11. Τί σημαίνει ἀγαπῶ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 19-6-2019

11. Τί σημαίνει ἀγαπῶ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 19-6-2019, (Μετάφραση στά Ρουμανικά)
11. Ce inseamna "iubesc". Arhim. Savva Aghioritul 19-6-2019
(cu traducere in romana)

25. Ἡ ζωή τῆς ἐρήμου στήν Ὁμόνοια, Ἁγ. Πορφυρίου-Βίος καί Λόγοι, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

25. Ἡ ζωή τῆς ἐρήμου στήν Ὁμόνοια, Ἁγ. Πορφυρίου-Βίος καί Λόγοι, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr

Πατερικά σχόλια στό θέμα περί ἐργασίας καί ἀργίας (Α΄ μέρος). «Ἀκούομεν γάρ τινας περιπατοῦντας ἐν ὑμῖν ἀτάκτως͵ μηδὲν ἐργαζομένους, ἀλλὰ περιεργαζομένους»

 Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ ἀργία, ἡ τεμπελιά εἶναι ἀταξία. 

Ὅλοι οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καταδικάζουν τούς τοιούτους. Γράφεται στίς Ἀποστολικές Διαταγές: «Δέν θά εἶσαι σάν πετούμενος (νά πετᾶς ἐδῶ κι ἐκεῖ), οὔτε θά περπατᾶς χωρίς λόγο στούς δρόμους παρατηρώντας, ἐνῶ δέν πρέπει, αὐτούς πού ζοῦν κακῶς· ἀντίθετα προσέχοντας στήν τέχνη καί τό ἔργο σου, νά ἀναζητᾶς αὐτά, πού θέλει ὁ Θεός. Ἀφοῦ ὑπενθυμίζεις στόν ἑαυτό σου τά λόγια τοῦ Χριστοῦ, αὐτά συνεχῶς νά μελετᾶς. Διότι λέγει ἡ Γραφή: Τόν νόμο Του θά μελετήσεις ἡμέρα καί νύκτα· κι ὅταν περπατᾶς στόν ἀγρό, κι ὅταν κάθεσαι στό σπίτι, κι ὅταν κοιμᾶσαι , κι ὅταν σηκώνεσαι, γιά νά κατανοεῖς τά πάντα»[1].

 Ὁ Θεός θέλει ὁ ἄνθρωπος νά ἐργάζεται. Ἐξ ἀρχῆς ἐτοποθέτησε τόν ἄνθρωπο στόν Παράδεισο γιά νά ἐργάζεται αὐτόν καί νά τόν φυλάττῃ[2].

Ἑρμηνεύοντας αὐτό τό ρητό ὁ Μ. Βασίλειος λέγει: «Ἀφοῦ ἔφτιαξε ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο, δέν ἤθελε αὐτόν νά εἶναι ἀργός καί ἀκίνητος, ἀλλά νά εἶναι δραστήριος σ’ αὐτά, πού εἶναι καθήκοντα».

Τό παρακινεῖ ὁ Πλάστης τό πλάσμα Του σέ ζῆλο καί σπουδή. Μετά τήν πτώση, πάλι, ὁ Θεός παραγγέλλει τήν ἐργασία λέγοντας: «ἐν ἱδρῶτι τοῦ προσώπου σου φαγῇ τόν ἄρτον σου». Καί βέβαια αὐτά, πού εἶπε ὁ Θεός στόν Ἀδάμ, ἰσχύουν καί γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους, τούς ἀπογόνους τοῦ πρώτου Ἀδάμ.

Ἡ ἀγάπη ὡς κριτήριο γιά τή σωτηρία μας. Κυριακή τῆς Κρίσεως.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ ἀγάπη ὡς κριτήριο γιά τή σωτηρία μας. Κυριακή τῆς Κρίσεως.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 19-2-2017 (Κήρυγμα). Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Ὅσο ξεχνᾶμε τόν ἑαυτό μας, τόσο μᾶς θυμᾶται ὁ Θεός

