Θεία Χάρη

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

2) Θεία Χάρη

2^α) Ἡ Θεία Χάρη πού δίδεται διά τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας θεραπεύει τόν ἄνθρωπο ψυχικά ἀλλά καί σωματικά.

Ἡ ἀληθινή ὑγεία, ἡ ὑπαρξιακή, αὐτήν πού ἀγκαλιάζει τόν ὅλο ἄνθρωπο, δέν εἶναι δυνατήν παρά μόνο μέσα στήν Ἐκκλησία. Ἡ θεραπεία γίνεται διά τῆς Θείας Χάριτος. Εἶναι τό παντοφάρμακο, ἡ πανάκεια γιά ὅλα τά ψυχικά ἀλλά καί γιά τά σωματικά νοσήματα.

Δίδασκε ὁ θεραπευμένος ἀπό τήν Θεία Χάρη Γέροντας: «Ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ ἀλλάζει τόν ἄνθρωπο, τόν μεταμορφώνει ψυχικά καί σωματικά. Πᾶνε τότε ὅλες οἱ ἄρρώστιες»¹.

Μέ τήν Θεία Χάρη, ἔλεγε, «μεταστοιχειώνουμε»² τό κακό σέ καλό. Αὐτό εἶναι τό ἔργο τοῦ πνευματικοῦ ἀγωνιστοῦ. Ὅταν κανείς προσεύχεται ταπεινά καί μέ ἐγρήγορση, τότε ἑλκύει τήν Θεία Χάρη. Αὐτό ὁ Κύριος μᾶς εἶπε νά τό κάνουμε ἀδιαλείπτως· κατ' ἐξοχήν δέ στήν ὥρα τοῦ πειρασμοῦ. «Γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε͵ ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν· τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής»³.

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου:Περί ἀναισθησίας

 "Κλίμαξ"

ΛΟΓΟΣ ΔΕΚΑΤΟΣ ΕΒΔΟΜΟΣ

Περί αναισθησίας

(Διά την νέκρωσιν της ψυχής και διά τον θάνατον του νου, πρό του σωματικού θανάτου)

1. Αναισθησία και στα σώματα και στις ψυχές είναι απονεκρωμένη αίσθησις, η οποία από χρονία ασθένεια και αμέλεια κατέληξε να αναισθητοποιηθή.

2. Η αναλγησία είναι πολυκαιρισμένη και μονιμοποιημένη αμέλεια, ναρκωμένη σκέψις, γέννημα των «προλήψεων». Είναι παγίδα της πνευματικής προθυμίας, βρόχος της ανδρείας, άγνοια της κατανύξεως, θύρα της απογνώσεως. Είναι μητέρα της λήθης, (λησμοσύνης του Θεού και των εντολών του), και εν συνεχεία θυγατέρα της ιδικής της θυγατέρας [1]. Είναι ακόμη απόκρουσις από την ψυχή του φόβου του Θεού.

3. Ο ανάλγητος είναι άφρων φιλόσοφος. Είναι αυτός που εξηγεί το θέλημα του Θεού στους άλλους προς ιδική του κατάκρισι. Αυτός που φιλολογεί είς βάρος του εαυτού του. Αυτός πού είναι τυφλός, και διδάσκει τους άλλους πώς να βλέπουν. Ομιλεί στους άλλους για την θεραπεία του τραύματός των, ενώ συνεχώς ερεθίζει και χειροτερεύει το ιδικό του. Ομιλεί εναντίον του πάθους, και συνεχώς τρέφεται με όσα το προκαλούν. Εναντίον του πάθους προσεύχεται, και αμέσως σπεύδει να το ικανοποιήση. Ικανοποιώντας το εξοργίζεται κατά του εαυτού του και δεν εντρέπεται τα λόγια του ο ταλαίπωρος.

Ἁγίου Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Λόγοι Β΄ Μέρος 2ο Κεφάλαιο 2ον:1)«Πῶς ἐργάζεται ὁ διάβολος», 2)«Ὁ διάβολος μᾶς βάζει ἔνεση ἀναισθησίας».

1)«Ό διάβολος προσπαθεί νά άχρηστέψη τόν αγωνιστή»

- Γέροντα, μερικές φορές οι πειρασμοί έρχονται ό ένας πάνω στον άλλον και δέν αντέχω. 

  - Νά σου πώ μια λύση, για νά τους αποφυγής; Θά την δεχθης; 

 - Ναι. 

 - Ή μόνη λύση γιά νά αποφυγής τους πειρασμούς είναι νά... συμμαχήσης μέ τόν διάβολο!... Τί γελάς; Δέν σου αρέσει αύτη ή λύση;  Κοίταξε νά σού πώ. Όσο κανείς αγωνίζεται, θά έχη πειρασμούς και δυσκολίες. Και όσο προσπαθεί νά άποφύγη τόν πειρασμό, τόσο κόντρα τοϋ πάει ό διάβολος. Άλλα μέ τους πειρασμούς - αν τους αξιοποιήσουμε σωστά -, δίνεται ή ευκαιρία, επειδή μερικές φορές ή ζωή μας είναι άντιευαγγελική, νά γίνη «ευαγγελική». 

  - Γέροντα, σκαλώνω σέ μερικά ασήμαντα πράγματα και δέν έχω μετά διάθεση νά αγωνισθώ γιά κάτι ανώτερο. 

  - Αυτά είναι σάν τις νάρκες πού βάζει ό εχθρός, γιά νά άχρηστέψη τόν στρατό. Το ταγκαλάκι, όταν δη ότι δέν μπορεί νά κάνη άλλη ζημιά στον αγωνιστή, κοιτάει πώς νά τόν άχρηστέψη μέ ασήμαντα πράγματα. Ύστερα, νά ξέρης οτι υπάρχουν και μικρά ταγκαλάκια, πού κάνουν όμως μεγάλη ζημιά. Μιά φορά ρώτησαν ένα μικρό ταγκαλάκι: «Τάχα τί μπορείς νά κάνης εσύ;». «Έγώ τί μπορώ νά κάνω; Πάω και μπερδεύω τις κλωστές στις μοδίστρες, στους τσαγκάρηδες, απάντησε, και τους κάνω νά θυμώνουν». Τά μεγαλύτερα σκάνδαλα γίνονται από τιποτένια πράγματα, όχι μόνο σ' εμάς, άλλα μερικές φορές και στά κράτη. 

