βάλει στά ἁμαρτήματα.

Εἶναι ἁμάρτημα δηλαδή ἡ λύπη καί μάλιστα πολύ βαρύ.

Βέβαια ὅταν λέμε θανάσιμα καί μή θανάσιμα δέν ἐννοοῦμε ὅτι εἶναι πραγματική αὐτή ἡ διάκριση. Γιά νά εἴμαστε σωστοί, θά πρέπει νά ποῦμε ὅτι ὅλα τά ἁμαρτήματα εἶναι θανάσιμα. Καί γίνονται πραγματικά νεκροποιά, δηλαδή νεκρώνουν τήν ψυχή μας, ὅταν κανείς δέν μετανοεῖ. Ἔστω καί γιά κάτι πολύ μικρό, ὅπως τό νά πεῖς τόν ἄλλον ‘βλάκα’ - ἐμεῖς τό θεωροῦμε μικρό-, ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι σέ πάει στήν κόλαση, ἄν δέν μετανοήσεις. Διότι εἶναι μία περιφρόνηση στό πρόσωπο τοῦ ἄλλου, στό Χριστό δηλαδή. Γιατί τό πρόσωπο, ὁ κάθε ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Ὁπότε, κάθε ἁμάρτημα, ὅταν εἶναι χωρίς ἐξομολόγηση, χωρίς μετάνοια, ὅταν τό ἀφήσουμε ἀνεπιμέλητο, γίνεται θανάσιμο. Εἶναι θανάσιμο.

Ἅγιος Παΐσιος: "Τὸ ἄγχος εἶναι τοῦ διαβόλου. Ὅταν βλέπετε ἄγχος, νὰ ξέρετε ὅτι ἐκεῖ ἔχει βάλει τὴν οὐρὰ του τὸ ταγκαλάκι"

 

Γιὰ τίποτε νὰ μὴν ἔχετε ἄγχος. Τὸ ἄγχος εἶναι τοῦ διαβόλου. Ὅταν βλέπετε ἄγχος, νὰ ξέρετε ὅτι ἐκεῖ ἔχει βάλει τὴν οὐρὰ του τὸ ταγκαλάκι. Ὁ διάβολος δὲν πηγαίνει κόντρα. Ἂν ὑπάρχη μία τάση, σπρώχνει καὶ αὐτός, γιὰ νὰ ταλαιπωρήση καὶ νὰ πλανήση τὸν ἄνθρωπο. Τὸν εὐαίσθητο λ.χ. τὸν κάνει ὑπερευαίσθητο. Ὅταν ἔχης διάθεση νὰ κάνης μετάνοιες, σπρώχνει καὶ ὁ διάβολος νὰ κάνης περισσότερες ἀπὸ τὴν ἀντοχή σου καί, ἂν οἱ δυνάμεις σου εἶναι περιορισμένες, δημιουργεῖται μία νευρικότητα, γιατί δὲν τὰ βγάζεις πέρα, καὶ στὴν συνέχειά σου δημιουργεῖ ἄγχος μὲ ἐλαφρὰ ἀπελπισία κατ’ ἀρχὰς καὶ μετὰ συνεχίζει… Θυμᾶμαι, ὅταν ἤμουν ἀρχάριος μοναχός, ἕνα διάστημα, μόλις ἔπεφτα νὰ κοιμηθῶ, μοῦ ἔλεγε ὁ πειρασμός: “Κοιμᾶσαι; Σήκω! Τόσοι ἄνθρωποι ὑποφέρουν, τόσοι ἔχουν ἀνάγκη…” Σηκωνόμουν καὶ ἔκανα μετάνοιες, ὅ,τι μποροῦσα. Μόλις ἔπεφτα νὰ κοιμηθῶ, ἄρχιζε ξανά: “Οἱ ἄλλοι ὑποφέρουν κι ἐσὺ κοιμᾶσαι; Σήκω!” Σηκωνόμουν πάλι. Μέχρι ποὺ ἔφθασα νὰ πῶ: “Ἄχ, νὰ μοῦ κόβονταν τὰ πόδια, τί καλά! Θὰ ἤμουν τότε δικαιολογημένος, ἀφοῦ δὲν θὰ μποροῦσα νὰ κάνω μετανοιες”.

«Ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι ἕνα ὀρθάνοιχτο παράθυρο, μέσα ἀπό τό ὁποῖο ὅλες οἱ ἀρετές ἐξανεμίζονται»

  Τί άραγε υπάρχει στις τέσσερις γωνιές της γης, θνητέ άνθρωπε, το οποίο μπορεί να μας κάνει περήφανους, παρεκτός ανοησίες και δαιμονικές ψευδαισθήσεις;

 Μήπως δεν ήρθαμε στον κόσμο γυμνοί κι ανήμποροι; Και με τον ίδιο τρόπο δεν θα αναχωρήσουμε απ’ τον κόσμο;

Ό,τι έχουμε, δεν το έχουμε δανειστεί; Με το θάνατό μας δεν θα επιστρέψουμε όλα τα δανεικά; Ω, πόσες φορές έχει ειπωθεί αυτό και αγνοηθεί;

Ο σοφός απόστολος λέει: «Γιατί τίποτε δε φέραμε μαζί μας όταν ήρθαμε στο κόσμο κι είναι φανερό πως ούτε μπορούμε να βγάλουμε τίποτα φεύγοντας» (Α’ Τιμόθεον 6:7).

Όταν προσφέρουμε τη θυσία μας στο Θεό, το κοινό ψωμί και το κρασί, λέμε: Τα Σα εκ των Σων Σοι προσφέρομεν.

Διότι τίποτε απ’ όσα έχουμε εδώ στον κόσμο δεν είναι δικά μας, ούτε καν ένα ψίχουλο ψωμί ή μια σταγόνα κρασί· στ’ αλήθεια δεν υπάρχει κάτι που να μην είναι του Θεού.

Πραγματικά η υπερηφάνεια είναι θυγατέρα της ανοησίας, η θυγατέρα ενός σκοτισμένου νου, γεννημένη από φαύλους δεσμούς με τους δαίμονες.

Η υπερηφάνεια είναι ένα ορθάνοιχτο παράθυρο, μέσα από το οποίο όλες οι αρετές -και τα καλά έργα ακόμη- εξανεμίζονται. Τίποτε δεν μας κάνει τόσο κενούς ενώπιον των ανθρώπων και τόσο ανάξιους ενώπιον του Θεού, όσο η υπερηφάνεια.

Ἡ πιό ὠφέλιμη γνώση εἶναι ἡ γνώση τοῦ ἑαυτοῦ μας!

  Ο Προφήτης Ιερεμίας, θρηνώντας για τις ταλαιπωρίες των ανθρώπων και την αδυναμία της ανθρώπινης φύσεως, έλεγε:

«Γιατί γεννήθηκα; Για να βλέπω κόπους και βάσανα; Γιατί δεν με θανάτωνε ο Κύριος στη μήτρα της μητέρας μου» (πρβλ. Ιερ. 20:18,17).

Ο προφήτης είχε κατανοήσει τι είναι ο άνθρωπος και τι η επίγεια ζωή του. Εσύ άραγε έχεις αυτή την επίγνωση;

Φρόντισε, αδελφέ, να γνωρίσεις τον εαυτό σου, να καταλάβεις τι και ποιος είσαι, γιατί τούτο αποτελεί την επιστήμη των επιστημών και την πιο μεγάλη σοφία.

Πιο χρήσιμη και ωφέλιμη είναι η γνώση του εαυτού σου, παρά οι γνώσεις της αστρονομίας, της φυσικής, των μαθηματικών, της ιατρικής.

Γιατί αυτές εξαντλούνται στην παρούσα ζωή, ενώ η αυτογνωσία έχει προεκτάσεις και στη μέλλουσα.

Για τον υψηλό τούτο σκοπό χρειάζονται σκληρός αγώνας, οξύτατη παρατηρητικότητα, πολλή προσευχή και ενίσχυση του Θεού.

Πρέπει να εισχωρήσεις με το νου μέσα στην καρδιά σου και να εξετάσεις προσεκτικά το είναι σου.

Όσο καλύτερα γνωρίσεις την ψυχή σου, τον έσω άνθρωπο, τόσο καλύτερα θα γνωρίσεις και τον Κύριο, γιατί, διαπιστώνοντας το μεγαλείο και την ανωτερότητα της ψυχής, αποκτάς καθαρότερη την επίγνωση της άπειρης και ασύλληπτης μεγαλοσύνης του Θεού.

Να στοχάζεσαι πάντα τη συντομία και το άδηλο τέρμα της παρούσας ζωής, συνειδητοποιώντας την προσωρινότητα και την ασημαντότητά σου, γιατί αυτός είναι ο δρόμος που σε φέρνει κοντά στον Κύριο.