Όποιος έχει θυσία και πίστη στον Θεό, δεν υπολογίζει τον εαυτό του. Ο άνθρωπος ,όταν δεν καλλιεργήση το πνεύμα της θυσίας, σκέφτεται μόνον τον εαυτό του και θέλει όλοι να θυσιάζωνται γι’ αυτόν. Αλλά όποιος σκέφτεται μόνο τον εαυτό του, αυτός απομονώνεται και από τους ανθρώπους, απομονώνεται και από τον Θεό – διπλή απομόνωση- , οπότε δεν δέχεται την Θεία Χάρη. Αυτός είναι άχρηστος άνθρωπος . Και να δήτε, αυτόν που σκέφτεται συνέχεια τον εαυτό του, τις δυσκολίες του κ.λπ., και ανθρωπίνως κανείς δεν θα του συμπαρασταθή σε μια ανάγκη. Καλά, θεϊκή συμπαράσταση δεν θα έχη, αλλά δε θα έχη και ανθρώπινη. Μετά θα προσπαθή από εδώ-από εκεί να βοηθηθή. Θα βασανίζεται δηλαδή, για να βοηθηθή από ανθρώπους, αλλά βοήθεια δεν θα βρίσκη. Αντίθετα, όποιος δεν σκέφτεται τον εαυτό του, αλλά σκέφτεται συνέχεια τους άλλους, με την καλή έννοια, αυτόν τον σκέφτεται συνέχεια ο Θεός, και μετά τον σκέφτονται και οι άλλοι. Όσο ξεχνάει τον εαυτό του , τόσο τον θυμάται ο Θεός. Να, μια ψυχή φιλότιμη μέσα σε ένα Κοινόβιο θυσιάζεται, δίνεται κ.λπ. Αυτό , νομίζετε, δεν έχει πέσει στην αντίληψη των άλλων; Μπορεί να μην την σκεφθούν οι άλλοι αυτήν την ψυχή που δίνεται ολόκληρη και δεν σκέφτεται τον εαυτό της; Μπορεί να μην την σκεφθή ο Θεός; Μεγάλη υπόθεση! Εδώ βλέπει κανείς την ευλογία του Θεού, πώς εργάζεται ο Θεός.
Στις δυσκολίες δίνει εξετάσεις ο άνθρωπος. Εκεί φαίνεται αν έχη πραγματική αγάπη, θυσία. Και όταν λέμε ότι ένας έχει θυσία, εννοούμε ότι την ‘ώρα του κινδύνου δεν υπολογίζει τον εαυτό του και σκέφτεται τους άλλους. Βλέπεις, και η παροιμία λέει «ο καλός φίλος στην ανάγκη φαίνεται». Θεός φυλάξοι, αν λ.χ. τώρα έπεφταν βόμβες , θα φαινόταν ποιος σκέφτεται τον άλλον και ποιος σκέφτεται τον εαυτό του.

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ φέρνει άσυνήθιστη ἀλλοίωση.Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος

 

ΛΟΓΟΙ ΠΕΡΙ ΑΓΑΠΗΣ

ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ 

Ο Θεός και οι άγγελοι αυτού

εν ανάγκαις χαίρουσιν,

ο δε διάβολος και οι εργάται αυτού εν αναπαύσει

Η αγάπη τον Θεού είναι αστείρευτη.

. Η αγάπη που προέρχεται από τα πράγματα αυτού του κόσμου μοιάζει με το φως του λυχναριού, που συντηρείται με το λάδι ή ακόμη, μοιάζει με το χείμαρρο, που τρέχει μόνο όταν βρέχει και γίνεται ξερός όταν σταματήσει η βροχή. Όμως η αγάπη που προέρχεται από το Θεό είναι σαν την πηγή που αναβλύζει και ποτέ δε σταματάει η ροή της και το νερό της δε σώνεται, γιατί ο Θεός μόνος είναι η πηγή της αγάπης.

Η αγάπη του Θεού φέρνει ασυνήθιστη αλλοίωση.

. Η αγάπη του Θεού είναι από τη φύση της θερμή. Και όταν πέσει σε κάποιον με υπερβολή, κάνει εκείνη την ψυχή εκστατική. Γι' αυτό και η καρδιά εκείνου που την αισθάνθηκε δεν μπορεί να τη δεχθεί μέσα του και να την αντέξει αλλά ανάλογα με την ποιότητα της αγάπης που τον επισκίασε, φαίνεται απάνω του μια ασυνήθιστη αλλοίωση. Και αυτά είναι τα αισθητά σημεία αυτής της αλλοίωσης:

Ἡ ἀγάπη εἶναι τό δεῖπνο τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος

 

ΛΟΓΟΙ ΠΕΡΙ ΑΓΑΠΗΣ

ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ 

Ο Θεός και οι άγγελοι αυτού

εν ανάγκαις χαίρουσιν,

ο δε διάβολος και οι εργάται αυτού εν αναπαύσει

  Η αγάπη είναι το δείπνο της βασιλείας του Θεού.