Οι δοκιμασίες!

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

«Κάθε δοκιμασία γίνεται
ή για δοκιμή της υπομονής μας
ή για τις αμαρτίες μας
ή για την υπερηφάνειά μας
ή για να προκόψουμε περισσότερο και να μάθουμε την ταπείνωση με επίγνωση της ασθένειάς μας και την ακαταμάχητη δύναμη του Συμπαραστάτη μας»

http://agiabarbarapatras.blogspot.com/2011/09/blog-post_26.html 
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2011/09/blog-post_7065.html 

Κακοπάθεια καί ταπείνωση στόν Ἀπόστολο Παῦλο

Η ΚΑΚΟΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΑΠΑΛΛΑΣΣΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ, ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΘΗ

«Κακοπάθεια καί ταπείνωση ἀπαλλάσσουν τόν ἀνθρώπο ἀπό ὅλα τά πάθη», διδάσκει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής. Καί συνεχίζει: Ἡ μέν κακοπάθεια ἀφαιρεῖ τά σωματικά, ἡ δέ ταπείνωση τά ψυχικά πάθη. Ὅλοι οἱ Ἅγιοι διά μέσου αὐτῶν τῶν μέσων εἵλκυσαν τήν Θεία Χάρη καί καθαρίστηκαν ἀπό κάθε «μολυσμό σαρκός καί πνεύματος». Στή συνέχεια, πάλι διά τῆς Θείας Χάρης, φωτίστηκαν καί θεώθηκαν. Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος ἔζησε μέ ἄκρα κακοπάθεια καί ταπείνωση, δίνοντάς μας τό σωστό πρότυπο ζωῆς, γιά νά τό μιμηθοῦμε.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀναδείχθηκε ἀληθινά κορυφαῖος μιμητής τοῦ Κυρίου στήν κακοπάθεια καί τήν ταπείνωση.

Ἀναβάλλω τήν ἐξομολόγηση.Ἡ ἀναβολή εἶναι ἔργο τοῦ διαβόλου

ΑΝΑΒΑΛΛΩ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Κάποιος είπε: «Τα θαύματα του Κυρίου είναι παραβολές και οι παραβολές θαύματα»! Κάθε παραβολή ένα θαύμα, γιατί κρύβει μια υπέροχη αλήθεια. Η παραβολή του Ασώτου είναι το θαύμα των θαυμάτων, η ελπίδα όλων των αμαρτωλών, ο δρόμος για τη σωτηρία του ανθρώπου.

Ο νεαρός άσωτος αρχικά παρουσιάζεται αλαζόνας, υπερήφανος, αχάριστος προς τον πλούσιο πατέρα του! Έλαβε μια τεράστια περιουσία και τη σκόρπισε σ’ ασωτίες, αμαρτωλές πράξεις. Όλοι καταδικάζομε τα βήματά του. Τί ανεβάζει στα μάτια μας τον Άσωτο; Η τραγική του κατάσταση, το κατάντημά του, η πείνα, η γύμνια, η τραγωδία του; Σίγουρα όχι! Μας συγκινεί η ομολογία του, η μετάνοιά του, η κραυγή του!

Μπορούσε να μη ζητήσει συγγνώμη, μπορούσε ν’ αποφύγει την ομολογία των αμαρτιών του.

Όταν είδε τη χαρούμενη υποδοχή, θα μπορούσε να σιωπήσει ,να «κάμει»  τον «ψόφιο κοριό».

Ἡ συνείδηση Ἅγιος Ἰγνάτιος Brianchaninov

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ εἶναι ἡ αἴσθηση τοῦ πνεύματος τοῦ ἀνθρώπου, αἴσθηση λεπτὴ καὶ φωτεινή, ποὺ ξεχωρίζει τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακό.
Ἡ αἴσθηση αὐτὴ ξεχωρίζει τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακὸ πιὸ καθαρὰ ἀπ’ ὅσο ὁ νοῦς. Πιὸ δύσκολο εἶναι νὰ παραπλανήσει κανεὶς τὴ συνείδηση παρὰ τὸν νοῦ. Καὶ τὸν πλανεμένο νοῦ, ποὺ τὸν ὑποστηρίζει τὸ φιλάμαρτο θέλημα, γιὰ πολὺν καιρὸ τὸν ἀντιμάχεται ἡ συνείδηση.
Ἡ συνείδηση εἶναι ὁ φυσικὸς νόμος(1). Ἡ συνείδηση χειραγωγοῦσε τὸν ἄνθρωπο πρὶν τοῦ δοθεῖ ὁ γραπτὸς νόμος. Ἡ μεταπτωτικὴ ἀνθρωπότητα βαθμιαῖα οἰκειώθηκε ἕναν λαθεμένο τρόπο σκέψεως γιὰ τὸν Θεό, τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό. Ἡ λαθεμένη σκέψη ἐπηρέασε, φυσικά, καὶ τὴ συνείδηση. Ἔτσι, ὁ γραπτὸς νόμος ἀποτέλεσε ἀναγκαιότητα γιὰ τὴ χειραγώγηση τοῦ ἀνθρώπου στὴν ἀληθινὴ θεογνωσία καὶ τὴ θεοφιλή διαγωγή.
Ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, ἐπισφραγισμένη μὲ τὸ ἅγιο Βάπτισμα, θεραπεύει τὴ συνείδηση ἀπὸ τὴν κακὴ προδιάθεση (2) μὲ τὴν ὁποία τὴ δηλητηρίασε ἡ ἁμαρτία. Ἡ ὀρθὴ λειτουργία τῆς συνειδήσεως ἀποκαθίσταται, ἐνισχύεται καὶ σταθεροποιεῖται μὲ τὴν τήρηση τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ ἀποκατάσταση τῆς ὑγείας καὶ ἡ ὀρθὴ λειτουργία τῆς συνειδήσεως εἶναι δυνατὲς μόνο στοὺς κόλπους τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μέσω τοῦ θείου νόμου της, πού κατευθύνει ὀρθὰ τὸν νοῦ. Γιατί κάθε λαθεμένη σκέψη ἐπιδρᾶ ἀρνητικὰ στὴ συνείδηση καὶ τὴ λειτουργία της.
Οἱ θεληματικὲς ἁμαρτίες σκοτίζουν, ἐξασθενίζουν, καταπνίγουν, ἀποκοιμίζουν τὴ συνείδηση.