22.Τό Ἐργαστήριο τῆς Σωτηρίας καί ἡ Κλήση μας,(Πρός Ἐφεσίους γ΄, 20-δ΄,1) Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς,Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

22.Τό Ἐργαστήριο τῆς Σωτηρίας καί ἡ Κλήση μας, (Πρός Ἐφεσίους γ΄, 20-δ΄,1) Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 1-10-2017 (Σύναξη)

Οἱ βουλές τοῦ Θεοῦ

  … Όταν βλέπεις έναν μέθυσο να γίνεται νηστευτής ή έναν αισχρολόγο να ψάλει θείους ύμνους, να θαυμάζεις τη μακροθυμία του Κυρίου ,να εγκωμιάζεις τη μετάνοια και να λες μαζί με τον ψαλμωδό: « Αυτή η αλλοίωση είναι έργο της δεξιάς του Υψίστου » ( Ψαλμ. 76 : 11 ) . Δηλαδή, τη θαυμαστή αυτή μεταβολή την πραγματοποίησε το δεξί χέρι του Θεού, η δυνατή επέμβαση και ενέργειά Του.

 Κάθε έργο που αποσκοπεί στη σωτηρία ψυχών, δέχεται από την αρχή επιθέσεις. Μόλις γεννήθηκε ο Χριστός, ξέσπασε η μανία του Ηρώδη. Κι εσύ, αν αξιωθείς κάποτε να υπηρετήσεις με οποιονδήποτε τρόπο το Θεό, θα υποφέρεις πολύ, θα πονέσεις πολύ, θα κινδυνέψεις πολύ. Μην ξαφνιαστείς. Μην ταραχθείς. Μην αναρωτηθείς: « Εγώ εκτελώ το θέλημα του Θεού, και θα έπρεπε να δοξάζομαι για αυτό και να στεφανώνομαι . Γιατί, λοιπόν, υποφέρω; » . Να θυμηθείς τότε το Χριστό, που διώχθηκε ως το θάνατο, και μας προειδοποίησε : « Αν εμένα καταδίωξαν, θα καταδιώξουν κι εσάς ». ( Ιω. 15: 20 ) . Μας έδωσε ,όμως , και μιαν υπόσχεση: « Όποιος μείνει σταθερός ως το τέλος, αυτός θα σωθεί » ( Ματθ. 10 : 22 ) . Αν κάποιος φροντίζει για την σωτηρία του είναι αδύνατον να χαθεί. Ο Θεός δεν θα τον εγκαταλείψει στις δυσκολίες και στους κινδύνους. Τι είπε ο Κύριος στον Πέτρο; « Σίμων, Σίμων! Ο σατανάς ζήτησε να σας δοκιμάσει σαν το σιτάρι στο κόσκινο. Εγώ όμως προσευχήθηκα για σένα, να μη σε εγκαταλείψει η πίστη σου » ( Λουκ. 22: 32 ) .

Μήν Κλαῖς, Κυριακή Γ΄Λουκᾶ, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Μήν Κλαῖς, Κυριακή Γ΄ Λουκᾶ, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 8-10-2017 (Κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://www.HristosPanagia.gr

Ἡ Κατάταξη τῶν Ψυχῶν μετά τήν Κοίμηση τῶν Ἀνθρώπων, Εὐεργετινός, Τόμος 1, Ὑπόθεση ΙΑ΄, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

11.Ἡ Κατάταξη τῶν Ψυχῶν μετά τήν Κοίμηση τῶν Ἀνθρώπων, Εὐεργετινός, Τόμος 1, Ὑπόθεση ΙΑ΄, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 30-9-2017 (Σύναξη)

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Οἱ τρόποι ἐγκαταλείψεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

«Οἱ τρόποι ἐγκαταλείψεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ»