1. Η αγάπη είναι η βασιλεία, που μυστικά υποσχέθηκε ο Κύριος στους Αποστόλους ότι θα φάνε στη βασιλεία του. Διότι το «να τρώτε και να πίνετε στο δικό μου τραπέζι στη βασιλεία μου» (Λουκ. 22, 30) τι άλλο είναι παρά η αγάπη; Γιατί η αγάπη του Θεού μπορεί να θρέψει τον άνθρωπο, χωρίς αυτός να τρώγει και να πίνει. Η αγάπη, ακόμη, είναι το κρασί που ευφραίνει την καρδιά του ανθρώπου (Ψ. 93, 16). Μακάριος είναι αυτός που ήπιε από τούτο το κρασί. Από αυτό ήπιαν οι ακόλαστοι και ένιωσαν ντροπή οι αμαρτωλοί και λησμόνησαν τους δρόμους της αμαρτίας και οι μέθυσοι και έγιναν νηστευτές και οι πλούσιοι και πεθύμησαν τη φτώχεια και οι φτωχοί και πλούτισαν με την ελπίδα και οί άρρωστοι και έγιναν υγιείς και οι αγράμματοι και έγιναν σοφοί.

Ἡ ἀγάπη «οὐ ζητεῖ τά ἑαυτῆς».Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος

ΛΟΓΟΙ ΠΕΡΙ ΑΓΑΠΗΣ
ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ

Ο Θεός και οι άγγελοι αυτού

εν ανάγκαις χαίρουσιν,

ο δε διάβολος και οι εργάται αυτού εν αναπαύσει

 
Ἡ ἀγάπη «οὐ ζητεῖ τά ἑαυτῆς».

1. Λένε για τον μακάριο Αντώνιο ότι ποτέ του δε σκέφθηκε να κάνει κάτι πού να ωφελεί τον εαυτό του πιότερο από τον πλησίον του κι αυτό, γιατί πίστευε πώς το κέρδος του πλησίον του είναι γι' αυτόν άριστη εργασία.

2. Και πάλι είπαν για τον αββά Αγάθωνα, ότι έλεγε πως «ήθελα να βρω έναν λεπρό και να λάβω το σώμα του και να του δώσω το δικό μου». Είδες τέλεια αγάπη; Και πάλι, αν είχε κάποιο πράγμα χρήσιμο, δεν άντεχε να μην αναπαύσει μ' αυτό τον πλησίον του. Είχε κάποτε μια σμίλη για να κόβει τις πέτρες. Ήρθε λοιπόν ένας αδελφός κοντά του και, επειδή την είδε και τη θέλησε, δεν τον άφησε να βγει από το κελί του χωρίς αυτή.

3. Πολλοί ερημίτες παρέδωσαν τα σώματά τους στα θηρία και στο ξίφος και στη φωτιά, για να ωφελήσουν τον πλησίον.

4. Κανείς δεν μπορεί να φτάσει σ' αυτά τα μέτρα της αγάπης, αν δε ζήσει κρυφά, μέσα του, την ελπίδα του Θεού. Και δεν μπορούν να αγαπήσουν αληθινά τους ανθρώπους όσοι δίνουν την καρδιά τους σ' αυτό τον εφήμερο κόσμο. Όταν ένας άνθρωπος αποκτήσει την αληθινή αγάπη, τον ίδιο το Θεό ντύνεται μαζί με αυτήν.

"Παράδεισος εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ..."