Ἁγίου Παϊσίου:Ἡ ἁμαρτία βασανίζει τόν ἄνθρωπο. Ὁ ἐξαγνισμός τῆς καρδιᾶς

- Γέροντα, ο Χριστός χωράει σε όλες τις καρδιές;
-Ο Χριστός χωράει, οι άνθρωποι δεν Τον χωράνε, γιατί δεν προσπαθούν να διορθωθούν.
Για να χωρέση ο Χριστός μέσα μας, πρέπει να καθαρίση η καρδιά.
­Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, Ο Θεός.... (1).

- Γέροντα, γιατί τα άγρια ζώα δεν πειράζουν τους Αγίους;
- Αφού ημερεύουν οι άνθρωποι, ημερεύουν και τα άγρια ζώα και αναγνωρίζουν ότι ο άνθρωπος είναι αφεντικό τους.
Στον Παράδεισο, πριν από την πτώση, τα άγρια θηρία έγλειφαν τους Πρωτοπλάστους με ευλάβεια, αλλά μετά την πτώση πήγαιναν να τους ξεσκίσουν.
Όταν ένας άνθρωπος επανέρχεται στην προπτωτική κατάσταση, τα ζώα τον αναγνωρίζουν πάλι για αφεντικό.
Σήμερα όμως βλέπεις ανθρώπους που είναι χειρότεροι από τα άγρια θηρία, χειρότεροι από τα φίδια.

Τη σιωπή αγάπησε!

Περισσότερο από όλα τη σιωπή αγάπησε, διότι η σιωπή προκαλεί σε σένα καρποφορία αρετής, την οποία δεν είναι ικανή να εξηγήσει η ανθρώπινη γλώσσα. Πρώτον λοιπόν βίασε τον εαυτό σου να σιωπάς και τότε από τη σιωπή γεννιέται κάτι σε σένα, που σε οδηγεί σʼ αυτήν τη σιωπή. Είθε να σου δώσει ο Θεός να αισθανθείς εκείνο, που γεννιέται από τη σιωπή. Εάν εξασκηθείς σʼ αυτό το έργο της σιωπής, εγώ δεν ξέρω να σου πω το πόσο φως θα ανατείλει από αυτό το έργο στην ψυχή σου. 

Ἡ κακοπάθεια ὡς μίμηση τοῦ Κυρίου

Ἡ ἑκούσια κακοπάθεια εἶναι μίμηση τῆς ζωῆς τοῦ Κυρίου.

Ὁ Κύριος κακοπαθοῦσε ἑκούσια ἀπό τήν πρώτη μέχρι τήν τελευταία στιγμή τῆς ζωῆς Του· καί βέβαια δέν εἷχε ἀνάγκη ὁ Κύριος ἀσκήσεως καί μετανοίας. Ἔζησε ἒτσι, γιά νά διδάξει ἐμᾶς, γιά νά μᾶς δώσει πρότυπο ζωῆς· τήν κακοπάθεια καί τήν ταπείνωση. Μᾶς κάλεσε στόν ἀληθινό μοναδικό τρόπο ζωῆς, πού εἶναι ἡ μετάνοια.

Γι' αυτό νήστεψε 40 ἡμέρες, πού εἶναι πολύ μεγάλη ἂσκηση. Νήστεψε, γιά νά μᾶς διδάξει ὃτι, ὅπως διά τῆς ἀκρασίας (τῆς μή τηρήσεως τῆς ἐγκρατείας), τῆς μή τηρήσεως τῆς πρώτης ἐντολῆς, πού ἦταν ἡ νηστεία (<<μή φάγετε>>) χάσαμε τόν παράδεισο, ἒτσι καί διά τῆς νηστείας, τῆς ἐγκρατείας καί τῆς ὑπακοῆς θά τόν ξανακερδίσουμε.

Ζωή ἐντός τῆς Ἐκκλησίας-Ὀρθόδοξη Παράδοση

    

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Γενικά θεραπευτικά μέσα

1. Ζωή ἐντός τῆς Ἐκκλησίας-Ὀρθόδοξη Παράδοση
2. Θεία Χάρη
3. Ἀνθρώπινη συνέργεια

1) Ζωή ἐντός τῆς Ἐκκλησίας-Ὀρθόδοξη Παράδοση

1^α) Μόνο ἡ Ἐκκλησία μᾶς θεραπεύει ἀληθινά. Μᾶς ἀπαλάσσει ἀπό τά πάθη καί τήν κατάθλιψη

Ἀπό τήν στιγμή τῆς πτώσεως καί μετά, μόνον ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία διά τοῦ Χριστοῦ θεραπεύει τόν ἄνθρωπο. Ἀλλοίμονο!... Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι δέν φυλάξαμε τόν θησαυρό τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος καί τοῦ Ἁγίου Χρίσματος. Πέσαμε οἰκτρά στόν βόθρο τῆς φιλαυτίας, τῆς φιληδονίας, τῆς φιλαργυρίας καί τῆς κενοδοξίας. Αἰτία τῆς πτώσης μας ἡ κακή χρήση τοῦ αὐτεξουσίου, τῆς ἐλευθερίας μας. Ὁ ἄνθρωπος ἔπεσε στήν φιλαυτία, στόν ἐγωισμό. Ἡ λήθη τοῦ Θεοῦ, ἡ ἄγνοια καί ἡ ραθυμία μᾶς κυρίευσαν. Ἡ Ἐκκλησία, σάν στοργική νοσοκόμα-μάννα, ἀνέλαβε ρόλο θεραπευτικό. Μᾶς ζωογονεῖ μέ τήν μετάνοια καί τήν προσευχή Της, μέ τά ἅγια Μυστήρια καί τήν ἀσκητική Της θεραπευτική ἐπιστήμη.