Εὐεργετινός, Ὁμιλία στίς 16-10-2010

Λέγαμε τίς προηγούμενες φορές, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, γιά τό πῶς φωτίζεται ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου καί πῶς παραμένει σ’ αὐτό τόν φωτισμό. Σήμερα θά ποῦμε πῶς σκοτίζεται ὁ νοῦς καί γιά ποιό λόγο ἀποσύρει ὁ Θεός τό φῶς Του καί κατά κάποιο τρόπο ἐγακαταλείπει ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ τόν ἄνθρωπο. Βέβαια ὁ Θεός ποτέ δέν ἐγκαταλείπει τόν ἄνθρωπο, πάντα τόν ἀγαπάει καί τίποτε δέν εἶναι ἱκανό νά σταματήσει τόν Θεό νά μᾶς ἀγαπάει. Ὁ Θεός πάντοτε εἶναι ἀγάπη καί ἀγαπάει ἀκόμα καί τούς κολασμένους. Παντοῦ εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτό λέει ὡραῖα ὁ ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος, μή νομίζεις ὅτι αὐτοί πού εἶναι στήν κόλαση στεροῦνται τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Δέν τήν στεροῦνται. Ἀλλά τί συμβαίνει; Ἐπειδή ἀκριβῶς ἔχουν ἀπορρίψει τόν Θεό, δέν ἀγαποῦν οἱ ἴδιοι τόν Θεό, αὐτή τήν ἀγάπη πού τούς στέλνει ὁ Θεός τήν αἰσθάνονται σάν φωτιά, σάν πῦρ, τό αἰσθάνονται σάν τιμωρία. Ἀλλά ὁ Θεός δέν τιμωρεῖ. Μόνοι μας τιμωρούμαστε, αὐτοτιμωρούμαστε, διότι ἀκριβῶς δέν ἀγαπᾶμε τόν Θεό, δέν ἔχουμε σχέση μέ τόν Θεό πού εἶναι ἡ ζωή, πού εἶναι τό φῶς, πού εἶναι ἡ ἀλήθεια, πού εἶναι ἡ ἀνάσταση, πού εἶναι ἡ χαρά καί ἡ εἰρήνη. Ὅταν λοιπόν δέν ἔχεις σχέση μαζί Του, τότε εἶσαι στό ἀντίθετο, εἶσαι στόν θάνατο, εἶσαι στό σκοτάδι, εἶσαι στήν ταραχή, στό ἄγχος, στήν ἀπελπισία... καί φυσικά ὅλο αὐτό τί εἶναι; Μιά τιμωρία τῆς ἐσχάτης μορφῆς, τοῦ ἐσχάτου εἴδους, ἀλλά τήν ὁποία ἐπιβάλλεις ἐσύ στόν ἑαυτό σου.

10.Ἡ Ἔξοδος τῆς Ψυχῆς ἀπό τό σῶμα, Εὐεργετινός, Τόμος 1, Ὑπόθεση Ι΄,Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ Ἔξοδος τῆς Ψυχῆς ἀπό τό σῶμα, Εὐεργετινός, Τόμος 1,Ὑπόθεση Ι΄, Ἀρχ. Σάββας Ἁγ/της 23-9-2017

Ὑπομονή καί αὐτομεμψία

«Ἀγαθόν μοι ὅτι ἐταπείνωσάς με,

ὅπως ἄν μάθω τά δικαιώματά σου.»

Ψαλμ. 118 : 71

«Κατοικία τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ὑπομονή, ἐπειδή μέσα σ᾿ αὐτήν ζεῖ ἐξασφαλισμένη, καί τροφή τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ταπείνωση, ἐπειδή μ᾿ αὐτήν τρέφεται», λέει ὁ ὅσιος Ἠλίας ὁ Ἔκδικος¹. Ὅταν ἀκριβῶς τρέφεται ἡ ψυχή μέ τήν ἁγία τροφή τῆς ταπεινώσεως, μπορεῖ νά παραμένει στήν ἁγία κατοικία τῆς ὑπομονῆς. Ὅταν ἡ τροφή αὐτή εἶναι ἀνεπαρκής, τότε ἡ ψυχή βγαίνει ἀπό τό σπίτι τῆς ὑπομονῆς. Καί τότε σάν ἀνεμοστρόβιλος ἡ ταραχή τήν ἁρπάζει, τήν παρασύρει καί τή ζαλίζει. Μέσα της ξεσηκώνονται σάν κύματα διάφοροι ἐμπαθεῖς λογισμοί καί ἐμπαθή αἰσθήματα, πνίγοντάς την στά βάθη σκοτεινῶν καί ἁμαρτωλῶν φαντασιῶν, λόγων καί πράξεων. Ἔτσι ἡ ψυχή καταντᾶ σέ κατάσταση ἀδυναμίας, σκοτισμοῦ καί ἀκηδίας, πέφτοντας συχνά στό βάραθρο τῆς θανάσιμης ἀπελπισίας καί τῆς ὁλοκληρωτικῆς διαλύσεως.