αββά Ισαάκ Σύρου

Παράδεισος είναι η αγάπη του Θεού. Μέσα σ’ αυτήν υπάρχει η τρυφή όλων των μακαρισμών. Σ’ αυτόν τον παράδεισο ο μακάριος Παύλος τράφηκε με υπερφυσική τροφή. Και αφού γεύθηκε εκεί το ξύλο της ζωής, έκραξε λέγοντας: «αυτά που μάτι δεν τα είδε, ούτε αυτί τα άκουσε, κι ούτε που τα’ βαλε ο λογισμός του ανθρώπου, όσα ετοίμασε ο Θεός για κείνους που τον αγαπούν» (1 Κορ. 2, 9). Από αυτό το ξύλο της ζωής εμποδίστηκαν ο Αδάμ με τη συμβουλή του διαβόλου.

Το ξύλο της ζωής είναι η αγάπη του Θεού, από την οποία εξέπεσε ο Αδάμ και δεν μπόρεσε πια να χαρεί, παρά δούλευε και έχυνε τον ιδρώτα του στη γη των αγκαθιών. Όσοι στερήθηκαν την αγάπη του Θεού, δηλ. τον παράδεισο, τρώνε με την εργασία τους, μέσα στ’ αγκάθια, το ψωμί του ιδρώτα, και αν ακόμη βαδίζουν στον ίσιο δρόμο των αρετών.

Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό- Ὑπέροχες συμβουλές (ἀββᾶ Ἰσαάκ)

Η ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Βασισμένο στούς Ἀσκητικούς Λόγους τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

Ἡ ψυχή πού ἀγαπάει τόν Θεό βρίσκει ἀνάπαυση μόνο κοντά Του. Μόλις ἐλευθερωθεῖς ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας, ἡ καρδιά σου θά συνδεθεῖ μέ τόν Θεό. Ὅπως τά βρέφη τρέφονται πρῶτα μέ τό γάλα καί μετά μέ τό ψωμί, ἔτσι καί οἱ ἀρχάριοι  στή χριστιανική ζωή πρῶτα πρέπει νά κόψουν αὐτά πού τούς συνδέουν μέ τόν κόσμο καί μετά νά ἑνωθοῦν μέ τόν Θεό. Ἡ σωματική ἐργασία προηγεῖται ἀπό τήν ψυχική.

Ὅπως ὁ Θεός στή δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου πρῶτα ἔφτιαξε τό χωμάτινο σῶμα καί μετά φύσηξε καί τοῦ ἔδωσε «πνοήν ζωῆς», ἔτσι καί στά πνευματικά, πρῶτα θ’ ἀρχίσουμε μέ τούς σωματικούς κόπους καί κατόπιν θά προχωρήσουμε στή συστηματική καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν. Πρῶτα βάζει στό σπίτι κανείς  θεμέλια καί μετά τό χτίζει. Ἀλλιώτικα δέν γίνεται. Ἡ ψυχική ἐργασία γεννιέται ἀπό τή σωματική, ὅπως τό στάχυ βγαίνει ἀπό τόν γυμνό κόκκο τοῦ σταριοῦ.

Οἱ κόποι πού κάνουμε γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δέν συγκρίνονται μέ τήν ἀπόλαυση τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν. Τόν κόπο τοῦ γεωργοῦ ὅταν σπέρνει, ἀκολουθεῖ ἡ χαρά ὅταν θερίζει. Τό ψωμί πού τρώει τοῦ φαίνεται γλυκό, γιατί εἶναι ὁ καρπός τοῦ ἱδρώτα του.

Ἀγάπη πρός τόν πλησίον

Αγάπη προς τον πλησίον.
Βίασε τον εαυτό σου,σαν συναντήσεις τον διπλανό σου,να τον τιμήσεις παραπάνω απο το μέτρο του.Φίλησε τα πόδια του και τα χερια του και κράτησε τα πολλές φορές με τιμή και βάλε τα επάνω στα μάτια σου και παίνεψε τον ακόμα και για εκέινα που δεν έχει.Και σαν χωριστεί απο σένα,πες για αυτόν καθέ καλό και τιμημένο,γιατι με αυτά  τον τραβάς στο καλό και τον κάνεις να ντρέπεται απο τα καλά τα λόγια που του είπες και σπέρνεις σε αυτόν τους σπόρους της αρετής.