Ἡ συμφιλίωση πρός αὐτούς πού μᾶς λύπησαν γίνεται ἐξαγορά τῶν δικῶν μας ἁμαρτιῶν

Ας μη δεχόμαστε ποτέ να μνησικακούμε σ' εκείνους που μας λύπησαν η κάπως διαφορετικά μας αδίκησαν, ούτε να συμπεριφερόμαστε εχθρικά προς αυτούς, αλλά κατανοώντας πόσης ευεργεσίας πρόξενο γίνεται αυτό εκ μέρους του Κυρίου και πριν απ' όλα ότι η συμφιλίωση προς αυτούς που μας λύπησαν γίνεται εξαγορά των δικών μας αμαρτιών, ας σπεύδουμε και ας βιαζόμαστε να το εφαρμόζουμε, και σκεπτόμενοι το κέρδος απ' αυτό, ας επιδείξουμε προς αυτούς που μας αδίκησαν τόση μεγάλη φροντίδα, σαν προς αληθινούς ευεργέτες. Γιατί, αν είμαστε νηφάλιοι, δε θα μπορέσουν να μας ωφελήσουν τόσο πολύ εκείνοι που μας φέρονται ευγενικά και προσπαθούν με κάθε τρόπο να δείχνουν τη φροντίδα τους για μας, όσο η φροντίδα γι' αυτούς μας καθιστά άξιους της αγάπης του Θεού και ελαφρύνει συγχρόνως και το φορτίο των αμαρτημάτων μας.

Ἡ ψυχοπάθεια ἀπό Πατερική ἄποψη.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:Ἡ ψυχοπάθεια ἀπό Πατερική ἄποψη

 

Ὁ ἄνθρωπος περνάει τρεῖς φάσεις θεραπείας μέσα στήν Ἐκκλησία, ὅπου ἀπαλλάσσεται ἀπό τά πάθη καί φωτίζεται. Προηγουμένως στήν προσευχή τῆς πρώτης ὥρας εἴπαμε: ‘’Σημειωθήτω ἐφ' ἡμᾶς, τό φῶς τοῦ προσώπου Σου’’. Παρακαλέσαμε τόν Θεό νά μᾶς δώσει τό φῶς Του. Ἀλλά γιά νά ἔρθει τό φῶς τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο, θά πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά δημιουργήσει χῶρο στήν καρδιά του, στήν ψυχή του διώχνοντας τά πάθη, τά ὁποῖα ἔχουν κάνει κατάληψη τῆς καρδιᾶς καί δέν ὑπάρχει χῶρος γιά νά ἔρθει ὁ Θεός. Δηλαδή δέν γίνεται μαγικά ἡ θεραπεία μας καί ὁ φωτισμός καί ἡ σωτηρία μας. Κάποιοι τό θεωροῦν τυχαῖο. «Νά τύχει νά πᾶμε κι ἐμεῖς στόν Παράδεισο». Δέν εἶναι θέμα τύχης, εἶναι θέμα νά δημιουργήσουμε τίς κατάλληλες προϋποθέσεις, ὥστε ὁ Χριστός πού εἶναι ὁ Παράδεισος, νά ἔρθει μέσα μας καί νά ἑνωθεῖ μαζί μας κι ἐμεῖς μαζί Του.

Στή μετάνοια, στήν ἐξομολόγηση καί στήν σωτηρία ὑπάρχει μόνο τό ΣΗΜΕΡΑ, τό ΤΩΡΑ! Γέρων Θαδδαῖος τῆς Βιτόβνιτσα

Τά πονηρά πνεύματα ἐπιζητοῦν πάντοτε νά ἐμποδίζουν ὅ,τι κάνουμε γιά τή σωτηρία μας.
Ἀλλοίμονο, ἔτσι χλιαροί ὅπως εἴμαστε, λέμε στόν ἑαυτό μας:
"Περίμενε, δέν ἔχω κάνει ἀκόμα τό τάδε, δέν ἔχω δοκιμάσει ἀκόμα τό δεῖνα...Θά μετανοήσω ἀργότερα. Ἀφοῦ τά κάνω ὅλα αὐτά, θά μετανοήσω, Θεέ, καί θά πάψω νά λοξοδρομῶ δεξιά κι ἀριστερά".

Μήν ἀναβάλλεις τήν μετάνοια γιά αὔριο...

Να δοκιμάσουμε να γίνουμε ένα με το Χριστό. Αρχίζοντας σήμερα, αρχίζοντας τώρα. Τώρα να βάλουμε μια αρχή για τη σωτηρία μας, να πάρουμε την απόφαση: «Κύριε εγώ αμάρτησα μέχρι τώρα. Είπα ψέματα, έκανα κακό στους άλλους, κατέκρινα, υπερηφανεύτηκα, πόρνεψα- τώρα Χριστέ βοήθησέ με να κάνω μια νέα αρχή. Πιστεύω σε εσένα και ότι με θέλεις κοντά Σου» Γιατί ο Χριστός λέει: «Κάνε σήμερα το πρώτο βήμα προς Εμένα! «Και ο διάβολος λέει: «Κάνε το, κάνε το αλλά όχι σήμερα! Μετανόησε, μετανόησε αλλά όχι σήμερα! Αύριο!