Θέλεις νά παραμείνεις μέσα στήν ἁγία κατοικία τῆς ὑπομονῆς καί νά μή βγαίνεις ἀπ᾿ αὐτήν;

Ἡ Ἀποκάλυψη τῶν Παθῶν καί ἡ Ὑπερηφάνεια, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης 13-9-2017

Ἡ Ἀποκάλυψη τῶν Παθῶν καί ἡ Ὑπερηφάνεια, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης. Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στις 13-9-2017
 (Σύναξη στόν Ἱ.Ν. Ἁγίου Ἀθανασίου Ἀμπελειῶν Πέλλας)
 http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Ὁ πόλεμος κατά τῶν παθῶν

«Ἄν ὁ ἄνθρωπος ρίξη τό βάρος ἐπάνω του, βρίσκει ἀνάπαυσι. Τήν στιγμή πού θά τό ρίξη στόν ἄλλον, θά βρῆ ταραχή μέσα του».

Μέγας Ἀντώνιος

ΟΜΙΛΙΑ Ι΄

Εὐλογημένα μου παιδιά,

Λέγουν οἱ πατέρες ὅτι ἡ καρδιά τοῦ ἀνθρώπου εἶναι μπλεγμένη μέ τίς ρίζες τῶν παθῶν, πού εἶναι ἀκανθώδεις, καί τήν ἔχουν «γαντζώσει» γιά τά καλά. Μόλις λοιπόν, ἐπιχειρήση ὁ ἄνθρωπος μέ τήν φώτισι τοῦ Θεοῦ νά ξερριζώση ἕνα πάθος (οὐσιαστικά νά μεταμορφώση ἕνα πάθος), νά ἀρχίση νά βγάζη τά ριζίδια, νά τά πιάνη μέ τήν τσιμπίδα καί νά τά τραβάη, ξερριζώνοντας τό πάθος σκίζει καί τήν καρδιά! Σχιζόμενη δέ ἡ καρδιά βγάζει αἷμα καί πονάει. Ἄν δέν κάνη ὁ ἄνθρωπος ὑπομονή στόν πόνο, σταματάει ἐκεῖ καί ἐγκαταλείπει τόν ἀγῶνα καί μένει ἐμπαθής καί ἁμαρτωλός. Ἄν ὅμως κάνη ὑπομονή στόν πόνο, τήν βγάζει τή ρίζα τοῦ πάθους καί ἀπαλλάσσεται.

Γι᾿ αὐτό καί οἱ ἅγιοι πατέρες μέ τήν ἄσκησί τους, μέ τήν φώτισι τοῦ Θεοῦ, μέ τήν προσευχή κ.λ.π. ἀγωνίστηκαν καί πίεσαν τόν ἑαυτό τους καί ξερρίζωσαν σιγά -σιγά τίς ριζίτσες τῶν παθῶν· μία – μία τίς ἔβγαλαν καί ἔφθασαν στήν ἀπάθεια.

Καί μετά δέν ἐπολεμοῦντο οὔτε ἀπό ὑπερηφάνεια, οὔτε ἀπό κενοδοξία, οὔτε ἀπό φθόνο, οὔτε ἀπό λογισμούς βρώμικους, οὔτε ἀπό μῖσος κ.ἄ.

Βλέπουμε τούς ἁγίους νά κάνουνε θαύματα καί νά μήν ὑπερηφανεύωνται καθόλου. Καί λές: «Μά, πῶς δέν ὑπερηφανεύοντο αὐτοί οἱ ἄνθρωποι· ἐμεῖς τό παραμικρό κάνουμε καί ὤπ! φουντώνει τό κερατάκι καί μοῦ λέγει: “ Ὤ, εἶσαι μεγάλος, εἶσαι τρανός, ἐσύ ἔκανες αὐτό τό ἔργο, πού ἄλλος δέν τό κάνει· ἐσύ ὅμως τό κάνεις! Κοίταξε ἐσύ εἶσαι πιό φωτισμένος, ἐσύ ἔχεις πιό πολλή ἀγωνιστικότητα” κ.λ.π.». Καί σοῦ φουσκώνει τώρα τό «ἐγώ» καί προσπαθεῖ ὁ διάβολος αὐτός νά σοῦ κλέψη τό κέρδος τῆς προσπάθειας πού ἔκανες. Ὅταν κενοδοξῆ ὁ ἄνθρωπος γιά τό ἔργο πού κάνει, χάνει τό μισθό του. Μένει ἡ ἐξωτερική πρᾶξι. Ἄν μετανοιώση, ξαναπαίρνει τό κέρδος. Ἀλλά πῶς θά πάρη τό κέρδος; Μέ τήν αὐτομεμψία, μέ τήν αὐτοκατηγορία.