Ἕνας ἀνεξίκακος καί ὑπομονετικός γέροντας

Είναι πράγματι ψυχικός άθλος, όταν ένας άνθρωπος, ενώ βρίσκεται στην γεροντική ηλικία και έχοντας μεγαλώσει παιδιά, καταλήξει σε γηροκομείο, να καταφέρει ν’ αποβάλλει από την ψυχή του την πικρία της εγκατάλειψης. Και όχι μόνον αυτό, αλλά να δικαιολογεί τα παιδιά του πώς δεν ήθελαν να τον πάνε στο Γηροκομείο, αλλά τους ανάγκασαν οι περιστάσεις!

Μεγάλη αρετή ανεξικακίας, καρτερίας, χριστιανικής μεγαλοψυχίας! Λίγοι αριστεύουν στο ψυχικό αυτό άθλημα. Κι όμως, θα ήταν τόσο ωφέλιμο για την ψυχή τους να το επιτύχουν όλοι! Ανεξάρτητα αν τα παιδιά πρέπει να κάνουν το παν για ν’ αποφύγουν αυτή τη λύση, που συνήθως πικραίνει πολύ τους γονείς, στους οποίους οφείλεται τιμή, στοργή και κατανόηση. Το γήρας είναι γεγονός πώς έχει ανάγκη στοργικών Κυρηναίων και όχι αδιάφορων και μερικές φορές κι άσπλαχνων επαγγελματιών…

Πάντως , ο παππούς αυτής της αληθινής ιστορίας ήταν ένας απ’ αυτούς τους αγιασμένους γέροντες, που είναι γεμάτοι στοργή, καρτερία, ανεξικακία!

Γιά τήν ἀνεξικακία καί τήν πραότητα

κη΄

Ο αββάς Κασσιανός έλεγε, ότι κοντά στον μεγάλο άγιο Ισίδωρο, τον πρεσβύτερο της Σκήτης, ήταν κάποιος διάκονος Παφνούτιος, που για την αρετή του τη μεγάλη ο Γέροντάς του θέλησε να τον κάνη ιερέα, για να μπορεί μετά το θάνατό του να τον έχει και διάδοχό του. Εκείνος, όμως, από ευλάβεια δεν πλησίασε τη χειροτονία κ’ έμεινε διάκονος. Αυτόν, λοιπόν, το διάκονο, τον τόσο ενάρετο, εφθόνησε κάποιος από τους Γέροντες, που έγινε όργανο του δαίμονος ˙ και, όταν όλοι βρισκόταν για την ακολουθία στην εκκλησία, , βγαίνει ο φθονερός και βάζει ένα δικό του βιβλίο στο κελλί του αββά Παφνουτίου. Μετά, πάει στον αββά Ισίδωρο και του λέει:
- Κάποιος από τους αδελφούς μου έκλεψε το τάδε βιβλίο και δεν το βρίσκω.
Απόρησε ο αββάς Ισίδωρος:

Δέν βρῆκα ἀκόμη κάποιον πού νά μέ ἀγαπάει, ὅπως τόν ἀγαπῶ ἐγώ.

Λόγος Αββά Ζωσιμά ΙΑ΄. Δεν βρήκα ακόμη κάποιον που να με αγαπάει, όπως τον αγαπώ εγώ.

ία'. Και συνέχισε να λέει: «Κάποτε ένας από τους αδελφούς που έμεναν μαζί μου και είχαν πάρει απ' τα χέριά μου το μοναχικό σχήμα, αφού καταρτίσθηκε αρκετά κοντά μου-και μάλιστα ήταν από τους "καλομαθημένους" και συγκατέβαινα στην αδυναμία του-κάποια μέρα μου λέει: Αββά μου, πολύ σε αγαπώ. Του λέω κι εγώ: Δεν βρήκα ακόμη κάποιον που να με αγαπάει, όπως τον αγαπώ εγώ. Τώρα λες: σε αγαπώ, και σε πιστεύω- εάν όμως συμβεί κάτι που δεν σου αρέσει, δεν θα παραμείνεις ο ίδιος, ενώ εγώ οτιδήποτε κι αν πάθω από μέρους σου, τίποτε δεν είναι ικανό να με απομακρύνει από την αγάπη σου.