Τίποτε ἄς μή μᾶς σταματᾶ

«Ο προφήτης Νάθαν ήταν πνευματικός πατέρας και διδάσκαλος του Βασιλέως Δαβίδ. Το Άγιον Πνεύμα φανέρωσε στον Προφήτη ότι ο Δαβίδ επρόκειτο να παραβεί το θέλημα του Θεού και να πέσει στο αμάρτημα της μοιχείας. Ο Προφήτης τότε έσπευσε να αναγγείλει στον Βασιλέα τον κίνδυνο που διέτρεχε…

Δυστυχώς όμως ο διάβολος εμπόδισε τον Προφήτη να εκπληρώσει το σχέδιό του. Ο Νάθαν, πορευόμενος προς το Παλάτι, βρήκε μπροστά του πεσμένο ένα σκοτωμένο. Στάθηκε, άνοιξε ένα λάκκο και τον έθαψε. Εν τω μεταξύ , ο Δαβίδ έπεσε στο αμάρτημα. Ο Νάθαν το διεγνώρισε . Επέστρεψε στο σπίτι του και άρχισε να κλαίει και να οδύρεται» (Συναξάρι ,26 Δεκεμβρίου) .

Πῶς πρέπει νὰ μετανοοῦμε;

Ἀπὸ τὸ Γεροντικό:

Εἶπε ἕνας γέροντας:

– Ἂν πέσεις σὲ μιὰν ἁμαρτία καὶ σηκωθεῖς καὶ ἀρχίσεις νὰ θλίβεσαι καὶ νὰ μετανοεῖς γι’ αὐτὴν, πρόσεξε μὴν σταματήσεις τὴν λύπη καὶ τοὺς στεναγμούς ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ὣς τὴν ἡμέρα τοῦ θανάτου σου. Ἀλλιῶς θὰ πέσεις πάλι γρήγορα στὸν ἴδιο βόθρο. Ἡ κατὰ Θεὸν λύπη εἶναι γιὰ τὴν ψυχὴ χαλινάρι, ποὺ δὲν τὴν ἀφήνει νὰ πέσει.

________________

____________________________

Διηγοῦνταν γιὰ κάποιον γέροντα πὼς, ὅταν οἱ λογισμοὶ τοῦ ἔλεγαν «Ἄφησε σήμερα κι αὔριο μετανοεῖς», τούς πολεμοῦσε λέγοντας «Ὄχι! Σήμερα θὰ μετανοήσω καὶ αὔριο ἂς γίνει τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ».

Θεραπευτικές ἀρχές καί θεραπευτικά μέσα γιά τήν κατάθλιψη σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρες

    

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Θεραπευτικές ἀρχές καί θεραπευτικά μέσα γιά τήν κατάθλιψη σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρες

Σύμφωνα μέ τόν Γέροντα Πορφύριο ὁ διάβολος κατορθώνει νά πάρει τήν Θεόσδοτη δύναμη τῆς ψυχῆς πού λέγεται πόνος (λύπη) καί νά τήν μεταβάλλει σέ θλίψη καί κατάθλιψη (σατανική ἐνέργεια-ἐπήρεια).

Ὡστόσο, «ὑπάρχει ἕνα μυστικὸ», δίδασκε, γιά «νὰ μεταβάλετε τὴ σατανικὴ ἐνέργεια σὲ καλή. Εἶναι δύσκολο καὶ χρειάζεται καὶ κάποια προετοιμασία. Προετοιμασία εἶναι ἡ ταπείνωση. Μὲ τὴν ταπείνωση ἀποσπᾶτε τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ. Δίνεστε (τότε) στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, στὴ λατρεία Του, στὴν προσευχή. Ἀλλὰ κι ὅλα ἂν τὰ κάνετε, τίποτα δὲν ἔχετε καταφέρει, ἂν δὲν ἔχετε ἀποκτήσει ταπείνωση»¹.

«Συμβουλές Γέροντος σέ χριστιανούς πού ζοῦν στόν κόσμο»

Νά μή θυμάστε μέ λύπη τό κακό πού σᾶς προξένησε ὁ ἀδελφός σας, γιά νά μή θυμηθεῖ καί ὁ Κύριος τίς δικές σας ἁμαρτίες γιά τίς ὁποῖες σᾶς συγχώρερε.
Τό κακό νά τό νικᾶτε μέ τό καλο. Τό κακό δέν διορθώνεται ποτέ μέ τό κακό (Πρβλ. Ρωμ. Ιβ΄ : 21). Πρίν πεῖτε ὁτιδήποτε, σκεφθεῖτε μήπως μέ τά λόγια σας προσβάλετε τό Θεό ἤ τόν πλησίον σας.

Προτοῦ ἐπισκεφθεῖτε τόν ἀδελφό σας, θέστε ὡς ὄρο στόν ἑαυτό σας νά διατηρήσετε καί μετά τήν ἐπίσκεψή σας τήν ἴδια ἀγαθή διάθεση καί ἀγάπη πού τρέφετε καί τώρα ἀπέναντί του, ἀνεξάρτητα ἀπό τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά σᾶς ὑποδεχθεῖ ἐκεῖνος.

Τό στόμα σοῦ δόθηκε ὄχι γιά νά δαγκώνεις, ἀλλά γιά νά παρηγορεῖς μέ τά λόγια σου

Ξέχασε, λοιπόν, τις ξένες αμαρτίες, για να ξεχάσει και ο Κύριος τις δικές σου. Γιατί αν πεις, "Τιμώρησε τον εχθρό μου", έκλεισες το στόμα σου. Έχασε πια η γλώσσα σου το δικαίωμα να μιλάει στο Θεό. Πρώτα-πρώτα επειδή εξαρχής Τον παρόργισες, κι υστέρα επειδή ζητάς πράγματα που είναι αντίθετα στον ίδιο το χαρακτήρα της προσευχής. Αφού, δηλαδή, προσέρχεσαι για να ζητήσεις συγχώρηση αμαρτημάτων, πώς μιλάς για τιμωρία; Το αντίθετο έπρεπε να κάνεις, να παρακαλάς για τους άλλους, ώστε στη συνέχεια να παρακαλέσεις με παρρησία και για τον εαυτό σου. Αν προσευχηθείς για τους συνανθρώπους σου, τα πέτυχες όλα, έστω κι αν δεν πεις το παραμικρό για τις δικές σου αμαρτίες. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ζοφερό από μια ψυχή που μνησικακεί και μισεί.

Πῶς θεραπεύεται ἡ κατάθλιψη, κατά τούς πατέρες τῆς ἐκκλησίας

  ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 

Β3) ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ, ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

 

Ἡ σύγχρονη ψυχιατρική ὁμολογεῖ τήν ἄγνοια καί τήν ἀδυναμία της γιά μία οὐσιαστική θεραπεία τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς. «Ὁ Καθηγητὴς τῆς Ψυχιατρικῆς Στεφανῆς στὸ βιβλίο τοῦ «Θέματα Ψυχιατρικῆς» γράφει: «Πολλῶν ψυχικῶν παθήσεων ἀγνοοῦμε τὴν αἰτιολογία. Καὶ γιὰ ὅσες βάσιμα πιθανολογοῦμε τὴν ὕπαρξη βιολογικῶν παραγόντων, κατὰ κανόνα δὲν πρόκειται γιὰ ἕναν εἰδικὸ, ἀλλὰ γιὰ πλέγμα ἀλληλοεξαρτημένων παραγόντων, μὲ κυριότερους τὴν γενετικὴ προικοδότηση, τὴν προσωπικότητα, τὶς εἰδικὲς ἐμπειρίες ζωῆς, τὸ κοινωνικὸ-πολιτισμικὸ περιβάλλον τοῦ ἀτόμου». (Κ. Στεφανὴ «Θέματα Ψυχιατρικῆς» Ἀθήνα 1991 σελ. 9).

Ἐπιστολὴ Ἁγ. Τύχωνος περὶ Μνησικακίας

[Ἀπὸ τὶς ἐπιστολὲς τοῦ Ἅγ. Τύχωνος, ἐπισκόπου Ζαντόνκ]

Ἀξιότιμε καὶ ἀγαπητὲ κ. I. Β.

Ἔμαθα, πὼς εἶχες κάμει μήνυση ἐναντίον τοῦ Φ. Λ.,ἐπειδὴ σὲ πρόσβαλε μὲ ὡρισμένες ὑβριστικὲς λέξεις· καὶ πὼς αὐτὸς ἔχει πιὰ πρὸ πολλοῦ πεθάνει! Ἀκόμα ἔμαθα, πώς σοῦ ἔστειλε κάποιον, καὶ σοῦ ζήτησε νὰ τὸν συγχωρέσης. Μὰ σὺ, ὄχι μόνο δὲν τὸν συγχώρησες, ἀλλὰ καὶ τώρα θέλεις νὰ ἐκδικηθῆς τὸν γυιό του!

* * *

Ἂν αὐτὰ ἀληθεύουν, σὲ παρακαλῶ νὰ μὲ ἀκούσης μὲ ὑπομονή. Καὶ νὰ κάμῃς αὐτὸ ποὺ θὰ σοῦ εἰπῶ:
1. Νὰ θυμᾶσαι, ὅτι ἡ μνησικακία εἶναι ἡ πρώτη νίκη τοῦ διαβόλου ἐπάνω μας. Ὁ διάβολος δὲν χαίρεται γιὰ τίποτε ἄλλο τόσο ,ὅσο γιὰ μιὰ καρδιά, ποὺ τρέφει μέσα της κακία. Γιατί, ἐκεῖνος ποὺ κρατάει κακία, δὲν λαμβάνει συγχώρηση ἀπὸ τὸν Θεὸ· ἐπειδὴ καὶ ὁ ἴδιος δὲν συγχωρεῖ. Αὐτὸ διδάσκει ὁ Χριστός: "Ἐὰν μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ Πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν" (Ματθ. 6,15). Καὶ πῶς θὰ προσευχηθῆς στὸν Θεὸ λέγοντας "ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν", ἐὰν ἐσὺ ὁ ἴδιος δὲν συγχωρεῖς;

Ἀμνησικακία

  Γ. Ο ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΣ

Ἀμνησικακία

Γιά νά λάβει ὁ ἐξομολογούμενος τήν συγχώρηση ἀπό τόν Θεό, πρέπει νά συγχωρήσει ἀπό καρδίας ὅλους ὅσοι τοῦ ἔφταιξαν.

Ἔλεγε ὁ Όσιος Πορφύριος : «Ὑπάρχουν μοναχοὶ ποὺ λένε συγνώμη, ἐξομολογοῦνται, ἀλλὰ μέσα τους ὑπάρχει πάθος ἐνάντια στὸν ἄλλον. Δὲν ἔρχεται ἔτσι ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ. Ἐγὼ εἶχα ἐδῶ ἕναν μάστορα, γείτονα, καὶ ἔκανε διάφορες δουλειὲς καὶ πληρωνόταν. Δὲν ξέρω πῶς ἔγινε καὶ ἄρχισε νὰ μὲ βρίζει σὲ ὅλους, καὶ ’δῶ μέσα καὶ ἔξω. Τί νὰ κάνω;

Περί μνησικακίας.Ἅγιος Δωρόθεος

http://enoriaagiougeorgiou.blogspot.gr

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2013/12/blog-post_8064.html 

Συγχώρηση καί ὑγεία

Ο κ. Γ. ωμολόγησε: «Τόνοι βάρους έφυγαν από πάνω μου». Πώς έγινε αυτό; Αυτό έγινε όταν πήγε και ζήτησε συγνώμη από ένα πρόσωπο που του κρατούσε κακία και έχθρα.

Το μίσος και η μνησικακία είναι ένα μεγάλο βάρος για την ψυχή μας αλλά και για το σώμα μας.