Λίγος χρόνος πέρασε και δεν ξέρω τι του συνέβη και άρχισε να λέει εναντίον μου πολλά, ακόμη και αισχρά λόγια·

Ἡ Ἀνεξικακία, Ἀρετή τῶν πιστῶν .Ἅγ.Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

Ευαγγελικό "σχόλιο" του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στην Κυριακή ΙΑ' Ματθαίου

Δυο πράγματα ζητεί από μας ο Χριστός αναφέροντας τη σημερινή παραβολή. Πρώτα να παραδεχώμαστε τα σφάλματά μας και στη συνέχεια να συγχωρούμε τους άλλους. Το δεύτερο προϋποθέτει το πρώτο για να γίνεται σωστότερα (όποιος παραδέχεται βαθειά μέσα του τα αμαρτήματά του, γίνεται πιο σπλαχνικός στον συναμαρτωλό του). Και ας μη συγχωρούμε μόνο στα λόγια, αλλά από καρδιάς. Μη σφάζουμε τον εαυτό μας με το να κρατούμε μέσα μας κακία. Γιατί ποιος νομίζεις πως μπορεί να σε λυπήση τόσο θανάσιμα, όσο καταφέρνεις συ ο ίδιος, με το να έχης μέσα σου μνήμη της οργής και έτσι να φέρνης καταπάνω σου την καταδίκη του Θεού στην μέλλουσα κρίσι;...

Δέχεται ὁ Θεός τόν διάβολο σέ μετάνοια;

Κάποιος άγιος γέροντας, μεγάλος και διορατικός, έχοντας νικήσει και ξεπεράσει όλους τους πειρασμούς των δαιμόνων, είχε λάβει το χάρισμα να βλέπει οφθαλμοφανώς το πως επιδρούν στη ζωή των ανθρώπων οι άγγελοι και οι δαίμονες· πως δηλ. ο καθένας από την πλευρά του αγωνίζονται για τις ψυχές των ανθρώπων.

Ήταν δε τόσο μεγάλος και υψηλός στην αρετή, που τα ακάθαρτα πνεύματα τον υπολόγιζαν πολύ και συστέλλονταν μπροστά του.

Πολλές φορές τα κορόιδευε και τα ύβριζε θυμίζοντάς τους την πτώση τους από τους ουρανούς και την αιώνια κόλαση του πυρός που τα περιμένει.

Καιρός εἶναι,νά μετανοήσουμε. Καιρός εἶναι νά συνέλθουμε!

Εμείς αρνηθήκαμε τον Πλάστη και Ευεργέτη μας. Εμείς γίναμε πιο άλογοι κι από τα άλογα κτίσματα, καταπατώντας τους φυσικούς και θεόσδοτους νόμους. Καιρός είναι, λοιπόν, να μετανοήσουμε. Καιρός είναι να συνέλθουμε. Όσοι από μας είναι ακόμα υγιείς, ας βοηθήσουν τους αρρώστους.

Όσοι είναι όρθιοι, ας απλώσουν φιλάδελφα το χέρι τους στους πεσμένους. Όσοι βαδίζουν σταθερά στο δρόμο της σωτηρίας, ας προσελκύσουν κι εκείνους που τριγυρνούν στις γκρεμοτοπιές της απώλειας.

Ας μη νοιαζόμαστε μόνο για το συμφέρον μας, αλλά και για την ωφέλεια των αδελφών μας. Όλοι φροντίζουμε ν' αυξήσουμε τα κέρδη μας, κανένας να βοηθήσει εκείνους που έχουν ανάγκη.

Πῶς φανερώνεται ἡ ἀγάπη στόν πλησίον;

«Ἐσύ καί ὁ συνάνθρωπος»
Ἐπιλογή καί διασκευή ψυχωφελῶν κειμένων ἀπό τό βιβλίο «ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ»
τοῦ μοναχοῦ Ἀγαπίου Λάνδου τοῦ Κρητός

Ὅταν ὁ Κύριος ὅρισε τήν ἀγάπη στόν Θεό ὡς τήν «πρώτη καί πιό μεγάλη ἐντολή», πρόσθεσε: «Δεύτερη, τό ἴδιο σπουδαία μ αὐτή εἶναι: «Ν’ ἀγαπᾶς τόν πλησίον σου ὅπως τόν ἑαυτό σου»(Ματθ. 22, 38-39).
    Ὅπου κι ἄν ἀνοίξεις τή Γραφή, στούς Προφῆτες, στά Εὐαγγέλια, στίς Ἐπιστολές, σ’ ὅλη τήν Παλαιά καί Καινή Διαθήκη, θά θαυμάσεις τό πλῆθος τῶν ἐπαίνων τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον, καθώς καί τῶν συνεχῶν ὑπομνήσεων καί προτροπῶν τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἄσκηση τῆς ἀρετῆς αὐτῆς.