Όταν κρατάω κακία σε κάποιον, η κακία αυτή είναι μέσα μου, και μου παίρνει όλες τις θετικές δυνάμεις και ενέργειες.

Όταν λέμε : « μου έσπασες τα νεύρα», τι εννοούμε; Εννοούμε ότι «με εξάντλησες ψυχικά και σωματικά». Αυτό γίνεται συνήθως από άμεση επίδραση του άλλου σε μένα. Η μνησικακία όμως δρα, από μένα σε μένα και βέβαια αρνητικά. Είναι ακριβώς αυτό που λέμε: «έβαλα τα χέρια μου και έβγαλα τα μάτια μου».

Για την ψυχική και σωματική μας υγεία (αυτά πάνε μαζί ) , πρέπει να συγχωρώ και τους εχθρούς μου. Ώστε με το να συγχωρώ, δεν ωφελώ τον φίλο, τον εχθρό, τον συγγενή μόνο, αλλά πρώτα-πρώτα  τον εαυτό μου.

Ἡ Ἀνεξικακία, Ἀρετή τῶν πιστῶν .Ἅγ.Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

Ευαγγελικό "σχόλιο" του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στην Κυριακή ΙΑ' Ματθαίου

Δυο πράγματα ζητεί από μας ο Χριστός αναφέροντας τη σημερινή παραβολή. Πρώτα να παραδεχώμαστε τα σφάλματά μας και στη συνέχεια να συγχωρούμε τους άλλους. Το δεύτερο προϋποθέτει το πρώτο για να γίνεται σωστότερα (όποιος παραδέχεται βαθειά μέσα του τα αμαρτήματά του, γίνεται πιο σπλαχνικός στον συναμαρτωλό του). Και ας μη συγχωρούμε μόνο στα λόγια, αλλά από καρδιάς. Μη σφάζουμε τον εαυτό μας με το να κρατούμε μέσα μας κακία. Γιατί ποιος νομίζεις πως μπορεί να σε λυπήση τόσο θανάσιμα, όσο καταφέρνεις συ ο ίδιος, με το να έχης μέσα σου μνήμη της οργής και έτσι να φέρνης καταπάνω σου την καταδίκη του Θεού στην μέλλουσα κρίσι;...

«Ἡ μνησικακία εἶναι ὀλέθρια, καί ὄχι μόνο καταστρέφει κάθε πνευματική ἐργασία, ἀλλά ἀπομακρύνει καί τή συμπάθεια τοῦ Θεοῦ. Πῶς πρέπει νά τήν καταπολεμοῦμε»

ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΒ΄ (42)

Ἀπό τό Γεροντικό

 

Ὁ ἀββάς Μακάριος εἶπε: «Ἄν θυμόμαστε τά κακά πού μᾶς κάνουν οἱ ἄνθρωποι, διώχνουμε ἀπό τόν ἑαυτό μας τή δύναμη τῆς μνήμης τοῦ Θεοῦ. Ἄν ὅμως δέν θυμόμαστε τά κακά πού παθαίνουμε, θά εἴμαστε ἄτρωτοι ἀπό τούς δαίμονες».

Κάποιος γέροντας εἶπε: «Ἐκεῖνος πού κλέβει ἤ λέει ψέματα ἤ κάνει κάποια ἄλλη ἁμαρτία, συχνά, μόλις διαπράξει τήν ἁμαρτία, ἀναστενάζει καί κατηγορεῖ τόν ἑαυτό του καί ἔρχεται σέ μετάνοια. Ὅποιος ὅμως ἔχει μνησικακία στήν ψυχή, εἴτε τρώει εἴτε κοιμᾶται εἴτε περπατᾶ, κατατρώγεται ἀπό αὐτήν σάν ἀπό δηλητήριο καί ἔχει τήν ἁμαρτία πάντοτε ἀχώριστη· ἡ προσευχή του γίνεται γι᾿ αὐτόν κατάρα, καί ὅλος ὁ κόπος του δέν γίνεται δεκτός, ἀκόμη καί ἄν χύσει τό αἷμα του γιά τόν Χριστό».

Μιχαλάκης ὁ ἔρημος

Ἀπό νωρίς ἄρχισε ὁ σταυρός του. Ὁ πατέρας του, πού ἦταν ἀρκετά μεγάλος, πέθανε γρήγορα. Τή μητέρα του, πού ἦταν μιά πολύ ἁπλοϊκή χωρική, τήν ξαναπάντρεψαν οἱ δικοί της μέ τό ζόρι σέ ἄλλο τόπο! Τόν Μιχαλάκη καί τήν ἀδελφή του τούς ἔκλεισαν σ᾿ ἕνα ἵδρυμα. Ὅταν μεγάλωσαν τά δύο παιδιά, τό μέν κορίτσι τό πῆρε ὑπό τήν προστασία της κάποια πονόψυχη συγγενής, τόν δέ Μιχαλάκη τόν ἔδιωξε τό ἵδρυμα, γιατί, λέει, μεγάλωσε! Ὁ Μιχαλάκης ὅμως δέν εἶχε μεγαλώσει καί οὔτε μποροῦσε ποτέ νά μεγαλώσει. Κι αὐτό, γιατί εἶχε παιδική καρδιά καί ἁπλό μυαλό. Ἦταν λογικός, ἀλλά ἀπονήρευτος καί εὐκολόπιστος. Ὅλους τούς θεωροῦσε καλούς! Αὐτή ἦταν ἡ "καθυστέρησή" του.Τόν βοήθησε τό ὅτι ἦταν ἐργατικός. Τά ἀφεντικά ὅμως στά ὁποῖα πήγαινε γιά νά βγάλει ἕνα κομμάτι ψωμί, οἱ περισσότεροι δέν ἄφηναν τήν εὐκαιρία νά πάει ... χαμένη. Τόν ἐκμεταλλεύονταν ἀσυνείδητα. Καί αὐτός ὁ φτωχός, μόλις τό καταλάβαινε, προσπαθοῦσε νά βρεῖ ἄλλη δουλειά, ἀλλά καί πάλι ἔπεφτε στά ἴδια.

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου:Περί μνησικακίας

ΛΟΓΟΣ ΕΝΑΤΟΣ

Περί μνησικακίας

1. Ομοιάζουν, οι μέν ευλογημένες και όσιες αρετές με την κλίμακα του Ιακώβ, οι δε ανόσιες κακίες με την αλυσίδα πού έπεσε από τα χέρια του κορυφαίου Αποστόλου Πέτρου (πρβλ. Πράξ. ιβ΄ 7) . Διότι οι μέν πρώτες, καθώς η μία οδηγεί στην άλλη, ανεβάζουν στον ουρανό εκείνον πού το επιθυμεί. Ενώ οι άλλες, οι κακίες, έχουν τη συνήθεια να γεννούν η μία την άλλη και να συσφίγγωνται μεταξύ τους. Διά τούτο και μόλις προηγουμένως ακούσαμε τον ασύνετο θυμό να ονομάζη ιδικό του τέκνο την μνησικακία. Τώρα λοιπόν πού το καλεί ο καιρός, ας ομιλήσωμε και γι΄αυτήν.

2. Μνησικακία σημαίνει κατάληξις του θυμού, φύλαξ των αμαρτημάτων, μίσος της δικαιοσύνης, απώλεια των αρετών, δηλητήριο της ψυχής, σαράκι του νου, εντροπή της προσευχής [1], εκκοπή της δεήσεως, αποξένωσις της αγάπης, καρφί εμπηγμένο στην ψυχή, αίσθησις δυσάρεστη πού αγαπάται μέσα στην γλυκύτητα της πικρίας της, συνεχής αμαρτία, ανύστακτη παρανομία, διαρκής κακία. Και τούτο το σκοτεινό και δύσμορφο πάθος, η μνησικακία δηλαδή, ανήκει στα πάθη πού γεννώνται από άλλα πάθη και όχι σε αυτά πού γεννούν. Γι΄αυτό δεν σκοπεύομε να ομιλήσωμε πολύ περί αυτής.

Ὅταν συγχωρείς, κερδίζεις περισσότερα ἀπό ἐκεῖνα πού δίδεις

« Όταν συγχωρείς, κερδίζεις περισσότερα από εκείνα που δίδεις», λέει χαρακτηριστικά ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Μιλάει απλά, εποικοδομητικά, θέλοντας να μας παιδαγωγήσει σε μία εποχή που το οφθαλμόν αντί οφθαλμού μοιάζει να ισχύει περισσότερο παρά ποτέ. Ας παρακολουθήσουμε όσα εκείνος διδάσκει. Μοιάζουν γνωστά κι απλά. Παραμένουν όμως στη πράξη δύσκολα και μακρινά...

Θέλεις να μάθεις τη σημασία της αρετής; Τα εξής παραγγέλλει ο Θεός στους ανθρώπους: «Κανείς από σας ας μη διατηρεί στην καρδιά του κακία για τον αδελφό του» και «κανείς ας μη συλλογίζεται την κακίαν του άλλου». Βλέπεις; Δεν λέει μόνο, συγχώρεσε το κακό του άλλου, αλλά μην το έχεις ούτε στη σκέψη σου, μη το συλλογίζεσαι, άφησε όλη την οργή, εξαφάνισε την πληγή.

Ἅγιος Γέροντας Παΐσιος Ἁγιορείτης: “Πρέπει νά σπείρουμε γιά νά δώσει ὁ Θεός”

Γέροντα, κάθε μέρα λέω: «Από αύριο θα προσέχω, θα διορθωθώ», αλλά και πάλι πέφτω στα ίδια.
- Να βάζης τον Θεό μπροστά να λες: «με την δύναμη του Θεού , θα προσπαθήσω να διορθωθώ», ώστε να βοηθήση ο Θεός. Το ότι θέλεις να διορθωθείς, αυτό σημαίνει ότι δέχεσαι βοήθεια. Ζητάς και από τον Θεό να σε βοηθήση και ρίχνει ο Θεός το βλέμμα Του επάνω σου. Κάνεις και την μικρή σου προσπάθεια και προχωρείς.Ποιός, όταν δη ένα μικρό παιδάκι να προσπαθή με τα χεράκια του να κυλήση μια κοτρώνα ,δεν θα τρέξη να το βοηθήση, για να μην παιδεύεται; Έτσι και ο Θεός, όταν δη την μικρή σου προσπάθεια, θα σε βοηθήση να νικήσης. Μερικοί, ενώ δεν καταβάλλουν καμμιά προσπάθεια να διορθωθούν ,λένε: «Χριστέ μου, έχω αυτά τα πάθη. Εσύ μπορείς να με απαλλάξης απάλλαξέ με». Ε, πώς να βοηθήση τότε ο Θεός; Για να βοηθήση ο Θεός ,πρέπει να καταβάλλη ο άνθρωπος την προσπάθεια που μπορεί.

Ἡ σωματική ἀδυναμία ἐπίσης δημιουργεῖ ἀθυμία και μελαγχολία

    

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Ἡ σωματική ἀδυναμία ἐπίσης δημιουργεῖ ἀθυμία και μελαγχολία.

Ὁ ὑπερβολικός σωματικός κόπος καθώς καί ἡ σωματική ἀδυναμία μπορεῖ κάποτε νά ὁδηγήσει σέ κατάσταση ἀκηδίας καί μελαγχολίας. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος προσωποποιώντας τήν ἀκηδία τήν βάζει νά ὁμολογεῖ: «Οἱ ἰδικές μου μητέρες εἶναι πολλὲς καὶ διάφορες: Ἄλλοτε ἡ ψυχικὴ ἀναισθησία, ἄλλοτε ἡ λησμοσύνη τῶν ἄνω, καὶ μερικὲς φορὲς ἡ ὑπερβολικὴ κόπωσις (εἴτε ψυχικὴ εἴτε σωματική)»¹.