 Στόν προφήτη Ἡσαΐα ἡ ἀγάπη πρός τόν πλησίον εἶναι ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος καί ἡ κυριότερη ἐκδήλωση τῆς δικαιοσύνης.

Ἐσύ καί ὁ Θεός

«ΕΣΥ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ»

Πῶς θά σωθοῦμε

Ἐπιλογή καί διασκευή ψυχωφελῶν κείμενων ἀπό τό βιβλίο «ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ»

τοῦ μοναχοῦ Ἀγαπίου Λάνδου τοῦ Κρητός

Στή σχέση μας μέ τόν Θεό χρειαζόμαστε τίς τρεῖς μεγάλες θεολογικές ἀρετές,

τήν πίστη, τήν ἐλπίδα καί τήν ἀγάπη(Α’ Κορ. 13, 13).

Μ’ αὐτές διαμορφώνεται μέσα μας καρδία τέκνου.

Συλλογίσου, πῶς εἶναι ἕνας καλός κι’ ἐνάρετος γιός, πῶς αἰσθάνεται καί πῶς ἀντιμετωπίζει τόν πατέρα του, πόση ἀγάπη καί ἐμπιστοσύνη τοῦ ἔχει, μέ πόσο σεβασμό καί πόση εὐλάβεια στέκεται μπροστά του, πόση ὑπακοή τοῦ κάνει, πόση εὐγνωμοσύνη νιώθει γιά ὅσα τοῦ προσφέρει, μέ πόσο ζῆλο ἐργάζεται στά πατρικά ἔργα, μέ πόσο πόθο προστρέχει κοντά του σέ κάθε περίσταση, ἀλλά καί μέ πόση ταπείνωση ὑπομένει τίς παιδευτικές του τιμωρίες. Ἔτσι πρέπει νά διαθέσεις κι’ ἐσύ τήν καρδιά σου ἀπέναντι στόν Κύριο, τόν οὐράνιο Πάτερα καί Πλάστη σου. Τά κυριότερα χαρακτηριστικά τῆς σωστῆς σχέσεώς σου μ’ Αὐτόν θά σημειώσουμε στή συνέχεια.

Ἀπό τήν ψυχοθεραπευτική διδασκαλία τοῦ Γέροντος Πορφυρίου: Γιά τήν κενοδοξία, τό γάμο, τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν κ.λ.π.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΙΚΙΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ,  ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ, ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΜΟ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΛΙΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ.

 

Γιά τό ὅτι δέν πρέπει νά ἐπιθυμοῦμε τήν ἀγάπη τῶν ἄλλων

 Ὁ Γέροντας ἀνάμεσα στ΄ ἄλλα τόνιζε ὅτι δέν πρέπει νά ἐπιθυμοῦμε τήν ἀγάπη τῶν ἄλλων. Τό πρόβλημα δέν εἶναι νά ἑλκύσουμε τήν ἀγάπη τῶν ἄλλων. Δέν θά μᾶς κάνει αὐτή εὐτυχισμένους. Ἔχουμε τόση ἀγάπη ἀπό τόν Χριστό μας πού δέν μᾶς χρειάζεται καμμιά ἄλλη ἀγάπη. Ἐκεῖνο πού ἀληθινά μᾶς χρειάζεται εἶναι νἀ ἀγαπήσουμε ἐμεῖς τόν Χριστό μας καί μάλιστα πάνω ἀπ’ ὅλα. Εἶναι ἐγωισμός νά θέλουμε νά μᾶς ἀγαπᾶνε οἱ ἄλλοι.

Ὁ Χριστός Μας ἄλλωστε δέν μᾶς εἶπε: «κάνετε ὅ,τι μπορεῖτε γιά νά ἐξασφαλίσετε τήν ἀγάπη τῶν ἄλλων». Ἀντίθετα εἶπε ἐμεῖς νά ἀγαπήσουμε τούς ἄλλους («Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους»[1]) καί τότε θά λυθοῦν ὅλα τά προβλήματά μας.